CHAPTER 24

LEIGH’s POV

 Hindi ko maiwasan na magpalakad-lakad nang pabalik-balik dito sa may harapan nang nakasaradong pinto ng kwarto ko. Because of the nervousness I'm experiencing right now, I instinctively bite the nails of my thumb. This is one of my bad mannerisms.

Sinadya ko talaga na gumising nang maaga ngayong araw kahit na hindi naman ako masyadong nakatulog kagabi, balak ko kasing kausapin ngayon si Wayne. Sigurado kasi na hindi ko siya maabutan mamaya kung male-late ako nang pag gising ko dahil maaga nga siyang umaalis dito sa bahay para pumasok ng opisina niya.

Huminto muna ako sa paglalakad ko at saka ko idinikit ang tenga ko sa pinto ng kwarto ko upang pakinggan siya sa may labas. Nag-iipon pa rin naman kasi ako ng lakas ng loob para harapin siya at para sabihin ang gusto kong sabihin sa kaniya dahil alam ko sa sarili ko na wala akong karapatan na kontrahin siya.

Nang wala akong marinig mula sa labas ay agad na binatuhan ko nang tingin ang wall c