CHAPTER 44

KASALUKUYAN lang na nasa loob ng kaniyang opisina si Wayne ng gabing ‘yon. Halos mag-a-alas otso pa lang nang gabi at wala pa siyang balak na umuwi. Balak niya kasi na mag-overtime kahit na wala naman talaga siya na halos gagawin sa araw na ‘yon. Haggang sa magkakasunod na katok sa labas ng opisina niya ang kaniyang narinig na nagpatigil sa pagbabasa na ginagawa niya.

“Come in.” Doon ay unti-unting bumukas ang pintuan at nakita niya si Brent habang nakangiti pa ito nang diresto sa kaniya. Hindi mapigilan ni Wayne na batuhan nang naniningkit na mga mata ang kaibigan saka siya nagsalita, “Ano na naman ba ang ginagawa mo rito? Manggugulo ka na naman ba?” masungit na tanong nito.

“Chill lang naman, Wayne. May mahalaga lang akong sasabihin sa’yo,” sagot ni Brent habang dahan-dahan na itong naglalakad papalapit sa lamesa niya.

“Ipagpabukas mo na lang, wala akong balak na makinig sa’yo. Marami pa akong ginagawa,” malamig na saad niya at ibabaling niya na sanang muli ang kaniyang atensyon sa