Me And My Husband's Paramour

"Azariah! open this damn door" Rinig na sigaw ni Azariah sinamahan pa iyon nang pagkalampag nang pinto sa labas nang bahay. Pupungas pungas siyang bumangon mula sa pagkakahiga.

Madilim ang buong sulok nang kwarto. Sinuot niya ang pambahay na tsenelas saka tinungo ang switch nang ilaw para buksan iyon. Kaagad na nag liwanag ang buong sulok.

'Anong oras na ba?' kausap niya sa sarili na sinulyapan ang wall clock na nakasabit sa ding ding. Napakunot noo siya dahil alas tres na pala nang madaling araw.

"Azariah! ano ba? buksan mo ang pinto sabi" na rinig niya pang muli ang sigaw nang kaniyang asawa mula sa labas. Marahil ay galing na naman ito sa inuman dahil anong oras na at kakauwi pa lamang nito.

Sa isiping iyon ay napapabuntong hininga na lang si Azariah na lumabas nang silid at tinungo ang pinto sa labas para pag buksan iyon dahil patuloy ang pag sisigaw at pag kalampag nang pinto na kulang nalang ay sirain na nito iyon.

Nakakahiya sa mga kapit bahay.

"Bakit ba ang tagal mo mag bukas? namumuti na mga mata ko rito!" Singhal nito nang buksan niya na ang pinto kaagad na nanuot sa ilong niya ang matapang na amoy nang alak.

Napatakip pa siya sa kaniyang ilong dahil hindi niya gusto ang amoy niyon. Tinabig siya nito at nag tuloy tuloy papasok sa loob matapos niyang isara ang pinto ay tumalikod siya para tingnan ito.

"Lasing ka na naman?" inis niyang turan sa lalaki na ngayon ay naka sandal sa mahaba nilang couch. "Gabi gabi na lang ba Damon ha? ano lagi nalang bang ganito? Bakit kaba nagpapaka lulong diyan sa bisyo mong iyan?!" Walang pagsidlan ang galit na nararamdaman niya nang mga oras na iyon halos gabi gabi nalang umuuwi ang asawa na lasing.

"Tumahimik ka riyan! wala kang karapatang pag salitaan ako nang ganyan naiintindihan mo?" Napa igtad si Azariah sa kinatatayuan nang batuhin siya nang sapatos nito na nailagan niya naman.

"Imbis na ngumawa ka riyan bakit hindi mo nalang ako ikuha nang pagkain na gugutom ako" Asik nito nang hindi gumalaw sa kinatatayuan si Azariah ay umahon ang matinding galit dito.

"Ano pang itinatanga mo riyan? Bingi kaba? Sabi ko ikuha mo ako nang makakain dahil nagugutom ako!"

Bumuga nang hangin si Azariah para pakalmahin ang sarili at saka marahang nag lakad pa punta sa kusina para ipag hain ito nang pagkain.

Habang inihahanda niya ang pagkain nito ay hindi maiwasang manubig nang kaniyang mga mata.

Halos lagi nalang ganito ang senaryo nilang dalawa kapag uuwi ito nang lasing ay para lamang siya nitong katulong na sinusunod ang lahat nang naisin nito.

Sa umaga naman ay maaga itong pumapasok sa trabaho kaya kinakailangan niya ring magising nang mas maaga para ipag hain ito nang makakain.

Wala siyang dapat ireklamo dahil trabaho niya naman ito bilang asawa nito. Pero may mga oras na hindi niya maiwasang manliit sa kaniyang sarili dahil sa klase nang pag trato nito sa kaniya.

Hindi naman ito ganoon dati noong mag nobyo pa lamang sila.

Malayong malayo ang ugali nito ngayon kaysa sa dati siguro dahil ayaw pa nitong lumagay sa pag aasawa? Dahil sa kanilang kapusukan ay nag bunga iyon dahilan kung bakit sila ikinasal nang lalaki kahit pa noong una ay tinutulan ito ni Damon.

Pero pinagbantaan sila nang ama ni Azariah na papatayin niya si Damon kapag hindi nito pinakasalan ang anak. Dahil kilalang businessman ang ama ni Damon ay ipinag tulakan nito ang anak na pakasalan ang nobyang na buntis sa takot na maka apekto ito sa kanilang negosyo.

Malaking kahihiyan kapag lumabas sa tabloid ang balitang naka disgrasya ang anak at ayaw panagutan. Hindi rin naman papayag ang ama ni Azariah na lumaki ang bata na walang ama at hindi mangingimi ang ama niya na sugurin ang pamilya nang lalaki kapag hindi pinakasalan ang anak.

Isa lang naman ang may ayaw sa relasyon nilang mag asawa at iyon ay ang ina ni Damon. Masyado itong matapubre at hindi siya boto kay Azariah para sa anak nito dahil isa lamang mahirap na babae si Azariah at hindi ito nababagay para sa anak niya. Pero wala itong nagawa nang ikinasal ang dalawa.

Kinabukasan ay nagising si Azariah dahil sa sikat nang araw na tumatama sa mukha niya dahil bahagyang nakabukas ang sliding window nang kanilang silid.

Dahan dahan siyang bumangon mula sa pagkaka higa at tinignan ang oras. Pasado alas dyes na pala nang umaga sa loob loob niya ay paniguradong naka alis na ang asawa dahil alas otso nang umaga ito pumapasok sa trabaho at anong oras na siyang nagising.

Halos alas singko nang umaga na siya nakatulog kagabe sa pag lilinis nang suka nang asawa niya dahil siguro sa dami nang nainom nito ay sumuka ito.

Nasayang lang rin ang kinain nito dahil naisuka iyon lahat nang lalaki.

Medyo sumasakit rin ang ulo niya dahil siguro sa hindi komportableng pag tulog niya.

Dahan dahan siyang bumaba at nag tungo sa kusina para mag handa nang kakainin niya malapit narin mag alas onse nang umaga. Nakakaramdam na din siya nang pag kalam nang sikmura.

Binuksan niya ang cabinet sa kusina at kumuha siya nang isang can nang spam at eggs iyon na lamang siguro ang lulutoin niya ngayon dahil hindi pa siya nakakapag grocery at halos Wala na rin silang stocks sa bahay.

Mamamalengke nalang siya mamaya pagkatapos niyang kumain.

Pagkatapos niyang mag luto ay inilapag niya iyon sa lamesa, sakto namang tumunog ang doorbell.

Kunot noo siyang nag lakad papalapit sa bintana para silipin kung sino ang tao na nasa labas. Agad na sumilay ang malaking ngiti sa kaniyang mga labi nang makita kong sino ang nasa labas.

Dali dali niyang binuksan ang pinto at halos takbuhin niya ang gate para lamang pag buksan iyon at ma yakap ang taong nasa labas.

"Hi zariiii!" ma tinis na tili ni Paolo ang agad na bumungad sa kaniya pagka bukas niya nang gate. Nag yakapan at nag biso biso pa muna silang dalawa at halatang na miss nila ang isa't isa.

Matapos ang yakapan ay iginiya niya papasok sa loob ang kaibigan. Paolo is her high school bestfriend ito ang parati niyang kasa kasama noong highschool hanggang mag college.

Subrang close nilang dalawa na parang mag kapatid na ang turingan nila sa isat isat. Paolo is a good bestfriend towards her kahit pa mensan ay puro kalokohan ito.

Nagkakasundo sila sa maraming bagay. Kaya lubos ang pasasalamat niya at nagkaroon siya nang matalik na kaibigan sa katauhan ni Paolo. Ito yung palagi niyang tagapag tanggol kapag na bu bully siya noong high school dahil sa estado nang pamumuhay nila.

Kisyo isang kahig at isang tuka raw sila.

Gayunpaman ay hindi niya binibigyang pansin ang mga taong iyon. Ipinagkikibit balikat niya na lamang ito at mag kunwari na hindi apektado sa anumang pang iinsulto nito sa pagkatao niya.

Pero sa loob loob niya ay labis siyang nasasaktan dahil ganoon na lamang kung tapak tapakan ang pagkatao niya.

"My God! girl ha nahirapan pa akong hanapin itong bahay ninyo kamuntik pa akong ma ligaw Diyos ko!" sambit nito nang maka pasok na sila sa loob nang bahay.

"In fairness, ha ang ganda nang place mo napaka aliwalas. I like it! pag ako talaga nakapag asawa nang mayaman mag papatayo rin ako nang ganito ka gandang bahay. Tapos ikaw naman bumisita sa akin dhai!"

Pumipilantik pa ang mga kamay nito habang pakunwaring inaayos ang buhok sa tainga kahit na hindi naman ganon ka haba ang buhok nito.

Na tawa na lamang si Azariah rito.

"Aba, Oo naman ano? oh siya kumain muna tayo sakto lang ang dating mo. Katatapos ko lang mag luto hindi pa kasi ako nakakapag almusal" Sambit niya habang nag lalagay nang mga kubyertos sa lamesa.

"Mag tatanghalian na ah, ngayon ka palang kakain. By the way na saan naman ang asawa mo? baka mamaya magalit yun na nandito ako sa teritoryo niya" anito matapos hugotin ang isang wooden chair sa hapag at naupo roon.

"H'wag kang mag alala wala siya dito, maaga umaalis yon. Alam mo naman may trabaho" Sambit niya dito kapag kuwan ay naupo na rin sa kaharap na upoan nang kaibigan.

"Hindi ka ba nababagot dito kapag wala ang asawa mo? ang laki nang bahay niyo pero ang tahimik ha. Kung ako maiiwan sa ganito ka laking bahay nang mag isa diyos ko dhai baka ma siraan ako nang bait" mahabang litanya nito.

Ang bahay nila Azariah ay medyo may kalakihan para sa kanilang dalawang mag asawa. Two storey house iyon mayroong tatlong room sa itaas. Ang dalawa ay para sa mga bisita nila or relatives na bumibisita.

Sa baba naman ay may dalawa ring kwarto na intended for maids sana ang kaso ay ayaw naman nang asawa niya na kumuha nang katulong kisyo sila lang namang dalawa ang nakatira roon.

Kaya naman lahat nang mga gawaing bahay ay siya ang gumagawa. Wala namang kaso sa kaniya iyon dahil sanay naman siya sa mga gawaing bahay laki yata siya sa hirap kaya sisiw lang sa kaniya ang mga gawaing bahay.

"Oo nga. Tahimik pero ayos na rin iyon kaysa naman sa maingay na paligid diba? At least makakapag pahinga ka nang maayos tsaka sanay naman ako sa tahimik na lugar e. Para namang hindi ako lumaki sa bukid" Nag tawanan sila sa huling salitang sinabi niya.

Kahit papano ay naibsan ang kalungkutang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon. Marami pa silang napag kwentuhan habang kumakain.

Hindi niya maipag kakaila na hindi siya nakakaramdam nang lungkot sa tuwing na iiwan siyang mag isa nang asawa kapag umaalis na ito para sa trabaho. Pilit niya na lamang na inililibang ang sarili sa mga gawaing bahay.

Iyon naman palagi ang ginagawa niya para maiwasang ma bagot sa loob nang bahay nilang mag asawa.

Pasado alas tres na rin nang hapon nang mag paalam sa kaniya ang kaibigan na aalis na dahil may mahalagang bagay pa itong kailangang asikasuhin.

Maraming raket na pinag kakaabalahan ang kaibigan dahil ito lamang ang inaasahan nang pamilya at siyang nag papaaral sa tatlo pa nitong mga kapatid.

Nang maka alis na ang kaibigan ay na iwan na namang mag isa si Azariah. Muli ay nakaramdam na naman siya nang lungkot lalo pat wala siyang ibang maka usap, ni kaibigan, isa man sa mga kapit bahay nila.

Mahiyain kasi siya masiyado at hindi gaanong nakikipag socialize. Kaya naroon lamang siya sa loob nang kanilang bahay nag kukulong at inuubos ang buong maghapon sa mga gawaing bahay.

Nang matapos siya sa pag liligpit nang mga pinag kainan nila ay pumanhik na siya sa kanilang silid. Naisipan niyang tumawag sa pamilya niya sa probinsya para kamustahin ang mga ito.

"Hello anak"

"Nay, kamusta ho kayo diyan ni itay? sila Nica at Nico po kamusta po ang pag aaral nila?"

Sambit niya nang sagutin nang nasa kabilang linya ang tawag niya. "Naku! anak mabuti naman at napatawag ka.

Hito at maayos naman kami nang tatay Joselito mo yung kambal naman ay nasa skwelahan pa. H'wag kang mag alala nag aaral naman nang mabuti ang dalawang iyon" masayang sambit nang ina nito sa kabilang linya.

"Ganon, ho ba nay? masaya po akong marinig na okay kayo. Nariyan po ba si itay?" Hindi niya maiwasang manubig ang kaniyang mga mata. Marinig lamang ang boses nang ina ay parang gusto niya nang umowi nang probinsya para lamang mayakap ito.

Subra na siyang nangungulila rito lalo na kapatid niyang kambal na ngayon ay nasa ika anim na baitang na sa elementarya.

Kaunti na lamang ay tutuntong na sa highschool ang mga ito. Kahit mahirap ay pilit na iginagapang nang pamilya niya na mapag aral ang kambal.

Graduate nang college si Azariah at dating nag tatrabaho bilang sekretarya sa isang kompanya kung saan nakilala niya ang kaniyang asawa na siyang umano'y boss niya.

Hindi naman niya sinasadya na mahulog ang loob niya rito lalo pat mabait naman ito noong una.

"Ang tatay mo ay nasa bukid pa at nag aararo mamayang alas sais pa iyon uuwi. Kamusta ka diyan anak? nasa maayos ba ang kalagayan mo?"

mahihimigan nang lambing sa boses nang ina kaya mas lalong dumoble ang pangungulila na nararamdaman ni Azariah sa ina nito. Tipid siyang ngumiti na animo'y kaharap niya ito pero hindi umabot sa mga mata niya ang ngiting iyon.

"A-ayos lang naman ho inay, subrang na mi miss ko lang po kasi kayo. Medyo matagal tagal pa po bago ako makakapag bakasyon riyan sa probinsya" aniya sa kabilang linya.

Tatlong buwan na rin mag mula nang umalis siya sa probinsyang kinalakihan niya para mamuhay sa maynila kasama nang kaniyang asawa.

Ang asawa na inakala niya magiging masaya siya ngunit kabaliktaran pala iyon nang inaakala niyang masayang buhay kapiling ito.

"Mabuti naman at nasa maayos kang kalagayan anak. H'wag mong pababayaan ang sarili mo lalo pat may bata kang dinadala sa sinapupunan mo" bilin nito na ikinangiti ni Azariah habang hinihimas ang impis pa nitong tiyan.

"Oho inay" iyon lamang at naputol na ang tawag nilang mag ina. Inilagay niya ang kaniyang telepono sa ibabaw nang lamesa na nasa gilid nang kama.

Nahiga siya sandali sa malambot na kama. Gusto niya sanang bumili nang mga grocery dahil ubos na ang stocks nila sa ref pero tinatamad pa siyang lumabas at gusto rin nang katawan niyang mag pahinga.

Nakakapagod rin namang gumawa nang mga gawaing bahay mag hapon nang wala man lamang katuwang.

Bakit ba kasi ayaw kumuha nang asawa niya nang katulong nang sa ganon ay hindi siya nahihirapan sa mga gawaing bahay lalo pat nag dadalan tao siya.

Hindi niya lubos ma intindihan ang lalaki marami naman itong pera pero hindi nito magawang kumuha nang mga serbidora. Nilulustay lang naman nito ang pera sa pag inom nang alak. Inaabutan lamang siya nito nang ilang halagang sasakto lamang sa mga bilihing kakailanganin nila.

Kaya mensan ay nag tatabi siya nang kaunting pera at palihim niya iyong ipinapadala sa kaniyang mga magulang sa probinsya. Dahil hindi naman niya magawang humingi sa asawa nang ipapadala niya sa mga magulang.

Mag mula nang ma buntis siya at ikasal sila ni Damon ay hindi na siya nito pinag trabaho bilang sekretarya nito. Ang alam niya ay pansamantalang humanap ito nang bagong sekretarya.

"Babe, ang laki naman bahay mo mag isa ka lang ba dito?" Na alimpungatan si Azariah nang makarinig siya nang boses babae sa baba. Nababalot na nang itim ang kabuoan nang silid.

Kinusot kusot niya ang kaniyang mga mata kapag kuwan ay naupo sa malambot na kama.

"Ano kaba dahan dahan lang naman" ani pa nito habang humahagikhik na parang kinikiliti.

'Bakit naman may boses babae sa baba?' wala sa sariling tanong niya.

Kinuha niya ang kaniyang cellphone na naka patong sa ibabaw nang mesa. Binuksan niya iyon upang tignan ang oras.

Namilog pa ang mga mata niya nang makitang alas onse kwarenta na pala nang gabi.

'Ganoon ba katagal ang tulog ko at hindi na namalayan ang oras'

Maya maya pa'y nakaramdam siya nang gutom. Kakamot kamot nang ulo na bumaba siya sa kama at binuksan ang ilaw sa loob nang silid.

Napa pikit pa siya nang kumalat ang liwanag sa buong kwarto.

Hinawakan niya ang seradora nang pintoan at binuksan iyon. Subalit gayon na lamang ang pagka bigla niya nang makita ang dalawang bulto nang tao sa sala.

Tanaw na tanaw niya iyon sa labas nang kanilang silid. Biglang nag dilim ang paningin niya nang makita ang kung anong ginagawa nang mga ito.

Ilang sandali pa hindi niya namalayan na nasa baba na pala siya malapit sa mga ito. Kung paano siyang naka baba at nakalapit ay hindi niya na alam. Isa lang alam niya nang mga oras na 'yun nasasaktan siya sa nakikita niya.

Hindi niya alam na isa-isa na palang nag lalaglagan ang mga luha niya nanlalabo na ang paningin niya dahil sa mga luha niya.

"W-who are you?" Anang boses nang babae halatang gulat na gulat ito nang makita ang nakatayong si Azariah sa kanilang harapan.

Napahinto na rin si Damon sa ginagawang pag halik nito sa leeg nang kung sino mang babae ang dinala nito sa pamamahay nila.

Sunod-sunod namang pumatak ang mga luha ni Azariah. Wala ni anong salita ang gustong lumabas sa bibig niya tila ba'y bigla na lamang umurong ang dila niya nang makita sa malapitan ang dalawa.

Hindi niya sukat akalain na magagawa iyon nang asawa niya sa kaniya at sa mismong pamamahay pa talaga nila dinala ang babae nito.

Akala niya ay nag bago na ito ngunit kagaya nang dati ay babaero paring talaga ang lalaki kahit ngayong mag-asawa na sila.

"Hey, p**e kaba? bakit hindi ka nag sasalita riyan? tinatanong kita" Inis na sambit nang babae.

"Why are you still awake?" walang emosyong wika naman nang asawa niya na tila ba wala itong ginawang mali.

"Who's she babe?" kunot noo namang tanong nang babae na parang lintang naka yakap parin sa leeg nang asawa niya. 'ang kapal nang mukha'

"I'm his wife" sa wakas ay naisa tinig niya rin ang mga salitang iyon nang kilabutan naman ang babaeng ito ngunit sa halip na ma sindak ito ay parang nanunuya pa itong tinitigan siya mula ulo hanggang paa.

"Oh, may asawa ka na pala babe?" malanding wika nito napakuyom naman nang kamao si Damon at halata ang inis sa mukha nito.

"Sorry hindi ko alam na may asawa pala si Damon" sabay muling pinasadahan nito nang tingin ang kabuoan ni Azariah na para bang inaasar pa siya basi sa ngiting naka paskil sa labi nito at naroon parin ang mapanuyang tingin nito.

Napahawak nang ma higpit si Azariah sa suot niyang palda na abot hanggang talampakan niya. Doon niya ibinuhos ang lahat nang inis at galit na nararamdaman niya.

"What are you staring at? umakyat kana sa taas" boses iyon ni Damon na inuutusan siyang umakyat na sa taas.

Anong gagawin niya, susunod ba siya rito? hahayaan niya na lang ba ang mga itong ipag patuloy ang kawalang hiyaang ginagawa nang mga ito sa sarili nilang pamamahay?

Parang hinayaan niya na lang din na hindi siya respetohin nang asawa niya.

"B-bakit mo ba g-ginagawa sakin to Damon?" nanginginig ang mga labing tanong niya sa asawa habang hilam parin nang luha ang kaniyang mga pisngi. Wala na siyang pakialam kung ano ang hitsura niya sa harap nang mga ito.

Gusto niya lang malaman kung bakit nagawa siyang pag taksilan nang asawa niya. She did all her best just to be a good wife for his husband, but why it's still not good enough for him. Ano pa bang kulang sa kaniya?

"Tang*na naman Azariah! I told you to go upstairs. Mag tatalo na naman ba tayo?" Bulyaw nito sa kaniya na ngayon ay nakatayo na sa harapan niya. Kanina lamang ay na roon ito nakaluhod sa harapan nang babae nito.

"I'm just asking why! what did I do wrong for you to treat me like I'm not your wife. I did everything for us, I sacrificed everything Damon. Hindi pa ba sapat ang lahat nang iyon? Nakuha mo pa talagang mag dala nang babae sa pamamahay natin" humahagulgol niya nang sambit hindi niya na napigilan ang emosyon niya at sumabog na siya.

"You're asking me now kung bakit ako ganito? Bakit hindi mo tanongin ang sarili mo? sino bang nag pumilit na maikasal ka sakin? hindi bat ikaw at ang tatay mo!"

"You pushed yourself towards me and you even used your pregnancy para lang maikasal ka sa mayamang lalaking katulad ko. Kayo nang pamilya mo mga mukha kayong pera"

Isang ma lutong na sampal ang tumama sa pisngi ni Damon. Napahawak na lamang ang lalaki sa kanang bahagi nang pisngi nito kung saan siya sinampal ni Azariah.

"Hindi ako mukhang pera lalong lalo na ang pamilya ko. Kaya wala kang karapatang sabihin 'yan."

Mariing ani niya rito bago tumalikod at nag lakad pa akyat sa kanilang silid habang pinapahid ang mga luhang nag sisimula na namang magsi laglagan sa kaniyang pisngi.

Subrang sakit nang nararamdaman niya kaya iniyak niya na lamang lahat nang iyon pagka pasok niya sa kanilang silid.

Basang basa na ang damit niya dahil sa mga luhang kanina niya pa pinupunasan pero hindi ma tigil sa pag tulo ang mga iyon.

Ilang oras din siyang umiyak nang umiyak sa loob nang kwarto hanggang sa nakatulogan niya na lamang iyon.

Nang magising siya ay maliwanag na sa labas dulot nang sikat nang araw. Naka bukas pa ang ilaw niya sa loob nang silid hindi niya pala iyon napatay kagabi.

Lumingon siya sa tabi nakita niyang wala roon ang asawa at halatang hindi iyon natulog sa kwarto.

Gulo gulo ang buhok na bumangon siya sa kaniyang kama saka pinatay ang nakasinding ilaw.

Ilang minuto pa muna siyang tulala sa kawalan hanggang sa napag pasyahan niyang mag tungo sa banyo para ma ligo.

Sumagi na naman sa isip niya ang nangyareng kaganapan. Hindi niya lubos ma isip na ganoon pala ang tingin nang asawa niya sa kaniyang pamilya 'mukhang pera' subrang sakit niyon para sa kaniya.

Ipinilig niya ang ulo at pinigilang huwag nang alalahanin pa ang nangyare kagabi at nag simula na lamang siyang ma ligo.

Lumabas siya sa banyo na naka bihis na. As usual mahabang palda na naman ang suot niya at saka t-shirts. Noong nag tatrabaho pa siya sa kompanya nang asawa ay ganoon na talaga ang pormahan niya.

Ayaw niyang mag suot nang uniporme nang kompanya na halos ma kita na ang singit niya sa ikli nang palda niyon.

Kaya naman madalas siyang pag usapan at kantiyawan nang iba niyang mga ka trabaho dahil sa klase nang pananamit niya. Ano pa bang magagawa niya e, sa doon siya sanay at komportable.

Lumabas siya nang silid at bumaba. Tahimik ang paligid pagka baba niya. Hindi niya alam kung umalis din ba kagabi ang babae o doon ito na tulog at tinuloy ang na udlot nilang ginagawa.

Kung ano paman ang iba pang mga nangyare ay ayaw niya nang isipin pa.

Kinuha niya ang susi nang kotse na naroon sa drawer malapit sa tv.

Mag go grocery muna siya at siguro ay sa labas na lang din siya kakain lalo pat hindi siya nakapag hapunan kagabi.

Pagkadating niya sa grocery store ay kaagad na siyang bumili iyong mga kakailanganin lamang nila.

Pagkatapos niyang mag bayad ay isa isa niyang nilagay ang mga pinamili sa likod nang kotse pagkatapos ay nag lakad siya sa isang restaurant na katapat lamang nang grocery para kumain.

"Azariah?"

Napahinto siya sa paglalakad papasok nang naturang restaurant nang marinig niya ang pangalan niya.

Agad siyang lumingon at doon ay nakita niya ang isang maputi, matangkad, gwapo at matipunong lalaki na malapad ang pagkaka ngiti. Kumunot ang noo niya.

"Excuse me. Do we know each other? sorry hindi ka kasi familiar sakin e" Sambit niya sa lalaki na malapad parin ang pagkaka ngiti.

"Long time no see ah? hindi mo na talaga ako natatandaan. We were classmates when we are in elementary. Laurence remember?"

Anito. Pinaka titigan naman ni Azariah ang lalaki maya maya ay gumuhit sa mga labi niya ang isang ngiti nang maalala na ang kaharap.

"Oh, yeah Laurence, the bully. Na aalala na kita" she said while laughing. Sino ba naman ang mag aakala na ang dating bully nilang kaklase ay ibang iba na ang dating.

Matangkad na talaga ito noon at mas lalo yatang gumwapo ito sa paningin niya.

Na roon parin ang magandang ngiti nito walang nag bago roon. Kahit na matured na ang mukha ay hindi maipag kakaila na subrang lakas nang appeal nito na kahit sinong babae yata ang ngitian nito ay tiyak na mahuhumaling sa binata.

Maganda na rin ang pangangatawan nito kumpara sa payatot nitong katawan dati sabagay bata pa ito noon. Ngayon panigurado naman siyang nag gi gym ito kitang kita niya naman iyon sa namumutok nitong mga braso at magandang hugis nang katawan.

Kahit na naka suot ito nang polo ay nakikinita parin ni Azariah ang pandesal na nakatago sa loob nang damit nito.

Grabe kahit siguro ang asawa niya ay walang panama sa lalaking kaharap. Maganda at sakto lang din naman ang pangangatawan nang asawa niya, but she can't deny the fact na mas lamang si Laurence kumpara kay Damon.

"Done checking me? ano pumasa ba ako sa standards mo?" natatawang sambit nito nang makitang nakatitig sa kaniya ang babae.

Nangingiting iningusan naman ito ni Azariah kahit kailan talaga ang lakas parin nang apog nang lalaking ito.

"Ang kapal parin talaga nang apog mo hanggang ngayon no? grabe" pabiro niyang ani dito na ikinatawa lamang nang lalaki.

"I was about to eat sana when I saw you here. Papasok ka din ba sa loob?" Kapag kuwan ay tanong nito. Dahil don kaagad namang tumunog ang tiyan ni Azariah.

Napakagat labi pa siya at nahihiyang dahan dahan na nag angat nang tingin sa lalaking ka harap na mahahalata mo ang pag pipigil nang tawa.

Mukhang na rinig yata nito ang nakakahiyang tunog na iyon.

"Oh, seems like you're ravenously hungry. Nag rereklamo na tiyan mo. " tatawa tawa pang anito.

"Hindi naman no" giit niya pa pero tinawanan lamang siya nang lalaki.

"Kamusta kana pala? lumipat narin ba kayo nang parents mo dito sa manila?" Tanong nito habang nasa loob na sila nang restaurant at kumakain nang in-order nilang pagkain.

They decided to share table nalang para makapag kwentuhan na rin about sa mga buhay nila. Ibinaba ni Azariah ang kutsara pagkatapos niyang sumubo nang kanin.

"Okay lang naman ako, ang parents ko nasa probinsya padin" sagot niya sa tanong nito habang nilalantakan ang sabaw sa kaniyang mangkok.

Subrang gutom talaga siya dahil kagabi pa siya hindi kumakain wala na rin siyang oras mag luto pa nang almusal kaninang umaga.

"Then what are you doing here? working?" Tanong pa nito.

"Taga rito kasi ang napangasawa ko" maikling sagot niya. Gulat naman ang rumihestro sa mukha ni Laurence matapos marinig ang sinabi niya. Doon lamang nito napansin ang suot niyang singsing.

"Oh, married kana pala" tanging na sambit lamang nito. Azariah just nodded while finishing her food. They talk a lot of things about their elementary days till now na may kaniya kaniya na silang buhay.

Isang succesfull business man na rin si Laurence and living his life alone gaya nang kwento nito ay mayroon na itong sariling bahay. Ang mga pamilya naman nito ay parehong nasa abroad para sa isang branch nang negosyo nang mga ito.

While him is managing his own business. Grabe napaka big time na pala nang lalaki. Hindi niya lubos akalain na malayo ang mararating nang dating bully at walang interest sa pag aaral.

Hindi talaga natin masasabi ang kapalaran nang isang tao mensan kung sino pang bulakbol at walang interest sa pag aaral ay yun pa ang nagiging successful. Habang siya nakapag tapos nga nang college with flying colors, but look at her life now, she's so miserable with her choosen life.

"Salamat nga pala sa libre sabi ko naman sayo ako na mag babayad" Sambit niya habang nag lalakad sila palabas nang naturang restaurant. Natawa na lang si Laurence.

"Ano kaba wala 'yun tsaka barya lang naman iyon" anito.

"Hays, iba talaga basta big time na ano?" Pang aalaska niya rito na mas lalong ikinatawa naman nang lalaki.

"Hindi, seryoso. I am so happy that we've meet again, ang tagal na rin no? masaya akong muling makita ka Zari" seryosong sambit nito kaya naman hindi maiwasang ma ilang ni Azariah rito.

Tipid siyang ngumiti "ako rin masaya akong makita ka ulit. Ang laki na nang pinag bago mo ah? hindi kana bully ngayon" she teased him. Tumawa naman ang lalaki kapag kuwan ay nag pa alam na ito dahil may meeting pa siyang kailangang puntahan.

They bid goodbye before they parted ways.