CHAPTER 2: HELL

I WISHED that it was a nightmare, and I want to wake up from it. I couldn’t believe that the hell I was suffering intensified after the news spread like a wildfire inside the Canlas Mansion about my baby’s special condition of having Down Syndrome. 

Pagkalipas ng ilang mga linggo ay nararamdaman ko na ang unti-unting paglayo at panlalamig sa akin ng asawa ko. Hindi siya ganito dati at sobrang naninibago ako lalo na’t lagi siyang hatinggabi na kung umuwi. Hanggang ngayon ay disappointed pa rin siya na ang aming baby ay mayro’ng ganitong kondisyon at kahit hindi niya sabihin sa akin ay alam kong hindi niya tanggap ito. 

“Babe,” pagtawag pansin ko kay Derson na sobrang busy sa kaniyang cellphone habang nakaupo sa swivel chair sa loob ng opisina niya na konektado sa aming silid. “Ahm. . . Busy ka ba?”

Nag-angat siya sa akin nang tingin habang nakakunot ang kaniyang noo. Halatang naistorbo ko siya mula sa kaniyang ginagawa sa cellphone. “Hmm. . . What?”

“Usap naman tayo, please? Sobrang miss na miss na kita lalo na’t sobrang busy mo nitong mga nakaraang mga linggo, Babe.” malambing kong turan.

‘He was near yet so far. . . Hindi ko alam kung bakit siya nagiging ganito sa akin. Hindi ako sanay na mayro’ng butas sa aming relasyon at hindi kami nagkakausap.’

He sighed heavily, and suddenly looked away from me. “I’m just busy lately in the Canlas Empire. There were lots of investors, and businessmen who wanted to buy and customize their own ships under the Canlas Empire. But still, I’m monitoring you from Mommy and our maids. Hindi mo lang ako nararamdaman pero lagi akong tumatabi sa iyo pagkauwi ko dahil tulog na tulog ka na.”

Medyo gumaan naman ang loob ko kahit papaano nang dahil do’n. Akala ko kasi ay wala na talaga siyang pakialam sa akin at pati na rin ang baby namin. Iintindihin ko na lang na busy ang aking asawa sa Canlas Empire lalo na’t siya ang nag-ha-handle nito.

Lumapit ako at niyakap siya. Kahit na magkasama kaming dalawa ay sobrang nangungulila pa rin ako sa kaniya. “I love you, Babe. Sobrang miss na miss ka namin ng baby natin. Sana ay magkaro’n ka ng oras ulit sa amin kagaya ng dati.”

Bahagya siyang natigilan do’n pero naramdaman ko na unti-unting hinimas niya ang aking likod. Naputol lamang iyon nang nag-ring ang kaniyang cellphone kaya’t lumayo na rin siya sa akin.

“I need to go now. See you later,” paalam niya sa akin at mabilis na lumabas nang hindi man lang ako binigyan ng halik.

Sobrang nawala ako sa mood at huwisyo. Gut feeling ko lang ito pero pakiramdam ko ay mayro’ng mali. Ni-hindi ko tuloy namalayan na habang nag-mo-mop ay natabig ko ang paa ng stand kung nasaan nakapatong ang koleksyon ni Mommy kaya’t umuga ito. Nalaglag ang mamahaling vase na naglikha nang malakas na pagkabasag sa tiled floor na ikinatuod ko sa aking kinatatayuan.

My eyes widened in horror as I saw the luxurious vase was being shattered into pieces on the tiled floor. Fear crept in me as I heard the loud footsteps heading in my direction. 

Agad na lumapat sa aking pisngi ang isang malakas na sampal na ikinaigik ko sa sakit. Mayro’n akong nalasahan na dugo sa gilid ng aking labi dahil sa tindi nito. Bigla niya rin akong marahas na sinabunutan sa buhok habang niyuyugyog ang aking ulo na sobra kong ikinahilo. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak at mapaigik sa sakit. “P*tangina ka! Ang tanga-tanga mong talagang inutil ka kahit kailan! Sa lahat pa talaga ng iyong babasagin ay ang vase na regalo ng Pamilya Pepejoh sa akin! At kahit ibenta mo pa ang kaluluwa mo sa impyerno ay hinding-hindi mo ito mababayaran!” 

“S-Sorry po, Mommy. . . S-Sorry po, hindi ko sinasadya na basagin ang vase po. . .” umiiyak kong paghingi ng tawad at medyo napaupo na ako nang dahil sa kaniyang marahas na pagkakasabunot sa aking buhok. “P-Please po, tama na po. . . N-Nasasaktan na po ako, Mommy. . .”

Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib. Nanginginig ako sa takot at kaba habang patuloy sa pag-iyak. Natatakot ako sa puwedeng gawin ni Mommy sa akin lalo na’t na marahas na nakasabunot ang kaniyang kamay sa aking buhok. Pakiramdam ko ay matatatanggal na ang mga ito mula sa aking anit. Yakap-yakap ko ang aking sarili at pilit kong pinoprotektahan ang aking baby bump dahil ayaw kong mayro’ng mangyaring masama sa aking baby. Wala akong pakialam kung saktan ako ni Mommy basta’t huwag lamang ang baby ko.

“Anong hindi mo sinasadya? Sinadya mo talagang basagin ang vase ko! Ano? Lalaban ka na ba sa akin, ha? Ang kapal din ng mukha mong magsinungaling kung huling-huli ka na sa akto, Inutil!” nanggigigil na asik ni Mommy. “You really wanted to be in hell, and I would definitely make you suffer in hell in my hands! Dahil tuturuan talaga kita ng leksiyon para magtanda kang inutil ka!”

“Madam, pakiusap po. . . Maawa ka naman po kay Jessa. Buntis po siya at baka mapaano po ang iyong apo sa kaniyang sinapupunan,” pagmamakaawa ni Manang Goreng habang takot na takot ang mga maids na nanonood sa kaniyang likuran.

Mommy laughed in full of sarcasm. “Anong apo? Wala akong apo na halimaw mula sa inutil na ito, Goreng! Isang kahihiyan talaga na nandito ang inutil na ito at dinagdagan pa ng isa pang salot sa pamamahay na ito. Hindi ko alam kung anong panggagayuma ang ginawa ng inutil na iyan na sa aking anak pero alam kong magwawakas din ito. Dapat talaga ay mawala na lang sila dalawa ng halimaw niyang anak sa aming buhay!” 

“Pero apo mo pa rin po ang batang nasa sinapupunan ni Jessa, Madam. Maawa naman po kayo sa kanilang mag-ina. Baka malaman po ni Señorito Derson ang tungkol po rito—” Ni-hindi na naituloy ni Manang Goreng ang kaniyang sasabihin nang marahas na ibinato ni Mommy ang isa pang vase sa harapan ni Manang Goreng na muntik pang matamaan na ikinatili ng mga maids sa gulat at takot.

“Huwag na huwag kang mangingialam dito kung hindi pati ikaw ay sasamain din sa akin, Goreng! Gurang na maid ka lang pero ako pa rin ang amo rito sa pamamahay na ito! Ako ang batas dito kaya’t itikom mo ang bunganga mo!” pang-iinsulto ni Mommy kay Manang Goreng. “At saka kahit ano pa ang gawin ko sa inutil na ito ay wala na ring pakialam ang aking anak dahil sobrang busy niya mula sa kaniyang bagong pinagkakaabalahan.”

Kitang-kita ko ang pag-aalala sa mga mukha nina Manang Goreng at ng mga maids na gustong tulungan ako pero natatakot sila sa bagsik ng galit ni Mommy. Tipid ko silang nginitian habang patuloy sa pagluha. Halos manghina at manlabo na ang aking paningin nang tinigilan ako ni Mommy sa pagsampal at pagsabunot habang nakahiga na ako sa malamig na tiled floor.

Hanggang sa biglang dumating si Delaney na parang walang nakita dahil narinig ko ang masaya at malakas niyang pagtawa. 

“Mommy, let’s go, and stop wasting your precious time with that gold digger b*tch, because I have a good news that would surely make you delighted,” maarteng turan ni Delaney at inirapan pa ako.

I suddenly became curious with what Delaney would say amidst the pain I’m feeling right now from Mommy’s fury.

Mabilis na lumayo sa akin si Mommy at agad namang lumapit sa kaniya ang isang maid para wisikan ng alcohol sanitizer spray ang kaniyang mga kamay. “Oh, what would that be, Hija? Siguraduhin mong matutuwa ako lalo na’t binasag ng inutil na ito ang luxurious vase na regalo sa akin ng mga Pepejoh.” 

Delaney chuckled. “Of course, it would definitely change your mood. Anyways, we should prepare now, and make ourselves presentable to a formal dinner with the Pepejoh Clan for a great news, because Ate Jona was already pregnant now, Mommy.”

I was dumbfounded by that. I couldn’t believe that Jona Joyce was already pregnant. It was such a great news indeed for her family. But I suddenly felt curious about who the father of her baby was.

Mommy gasped loudly. “Pregnant? Am I hearing it loud and clearly that Jona was already pregnant right now, Hija?”

All of a sudden, Delaney looked at me mischievously with a devilish smirk crept in her red lips. “Yes, Mommy. Ate Jona was really pregnant with Kuya’s child right now.”

It was a huge bomb that exploded harshly at me which made my heart shattered into pieces.

‘Ano? Jona Joyce was already pregnant with my husband’s child? Teka. . . Paano naman nangyari iyon?’

Parang nabingi ako habang nakatulala. Ni-hindi ko na namalayan na wala na pala sina Mommy at Delaney dahil nakaalis na sila. Kung hindi pa ako inalalayang umupo ng mga maids at yakapin ni Manang Goreng ay hindi pa rin ako gagalaw.

“M-Manang, joke lang po iyong sinabi ni Delaney, hindi ba po? I-Imposibleng mambabae ang aking asawa dahil mahal na mahal niya po ako. P-Please po, sabihin mo po sa akin na hindi po totoo iyon. H-Hindi po binuntis ni Derson si Jona Joyce,” nahihirapan kong usal.

Manang Goreng sighed heavily. “Wala talagang sikreto ang hindi nabubunyag. Alam kong masakit ang narinig mo pero iyon talaga ang katotohanan, Jessa. Gusto ko sanang sabihin ang tungkol dito sa iyo pero natatakot ako na baka mas lalo kang pag-initan ni Madam.”

With that, I cry my heart out. My heart was filled with pain, because it all made sense now on why my husband became cold and distant to me, because he was cheating and committed an affair with his childhood best friend behind my back. And what was worse was that my husband’s family rubbed shamelessly on my face even though I’m the real wife that they were hiding as a secret behind the shadows, and they were proud of my husband’s infidelity and his bastard child to his mistress. They neglected and rejected me, and hid who I was in this family. Also, they were ashamed of my baby’s existence just because of his special condition even though the blood ran through his veins were theirs too. 

Nanginginig ang aking buong katawan sa galit at sakit. Napasigaw din ako habang umiiyak. Wala akong pakialam kung halos tumulo na ang aking laway. Durog na durog ang aking puso nang dahil do’n. Hindi ako makapaniwalang ginagago ako ng aking asawa. Harap-harap siyang nagsisinungaling sa akin. Umuuwi nga siya sa akin pero mayro’n na siyang ibang kinahuhumalingan.

‘Hindi naman ganito dati si Derson. Sobrang loyal siya sa akin at mahal na mahal namin ang isa’t-isa. Pero bakit naman humantong kami sa ganito? Why did he cheat and commit an affair with his childhood best friend even though we were still married and I’m carrying our baby inside my womb?’ 

“Iiyak mo lang ang lahat ng galit at sakit na nararamdaman mo, Jessa. Magpakatatag ka para sa batang nasa sinapupunan mo. Ipaglaban mo ang iyong karapatan lalo na’t ikaw ang totoong asawa,” pagpapatuloy ni Manang Goreng sa pag-aalo sa akin.

‘Sana nga ay pagkatapos kong umiyak ay magiging maayos na ang lahat. Ngunit hindi pa rin maalis sa aking isipan ang katotohanan na mayro’n nang lamat ang relasyon naming dalawa ng aking asawa na ibang babae na ang ginagawang asawa. At ang hindi ko matanggap ay mas proud at excited pa siya na malaman ng lahat na mayro’n siyang anak sa kaniyang mistress kaysa sa aming anak na hindi niya matanggap dahil lamang special condition nito.’