Chapter 6.2

"Luh? Okay ka lang? Ano bang ginagawa mo?" sabi ko at tumayo para tapikin sana siya sa likod. 

"No, okay lang ako," sabi niya. 

"Sure?" paninigurado ko at tumango siya. 

"So, as I was saying earlier, sa condo mo ako matutulog para hindi ka na mahirapan gisingin ako. Palagi naman na akong natutulog doon kaya, don't worry," paga-assure ko sa kaniya. 

"Yeah, yeah. Goodluck na lang sa akin, ang lakas mo pa naman humilik," pang-aasar niya. 

"Ano?" tanong ko at sinamaan siya ng tingin. 

"Anonymous," pambabara niya. Ibabato ko na sana ang kutsarang hawak ko pero hinarang niya ang kamay niya. 

"Oh, chill!" he said in a mocking tone. Hindi ko na lang siya kinibo at inubos na lang ang pagkain ko. 

"Hey, I'm planning to give something to the families and children there tomorrow, what do you think?" he changed the topic and good for him, I am interested in that! 

"Oh, I'm also planning that," I replied and we discussed about what to get for the families tomorrow. 

We are planning to give each family a mattress and some extra groceries even though we are already giving them some. For the children, we will give them necessities for school and some stuff that they can play with. We ordered it already and it will be sent out tomorrow at the location. 

"Hey, let's continue watching that on your condo na lang, para if ever na, antukin ako, diretso tulog na lang ako," sabi ko. Tumango naman siya at pinatay na ang television. Kumuha naman ako ng isang extra kong unan at pinatay na rin lahat sa condo ko at nilock 'yon. 

Pumasok na kami sa condo ni Raze. Kung malaki na ang condo ko, doble ang kaniya. Hindi rin sofa ang meron sa sala niya kung hindi parang isang mini-bed. Mahilig kasi siyang manood ng mga movies or series kaya ganiyan ang kinuha niya. Minsan kasi ay nakakatulugan na niya ang panonood. Nahawaan na rin ako ng pagiging addict niya. 

"Iinom lang ako ng tubig. Buksan mo na 'yung television," sabi niya. Kinuha ko naman na ang remote at hinanap na ang series na pinapanood namin kanina pa. 

Hindi rin naman nagtagal ay bumalik na siya. 

The series is all about a girl who committed suicide but she left some tapes that contains the reasons why it lead her to kill herself. We are already on the third season where her rapist is found dead in a river. 

Masiyado akong na-focus sa pinapanood namin kaya ito ako ngayon, inaantok na. Sinandal ko ang ulo ko sa balikat ni Raze. 

"Are you sleepy?" he asked and I nodded my head. 

"Let's continue this tomorrow," he said. Tumayo naman na ako at dumiretso sa kwarto niya at dumiretong humiga sa kama habang yakap-yakap ang unan ko. 

Mabuti na lang at inantok na ako agad kasi maaga pa kami gigising bukas. 

"I'll just brush my teeth," pagpapaalam ni Raze. Hindi ko na siya sinagot dahil inaantok na talaga ako. 

Maya-maya ay naramdaman ko na ang pagtabi niya sa akin. 

"Goodnight, Cass," he mumbled. "I'm going to hug you."

"Hmmm," was my only reply and I felt his arms wrapped around my waist and he pulled me closer to him. That was the last thing that I remembered and I completely dozed off to sleep. 

Nagising ako na nakayakap na kay Raze. Bumitaw kaagad ako at sinilip siya. Gising na gising na pala ang loko. 

"Bakit hindi mo ako ginigising?" tanong ko at agad na inabot ang cellphone ko at tinignan ang oras. Wow, 3:30 am pa lang. Well, okay lang, gigising na ako. Baka kapag nakatulog pa ako, mahirapan na ako magising. 

"Ang himbing ng tulog mo, I don't want to wake you up," paliwanag niya at bumangon na. Shiz. Hindi na bago 'to pero usually kasi, inaalis niya ang kamay ko. At, bakit bumibilis na naman ang tibok ng puso ko? 

Napahikab na lang ako at bumangon na rin. Inayos ko lang ang kama niya at dumiretso na sa dining table. Nakahanda na roon ang tatlong pirasong pancake, isang baso ng gatas. 

Kumain na ako at pumunta na sa condo ko para maligo at magbihis na. Since hindi naman kailangan na sobrang pormal doon, I decided to wear a plain white shirt and a skinny denim jeans. I tucked the front part of the shirt. I also wore my nike air force 1. Nag-pulbo na lang ako at naglagay ng lip balm dahil ayoko nang sobrang extra. I sprayed some perfume and I picked out an extra shirt and shorts para pampalit ko mamaya. May slippers naman na ako sa sasakyan ko kaya no need to bring one. 

Pagkatapos ko mag-ayos, pinatay ko na lahat ng appliances ko sa condo at kumatok kay Raze. 

"Yes?" tanong ni Raze pagkabukas ng pinto. Shirtless pa siya kaya napaiwas ako ng tingin. Hindi ko bet pandesal ngayong araw ha. 

"Uh… Hindi ako sasabay sa'yo ha. I have to monitor my staffs, kaya see you na lang doon," sabi ko at tumango naman siya. 

"Sige, bye na," pagpapatuloy ko. 

"Take care," he said and I nodded my head. 

"Ikaw rin." 

Bumaba na ako sa parking lot at nagmaneho na papunta sa Morint Corp. Pagdating ko ay nakaayos naman na lahat ng staffs at handa na rin ang mga sasakyan na gagamitin. Kinausap ko lang sila saglit at nagsabi lang ng ilang bilin at sinabihan na sila na aalis na kami. 

Nakakapagod 'man ang byahe pero alam ko naman na mag-eenjoy ako mamaya. Maaga pa naman kaya mga isa o dalawang oras lang ay nakarating na kami sa Bulacan. Pagdating namin ay nakahanda na ang mga tent at nandoon na rin ang mga packed na grocery, may mga doctor na rin doon na magbibigay ng libreng check up, may mga teacher din kami na hinire ngayon para magturo sa mga bata, at mamaya ay dadating na ang libreng pakain namin sa kanila. 

Napangiti ako nang makita ang mga inorder naming mga mattress at mga laruan sa mga bata. I love going to outreach programs kasi, parehas lang kami noon na walang-wala rin. It's my way of giving back din to others for all the blessings that I received and still receiving. Kahit sa simpleng paraan lang, gusto kong makatulong sa iba. 

"You seem happy" 

Hinarap ko naman ang nagsalita at nakarating na pala sila Raze. Ngumiti ako at tinanguan siya. Masayang-masaya. 

"Mr. Alfonze, Ms. Morint," agaw atensyon sa amin ng alkalde ng lugar na ito. Kasama niya ang barangay captain ng lugar. 

"Magandang umaga po," nakangiting bati ko sa kanila at nakipagkamay. 

"Masaya po ako na napili niyo ang lugar namin," sabi ng barangay captain. "Marami hong pamilya dito na hindi maayos ang pamumuhay, kaya panigurado matutuwa ho sila sa mga handog niyo sa kanila." 

"Wala ho 'yun. Gusto ko rin ho sila makitang masaya," nakangiting sagot ko sa kanila. 

Hindi naman nagtagal ay nagdatingan na ang mga pamilya. Hiniwalay ang mga bata sa matatanda. Habang tinuturuan ang mga bata, namimigay na ng mga packed grocery at ang hinanda naming mga regalo sa kanila. Ihuhuli namin ang mga senior citizen para hindi sila masiksik masiyado dito. 

Nakangiti akong namimigay sa mga tao. Nakakatuwa makita ang mga ngiti nila sa mga simpleng bagay na ganito. Ang ibang mga staffs ay binigay at hinahatid sa mga bahay nila ang mga kutson na regalo namin sa kanila. 

Tumagal ang pamimigay namin nang dalawang oras at sakto naman ay natapos na ang pagtuturo sa mga bata, kaya binigay na rin namin sa kanila ang mga regalo namin sa kanila. Tuwang-tuwa naman sila at agad na nilaro ang mga iyon. Ang mga natapos nang mabigyan ay pinadiretso na namin sila sa pagpapa-check up. Bibigyan din sila ng mga libreng gamot doon at vitamins. 

Para sa mga senior citizen, kami na ang lumapit sa kanila para mamigay. Napansin ko naman ang isang lola doon sa gilid na nakangiti lang sa amin. Kumuha ako ng eco bag at lumapit sa kaniya. Ramdam ko naman ang titig ni Raze sa likod ko. 

"Hello po, Lola," bati ko sa matanda at ngumiti sa kaniya at sa kasama niya. Ngumiti naman ito pabalik sa akin. Nag-squat naman ako para pumantay sa kaniya. 

"Ang ganda mo naman," puri niya. 

"Salamat po. Ito po oh, para sa inyo," sabi ko at inabot sa kaniya ang eco bag. Tinanggap naman niya ito at ngumiti. 

"Napakabait mo, iha. Nararamdaman ko iyon. Kasintahan mo ba siya?" tanong niya sa akin at itinuro si Raze na seryosong nag-aayos ngayon ng mga natirang eco bag. 

"Naku, hindi po. Matalik lang po kami na magkaibigan," sagot ko. Hinawakan naman niya ang kamay ko. 

"Nakikita ko sa mga mata mo, Iha. May bagay ka pa na gustong maabot pero, matagal mo nang nasa tabi ito. Kaya lang mag-iingat ka, dahil may hadlang," sabi ng matanda. Nawala naman ang ngiti ko sa sinabi niya at napuno ang utak ko ng katanungan. 

"Hala ka. Pasensiya na po, ate. Hindi na rin alam ni nanay ang sinasabi niya. Huwag niyo na lang po iyon, intindihin," sabi ng kasama niya. Tumango na lang ako sa kaniya at tumayo. 

"Sige po, mauuna na ako," pagpapaalam ko at pilit na ngumiti. Tumalikod na ako sa kanila at naglakad na pabalik sa pwesto namin kanina. 

Kahit sabihin ng kasama niya na wala lang iyon, hindi ko pa rin mapigilan na isipin iyon. Paano kung totoo 'yon? Sino ang hadlang?