Pustaka
Cari
Beranda / Romance / The Marriage We Never Meant / KABANATA 43: ignore

Share

KABANATA 43: ignore

Penulis: Auroravillez
last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-05 18:13:09

“O-ouch… it hurts, Rowan.” my face grimaced as he entered my hole using his large pet.

He stopped what he was doing.

I'm not completely full yet it hurts so damn much.

I can feel the tear of my skin apart. I almost cried while Rowan assuring me and comforting me with beautiful words he muttered.

“Can I move now?” he said between his breaths. “I promise I will take it gently.”

I nodded even though tears were falling into my cheeks.

He then moves slowly and all I can do is to endure the pain in my thighs.

“It will fade later or sooner.” he kept on moving.

Hindi nga siya nagsinungaling sa sinabi niya.

All I could feel at first was pain. And then it was replaced after a minute— a pleasure.

“Ah! Oh my—so g-good. Yes! Move f-faster, Rowan.” I said in a whore tone, but I didn't mind it. I loved this. We both loved this

“Fuck! How could I live without hearing your moans, huh?” he s
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 51: kill?

    “Kailan ba titigil ang ulan na yan?” halos inis na bulong ko. Katabi ko ngayon si Zyrus at nakaupo kami sa couch niya sa sala. Isang linggong delayed ang flight namin dahil sa patuloy na pagbuhos ng ulan. Wala namang bagyo kaya lang for safety na rin sa mga pasahero na dapat ang flight ay noong nakaraan pa! “Relax,” tumawa siya at ti-nap ang balikat ko. “Be patient, Luna. Uuwi tayo ng agaran basta walang pararating na ulan.” he assured me. Umirap ako. “Mag-iisang buwan na tayo dito, ha? Baka naman aabot pa tayo ng isang taon nyan. Kairita.” Masama ang titig ko sa palabas sa tv na about sa cartoons. Nagtataka nga ako kung saan ako naiinis. Basta sa maraming bagay. “Wait, sasagutin ko lang 'to,” tukoy niya sa cellphone niya na nagr-ring. Pero hindi ko kilala kung sino ang katawagan niya dahil nakatalikod iyon. Tumango lang ako kaya naman umalis na siya sa tabi ko at pumunta sa kwa

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 50: hindi tuloy

    “Natae ako kagabi matapos kainin ang niluto mo.”“Bwesit ka! Alam mo namang kumakain tayo eh!”We're currently eating our breakfast. Napuyat pa ako kagabi dahil sa tinulungan ko siya sa pag-impake ng gamit niya at iba pang gamit na binili niya sa akin sa loob nang dalawang linggo.“Kasalanan ko bang isang rice cooker pa talaga ang kinain mo. Na para bang first makatikim ng luto ko,” I glared at him.“Syempre.” uminom siya ng kape. “Minsan mo lang akong lutuan. Pwede ka ng maging chef, pero mas prefer ko pa rin na bakerist ka.”“Chee. Kung may pera lang ako, ‘di sana may bakeshop na ako.” I rolled my eyes and continue eating.“Bakit hindi ka mag request kay Rowan. He wouldn't think twice at papatayuan ka pa siguro ng factory.” he chuckled so I was too.I sighed. “Alam mo naman ako diba?” I look sad. “Hayst, kung sabagay. Ayaw na ayaw mo na may gumagastos sayo. Pero, Luna naman. Alam naman ng karamihan

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 49: keep it

    “Luna, ano ang ginagawa mo?”Agad kong tinago ang pregnancy test sa likod ko.Ngumiti ako at umiling. “Wala. Nagugutom ka na ba? Anong gusto mong ulamin para mamaya?”Kumunot ang noo niya. “Ha? I mean. Depende na lang sayo.” Tumango ako tapos ay pumuntang taas sa kwartong tinutuluyan ko.Nilock ko ang pinto at humarap sa full body mirror na cloud design ang edge. I look fine. But it seems a little bit different. I had a tiny black circle under my eyes. It was obvious that I didn't get enough sleep. I'm tired. I'm so tired of thinking about him;Rowan. He always popped up in my mind. I can't get rid of him. He was there in my mind. He wouldn't erase it there. He was the memories I can't forget about. He was the moon who completed my night. He was the sun who gave light to my life. He was the honey who gave me sweetness on my bitter day. He was the pillow where all my problems vanish when I lean to him. He was my comfort

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 48: buntis

    “Pinagsasabi mong lalaki ka? Ibaba mo yung eroplano! Uuwi na ako!” nagpumiglas ako dahil pilit niya akong pinipigilan.“The flight has already started. We don't have a right to stop the airplane, it's not ours.” he rolled his eyes.“Gago ka ba? At kailan naman tayo uuwi ha?! Tanga mo talagang tao ka at naisip mo pa ang ganitong bagay.” halos matampal ko ang noo ko dahil sa frustration.“Shhh…” all the passengers hushed when I threw loud words to Zyrus who was chilling at my side.Napatikom na lang ang bibig ko dahil sa pagsuway ng ilang mga pasahero. Nakakahiya na nakakainis!“Wag kang mag-alala, Rae. Short vacation lang para sa mag bestfriend 'to,” he happily said and wink at me.I glared at him sharply. “Hindi ako nakikipag lokohan, ha.”“Well, me too. Ito naman, parang hindi naman tayo childhood best friend noon. Kahit ngayon ako lang kaibigan mo eh. Wag ka ng malungkot. Uuwi tayo kaagad. Promise.” pampaluba

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 47: what?!

    “Saan mo naman akong dadalhing mokong ka?!” pasinghal na tanong ko sa kanya. Kanina pa hila nang hila e!“Here,” turo niya sa isang Chinese Restaurant sa loob ng mall.I rolled my eyes on him. “Seriously? Busog pa ako.” I said annoyingly.“Wala rin akong pake.”Para akong lantang gulay nang hilain niya ako papasok sa loob.Hinain na sa amin ang iba't ibang putahe na hindi ko alam kung ano ang tawag dun.Ni hindi nga ako marunong gumamit ng chopsticks para sa ramen. Tinawanan pa ako ni Zyrus. Nakakairita!Tapos na kaming kumain at halos siya ang umubos lahat. Parang throwback lang ng highschool namin kung saan takaw na takaw pa ito kumain, ganon pa rin naman hanggang sa ngayon eh.Pero maiba-iba lang ang estado niya. 21 years old na siya at siya na ang vice president ng company nila. Bali-balita rin na siya na raw ang susunod na tagapagmana ng kompanya nila. Wala naman kasi siyang ibang kapatid. Only ch

  • The Marriage We Never Meant   KABANATA 46: bawi

    “Rowan… peke naman ang kasal n-natin diba?” kinakabahang sambit ko at ipinatong ang larawan kasama ang marriage certificate sa mesa niya.Tiningnan niya ako ng buo habang papunta sa gawi ko. At the same time, nagtataka na ako dahil walang salitang lumabas sa bibig niya. Tanging seryosong mukha niya lang ang hinarap niya sa akin.“I'm asking you,” I said and looked away when I saw the flickered smirk in his lips. Your bullshit smirk again!“Hindi.” walang pag-aalinlangang saad niya.Hindi ko alam kung ano nga ba ang dapat kong maramdaman. Saya. Inis. Paglinlang.“H-hindi ako nagbibiro.” I stared at him sharply, bu5 behalf on it, I was happy.“And why would I joking around?” nakapamulsa niya akong hinarap. Nakita ko pa ang pagkagat niya sa balat sa loob ng pisngi niya.“Alam mo, bwesit ka. All this time niloloko mo lang ako? Ginawa mo akong tanga kakaisip na peke ang kasal natin, dahil iniisip ko ang—” hindi ko

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status