Chapter 1

“Dravis, anong oras na? Napakakupad mo talagang kumilos! Hindi ka pa tapos maglinis nitong sala! May mga bisitang darating mamaya. Nakakahiyang puro alikabok ang madaratnan nila rito!” singhal ni Donya Celestina Gomez kay Dravis.

Nakapamaywang ang ginang habang may disgustong nakatingin sa binata na napahinto naman sa pagpupunas ng mamahaling vase sa napakalawak na salas ng mansyon ng  mga Gomez.

Nagkatinginan ang dalawang kasambahay na kasama ni Dravis na maglinis doon. Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw ngunit mga singhal na ng magiging biyanan ng binata ang umaalingawngaw sa mansyon.

Hindi naman talaga maalikabok ang mga kagamitan sa salas dahil araw-araw iyong nililinisan ng mga kasambahay. Eksaherada lang magsalita ang ginang.

Mahinang napatikhim si Dravis para magsalita. “P-pasensya n-na p-po . . .” he said, stuttering. 

Celestina rolled her eyes. “P-pasensya n-na?” she mimicked him and chuckled dryly.

Noong una ay hindi naman siya pinagtatawanan ng kaniyang mga future in-law dahil sa kaniyang stuttering disorder—na iilang tao lang ang nakakaalam na mayroon siyang ganoong kondisyon—ngunit simula noong magkadalintik-lintik ang lahat ay ginawa nang katatawanan ng mga ito ang kaniyang kondisyon.

May choice naman siyang huwag na lang magsalita tulad ng palagi niyang ginagawa sa harap ng ibang tao para hindi siya mahusgahan ngunit ayaw niya namang magmukhang bastos kapag kinakausap siya ng mga Gomez. Kahit natatakot siyang magsalita ay ginagawa niya pa rin. Pero tulad ng kaniyang inaasahan, pinagtawanan at kinutya ng ginang ang kaniyang pagkautal.

“Puro ka pasensya, hindi ko naman nakikita sa ‘yo na sincere ka. Ni hindi mo inaayos ang trabaho mo! Kung hindi ka lang mahal ng anak ko, pinalayas na kita rito!” Padabog na ibinagsak ni Celestina ang mop at lumikha iyon ng malakas na kalansing sa marmol na sahig. “Dalian mo, diyan! Ang aga-aga, sinisira mo ang araw ko!”

“Mom! Ang aga-aga, nagagalit ka na naman. Hindi po maganda ‘yan. . .” saway ni Calista na nagmamadaling bumaba ng hagdan. Naabutan nito ang pagtabig ni Celistina sa mop.

Kaagad lumapit ang magandang dalaga sa fiancé nitong si Dravis saka naglabas ng panyo. Maingat nitong pinunasan ang pawis sa noo ng binata na kanina pa tumatagaktak.

“I’m sorry about my mom . . . Ayos ka lang ba?” nag-aaalalang tanong sa kaniya ni Calista.

The woman was in her mid-twenties with a slender figure. Her long and wavy hair would bounce as she moves. Her presence was also full of warmth, elegance, and grace. She could captivate every man with her beauty.

Calista’s eyes were expressive and Dravis could not help but to stare in her hazel orbs. Mas lalo siyang nahuhulog sa dalaga sa tuwing magpapakita ito sa kaniya ng kabaitan. Tanging ito lang ng nag-iisang tao na nagtrato sa kaniya nang tama sa mansyon ng mga Gomez.

“Hey, you okay?” pag-uulit na tanong ni Calista nang hindi agad nakasagot si Dravis, iyon ang nakapagpabalik sa kaniya sa kasalukuyan.

Dravis cleared his throat and nodded. Hinawakan niya ang kamay ng fiancee na nakasapo sa kaniyang pisngi saka binigyan ito ng isang tipid na ngiti.

“Alam mo, hindi mo naman kailangang gawin ‘to. We could just leave this house because they’re not treating you right,” suhestiyon ng dalaga.

“A-ayos l-lang a-ako . . .” Dravis assured her. Marahan niyang pinisil at hinaplos ang malambot na kamay ni Calista.

Hindi naman dating masama ang trato sa kaniya ng mga Gomez. Nagbago lang ang lahat noong araw na dinala siya ng kaniyang ina sa mansyon kung nasaan siya ngayon. It was the morning before the disaster.

Dravis was engaged to Calista five months ago. Their engagement was arranged by their parents for business purposes. Parehas kilala sa buong bayan ng San Simon ang pamilya ng Gomez at Salazar bilang ilan sa mga makapangyarihang at pinakamayayamang pamilyang naninirahan doon. Naging maugong ang engagement nila dahil doon.

Dahil sa kagustuhang i-please ang kaniyang mga magulang at kaniyang lolo ay hindi siya tumutol kahit pa hindi niya naman kilala si Calista noong una. But on the day when he met her, he felt a foreign feeling inside him. He immediately felt the spark.

Dravis was naturally aloof to others because of his traumatic experience from his childhood. His disorder made him vulnerable to bullies. Naging defense mechanism ng binata ang pagiging cold at walang kibo sa ibang tao para hindi na ma-bully pang muli. Tanging ang pamilya niya lang at ang best friend na si Sheldon ang naging mabait sa kaniya sa malupit na mundong ginagalawan.

And there came Calista. She did not judge his condition and treated him nicely. Like Dravis, Calista wanted their relationship to work for the sake of their families and business that was why they really took their time to get to know each other.

Tulad niya ay gusto rin nitong maging maayos ang relasyon nilang dalawa para sa kanilang mga pamilya kaya napagpasyahan nilang dalawa na kilalanin nang maigi ang isa’t isa.

Their arranged engagement turned into a real relationship. Hanggang sa nagkaletse-letse na ang lahat, isang buwan na ang nakalilipas. His parents brought him at his future in-laws mansion and left him there with an explanation, “ikakasal din naman kayo ni Calista, mainam na magsama na kayo nang mas maaga”.

Noong gabing iyon din ay pumutok ang balitang nagpabago ng buhay ni Dravis. His gradfanther’s company lost fifty million pesos and his parents were being accused of stealing the missing money. Naging malaking eskandalo iyon lalo pa at nakita sa ledger ang pangalan ng mga magulang ng binata. Iyon ang dahilan kung bakit itinakwil at pinalayas ni Don Sivestre ang mga ito.

His future in-laws started mistreating him because of it. Mas masahol pa sa mababang uri ng tao ang turing ng mga ito sa kaniya. Ginawa siyang utusan—tagalinis at tagaluto. Mabuti na lang at marunong siya ng mga gawaing iyon kahit pa nanggaling sa marangyang pamilya.

Ngunit matindi ang kaniyang mga pinagdaanan sa kamay ng mga Gomez. Nauuna pa siyang gumising sa mga manok sa umaga para lang makapagsimula ng mga gawain at halos maghahating gabi na siya matutulog sa dami ng mga ipinagagawa ng mga ito.

Palaging pinagsalitaan ang binata at minsan pa nga ay pinagbubuhatan ng kamay. Ngunit tinitiis niya pa rin ang mga iyon para kay Calista na hindi nakipaghiwalay sa kaniya sa kabila nang lahat. Hindi nito naisipang ikansela ang engagement nila sa kabila ng kontrobersyang kinasasangkutan ng kaniyang mga magulang.

Si Calista rin ang pumigil sa mga magulang nito na ikansela ang kanilang engagement. Palaging napag-aawayan ng mga ito ang nalalapit nilang kasal ng fiancee ngunit hindi naman makatanggi ang mga nakatatandang Gomez sa kahilingan ng unica hija nila.

“Then let’s wait till the wedding then we’ll leave this house, hmm?” Tumingkayad si Calista para dampian ng isang mabilis na halik ang kaniyang labi. “Take care of yourself while I’m away. I’m going to get ready for work. I love you!” masuyong saad ng dalaga habang nakatingin sa kaniyang mga mata.

“I-I l-love y-you, t-too, C-Cal . . .”

Ngumisi si Calista at humagikgik. 

“I know, Dravis. I know.” Muli itong tumingkayad para nakawan siya ng halik saka parang batang tumakbo palayo mula sa kaniya.

Hindi naman kaliitan si Calista ngunit masyado lang siyang matangkad para dito kung kaya kailangan nitong tumingkayad sa tuwing hahalikan siya nito. Sa kanilang dalawa ay palaging ang dalaga ang nangungunang humalik sa kaniya. Ang rason nito ay masyado raw siyang guwapo kaya hindi nito mapigilan ang halikan siya. Hindi niya na ito sinasaway.

Totoo namang guwapo si Dravis tulad ng palaging sinasabi sa kaniya ni Calista. He was tall and handsome. He was also kind, patient, obedient, talented, intelligent, and skillful. Ang tanging kapintasan lang na mayroon siya ay ang kaniyang stuttering disorder.

Sa kanilang dalawa ay si Calista ang mas komportableng mag-voice out ng nararamdaman. habang siya naman ay mahiyain ngunit sweet. Dahil hindi siya magaling sa pananalita ay idinaraan niya sa kilos ang mga bagay na gusto niyang sabihin.

Dali-daling umakyat ang dalaga sa grand staircase kaya napailing siya.

“C-careful . . .” paalala niya na ikinahagikgik lang ni Calista.

“Yieee! Ang sweet talaga nina mam at ser! Nakakainggit!” kinikilig na ani Sally, isa sa dalawang kasambahay na nakatoka ring maglinis sa salas. Naghagikgikan ang dalawa.

Mabait sa kaniya ang mga kasambahay sa mansyon at tinatawag pa rin siyang ‘sir’ kahit pa halos palitan na niya ang mga ito sa paggawa ng mga trabaho roon.

Nginitian niya lang ang mga ito at ipinagpatuloy ang pagpupunas.

AT DAHIL magaling siyang mangusina, sa tuwing tanghalian at hapunan ay siya ang nakatokang magluto. Madalas na si Celestina lang ang naiiwan sa mansyon tuwing weekdays kaya ito lang ang kailangan niyang ipagluto.

He prepared the table after cooked for lunch. Nag-effort siya nang maigi para sa tanghalian ngunit kahit ano ang kaniyang gawin ay hindi ito natutuwa sa kaniya. Ni hindi nga siya hinahayaang sumalo sa hapag kahit na mag-isa lang itong kumakain.

“Bakit nandito ka pa? Umalis ka na nga, bago pa ako mawalan ng gana kumain!” singhal sa kaniya ni Celestina nang maabutan siya nitong nagsasalin ng malamig na tubig sa baso na para dito.

Napayuko at walang kibong lumabas sa dining room si Dravis nang matapos ipagsalin si Celistina ng tubig. Nang madaanan niya si Dina, isa rin sa mga kasambahay ay sumenyas ito sa kaniya ng, ‘fighting’ para palakasin ang kaniyang loob. Tipid niya itong nginitian saka nagpatuloy sa paglalakad palabas.

You can endure it, Dravis. For Calista, he said at the back of his mind.

Nagpunta siya sa guestroom na kaniyang tinutuluyan na nasa baba lang. Pasalamat na rin siya dahil sa guestroom pa rin siya pinatutuloy. Mas maliit nga lang iyon kumpara sa ibang guestrooms na naroon. Ngunit ayos na sa kaniya iyon. Ang mahalaga ay komportable siyang nakakatulog sa malambot na kama.

He took a quick bath and changed into a fresh set of clothes. Simpleng pambahay lang ang isinuot niya ngunit branded naman ang mga iyon.

Dahil hindi pa naman nagugutom ang binata ay nagtungo muna siya sa labas para sana magpapahangin dahil hindi naman masyadong tirik ang araw. Ngunit ganiyon na lamang ang kaniyang gulat nang may biglang humintong magarang itim na sasakyan sa tapat ng mataas na rehas na gate na kaniyang pinanggalingan.

Bumaba ang isang pamilyar na bulto at lumapit kay Dravis..

“Magandang tanggali, Master Dravis,” magalang na pagbati sa kaniya ng katiwala ng kaniyang Lolo Silvestre.

The old man was working for their family for three generations. Tapat itong naninilbihan sa kaniyang lolo.

He nodded in acknowledgment. “M-mr. E-Ed . . .”

“Don Silvestre wanted you to go back to the old manor. Nakapagdesisyon ka na ba, Master Dravis?”

He shook his head. “M-my a-answer w-will b-be t-the s-same . . .”

Ilang beses na siyang binalik-balikan ni Ed sa nakaraang isang buwan para kumbinsihin siyang umuwi sa mansyon ng kaniyang lolo ngunit palagi siyang nagmamatigas.

Hindi naman siya damay sa mga itinakwil ni Don Silvestre ngunit mas pinili niyang putulin ang komunikasyon niya sa nakatatandang Salazar magmula noong itinakwil nito ang kaniyang mga magulang. Hindi matanggap ng binata na pinagbintangan at tinakwil ang kaniyang mga magulang nang hindi man lang iniimbestigahan nang maayos ang nangyari.

Sigurado si Dravis na walang katotohanan ang ibibintang ng lahat sa kaniyang mga magulang. Yes, he was mad at his parents for leaving him without any notice but he still loved them. But he hated his grandfather more.

Ngayon, wala ni isang nakakaalam kung nasaan ang mga magulang niya. Kahit siya ay walang ideya kung nasaan ang mga ito. He wanted to conduct a thorough investigation but he was thrown out of their family company.

Dravis would not go to his grandfather even if he would suffer at the hands of his future in-laws. Hindi siya tatapak sa mansyon ng kaniyang lolo hangga’t hindi nito nililinis ang pangalan ng kaniyang mga magulang. Kailangang pabalikin ni Silvestre ang mga magulang ni Dravis nang kusa. He already said that loud and clear to Ed.

“Don Silvestre already promised to bring your parents back.”

“T-tell t-the o-old m-man, I-I’ll d-decide o-once t-they’re b-back . . .”

Hindi siya naniniwala sa pangako ng lolo niya. He knew Don Silvestre Salazar well. Inuuto lang siya nito para bumalik siya ngunit alam niyang hindi gagawin ng matanda ang kaniyang gusto dahil mataas ang pride nito.

Dahil hindi siya napapayag ni Ed bumalik sa manor ni Silvestre ay magalang itong nagpaalam sa kaniya saka nagmaneho paalis.

Naiiling na pinagmasdan niya ang papalayong itim na sasakyan ng katiwala. Nang tuluyang nawala iyon sa kaniyang paningin ay bumalik siya sa loob para kunin ang kaniyang electric bike at phone. 

Nakaapekto ang biglang pagbisita ni Mr. Ed sa mood ni Dravis. Bigla siyang nalungkot at isa lang ang alam niyang paraan para gumaan ang kaniyang pakiramdam. Iyon ay ang makita si Calista. Napagdesisyunan niyang ayain na lang mananghalian ang dalaga. Maaga pa naman at makakaabot pa siya.

He texted Calista that he would come over for lunch and she replied that she would be out after a meeting.

Lulan ng electric bike ay nakarating si Dravis sa magarang company building ng mga Gomez. He parked his bike on the space for bicycles. May security guard na naka-duty sa malapit na nakita ang pagpaparada ng kaniyang bike.

Kung noon ay binabati siya ng mga empleyado ng kumpanyang pagmamay-ari ng mga Gomez, ngayon ay halos pandirihan at ayaw na siyang tingnan ng mga ito sa mata. Kalat na kalat ang kontrobersyang kinasasangkutan ng mga magulang ng binata at siya ang sumasalo ng panghuhusga ng lahat.

He carried on and went inside the building. He managed to enter but the receptionist made him stop.

“Sir, excuse me . . .  do you have an appointment?”

Umiling siya bilang sagot.

Do I need one to visit my fiance? he thought at the back of his mind.

“I’m sorry, sir but you can’t go upstairs without an appointment.” Hindi niya alam kung talagang hostile lang sa kaniya ang receptionist o sadyang hindi siya nito kilala.

He ignored the receptionist and still walked to the elevator.

“Guards! Guards! Pigilan n’yo si sir umayat. Wala siyang appointment!” pagtawag ng babaeng receptionist sa atensyon ng mga guard na agad namang dumalo at pinigilan si Dravis makahakbang.

Kahit gusto niyang magpaliwanag ay ayaw na niyang dagdagan pa ang kahihiyan sa harap ng maraming tao. Pinagtitinginan na sila ng lahat.

He used to live a peaceful life before the controversy. Nirerespeto siya ng lahat kahit pa madalas siyang mapag-isipan na snob, but now, he was being ridiculed for a thing he did not do and so his parents—as what he wanted to believe.

Staying with the Gomez family was humiliating but what choice did he have? It was all for his love for Calista. Ang dalaga na lang ang mayroon siya ngayon.

“Hey, what’s happening here?” ask by a familiar lady who approached them. He remembered that the lady was one of his fiancee’s friends.

“Ma’am Krisha, this man insisted on going upstairs even though he doesn't have an appointment,” the receptionist explained what happened.

“Oh, it’s fine. I know him. He’s Calista’s fiancé, you can release him now.”

Mababakas ang matinding pagkagulat sa mukha ng receptionist na mukhang wala talagang ideya sa kung sino siya habang ang dalawang security guards naman ay makahulugang nagtinginan muna bago siya binitiwan. The guards were aware of his identity and his family’s current situation.

The guards left after the receptionist apologized to Dravis.

Dravis nodded and fixed his crumpled shirt. He looked really out of place because he was just wearing a very casual set of clothes.

“You’re going to Calista, right?” tanong ni Krisha na kaniya namang tinanguan.

Krisha glanced at her gold wristwatch. “She should be still in the conference room. I can take you to her office so you can wait for her there without being harassed,” she suggested.

Kaya namang pumunta mag-isa ng binata sa opisina ni Calista. He memorized the building’s blueprint at the back of his mind. Ilang beses na rin siyang nakapunta sa opisina ng dalaga noon. Ngunit kahit ganoon pa man ay hindi na lang siya nagprotesta pa at hinayaang samahan siya ng kaibigan ni Calista.

Nang marating nila ang opisina ni Calista ay agad ding nagpaalam si Krisha. She could not stand being near Dravis because she perceived him as an annoying, pathetic loser. She was only nice to him because of Calista.

***To be continued***