CHAPTER 5

THE ONE-YEAR CONTRACT

CHAPTER 5

APPLE'S POV

Nandito ako ngayon sa bahay, hindi dahil sa talagang umuwi na ako kundi dahil nag-iimpake ako. Anong klaseng mga tao ba sila? Kapag hindi ako pasasabugin ni Hiro ay kakainin naman ako ni Drav. Tsk! 

Pero teka nga! Bakit nga ba ako nag-iimpake?! E kung, takasan ko na lang kaya s'ya? Tama! Hindi ako preso pero tatakas ako. 

Teka, pwede ba iyon?

Hmm, siguro? Gagawin ko na nga e. Ayokong pasabugin ni Hiro at ayoko rin namang kainin ako ni Drav. Kanibal s'ya!

Nagmadali na akong mag-impake ng mga damit ko. Pagkasara ng bag ay agad ko itong binuhat. Palabas na sana ako ng bahay nang may makita akong lalaking naka-itim sa sala. Bigla ko iyong ikinahinto sa paglalakad.

"Kung sino ka mang demonyo ka, lumayas ka sa pamamahay ko!"

Mama naman! Dati pinapagalitan mo ako kapag may pinapapasok ako noon sa bahay natin na hindi ko kilala. Ngayon, bakit hindi mo pinigilan ang isang ito?!

"Tsk. Mag-iisang oras ka nang nag-iimpake," biglang sabi ng demonyong ito.

"Ayaw mo talagang umalis na demonyo ka? Sige! Samahan mo na lang ako! Tatakas tayo! Pero huwag mo akong isasama sa impyerno! Kung gusto mo, si Drav na lang ang sunduin mo papunta roon!"

Tumayo na siya at lumapit sa akin. Walang habas niya ring kinuha ang aking bag.

"Umuwi na tayo, demonyita," sambit niya saka hinawakan ang tenga ko.

"A-Aray! Bakit sa tenga ko pa kailangang humawak?!"

Ang demonyo, naging si Drav? Sinasabi ko na nga ba! May lahing aswang din ito! S'ya na yata talaga ang pinaka-delikadong tao na nakilala ko! Ano na ngang tawag do'n? Emdangered? Oo nga! Emdangered s'ya! Kasi napakadelikado!

Hinila n'ya ako palabas ng bahay. Pinipilit kong hindi sumigaw dahil baka magising ang mga kapitbahay namin sa sigaw ko. Alas-dose na kasi ng gabi nang umalis kami kanina sa bahay nitong demonyong ito. Ang lakas din ng trip e! Tinanong ko kung bakit at in-English na naman ako. At ang sabi n'ya,

Ajujujujujuju.

Hindi n'yo gets? Gan'yan din ako. Hindi ko rin nagets.

Nang marating na namin ang kotse ay binuksan n'ya ang pinto sa bandang likod at itinapon doon ang bag ko. Walang'ya! Pagkatapon n'ya roon ay ang pinto naman sa harapan ang binuksan n'ya at pilit akong ipinasok doon. Nang sasarahan na sana n'ya ang pinto ay agad ko s'yang pinigilan.

"Teka nga!"

"Tsk! Ano na naman?!"

"Hindi pa ako tapos mag-impake, okay?! May kukunin pa ako!"

Tatakas ako. 

"Huwag mong sabihing may mga naiwan ka pang damit?!"

"Hindi damit. Basta! Babalik ako! Subukan mong sumunod, ipapakatay kita sa mga kabarkada ko rito!" pagbabanta ko bago lumabas ng kotse at naglakad ng mabilis pabalik ng bahay. Nililingon ko pa s'ya kung sumusunod s'ya, at hindi naman na.

Nang med'yo malapit na ako sa bahay ay may biglang nagliwanag. Nang tumingin ako sa likuran ay, teka. 'Yung kotse ang sumunod?

G-Gumagalaw ng mag-isa 'yung kotse?

Sisigaw na sana ako nang may biglang lumabas na kamay sa bintana, at sinenyasan akong magpatuloy. M-May, p-putol na kamay na nagmamaneho?

Talagang sisigaw na sana ako nang biglang may lumabas na ulo.

Ulo sa taas.

Dahan-dahan pa akong lumapit sa bintana para tingnan kung nakalutang ba ang ulo at wala nang katawan.

"Akala ko ba may kukunin ka pa?" pabulong ngunit madiing sabi n'ya.

"M-May katawan ka pa n-naman, hindi ba?" tanong ko, kasunod ang pagtama ng sombrero sa mukha ko.

***

DRAVOUR'S POV

No. She's not serious for this. This is just a prank, or, just one of her stupid, silly games. I've been staring at the stuffs in my car for about half an hour. What the—evacuation ba ang pupuntahan n'ya?!

Muli akong napatingin sa kan'ya nang isakay na n'ya ang, what the hell is that?! Seems like it's heavy. Hirap na hirap s'yang isinakay ang hawak n'yang iyon.

"Damit, hanger, lagayan ng labahin, kuskusan, planggana, pamukpok, sabon, shampoo, toothpaste, toothbrush, towel, plantsahan, plantsa, planggana, kaldero, kawali, kutsara, tinidor, sponge, joy, mangkok, plato, platito, baso, tasa, asukal, kape, pugon. Ano pa nga ba?" pag-iisa-iisa n'ya sa mga isinakay n'ya sa kotse.

Dang. Seriously?! Damit lang ang pinapa-impake ko sa kan'ya, pero kung ano-ano nang kinuha n'ya!

"Aha! 'Yung radyo ko pa nga pala! Saka 'yung salamin saka durabox!"

Bago pa man s'ya makabalik sa bahay n'ya ay hinawakan ko na ang kaniyang buhok.

"Hindi ka na babalik. Sakay."

"Aish. Hindi mo ba ako narinig? May nakalimutan pa akong kunin. Kitams! Wala pa ritong banig! Teka babalikan ko—"

"Sasakay ka o sasakay ka?! Letse talaga!"

"Bibitawan mo buhok ko o bibitawan mo buhok ko?! Letse talaga!"

Hinila ko nang todo ang buhok n'ya, dahilan para mapasubsob s'ya sa mga kalat n'ya sa kotse.

"Aray!" d***g n'ya na hindi ko nalang pinansin. Ipinaikot ko ang buhok n'ya sa aking kamay saka sinimulang paandarin ang kotse.

"H-Hoy! Walang hiya ka talaga! Huwag mong sabihing hanggang sa bahay mong bulok ay ganito ang itsura ko!"

"Ayaw mo ng dinadaan ka sa maayos na usapan. Gusto mo palaging sa marahas na pamamaraan. Tsss. By the way, being harsh is one of my expertise."

"Urgh! Bitaw!"

Pilit n'yang hinihila ang kaniyang buhok mula sa pagkakahawak ko. Hindi ba s'ya aware na pwede s'yang mahulog kapag nagpatuloy s'ya sa paggalaw na animo'y wala nang bukas?

"In a count of three, pabibilisin ko na ang takbo ng kotse," pagbabanta ko sa kan'ya.

"Demonyo ka talaga! Kung gusto mo na akong mamatay, p'wes ayoko pa! Katawan ko ito kaya ako ang masusunod!"

"Ako ang amo mo kaya ako ang masusunod."

Inuunti-unti ko na sa pagbilis ang paandar ng kotse. Pfft. I wanna burst out laughing right now. Her expressions are all epic. She's gettin' into my nerves and she's really frustrating but she's really fun to play with. Seems like I already found my ideal toy.

"Aba Ginoong Maria, napupuno ka ng grasya. Ang panginoong Diyos ay sumasaiyo. Bukod kang pinagpala sa babaeng lahat at pinagpala ka naman ng iyong anak na si..."

Tila may kinukuha s'ya mula sa mga gamit, and after a few seconds, "Ow! What the hell?!" d***g ko nang pinalo n'ya ako ng kung ano sa ulo.

"Bibitawan mo ang buhok ko o papatayin kita ngayon din?!

Damn. Inihinto ko ang kotse, hinawakan ang damit n'ya at hinila ng buong pwersa. Dahil hindi naman s'ya ganoon kabigat ay binuhat ko s'ya at iniupo sa front seat. Sinuotan ko kaagad s'ya ng seatbelt at hinikitan bago lumabas ng kotse para isara ang pinto sa back seat.

"Urgh! Luwagan mo nga ito! Kapag ako nagkapira-piraso rito makikita mo! Hoy! Ano ba?!"

Hanggang sa makasakay ako ng kotse ay dada s'ya ng dada. Fuck! I want some peace! Kaya naman kinuha ko ang panyo ko at itinali sa bibig n'ya. Sinunod ko rin ang mga kamay n'ya. Niluwagan ko muna ang seatbelt n'ya saka ipinwesto ang mga kamay n'ya sa kaniyang likuran. Kinuha ko ang tuwalyang nakasapin sa kaniyang likod at siyang itinali sa mga kamay n'ya. Batid kong nahihirapan s'ya sa posisyon n'ya ngayon, pero wala akong pakialam.

"Eeerrr! Eeeerrrrr! Eerr err eeeerrrrr eeeeeeerrrrrrrrrrrrr—"

"Shut! Up!" bulyaw ko na agad niyang ikinatahimik. Oh, God. I didn't wish for a girl like this.

But, can someone explain me?

Why do I don't want to get rid of this girl out of my life? I should have cancelled the contract kanina pa but, bakit nga ba ako nagtitiis sa isang ito?

________________________

My peaceful sleep got distracted because of the noise coming downstairs. Nangangamoy sunog din. Tanggala. Ano na naman bang ginagawa ng babaeng iyon sa kusina?!

Bumangon na ako nang may biglang bumagsak. Pagkabukas ko palang ng pinto ay usok na kaagad ang tumambad sa akin.

"Mansanas! Where the hell are you?!" I shouted, even though it's very obvious that she's probably destroying everything in my precious kitchen. As I'm walking downstairs, the smoke gets thicker and thicker. I sway both of my hands in front of my face para hawiin ang usok. 

"Gising ka na agad?! Matulog ka pa! Hindi pa luto ang almusal!" sigaw n'ya, na umalingawngaw pa sa buong bahay.

"Hindi mo na kailangang sumigaw, dang it!"

"Tutal nandito ka naman na, kumain ka na! Magsandok ka mag-isa mo!"

Iniwan n'ya ang niluluto n'ya at naglakad patungong sala. 

"Shit!"

Kinuha ko ang pot holder at agad na inahon ang kawali. Tumambad sa akin ang sunog na hindi ko mawari kung ano.

"What the fuck is this?! Inaasahan mo bang kakain ako nito?! Hindi ka ba marunong magluto?!"

"Tanga! Kung hindi ako marunong magluto, edi sana hindi kita naipagpirito ng itlog!"

I look very closely at it. Talaga bang itlog ito? 'Ni hindi ito mukhang pagkain! My pot also caught my attention, kaya binuksan ko kung anong meron doon.

Kulay, i-itim? All I can see is black!

"Apple!"

I heard heavy footsteps approaching me, pero hindi ko s'ya nilingon. My eyes are stucked at this black trash in my pot.

"Aannoooo?!"

"And what is this?!"

"Tsk! Kanin! Nabulag ka na ba?! Lang'ya naman!"

"Sunog na itlog at sunog na kanin for breakfast?! Seriously, Apple?!"

"Aba! Ako pa talaga ang sinisi mo ngayon?! Hoy! Baka nakakalimutan mong sinabi mo sa akin kagabi na, 'I want samting unik-kh' tapos ang sabi mo kakaiba. Ayan. Kakaibang kakaiba 'yan. Itim na piritong itlog at itim na kanin. Pati amoy niyan kakaiba. Oh, ano pa bang kulang?! Gusto mong bigyan pa kita ng itim na tubig?!"

I looked up once again and took some deep breaths. I feel like I am going to explode in anger right now but I'm doing my best to control it.

"Ipagsasandok na kita, mahal na 'hari' nang makakain ka na. Tapos matulog ka ulit nang makapaglinis na ako ng mga kalat mo. Maliwanag?!"

"Upo."

"Ano?!"

"Tagalog na tagalog, Apple! Umupo ka!"

Muntik ko nang maihagis sa kan'ya ang kawali nang umupo s'ya sa sahig.

"And what are you doing down there?!"

"Upo! Ang sabi mo umupo ako hindi ba?!"

"Sa upuan ka umupo, tanga!"

Tumayo s'ya at sinipa pa ang paa ko bago n'ya hinila ang isa sa dining chair at ibinagsak ang sarili doon.

"Subukan mong ihampas sa akin iyang kawali mo." Hinawakan n'ya ang sandalan ng dining chair na katabi n'ya. "Ihahampas ko sa'yo itong upuang katabi ko."