The Secret Billionaire and the Fallen Heiress

“Kasal?! Ano po bang sinasabi niyo, ‘Lo?” nagtataka kong tanong. “Bakit naman ako magpapakasal?” Huminga nang malalim si Lolo Miguel at linuwagan ang kurbata niya. Bakas sa mukha niya ang stress at pagod. “Apo, wala na akong magagawa. Nakipagkasundo na ako kay Don Rico,” paliwanag niya. “Nangako siyang aalagaan ka niya at tutulungan tayong maiahon ang kumpanya.” “Pero bakit⁠ naman kailangan kong magpakasal sa kanya para lang tulungan niya tayo? ‘Di ba kaibigan niyo siya?” “Iyon ang nag-iisa niyang kondisyon, Mia. Wala nang iba,” sagot niya sabay upo sa kanyang office chair. Kakauwi ko lang kanina galing sa mall nang sinabi ng maid na nasa home office niya si Lolo. Hindi siya madalas umuuwi nang maaga kaya excited akong umakyat para ipakita sa kanya ang mga binili kong damit. Pero nakita ko kaagad sa mukha niya na may problema. Dito na niya sinabi na tuluyan nang bumagsak ang stocks ng Montecarlo Realty Group. Matagal na palang may problema sa kumpanya pero ngayon lang niya s

“Akala ko ba⁠—” hindi ko makapaniwalang turan. “Bakit mo ‘ko tinulak?” “Ang bagal mo kasi,” nakangiti pa rin niyang sabi. “Ay teka, baka akala mo hindi na kita bibigyan ng tulong. Saglit lang ha…” Binuksan niya ang bag niya at humugot ng pera mula rito. Bigla niya itong hinagis sa mukha ko. Nagkalat ang mga one thousand peso bills sa sahig at doon ako nakaramdam ng labis na panliliit sa sarili. “Ayan,” pagpapatuloy ni Kate. “Dahil mahirap na ang lolo mo at wala na kayong pera, tulong ko na ‘yan sa ‘yo.” “Ang bait naman ni Kate, ‘di ba, Mia?” sarkastikong komento ni Alice sa tabi niya. “Pero kung kulang pa ‘yan, may charity ang kumpanya namin for the poor. Pumila ka na lang para makahingi ng ayuda, okay?” Napatungo ako sa hiya habang kagat-kagat ang labi ko. Tuluy-tuloy na rin ang luha na umagos sa pisngi ko. Wala talaga silang balak na tulungan ako umpisa pa lang. Wala silang ibang gusto kundi ipahiya ako sa harap ng maraming tao. “Let's go, guys,” aya ni Kate sa mga kasama na

“Parang wala naman na ‘kong choice,” natatawa kong sagot. Ngumiti siya at umiling-iling bago kinuha ang phone niya at nagpatugtog ng music. “Ano ‘yan?” naguguluhan kong sambit nang tumugtog ang luma at mabagal na kanta. “Ang gusto ko ‘yung dance music. ‘Di ba ang sabi ko gusto kong mag-enjoy ngayong gabi?” “Alam mo ba kung gaano na karami ang nainom mo? I don't think you can dance like that right now without throwing up.” I rolled my eyes. Hindi ko inasahan na may pagka-inglesero rin pala siya. “Okay, okay. Let's dance then,” pag-payag ko sabay lagay ng mga kamay ko sa magkabilang balikat niya. Lalo siyang lumapit sa akin. Halos ilang pulgada lang ang layo ng katawan ko sa kanya at ramdam ko na rin pati ang paghinga niya malapit sa leeg ko. “Hindi ko pa pala natatanong ang pangalan mo,” marahan kong sambit para makalma ang sarili. “‘Sorry.” “Just call me Liam…” marahan rin niyang sagot. “Ako naman si⁠—” “Mia, Mia Montecarlo, tama?” Napaangat ako ng tingin. “Paano mo nalama

Sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko, halos wala na akong marinig sa paligid ko. Nanginginig akong nakaupo sa labas ng operating room, naghihintay kung kailan matatapos ang operasyon ni Lolo.Inabot na ako ng madaling araw, pero hindi pa rin sila nakalalabas.Parang sasabog ang puso ko sa pag-aalala. Si Lolo Miguel na lang ang nag-iisa kong pamilya. Wala nang iba. Kapag mawala siya sa akin, baka hindi ko kayaning mabuhay mag-isa.Kailangan ko ang lolo ko, maghirap man kami o hindi. "Hindi mo ako pwedeng iwan, 'Lo," bulong ko habang humihikbi. Pagkatapos ng ilan pang oras ay lumabas ang doktor kasama ng ilang nurse at tumayo sila sa harapan ko. Agad akong lumapit at kinakabahang nagtanong, “Doc, kamusta na po ang lolo ko?” “Successful ang naging operasyon ni Mr. Montecarlo. Kailangan lang natin siyang hintaying magising para malaman natin kung walang naging komplikasyon,” sagot niya pero hindi nawala ang kaba sa dibdib ko. “So, magaling na po siya? Okay na po ulit ang pus

Nanginig bigla ang laman ko.“Don Rico⁠—”“Sinimulan ko na ang pag-aasikaso sa Montecarlo Realty Group. In a few weeks time, maibabangon na natin ang kumpanya niyo, isn't that good news?”Madiin ang pagkakakagat ko sa labi ko at halos may nalalasahan na akong dugo.Naiintindihan ko ang mga tulong na kaya niyang ibigay. Pero tama bang ako ang maging kapalit sa lahat ng iyon?Tama bang isakripisyo ko ang sarili ko para sa mga bagay na inaalok niya?Hindi… parang hindi ko ata talaga kaya.“Don Rico…” mahina kong ani sabay ang angat ng mukha ko sa pagkakatungo. “Alam ko hong may ipinangako ang lolo ko sa inyo. Pero hindi ako kasama sa pagdedesisyon niya. Hindi ata tama na basta na lang akong maikasal nang hindi naman ako pumapayag sa kahit ano.”Isang malalim na buntong hininga ang isinagot ni Don Rico, sabay rin ang pagkunot ng noo niya.“Naiintindihan ko, Mia. Hindi mo 'ko kailangang pakasalan,” sabi niya sabay iling. “Syempre desisyon mo pa rin ‘yon at wala akong magagawa kung ayaw mo.