Your comments and feedback are always appreciated—they truly mean a great deal. Thank you for reading, and I hope you have a wonderful day~✨🫶🫶🫶
“But don’t worry. I sleep well these days… Especially now that you’re around.”Hindi na nakapagsalita si Amber, at umupo na lang sa tabi ni Finn. Hindi niya alam kung paano magre-react. Masyado pang magulo ang mundo niya—masyadong maraming iniisip, masyadong maraming kailangang ayusin. Hindi pa siya handa harapin ang mga intensiyon nina Anthony at Zavian sa kanya. Hindi ngayon. Hindi pa.At kahit pa maging maayos ang lahat… Kahit pa mawala ang lahat ng gulo, wala rin siyang interes sa sinuman sa kanila. Hindi niya kailangan ng relasyon para maging buo. Hindi niya kailangan ng lalaking magpaparamdam sa kanya ng halaga para maramdaman niyang sapat siya.Mas mahalaga ang pangarap niya. Mas mahalaga ang sarili niya.She chose herself. And that alone—was enough.“Ang dami naman nito?” tanong niya, habang sinusuri ang mga pagkaing nasa harap nila.May fried rice, itlog na sunny-side up, hotdog, ham, clubhouse sandwich, vegetable salad, at siyempre, ang hindi kailanman nawawala—ang hot choc
Dahil kasama ni Finn si Amber, agad din itong nakatulog. Hindi man lang siya nahirapan na pakalmahin ang bata—kusa itong huminahon habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay, tila iyon lang ang tanging sandalan nito para makatulog nang payapa.“You must be scared, Finn…” bulong ni Amber habang marahang hinahaplos ang buhok ng bata. “Sorry, kasi iniwan kita… But I’ll have to leave again soon, once everything’s settled.”Malalim siyang huminga. Ramdam niya ang bigat ng responsibilidad—hindi lang sa batang hindi naman niya kadugo, kundi pati na rin sa kinabukasan nitong hindi pa tiyak. Hindi niya rin maiwasang tanungin ang sarili kung tama pa ba ang ginagawa niya. Kung sapat na ba ang presensiya niya—kahit panandalian lang.“Sana gumaling ka na, baby…” dagdag pa niya sa mahinang tinig.Napahiga si Amber at tinitigan ang kisame. Sa katahimikan ng silid, sumingit ang isang tanong sa kanyang isipan—isa na ilang beses na niyang iniwasan.“Are you doing well, Mavy?” tanong niya sa kawalan.At
“What about the NSB?” tanong ni Jacob, hindi maitago ang bahagyang pag-aalala sa boses.Kalmado lang na nilingon siya ni West, ang kanyang mga mata’y malamig ngunit malinaw ang intensyon. “He developed such an algorithm, so it is inevitable that he’ll be targeted by the National Security Bureau,” aniya, tila wala man lang bakas ng tensyon sa kanyang tinig. “Don’t worry about it.”Tahimik si Jacob, ngunit bakas sa mga mata niya ang pagnanais na maintindihan kung ano ang niluluto ng kanyang boss.Matagal nang kilala si West sa pagiging matalino—lalo na sa larangan ng computer science. Kung hindi lang siya napilitang umuwi ng Pilipinas noon para akuin ang responsibilidad sa negosyo ng pamilya, marahil ay kabilang na siya ngayon sa mga pinakarespetadong pangalan sa tech industry. His achievements would have stood toe to toe with, or even eclipsed, any known genius of his generation—including Zavian Lacoste.Mula pa noon ay exposed na si West sa cutting-edge technologies. In fact, he was a
Mabilis na tinulak ni Amber ang lalaki palayo sa kanya. Umiwas ito ng tingin at binalingan na lang ng tingin ang batang nakatitig sa kanila, tahimik, mga matang walang walang emosyon habang hawak ang robot na laruan.“It was a joke, Amber,” wika ni Anthony, sabay kamot sa ulo at awkward na napatawa.Just as he was about to say something, his phone rings. Kinuha niya iyon mula sa bulsa ng kanyang suot na coat at nang makita nag caller ID napatingin ito kay Amber na nakatingin sa kanya habang hawak ang kamay ng bata.“Work,” wika ng lalaki. Napatingin ito sa kanyang pamangkin, umupo ito para lebelan ang bata at hinalikan ang noo. Napatitig lang si Amber sa ginawa ni Anthony sa bata.“He really love him, hindi nga lang marunong mag-alaga ng bata,” wika ni Amber sa sarili.“Tito will go now, Finn,” malungkot na saad nito. Napanguso pa para pigilan ang pagtulo ng luha. “If you miss me, call me okay? I’ll run to you.”“Ang OA,” singit ni Amber. “Hindi naman habambuhay mawawala si Finn sa
Bahagyang napangiti si Anthony. “How about... Be the mother of my child?”Hindi pa man tuluyang nai-inom ni Amber ang tsaa ay bigla siyang nabulunan.Sa gulat ni Anthony at Manong Leo na kasama sa loob ay agad na dinaluhan si Amber para bingyan ng tissue at abutan ng tubig.But they stopped midway when Amber raised her hand, signaling them to stop.“Mommy?” tawag ni Finn, na may pag-aalala sa tinig.Umuubo pa rin si Amber, ngunit agad siyang ngumiti sa bata at itinakip ang kamay sa bibig. “I’m fine, baby,” kalmadong sagot niya, pilit na pinapawi ang pagkabigla.Pag-angat ng tingin ni Amber, nakita niya si Anthony na umiwas ng tingin. Namumula na ang pisngi, at kinamot muli ang batok—parang batang nahuli sa kalokohan. She narrowed her eyes at him. “Are you serious?” aniya, nanlilisik ang mga mata.Huminga ng malalim si Amber saka binalingin ulit ng tingin si Finn.Amber rolled her eyes. “Finn, let’s go to the mall. Gusto mo bang bumili ng toys?”Napaangat ng tingin si Finn sa kanya, ta
“I’ll be home late, Lulu, si Manong Leo muna ang bahala sa hapunan mo,” mahinahong saad ni Zavian saka niya sinuot ang puting coat nito. Inayos niya ang silver-rimmed eyeglass na suot saka tumingin kay Amber na nakayuko sa gilid, habang ang mga kamay ay nasa likod nito.Para itong bata na may hihilingin sa magulang.“Cute,” wika ni Zavian sa sarili. Lumapit si Zavian kay Amber saka pinatong ang kamay sa ulo na ikinabigla ng babae.“Do you need something?” Zavian asked.Sa gulat ay napailing si Amber. “I-Ingat ka.” Saka napatakbo paakyat sa itaas si Amber at agad na nagtago sa silid nito. Napahawak siya sa kanyang dibdib nang mapasandal sa pintuan.Napangiti naman si Zavian na sinundan ng tingin si Amber. Napailing itong lumabas ng bahay.Nang tumunog ang makina ng sasakyan, agad na napatingin si Amber sa bintana para sundan ng tingin iyon.“Mag-iingat ka, Van…” bulong niya.Nang marinig ang tungkol sa iaanunsyo nina Jael at Zavian ay bigla itong kinabahan para sa kaligtasan ni Zavia