HABANG tuloy-tuloy ang bugbog na inaabot ni Celeste, ramdam niya ang unti-unting paghina ng kanyang katawan. Ngunit kahit wasak na, hindi pa rin nagbabago ang apoy ng kanyang isipan. Sa bawat hampas, sa bawat palo, nagbubuo siya ng plano.Alam niya—lahat ng tao, kahit gaano kalupit, may kahinaan. At
HABANG nakaupo si Athena sa upuan at pinapanood si Celeste matapos lumabas ng ibang kasamahan. Ang pagkakakadena ni Celeste sa upuang kahoy ay mahigpit, kaya pinapanood niya, kung kakayanin ba ni Celeste na makawala doon. Ilang araw na rin naman ang nakakalipas mula nung huli nilang sagupaan.Biglan
Humahabol na sa hininga si Celeste, nanginginig ang buong katawan, habang si Athena ay nakatayo pa rin—basag ang labi, may pasa sa pisngi, ngunit matatag ang titig. Sa huling sipa na pinakawalan niya, tumilapon si Celeste at bumagsak nang malakas sa sahig.Dumagundong ang ingay sa loob ng silid. Sag
Parang nag aalburutong bulkan si Athena, ramdam ang bigat ng bawat suntok na natatanggap niya, ngunit hindi siya nagpakita ng pagod. Sa harap niya, si Celeste ay nakatawa pa rin kahit duguan, parang walang takot sa kamatayan. Bigla itong napatingin sa gilid at nakakita ng isang kahoy na malaki—isang
Madilim ang paligid nang marating nina Athena, Zeus, Marco, at Andres ang lumang kuta sa tabing-dagat. Ang gusali’y tila abandonado mula sa labas, ngunit halatang aktibo ang presensya ng mga tauhan ni Celeste—mga armadong bantay na nagroronda at mga floodlight na nagliliwanag sa paligid.“Dalawa sa
'Kung hindi dahil kay Celeste, hindi magiging ganito si Jaden'… bulong ng isip niya, mahigpit na nakahawak sa sariling palad.“Hindi ko siya mapapatawad,” mahina niyang sambit, halos pabulong. “Hindi ko hahayaan na makalayo si Celeste. Sisiguraduhin kong babayaran niya ang lahat.”Sa likuran niya, n