Kabanata Tatlo

Malakas ang hampas ng alon sa dalampasigan kasabay ang sinoy ng sariwang hangin, na dumampi sa balat ni Zariah at Froilan.

Noong gabing tumawag si Beatrice kay Froilan ay minadali lahat nito ang kanilang plano, imbis na sa susunod na linggo pa ang kanilang kasal ay inadjust niya ito.

"May your joys be as deep as the ocean and your troubles as light as its foam. May you be blessed in your children, have solace in your friends, and enjoy true peace with everyone." pagbabasbas ng pari sa kanila, "Mr. & Mrs. Zielinski now I pronounce you, Husband and Wife. You may now kiss your bride.” anunsyo ng pari.

Itinaas ni Froilan ang belo at tinitigan ang maamong mukha ni Zariah. Nakatitig din si Zariah sa gwapong mukha ni Froilan at ngumiti. Naglapat ang kanilang labi, at parehong nakaramdam ng kung ano sa kanilang katawan.

Naghiyawan at nagaplakpakan ang mga kaibigan nila, bago nagtungo sa reception. Kailangan nilang magpanggap, dahil walang nakakaalam ng contract marriage lang ang nag-uugnay sa kanilang dalawa bukod kay Sourene.

“Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkabalikan kayo, at talagang itinali mo na agad ang best friend ko Froi huh, mabilis ka talaga.” kinikilig si Sourene at walang paglagyan ang nararamdaman saya para sa kaibigan.

“I just did what I did, right baby?”

Ngumiti si Zariah, pareho naman nilang alam na nagpapanggap lang sila sa lahat.

“Saan honeymoon niyo?” tanong ni Rupert pinsan ni Froilan. “How about Italy, Rome?

“Zariah doesn't want to go abroad, we're going somewhere,” sagot niya sa pinsan.

“Pagnagbago ang isip niyo, just call me, my airplane is always ready.” alok ni Rupert at lumakad na papasok ng reception.

‘We talked about this when we were in college, that I want to have a wedding in El Nido, na ayoko mag honeymoon abroad. Bakit lahat ng gusto ko noon ay ginagawa niya ngayon? Ano ba talagang intensyon mo Froilan?’

“Baby Riri, baby?” tawag pansin sa kanya ni Froilan, dahil tulala na siya sa isipin na ‘yon.

“Hmm?”

“You're spacing out, okay ka lang ba? May problema ba?” sunod-sunod na tanong nito sa kanya na nag-aalala.

“Wala, maybe I'm tired, inaantok siguro?” wala sa wisyong sagot niya at ngumiti.

“Don't force yourself to smile in front of me, it makes my heart ache,” bulong ni Froilan.

“Ano? May sinasabi ka ba?” anang tanong nito sa kanya.

“Hmm? Nothing, gusto lang kitang halikan ulit. Pwede ba?” nakakaloko na ngumiti si Froilan kay Zariah,

“Paano kung hindi pala ako pumayag?” tanong niya para lang magkaroon sila ng pag-uusapan.

“I don't know? Maybe I'll find another woman, or I'll marry the woman I don't want to marry,” nagkibit-balikat si Froilan.

“Bakit ba ayaw mo kay Beatrice? Maganda naman siya—”

“Because I'm waiting for someone,” putol ni Froilan sa sasabihin pa sana ni Zariah.

Parang kinurot ang puso ni Zariah nang marinig ‘yon. Pero bakit siya masasaktan, 'di ba? Halos isumpa niya nga ‘to, “Bakit hindi iyon ang inalok mo?” hindi niya mapigilang tanong at umirap.

“Ang dami mong tanong, ‘no? Dapat nag-report ka,” pagbabago ni Froilan sa pinag-uusapan nila.

“Kung nakapagtapos ako ng college, edi sana hindi ako staff ng hotel mo. Hindi ako nakikipag-usap sayo ngayon. Dahil panigurado, hindi magkakaganito ang pamilya ko. Flight attendant sana ako at nakahanap ng afam,” dire-diretsong sabi ni Zariah at siniko ang sikmura ni Froilan na nakatayo sa kanyang likuran.

“May point. Salamat at hindi ka naka-graduate at hindi nakahanap ng foreigner. Ako pa rin yung foreigner na nahanap mo,” nang-aasar na sabi ni Froilan at tumawa.

“Ang saya mo ah?” Tumawa na rin si Zariah sa sinabing ‘yon ng binata.

Sa mga sandaling ‘yon, nalimutan niyang demonyo ang tingin kay Froilan, tila naging anghel ito na pinadala para maayos ang problema niya.

“I forgot to ask this, may boyfriend ka ba?”

“Wala. Simula nang nag-dropout ako sa college, puro trabaho na lang ang inatupag ko. Lalo na nang namatay si Mommy at Daddy, wala na akong panahon para sa love. I don't want to experience the heartbreak again. Nakakainis na maramdaman ang ganong pakiramdam. Questioning myself, what have I done to deserve that pain,” isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Zariah.

Para bang pinutol ang dila ni Froilan sa sinabi ni Zariah. Alam niya ang sakit na iyon; siya ‘yon. Dahil bago mag-dropout si Zariah sa college ay nag-break sila. At hindi niya alam na nagbago pala ang pananaw ng dalaga dahil sa ginawa niya.

It's all because of him.

They drink and chit-chat to their friends, at sa hindi malaman na dahilan natagpuan nila ang isa't-isa na naghahalikan at hubo't hubad sa kwarto.

“Do you really want me to do this?” tanong niya, habang nakapagitna sa kanilang halikan.

Tumango si Zariah, hindi siya lasing at alam ang ginagawa niya. Gusto niyang ibigay ang sarili bilang tanaw na utang na loob, sa ginawa ni Froilan para sa kanya at kanyang pamilya.

He caressed every inch of her curves that made Zariah’s back arched. He licked her pussy like it's his favorite ice cream. Ramdam niya ang panginginig ng hita ni Zariah.

“Ooh, ahhh,” pawang nabingi si Zariah at nanlalabo ang mata habang nakatingin kay Froilan, matapos niyang labasan sa pagsamba nito sa kanyang perlas.

“Fuck me, Volk I want you inside me.” Zariah commanded,

“As you wish, my baby.” he replied, “I'll make you cry for more, crave for more until you can't walk tomorrow.”

‘Let me thank you, give up my virginity, just tonight, Froilan Wolf Zielinski, just tonight.’ she thought.

Pumaibabaw si Froilan at pinuwesto ang kanyang pagkalalaki sa kanyang pagkababae. He sucked her nipple and slid his tongue up to her neck and entered his dick to her pussy.

“Uhmm, ahhhh,” nagsalabong ang kilay ni Zariah sa pinaghalong sakit at sarap na nararamdaman. Nakabaon ang kanyang mga kuko sa likod ng asawa.

Huminto si Froilan at dinama siya; hinalikan niya ito ng may pagmamahal. Nang maramdaman niyang bumitaw ito sa likod niya, ay marahan niyang ginalaw ang kanyang balakang at hinahalikan si Zariah.