Kabanata 22

Hari harian

Tensiyonado kong tiningnan ang mahal na prinsipe at ang limang matandang opisyal habang patuloy kami sa paglalakad papalapit sa kanila. Nang makarating kami sa harap ng lima ay hindi ko inaasahan ang mababaw nilang pagyuko para sa kamahalan.

"Akala ko'y hindi mo na ulit bibisitahin ang ating palasyo mahal na prinsipe." Saad ng matandang mayroong puting buhok at mahabang balbas. Ang bakas ng kanyang edad ay makikita na sa kanyang mukha. Hindi ako sigurado ngunit mukhang siya ang may pinaka mataas na katungkulan sa kanilang lima.

"Nagagalak akong hindi mo ako nakalimutan Don Venancio. Nagawi ako rito upang tapusin ang isang misyon at kung hindi ako nagkakamali ay dahil iyon sa nawawalang relikyang pag aari ng aking kaharian." Nakita ko ang bahagyang pag ismid ng tatlo sa limang matatanda matapos banggitin ng kamahalan ang pag aangkin nito sa kaharian. Ngumisi ang kausap niyang Don ngunit bakas dito ang disgusto. Nanatiling mahinahon ang kamahalan sa mga negatibong ekspresyon