Wixon was burning with anger. Alam niyang kung ’di titigil sa paninira ang magaling na tiya ng kanyang asawa sa asawa niya ay tiyak na siya ang sasabog. Lalo pa’t parami na rin ang mga taong nakiki-usyoso sa paligid. At nakatitiyak siyang iyon ang goal ni Sandra for making a huge fuss. “What did you just say, you useless piece of sh*t? What do a lowly animal like you, know!” Halos pumutok ang ugat nito sa noo dahil sa malakas nitong pagsigaw. Tila nawala ang sense of class nito sa katawan dahil sa sinabi niya. Sa ngayon ay masasabi niyang wala itong kamalay-malay sa ginagawang kababalaghan ng asawa nito. Maging siya ay natawa rin sa kanyang mga nalaman tungkol sa estado ng buhay may-asawa nito.“Tita Sandra, please . . . Pumasok na lang tayo sa building at doon na mag-usap,” ani Umica sabay hawak sa kanyang kamay. Pinisil nito nang bahagya ang kanyang palad. He could tell that his wife was trying to tell him that he should hold his horses. Na agad naman niyang ginawa to salvage the s
When the presentation was finally over, Wixon slowly held Umica’s sweaty hands and was about to make their way out to the Sares conference room. Matapos makita ang mukha ng mga kamag-anak ng asawa niya, at alam niyang nakita ng mga ito kung ano ang kayang gawin ni Umica, he was beyond satisfied. Nothing could be more pleasing than seeing the eyes of his beloved wife glistening with happiness. Ito lamang ang tangi niyang objective simula nang i-announce ng kompanya niya ang Triad launching. Napakaliit lamang ng pabor na ginawa niya kumpara sa mga kaya pa niyang ialay dito, ngunit halos ’di niya kayang e-explain ang nakikitang kasiyahan sa mukha ni Umica. Pakiwari niya ay mukhang makaka-score na rin siya finally.“Wha-what do you think you're doing? Where are you taking my niece?” tanong ni Disandro. Sa lahat ng mga Sares na nasa loob ay ito ang unang nakabawi sa sitwasyon. Kunot-noo siyang tumingin sa gawi nito, “To sign the contract,” kalmado niyang turan saka marahang hinila ang asaw
Matapos ang dalawampung minuto na paghihintay ay lumabas na rin ang doctor mula sa loob ng emergency room. Kasunod naman nito ang dalawang babaeng nurse. Ang doctor ay isa sa mga doctor ng Casas Sanitarium dahil natapat na nag-out of town ang doctor ng mga Sares. Of course, kilala ni Wixon ang doctor, lalo pa’t matalik din itong kaibigan ng kaniyang ina.“Sino po rito ang pamil—”“Ako po, doc!”“It's me, doc!” Hindi pa man tapos na magsalita ang doctor ay lumapit na agad ang magkakapatid na Sares dito.“I’m the eldest son, doc!” Kita niyang magsasalita pa sana si Umica, but was automatically cut by Disandro’s persistent claim. Siya naman ay nagmamasid lang habang yakap-yakap ang asawa niya.“Mr. Sares, your father is no longer in a critical situation. But I am afraid to say that he might not immediately wake up since his brain suffered from oxygen loss. This was his second cardiac arrest, so even with normal vital signs, we still have to watch him closely.” aning doctor at malinaw niy
Sa bawat letrang lumalabas sa bibig ni Disandro habang nakikipag-usap ito sa telepono, sa terrace kung saan naroon ang suite ni Don Bosco, ay halos pigil-hininga naman ang dalawa na sina Yandro at Sandra. Yandro was walking back and forth habang nag-iisip kung ano ang maaari niyang maging susunod na hakbang kung sakali. Nagkatinginan ang dalawa hanggang sa bumigay na ang pasensya ng isa.“This is all your fault, Sandra. Kung sumunod ka lang sana sa mga plano ko,” ani Yandro na nanggigigil. “You are so stupid for ruining my plans with those stupid ideas of yours!” dagdag pa nito.“Don’t you dare blame me, Kuya Yandro. In the first place, sino ba ang gustong-gusto ang property na ’yon?” Ngumiti si Sandra sabay pamewang na humarap kay Yandro. Noon pa man ay palagi na silang gumagawa ng palpak na mga plano ngunit ’di pa rin nadadala.“Look who's talking? Baka nakalilimutan mo kung ano ang iyong objectives, Sandra? Heh . . . Does Piet still doing fine? Baka sa susunod na paghinga ko ay mal
Kasama ngayon ni Wixon sa loob ng mamahaling sasakyan ang kaniyang asawa, biyenan at ang adopted mother niya. Matapos ang ilang oras na pananatili sa isang hotel—upang kumalma muna ang mga ito ay detretso na sila sa balak niyang surpresa. Tiyak siyang kabado ang mga ito lalo pa’t isang kilalang personalidad sa Folmona ang nagmamaneho para sa kanila. “Wi-Wixon, mahal . . . Sa-saan ba talaga tayo pupunta? Bakit parang pamilyar sa akin itong daan na tinatahak natin?” tanong ni Umica na mahigpit pa rin ang hawak sa palad niya. Pansin din niyang kahit tahimik ang kaniyang mga magulang ay tulad din ng tanong ni Umica ang nais sabihin ng mga ito.“Oo nga naman anak. Ngayon na lumampas na tayo sa huling lilikuan ay natitiyak kong isa lamang ang tutumbukin natin,” dagdag pa ni Pandro na panay ang tingin sa paligid. Wixon was smiling ear to ear dahil sa reaksyon ng mga ito. Tulad nga ng kaniyang iniisip . . . everyone was curious.“Bakit tila ay hinahayaan lamang tayong pumasok ng dalawang ch
Alam ni Wixon na nariyan pa ang salitang awkwardness sa kanilang mag-asawa. Kaya ay bahagya na muna siyang nakukuntento sa kung ano ang kayang ibigay ni Umica sa ngayon. Wixon conditioned his mind na sapat na muna ang ginagawang pag-o-open up ng asawa, malayo sa pagiging mayumi nito noon. He finds his Umica now as bolder and amazing. Gusto niya ang character nito noon at mas lalo na sa ngayon.“Ma-mahal . . .” Napangiti siya nang marinig ang tawag nito mula sa loob ng cr matapos ang halos labinlimang minuto.“Yes, mahal,” aniya at dumikit nang marahan sa pinto. Ilang segundo lang at unti-unti iyong bumukas at sumilay ang magandang mukha ng asawa niya na yumuko rin agad. Basa pa ang buhok nito maging ang kumikinang sa puti na balikat“Ma-mahal . . . Wala pala ritong kahit na ano‘ng towel o bathrobe.” Mahina lamang ang boses nito, animo’y nahihiya. Wixon could already imagine his wife's reddened cheeks. “Yeah, I'm sorry. Baka nakalimutan nilang lagyan.” Wixon’s silly smile crept dahil
Sinubukan ni Wixon na maging marahan at ’wag gaanong kumilos nang marahas, but his wife was aggressive. He didn't know kung saan nito nakuha ang mga alam nito ngayon—but he's loving it, lalo na ang balak nitong gawin. Matapos nitong makawala sa kaniyang yakap ay walang sabi itong pumwesto sa ibaba—sa pagitan ng mga hita niya. He was bewildered at first, ngunit mas na-turn on din naman agad.“Mahal . . . Le-let me suck you. I haven't seen it for ages, please . . . Let me.” Wixon bit his lip at napatingala upang pigilan ang kaniyang panggigigil. Napapaungol din siya dahil hinihimas nito ang hita niya na may kalakip na bahagyang pagpisil. Everything was new to them, kahit pa nalasing na ito noon at nagniig sila, but this time is a lot different than before. Umica was wild. Ang mga pagbabago nito ay nagbibigay sa kaniya ng ideya na nagbukas na ang totoong character nito matapos ang lahat ng nangyari dito.“Are you sure, mahal? You haven't done it, even before. I thought you were disgusted
Nakatanaw si Froso sa harap ng full-glass window sa kaniyang opisina. Madilim man sa labas ay sin-liwanag naman ng mga ilaw sa poste ang kaniyang mood.Matapos namumulsang nakatayo ay marahan siyang umupo sa couch, habang naroon pa rin ang ngiting ’di mapigil.“What does that woman take me for? Haha!” Marahan niyang kinuha ang wineglass na nasa ibabaw ng table. Bahagya siyang sumimsim sabay balik niyon. Naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang ulat ng sekretarya niya. Mrs. Sandra Sares Mondrian is asking for a meeting with him. Nais nitong ibalik niya ang nabiling Lemniscate shares, bilang bayad utang sa anak nitong si Piet Mondrian.“How pathetic! Haha!” Isa rin sa nagpapaganda ng mood niya ay ang pangyayari na nadala na rin ng kaniyang boss ang buong pamilya nito sa Foltajer mountain. Although pumalpak siya earlier, naagapan din naman iyon agad. Kaya ang gabing ito ay inilaan niya sa isang selebrasyon.Nang naubos niya ang laman ng wineglass ay muli siyang nagsalin doon.“Oh, come on