The Marriage We Never Meant のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 5

“So in this type of tools, we can ensure that the flour that we used in a pastry was smooth enough. Baking is not a hobby. It's a passion. We simply said that baked is just for our tummy needed or to satisfy our cravings. But baking is also a dream, a job, and a passion. That's all. Thank you.” I reportedly smoothly and confidently. Nagpalakpakan naman ang mga kaklase ko at natigil na lang sila ng ibang grupo naman ang magrereport. Ako kasi ang nagreport, dahil ika nga nila, magaling daw ako at ang ganda ng accent ko. Well thank you. Natuwa naman ako kapag kino-complement nila ang English skills ko. Lalo tuloy akong ginaganahang magreport. They always said those words. They said that maybe I had a American side. But no, I'm just a simple and poor girl, living in a poor village. Ngumiti ako habang papunta sa upuan ko kung saan katabi ko ang isang mokong. “Ano'ng gusto mong kunin na course pagtungtong mo ng college, Luna

It feels like my world suddenly stopped. Stop when he said those words. Malaking pera yun ha? “Haha, joker ka talaga sir. ” saad ko pa at tumawa na parang biro lang. Sana biro lang. Sabihin mo sir nagbibiro ka lang! “No, I'm not. ” ani nito at pinasadahan ako muli ng tingin. Tingin na parang nakakaakit, anong gagawin niya sa akin? Tanga ka, Luna! Ano sa tingin mo ang gagawin niya sa'yo?! Wala! Assuming ka lang! Bulyaw ko sa sarili ko na parang gusto ko pang patayin ang sarili ko. “Matutulog na po ako sir. Galing niyo pong magjoke, good night. ” tumawa ako ng peki at nagwave pa. Sabihin mo sir na nagbibiro ka lang, please! “10 billion, Luna. ” he said and a playful smirk shown up in his handsome face. Umalis rin ito sa harapan ko at naiwan akong nakatulala. Totoo? Ngumiti talaga ito?! O guni-guni ko lang talaga? “Tanga! Di siya nagbibiro.” usal ko sa sarili ko at pumasok sa loob. Agad akong nahiga sa isang malambot

“Luna?” tanong ng kung sino sa likod ng pintuan. Nakadapa ako at nilulublob ang mukha sa unan. Ang punto ko lang ngayon. NINAKAW ANG FIRST KISS KO! Naiinis ako hanggang ngayon, ewan ko ba. Bakit ba ganito yung nararamdaman ko?! Bakit ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko simula ng mangyari ang di inaasahan. Di inaasahan nga ba? Bumangon ako mula sa pagkakadapa ko. Naiirita ang mukha ko habang hinuhubad ang heels na may takong na 4 inch. Sumasakit na ang paa ko. Hindi ako sumagot sa katok at tawag niya sa akin. Kahit pa na sirain niya ang pinto, hindi pa rin ako sasagot. Sabi ko nga sa noo niya lang ako halikan, bakit pati sa bibig?! Nananadya ba ang boss ko na yon?! “Luna” tawag niya ulit. Pero bakit bigla akong natakot sa boses niya? Kanina kasi ay kalmado pa ito at parang ang haba pa ng pasensya kung makapagtawag sa akin. I heard him breathe deeply as if he was pissing