Your comments and feedback are always appreciated—they truly mean a great deal. Thank you for reading, and I hope you have a wonderful day~✨🫶🫶🫶
“Hunt? Hunting West Markus Lee?” Para siyang nagising sa masamang panaginip, pero tuloy-tuloy pa rin ang kabog ng dibdib niya.“But… but if I do this,” bulol niyang wika, “Parang nililibing ko na sarili ko. Ayokong madawit pa. I just want peace. Kung ako pa ang unang gumalaw, hindi ba mas delikado? What if he finds out? He’ll destroy me. Even if it works…Bakit ko siya huhuntingin? Para saan? Am I insane?”Sumakit ang ulo niya at feel niya sasabog iyon sa anumang oras. “Wrong.” Pabulong pero matalim si Natasha. “Hindi ka na makakatakas. Target ka na niya ngayon pa lang. So, bakit hindi mo na lang kontrolin? Imagine, kapag ikaw na may hawak sa kanya, ikaw ang magdidikta. You’ll have the power to say, Get out. Never come back.”“Oh, really?”Bahagyang tumagilid si Amber, may pait sa kanyang ngiti. The idea was nice, but it’s a lie. Kilala niya si West, hindi ito tao na yuyuko sa kahit kanino man. Kung susubukan niyang utusan itong umalis, baka siya pa ang unang mamatay.Hindi mawala an
AMBER’S BEDROOM.Nang makarating si Amber sa kanyang silid ay agad niyang hinanap ang kanyang selphon para tignan kung may mga mensahe ba siyang natanggap.Nakita niya iyon sa side table ng kanyang kama. Kinuha niya iyon pero natigilan siya nang makita ang dalawang rosas na nakapatong roon. Isang pink at isang white roses.Kumunot ang noo niya. Hindi niya maalala kung kailan pa siya nagkaroon ng rosas sa silid niya.Nanlamig siya nang maalalang kinuha ni West ang rosas mula sa kanyang tenga, pero inabot rin naman ito agad sa kanya. Ngunit nagtataka pa rin siya kung bakit nasa silid ang rosas.Nahulog ang cellphone niya nang may sumagi sa kanyang isip. Agad siyang pinagpawisan ng malamig.“Did he entered my room?”“Is he in my room?”“Amy, listen to me… Hey? What are you doing?” Pumasok sa loob ng silid ni Amber si Natasha at bigla itong natigilan sa kanyang nakita.Paikot-ikot si Amber sa loob ng silid, hinahawi ang lahat ng malalaki at makakapal na kurtina, napapatingin sa ilalim ng
PINANOOD ni Zavian ang likod ni Jael habang buhat nito ang asawa. Hindi mawari ni Zavian kung anong nangyayari, ang alam niya lang ay may kakaiba kay Natasha. Ngunit hindi niya pa magawang magtanong pa.“Are you sure he’s not here?” Naagaw ang atensyon ni Zavian nang marinig ang boses ni Amber na tinatanong ang mga bodyguards matapos halughugin ang buong hardin.“I’m sorry, Lady Amber, but no one is in sight.” Nang mapansin ni Zavian ang panginginig ng katawan ni Amber ay nilapitan niya ito at niyakap. “It’s okay, Lulu…” aniya saka hinaplos ang ulo ng babae.“Paano kung…”“He cannot harm you, I swear that,” mahina pero buong lakas na saad ni Zavian.Pinapasok na niya sa loob si Amber kasama ang mga iilang bodyguards para makapagpahinga na ito. Habang nanatili siya sa labas, pilit hinahanap ang bakas ni West.Pero habang patagal siya ng patagal sa labas ay lumalala rin ang kirot na nararamdaman niya sa kanyang kamay.“Mr. Lacoste!” tawag ni Eliza, galit na galit itong lumabas ng man
“Are you done?”Tinignan siya nito mula sa eyeholes ng maskara—walang emosyon—sabay tutok ng baril sa noo niya, daliri sa gatilyo, dahan-dahang pinipindot. “Such a touching display of friendship—it’s almost bringing me to tears. So you’re willing to die for her?”Nanuyo ang lalamunan ni Natasha, pero agad din siyang nagsalita puno ng tapag. “Go ahead. Be my guest. Bye.”Kinalabit ni West ang gatilyo. The silencer turned the shot into a muffled thud. But no blood followed.Nanatiling nakaluhod si Natasha, tagaktag ang malalaking butil ng pawis at labis ang panginginig ng katawan. Nakaramdaman ito ng ginhawa ng walang maramdaman ng mainit na likido na kanyang noo. Her lips trembling too much to speak.“Scared?” Bumaba ang baril sa suot nitong maskara habang marahang napatawa. “Rela, hindi ka pa patay.”Then, from beneath his cloak, he produced a handful of bullets. One by one, slowly, he slid them into the magazine, eyes never leaving hers.The gun rose again, this time aimed between he
“I’m fine,” wika ni Amber, medyo napangiwi pa dahil sa hapdi na naramdaman niya sa kanyang labi. “It’s just… All of the sudden…” aniya sa mababang boses. “Medyo nabigla pa ako.”Agad itong napatingin kay Zavian na abala sa laptop. Sa screen ay kita ang iba’t ibang anggulo ng bawat sulok ng manor pati na rin sa labas.“Anong ginagawa mo?” tanong niya at umayos ng upo.“Your Tita sealed off the manor, so I’m checking the surveillance to see where he went.” Zavian set down the disinfectant and pulled the laptop closer. “Do you… want to watch with me?” His tone was cautious. He didn’t want her reliving the scene if she wasn’t ready.Tumaataas ang balahibo sa katawan ni Amber kapag iniisip niyang nasa loob pa ito ng manor. Ngayong kumalma na siya ay gusto niyang hanapin ito para kahit paano malaman niya kung ano ang purpose ng lalaking iyon ngayon. Otherwise, she would lie awake at night imagining him somewhere close, watching, waiting. Someone like that… she couldn’t guard against forever
“Anong nangyari?”Kalagitnaan ng sayawan nang dumating si Eliza sa first-floor lounge ng manor matapos makatanggap ng balitang ikinabigla niya.She froze the moment she entered.Sa sofa, nakaupo si Amber, yakap ang sarili, maputla, at halos walang dugo ang mga labi. Agad nagdilim ang ekspresyon ni Eliza. Tumalim ang tingin niya kay Zavian, na nakaluhod sa tabi nito.“Madam Eliza, ganito po kasi ang nangyari…” Nauna nang nagsalita si Zavian, maingat na binago ang kuwento. Hindi niya nabanggit ang pinakaimportanteng katotohanan—na buhay pa si West.Hindi pa niya sigurado kung kakayanin ng katawan ng matanda ang ganung gulat. Mas mabuti nang manahimik muna.“…May lalaking naka-itim na kapa sa sayawan. Hindi ko alam kung kakilala niya si Amber, pero pinilit siyang sumayaw. Pagkatapos no’n—ganito na.”“‘Yon lang?” tanong ng ginang sa sarili. Nanliit ang mga matang nakatitig kay Zavian.The behavior was rude and unforgivably, kaya nakakagalit talaga ang ginawa ng lalaking iyon. Pero kilala