WAYNE’s POV
I offered Veronica a seat on one of my couches inside my room, but she's in the mood to be mischievous right now, so instead of relaxing on one of my couches... she took a seat on my lap. Hindi naman ako masyadong nag-react sa bagay na ‘yun dahil we knew each other for a very long time. She's like a younger sister to me , and she also treats me as if I were her older brother, despite the fact that she is an only child. She's 5 years younger than me, by the way.
“What now? Nag away na naman ba kayo ni Tito?” tanong ko sa kaniya. Buti na lang at magaan siya kahit papaano kaya hindi ako umaangal sa pag-upo niya sa may lap ko habang nakayakap pa ang dalawang kamay niya sa leeg ko.
“Nope. She replied, "Dad sent me over to tell you about the charity ball." Because of what she said, I instinctively touched the bridge of my brow. It was almost as if I had forgo
LEIGH’s POVHindi ko maiwasan na magpalakad-lakad nang pabalik-balik dito sa may harapan nang nakasaradong pinto ng kwarto ko. Because of the nervousness I'm experiencing right now, I instinctively bite the nails of my thumb. This is one of my bad mannerisms.Sinadya ko talaga na gumising nang maaga ngayong araw kahit na hindi naman ako masyadong nakatulog kagabi, balak ko kasing kausapin ngayon si Wayne. Sigurado kasi na hindi ko siya maabutan mamaya kung male-late ako nang pag gising ko dahil maaga nga siyang umaalis dito sa bahay para pumasok ng opisina niya.Huminto muna ako sa paglalakad ko at saka ko idinikit ang tenga ko sa pinto ng kwarto ko upang pakinggan siya sa may labas. Nag-iipon pa rin naman kasi ako ng lakas ng loob para harapin siya at para sabihin ang gusto kong sabihin sa kaniya dahil alam ko sa sarili ko na wala akong karapatan na kontrahin siya.Nang wala akong marinig mula sa labas ay agad na binatuhan ko nang tingin ang wall c
KASALUKUYAN lang na nandito ako ngayon sa loob ng kwarto ko. Almost 10 o’clock PM na pero hindi pa rin ako dinadatnan ng antok. Kahit pagod ako maghapon dahil sa pagma-mall namin ni Zienna ay parang ayaw pa rin akong patulugin ngayon. Hindi lang kasi dress ang ibinili niya sa akin dahil may mga binili rin siya na sapatos, bag at mga alahas na babagay doon sa dress na napili niya para sa susuotin ko sa event. By the way, hindi sumabay sa akin si Wayne sa pagkain ng dinner kanina pero nandito siya sa bahay. Si Manang lang ang nakasabay kong kumain at nabanggit niya sa akin na ganon daw palagi si Wayne, laging busy daw ito lalo na tuwing gabi dahil sa mga kaso na hinahawakan nito. Bigla ko tuloy naalala ‘yung kaso ko sa kaniya... hindi ko pa kasi siya natatanong kung ano na bang update tungkol doon. Pero ngayon na naalala ko na, hahanap na lang ako ng magandang timing para tanungin siya. Hindi nag tagal ay napagpasyahan ko na nga na matulog
Third Person’s POV WAYNE can't stop himself from cursing countless times! Damn! Fuck! He could sense it! He felt that his thing down there erected. But, c'mon, what the fuck! Kung gaano kabilis nabuhay ang p*********i niya ay ganon din kabilis nawala sa harapan niya ang babaeng nagpapadanas sa kaniya ng ganong pakiramdam. You can’t blame him for feeling aroused over her, especially after smelling her watermelon scent of shampoo.Sobrang na-adik kasi talaga siya sa amoy na ‘yun dati, noong may relasyon pa silang dalawa ni Leigh, kaya hindi niya masisisi ang sarili niya na makaramdam ng pag-iinit. Pinigilan naman niya ang sarili niya pero hindi niya nagawa. He tried to restrain himself, but he couldn't. He doesn't want to admit to Leigh that he's still damn obsessed and a little bit fascinated with her, but he can't help himself. Alam naman niya na niloloko niya lang ang sarili niya dahil sa bawa
Hindi maiwasan ni Leigh na mapapikit nang mariin nang maramdaman niya na nga ang pagtutok ng pagkalalaki ng kaniyang kasintahan sa kaniyang pagkababae. Ramdam na ramdam niya ang malakas at mabilis na pagkabog ng puso niya ng mga sandaling ‘yon. Mahigpit din niyang nahawakan ang bed sheet ng kama ni Wayne dahil unti-unti na siyang nakakaramdam ng kirot.“H-hon, masakit!” hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili na magreklamo. Sino ba naman kasi ang hindi masasaktan kung hindi niya inaasahan na ganon pala kalaki ang pagkalalaki ni Wayne. Sa halos mag dadalawang tao na nila sa relasyon ay ‘yun pa lang talaga ang unang beses na makita niya ‘yun.Hindi rin naman niya akalain na ngayon niya isusuko ang kaniyang bataan sa lalaking minamahal niya. Akala niya nga ay simpleng celebration lang ang gagawin nila ngayon sa kanilang pre-anniversary pero akala lang pala niya ‘yun. Wala na siyang magagawa dahil heto na eh... ayaw naman niyang pahintuin si Wayne at isa pa, wala rin si
LEIGH’s POV It is now Friday evening. Kasalukuyan lang na nakatingin ako ngayon sa harapan ng isang malaki at bilugan na salamin na nakapatong dito sa vanity table ng kwarto ko. Hindi ko maiwasan na pagtuunan nang pansin ang ayos ng mukha ko,I am now wearing full make-up. Nude lipstick, smoky eye shadow, cat-eye style, and finely formed nose line. Makinang din ang pisngi ko dahil sa highlighter na nakalagay doon, nakasuot din ako ng gray contact lense kahit na hindi ako masyadong sanay doon. This is the first time I've seen myself wearing make-up, so I'll have to admit... I love it. Expected na rin talaga na maganda ang kalalabasan nang ayos ko ngayon dahil hindi naman basta-basta ang make-up artist ko dahil mga professional sila. Kadalasan nga raw ay mga artista ang mine-make upan nila o inaayusan. Nalaman ko na si Zienna raw mismo ang nagpadala sa kanila para nga maayusan ako ngayon.My hair looks fantastic as well. It’s now perfectly straight with some blonde highlights
NASA may bungad pa lang kami ng nakasaradong pintuan ng event hall kung saan nagaganap ‘yung charity ball ay napansin ko na agad ang pag-angat ng braso ni Wayne. Hindi ko maiwasan na pasimpleng batuhan ‘yon nang tingin... hindi naman kasi ako slow para hindi ko maintindihan kung ano ba ang ibig sabihin no’n. He wants me to cling to him.‘Akala ko ba galit siya sa akin?’ Hindi ko maiwasan na itanong ‘yun sa isipan ko, pero kahit ganon ay unti-unti ko na lang inangat ang kamay ko at saka tinanggap ‘yon... ayoko naman kasi na pagtalunan pa namin ‘yon lalo na at nasa harapan na kami ng double door noong event hall kung saan magaganap ‘yung charity ball ngayong gabi.Makalipas ang ilang segundong paghihintay ay tuluyan na ngang bumukas ang pintuan na ‘yun. Hindi ko maiwasan na agad na humanga sa buong paligid. Napakaganda! Hindi maikakaila na talagang para sa mayayaman ang event na ‘yon. Mula taas hanggang sahig ay mukhang pinaghandaan talaga ‘yon ng professional na nga organizers, pinag-
SAGLIT lang na nakapag-usap si Wayne at ang lalaking kausap nito kanina na Zeid ang pangalan dahil hindi nagtagal ay nagdatingan na rin ‘yung ibang kilala ni Wayne sa event na ‘yun at isang tao lang ang naging pamilyar sa paningin ko… walang iba kung hindi si Attorney Brent, na ilang beses lang naman akong pinagpabalik-balik sa firm na ‘yun. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na batuhan siya nang masamang tingin. Pasensiya na, okay? Ang labo lang kasi talaga niya eh… kung ayaw niya sanang tanggapin ang kaso ko, diniretsa niya na lang sana ako para hindi na rin sana nagtagpo ang landas naming dalawa ni Wayne. Kung tutuusin, siya siguro ang dapat kong sisisihin kung bakit nagkita pa kaming muli ni Wayne eh.“Oh, you are with Ms. Devon.” Pasimple niya pa akong binatuhan nang tingin, saglit lang ‘yun dahil ibinalik na rin niya kay Wayne ang kaniyang atensyon.“Yeah. She’s my client now,” pormal lang na sagot ni Wayne. Well, wala namang mali sa sinabi niya dahil kliyente naman ta
Huli na nang mapansin ko na hinihila ako ni Wayne palabas ng mismong event hall kung saan wala na akong masyadong nakikita na mga tao sa paligid. Lumabas kami sa parang isang backdoor at may madilim na hallway. Hindi maliwanag ang dinadaanan naming dalawa dahil malayo ‘yung poste na merong ilaw… pero alam ko na daan ‘yun papunta sa toilet. Rinig na rinig ko ang bawat ingay na ginagawa ng heels ko na tumatama sa tiles na sahig na nilalakaran naming dalawa. Gaya nang sinabi ko, walang ibang tao roon na nagiging dahilan kung bakit dumadagdag ‘yun sa kaba na nararamdaman ko.Hindi ko maiwasan na mapangiwi ng konti kapag nararamdaman ko ang bawat paghigpit nang kapit ni Wayne samay mismong pulsuhan ko pero hindi ko magawang bawiin ‘yun dahil umiikot na nga ang paningin ko.Makalipas ang halos ilang minuto, marahas na binitawan ni Wayne ang kamay ko na medyo ikinagulat ko. Rinig ko ang malakas na pagbuga niya nang hininga kasabay nang mabilis na pagluwag niya sa necktie na suot niya.He fa