Kabanata 5

Muli na namang umubo nang malakas si Kai. Ngunit ngayon, hindi na niya magawang makaupo. Napaluhod ang maliit niyang katawan, at may lumabas na dugo mula sa kanyang bibig.

“K-Kai!”

Nanginig ang tinig ni Luna habang dali-daling nilapitan siya. Nangingitim sa lagnat ang mukha ni Kai, pero napakaputla ng kanyang mga labi.

“M-Mommy, ayos lang ako,” mahina niyang bulong.

Mabilis naman siyang niyakap ni Luna at sinabi, “Dadalhin kita sa ospital, anak.”

Mahigpit na hinawakan ng bata ang damit ng kanyang ina, pula at namamaga ang mga mata dahil sa iyak.

Sa ospital, matapos ang pagsusuri sa dugo, umupo sila sa labas upang hintayin ang resulta.

“Mommy, talaga bang ayaw sa akin ni daddy?” tanong ni Kai, ang mahinang boses niya ay ibinunyag ang kahinaan na matagal niyang itinago mula nang magkasakit siya.

Nanginig si Luna dahil sa tanong ng bata. Hindi niya kayang sagutin ito.

‘Kai, hindi ikaw ang ayaw ng daddy mo. Ako. Ako ang ayaw niya,’ usal ni Luna sa isip at ito ang gusto niyang sabihin.

Ngunit muli siyang nagsinungaling. May luha sa kanyang mga mata, iniling ang ulo at pilit na pinakalma ang boses.

“Hindi, Kai. Hindi galit si daddy sa 'yo. Sobrang busy niya lang talaga.”

Ngumiti si Kai nang mahina. Halos wala nang lakas ang maputlang mukha niya. Inabot niya ang buhok ng ina at hinaplos.

“Basta masaya si mommy.”

Halos gumuho ang mundo ni Luna dahil sa apat na salitang iyon na narinig niya, ngunit tinago niya ito.

Pinilit niyang ngumiti, na masakit pa kaysa sa pag-iyak.

“Doc!”

Biglang may malamig na tinig na umalingawngaw sa pasilyo. Nanginig bigla ang katawan ni Luna at sabay tumingala ang mag-ina. At sa gulat nila, naroon si Massimo sa ospital, imbes na nasa trabaho.

Hawak niya ang ibang babae. Si Elisse Santiago.

“Daddy!” mabilis na sambit ni Kai.

Lumingon si Massimo sa pinanggalingan ng boses. Nang makita si Luna at ang kanilang anak, nanlamig siya. Napansin din ito ni Elisse kaya hinawakan niya ang manggas ni Massimo at umiyak.

“M-Massimo, ang sakit…”

Nagising si Massimo mula sa pagkabigla at agad siyang pinatahimik.

“Maya-maya, narito na ang doktor.”

Ilang sandali lang, dumating na ang doktor. Nakipag-usap si Massimo sa kanya, at agad silang pumasok sa loob.

Pinanood ni Kai na nawala ang likod ng kanyang ama, at tila wala siyang maisip.

“Mommy, bakit may ibang babae na hinahawakan si daddy?”

Parang may dumapo at sumabog sa dibdib ni Luna. Humina ang kanyang paghinga, pero pinilit niyang ngumiti.

“Siguro katrabaho ni daddy iyon na nasaktan.”

“Talaga?” tanong ni Kai, ang tingin ay nagtataka. “Pero nasa ospital din tayo. Bakit mas iniisip ni daddy ang iba kaysa sa atin?”

At sa puntong iyon, doon na naintindihan ni Luna. Kahit gaano kadaming pagsisinungaling ang gawin niya, hindi ito papantay sa katotohanan.

Kahit bata ay ramdam ito. Kitang-kita ang favoritism ni Massimo. Namula ang mga mata ni Luna.

“Siguro mas malala ang kondisyon ng tita…”

Hindi sumagot si Kai. Ngunit ang katahimikan ay mas nakakabahala kaysa salita.

Pagkalipas ng isang oras, nagpunta si Luna sa opisina kasama si Kai para kunin ang resulta.

Hindi inaasahang nagkita silang muli ni Massimo, at nakaupo sa tabi niya si Elisse sa wheelchair.

Nanlamig si Luna, at parang dinurog ang kanyang puso hanggang sa hirap na siyang makahinga.

Sa sandaling iyon, labis niyang pinagsisihan na nakilala si Massimo Alcantara.

Kaya niyang tiisin ang sakit at kahihiyan ng pagiging hindi minamahal. Ngunit hindi niya matiis na makita ang anak niyang dumaranas ng parehong sakit.

“Daddy,” muling sambit ni Kai.

Lumingon naman sina Massimo at Elisse sa tinig na 'yon.

Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Massimo, pero nanatili siyang kalmado.

“Kai.”

Tumingin naman si Kai kay Elisse at sinabi, “Daddy, sino po itong babae?”

Biglang nag-iba ang reaksyon sa mukha ni Massimo. Pagkatapos ng ilang sandali, sinimulan niyang sagutin ito.

“Siya ay—”

Ngunit mabilis na hinawakan ni Elisse ang kamay ni Massimo at ngumiti nang mahinahon.

“Honey, k-kaibigan lang po ako ng daddy mo,” sabat ni Elisse.

Nanginginig ang boses ng babae, at lalo siyang pumutla. Tila ba nagmukha siyang nakakaawa. Naramdaman naman ni Luna ang kaunting awa.

“Kai, ito ang girlfriend ng daddy,” sambit ni Massimo sa malamig na boses at sa matigas na ekspresyon.

Parang dinaganan naman si Luna ng mainit na bakal sa dibdib dahil sa mga salitang iyon. Dapat ay alam na niya na hindi niya kayang hayaang magdusa nang kahit kaunti ni Massimo si Elisse kaya tumigil na siya sa pagtatago.

“Kai, ito si Tita Elisse. Kasintahan ito ng daddy mo,” kalmado ang tinig ni Luna nang sabihin ito.

Namutla nang husto ang maliit na mukha ni Kai.

Lumuhod si Luna at marahang hinawakan ang pisngi ng anak.

“Anak, may gusto akong sabihin na hindi ko pa nasasabi. Nagkahiwalay na si daddy at mommy, pero kahit ano’ng mangyari, si daddy ang ama mo at si mommy naman ang mama mo.”

Inakala ni Massimo na ginagamit lang ni Luna ang bata para magdulot ng problema ulit. Matagal na siyang puno ng panlilinlang.

Kaya niya ibinunyag ang pagkakakilanlan ni Elisse dahil sa galit.

Ngunit hindi niya inasahan na magsasalita si Luna nang diretso.

‘Mali ba ako ng pagkakaintindi sa kanya?’ ani Massimo.

Nalilito si Kai, blanko ang isip, pero labis ang pagsakit sa puso.

“Pero, mommy. Paano naman po kayo?”

Natigilan si Luna. Nagsimulang tumulo isa-isa ang mga luha ni Kai.

“Mayroong daddy at mommy si Kai, pero wala po kayong ibang kasama, mommy...”

Sa sandaling iyon, parang nabasag ang puso ni Luna, at unti-unting pinipiga muli ng kanyang anak.

Oo. Wala na siyang pamilya at malapit na rin mawala ang anak sa piling niya.

Mag-isa na siya sa mundong ito. Parang lahat ay unti-unting nawawala sa kanya. Hinaplos niya nang marahan ang buhok ni Kai.

“Nariyan pa si mommy para sa 'yo. Ngayon, batiin mo na si Tita Elisse.”

Sumikip ang dibdib ni Kai—sobrang sikip, at halos hindi na siya makahinga. Ngunit tinuruan siya ng mommy niya na maging magalang.

Kaya pinipigilan niya ang luha, Tiningnan niya ang kanyang ama na hawak ang kamay ng ibang babae at pilit na ngumiti na mas masakit kaysa umiyak.

“Hello, Tita Elisse,” bati niya sa babae.

Nagdilim naman ang mukha ni Elisse sa pilit na pagbati ng bata. Ngunit dahil nariyan si Massimo, pilit siyang ngumiti at tumango.

“Hello, Kai.”

Natigilan naman si Massimo.

Pinanood niya si Kai na tahimik na umupo muli sa tabi ni Luna, at hindi nagrereklamo. Hindi rin siya tiningnan ni Luna.

Mukhang isang mapayapang eksena, pero bakit ang pakiramdam ni Massimo ay nakakapangilabot?

Samantala, dumating naman si Steven pagkatapos magbayad sa ospital.

Iniabot ni Luna si Kai sa kanya, saka lumingon kay Massimo.

“Pwede ba tayong mag-usap sandali?”

“Ano'ng gulo na naman ang gagawin mo uli sa harap ng bata?”

Iritado ang mukha ni Massimo at tumanggi siya nang walang alinlangan.