MasukAkala ko three weeks lang akong mawawala. Pero ginawa ko ng one month. The one month I was out of this civilization somehow cleared my mind. It served its purpose. Though I don't know anymore what happened to my work.If I got AWOL, then I guess I have no choice but to look for another company?I tapped my steering wheel impatiently as I waited for cars to move forward. Ito din ang mahirap sa kabihasnan na ito, masyadong traffic. Idagdag pa ang air pollution.Kakalabas ko lang galing sa Sanctuary at ngayon lang ulit nagka-signal ang cellphone ko. Nakita ko sa story ni Jasmine na may opening ang isang luxury jewelry brand sa isang mall—may mga pieces silang karaniwang sa ibang bansa lang makikita. I’m planning to go. But the traffic is slowing me down!Ilang minuto pa ako naghintay bago umusad ang traffic. Dumiretso na ako sa mall.Pagdating ko, maraming mga socialite ang dumalo. I even saw some celebrities.Hinarangan ako sa entrance. Apparently, there is a guestlist for the grand ope
Pagbaba ko sa ground floor, doon ko na-realize na hindi ko dala ang susi ng kotse ko. Pero ayaw ko ring balikan. What I only have is my wallet. My phone is in my office, as everything else.Pumasok ako sa lobby at sa main entrance lumabas. Naghanap ako ng taxi at nagpahatid sa condo ko.I was so quiet the entire time. Hindi ako makapaniwala na pinili ni Matteo ang babae na yon kaisa sa akin.But I was also bothered kasi hindi ko mabaliwala ang sinabi niya. Dati, nababaliwala ko yon. Wala akong pakialam kung magsisigaw siya.Now, I can't help but get hurt about it. And that is really scary!Pagdating ko sa tower ko, mabilis akong nagbayad sa taxi at pumasok sa loob. Derederetso na ako sa condo unit ko. Padabog kong isinara ang pintuan pagpasok ko.I threw myself on my couch and screamed on my throw pillows.“Why am I hurting?” I screamed. Gulong-gulo ako and it's making me frustrated. Hindi ko alam kong ilang minuto akong nagwawal sa couch ko. After letting out my frustration, I lay o
Sa loob, may nakaupo na babae sa couch. Wala si Matteo sa executive desk niya. Nasa harap siya ng couch kung nasaan ang babae. Naabutan ko kung paano siya nginitian ng babae. I noticed her cleavage was showing.Hindi ko alam kung sino siya. It’s the first time I saw her. May sinabi siya na hindi ko na-gets. Matteo’s deep voice echoed sexily in the room as he chuckled at her. Humigpit ang hawak ko sa tray. Hindi pa sila bumabaling sa akin.“I’ve always been looking forward to meeting you in person, pero binabalaan ako ng mga kaibigan ko,” nakangiting sabi ng babae.“I’m glad you’re here now, meeting me,” Matteo said in his husky voice.I swallowed the lump forming in my throat.Hindi pa rin nila ako napapansin dahil masyado silang focused sa isa’t isa. At naramdaman kong may gustong magwala sa loob ko.Nang malapit na ako sa kanila, kunwari akong natapilok. I made sure the juice would land on the girl. Completely consumed by my anger, I didn’t mind if the glass would hurt her. I just w
Dahil sa nangyari sa restroom, nag-escalate na naman ang isang kagaguhan na ginawa ko. Ang bilis kumalat sa buong kumpanya ang ginawa ko kina Violet. It didn't stay on the 19th floor. It's not the first time na napaaway ako dahil sa babae. All of that, I didn't start. Kapag nauuna lang sila sa pisikalan, doon lang din ako namimisikal. Kung puro salita lang, I could let it. It's not like it's true anyway. I know my truth very well.Isa pa, I really couldn't blame these people. I am responsible for having a bad image to them. Alam ko ang mga pinaggagawa ko, at kung ibang tao rin ako at nakikita ko sa iba ang ginagawa ko, I'd judge the person too.Tahimik akong naglalakad sa pasilyo papunta sa restroom sa 19th floor. I've lost one piece of my earring, and it's a Fernando Jorge Line Loop earring. It costs half a million pesos. Sayang kung mawawala lang. Nakalagay iyon sa handbag ko na ipinaghahampas ko kay Violet, kaya bumalik ako para tingnan kung naroon pa.Kaya lang, tumaas ang kilay
Sabay kaming bumaba para bumalik na sa mga opisina namin. Bumukas ang elevator sa 19th floor, where his office is.“I'll see you at the meeting?” tanong niya.“Okay. But refrain from speaking when I'm reporting. Iisipin ng board na palagi mo akong pinagbibigyan.”He let out a low chuckle. “I told you, Zaria. I don't just approve a proposal just because I favor the person.”Suminghap ako. “Pero hindi iyon ang iniisip ng board.”Sasara na ang elevator nang harangan niya ng kamay. Lumabas din tuloy ako sa floor niya.Unlike sa 18th floor na para akong hindi nag-e-exist sa grabeng judgment nila, dito sa 19th floor, hindi nila sinusubukan. Takot na lang nila sa CEO.“Good afternoon, ma'am. Sir,” bati ng nakasalubong namin sa hallway.“Good afternoon,” bati ko pabalik. Matteo didn't mind the greetings at sa akin lang nakatingin.“You’re going with me?”Umiling ako. “Hindi. Titignan ko lang ang schedule mo sa secretary mo.”“Alright,” he said and chuckled darkly.Dumiretso ako sa table ng se
Nang maihanda niya ang pagkain sa harap namin ay tahimik kaming kumain. Matteo would look at me every now and then, parang nananatya. I know him as someone calm and who would laugh even in serious matters. So unlike the rest of the Vergara. Pero na-realize ko rin na dahil palagi siyang ngumisi at tumatawa, hindi ko alam kung kailan siya galit o kailan hindi. Kung kailan siya naghihinala, o naghihinala ba talaga siya? I don’t know.I am silent because he just went to his private office after receiving a call. Feel ko may tinatago siya sa roon. At matagal ko nang gustong pumasok sa loob ng private office niya kasi gusto kong malaman kung ano ang tinatago niya. Why can’t he commit? Is this about a girl?Hindi na ako mapakali. Napansin kong nakalimutan niyang i-lock ang office niya kanina nong lumabas siya. It’s like a perfect opportunity for me to go inside it. At nagtatalo ang isip ko kung papasok ba ako o hindi.I faked a smile when I saw him looking at me intently. He chuckled, but h







