SYD Nandito na kami sa labas at nakatayo sa tapat ng kotse ni Yuan. Sumulyap ako sa amin, upang alamin kung walang nakasilip sa kahit na isang miyembro ng pamilya ko. Nang masigurong wala nga, ibinalik kong muli ang matalim at nagbabaga kong tingin sa kaniya, sabay unday nang malakas na suntok sa kaniyang sikmura. “Argh! Babe! Ang sakit! What was that for?” gulat na reklamo niya, habang hinihimas ang bahaging sinuntok ko. “Talagang masasaktan ka sa’king, baliw ka!” sabay umbag ulit sa kaniya. Dito ko planong ituloy ang extension ng gigil ko sa kaniya. “Ouch! Nakadalawa ka na, ha!” Halatang iniinda na ni Yuan ang ginawa ko, dahil nakangiwi na ngayon ang mukha niya. “Akala mo nakalimutan ko na ‘yong ginawa mo, ha! Para ‘yan sa panghihipo mo sa’king, maniyak ka!” “Pero nasampal mo na ‘ko kanina, ‘di ba?! Tingnan mo nga ‘tong pisngi ko, oh, may bakat pa ng kamay mo,” nakangusong maktol niya. Aba’t nagawa pa talagang magpa-cute ng mokong. Akala niya naman, uubra ‘yon. “Kulang pa ‘y
SYD Pinag-isipan kong mabuti ang ipinakiusap niya sa akin noong gabing ‘yon. Ngunit, hindi ko talaga alam, kung bakit sa kabila ng mga ipinagtapat ni Yuan ay hindi ko pa rin talaga magawang maniwala sa kaniya— para kasing may pumipigil, na hindi ko mawari kung ano. Kaya ang ending, sasakyan ko na lang muna, sa ngayon, kung ano man ang trip ng lalaking ‘yon. May bakas nga nang panghihinayang sa mukha ni mama, no’ng sabihin ko sa kanila na hindi ko pa naman talaga officially sinagot si Yuan. Boto pa naman sana silang lahat sa kaniya. Sino ba naman kasi’ng hindi, ‘di ba? Oo nga’t nasa kaniya na ang lahat ng mga magagandang katangian na hinahanap ng isang babae, sa lalaki. Isa siyang perfect boyfriend material— matalino, guwapo, perpektong hubog ng katawan na talaga namang kababaliwan ng mga kabaklaan at kababaihan. Higit sa lahat, mayaman. Plus points pa na may respeto sa mga nakatatanda at mapagkawang-gawa sa mga nangangailangan. Ngunit, sapat na ba ang mga katangian niyang ‘yon pa
SYD NAGAGANAP ngayon ang championship game ng Inter-Barangay Women’s Basketball Summer League sa aming lugar. Halos hindi mahulugang karayom ang loob at labas ng covered court dahil sa dami ng mga taong nanonood. Kaniya-kaniyang pusta. Kaniya-kaniyang sinusuportahang kuponan. At siyempre, hindi mawawala ang mga diehard na fans. Halos mapatiran na nga sila ng litid sa leeg, basta mai-cheer lang ang mga manlalarong hinahangaan. “Tumira ng tres... pasok! NUMBER 14, Santos! Three points!” Kasunod na ay ang mga nakakabinging hiyawan mula sa mga taong nanonood. Sinabayan pa nang napakalakas na pagdagundong ng tambol, na sinadya pa talagang dalhin sa loob ng mga sira-ulo kong katropa. Talaga namang nakakabuhay ng dugo ang naging mainit na pagsalubong sa akin ng mga kabaranggay ko. Na-miss ko talaga ang pakiramdam nang kakaibang adrenaline rush na ito— sobra! Halos limang taon din kasi akong namalagi sa probinsya ng Ilocos Sur, simula noong kupkupin ako ng bunsong kapatid na babae n
SYD TILA huminto sa paglakad ang oras nang muling magtama ang aming paningin. Hindi ako agad nakahupa. Mabilis na naglakad si Miguel papunta sa direksyon ko at isang napakatamis na ngiti ang isinalubong sa akin. “Kumusta ka na, Cinderella? Lalo ka yatang gumawapo ngayon, ah!” biro niya sa akin. Ito ang unang beses na muli kong narinig ang baritono niyang boses mula sa napakahabang panahon na hindi ko siya nakita. Sinubukan kong inormal ang tila abnormal na pagkakatibok ngayon ng puso ko. Kung anong angas ko sa pagsagot kanina kay Kuya Lemy ay siya namang lambot ko kay Miguel. “H-hindi naman masyado, Kuya Migs. Medyo lang.” Gusto kong batukan ang sarili. Bakit ba kasi pagdating sa kaniya, talagang tumitiklop ako? Hindi ko na namalayan na nasa gilid ko na pala si Miguel at seryoso nang nakatunghay sa akin. Napayuko ako. Nakaramdam ako nang pagkailang dahil sa tila nakapapaso niyang mga tingin sa akin. Nabigla ako nang walang sabi-sabi niya akong iniharap sa gawi niya. Ilang bes
SYD NAUNA nang magpaalam ang mga ka-team ko matapos ng ilang oras naming pahinga at makuwelang pagkukuwentuhan. Naiwan namang nagkakasiyahan sa loob ang mga kuya ko kasama ang ilan pa nilang mga katropa. Panigurado, na aabutan na naman sila ng pagtilaok ng manok bago matapos ang pag-iinuman nila. Welcome naman sa bahay ang lahat ng mga kaibigan namin, mapababae man ito o lalaki. Mas pabor nga ito kina mama at papa dahil katuwiran nila, hindi na raw kami ang lalayo para lang makidayo pa sa ibang lugar. Mas mapapanatag daw ang kalooban nila kapag alam nilang nasa bahay lang kami o ‘di naman kaya ay nandito lang sa malapit. Iwas trouble, kumbaga, lalo na at puro barako ang mga anak nila. Mas pinili ko na lang muna mag-stay sa ilalim ng punong mangga na nasa loob ng aming bakuran. Mayroon ditong ikinabit si papa na duyan na gawa sa lubid at makapal na kahoy ng Narra, na nagsisilbi naman nitong upuan. Bukod sa rooftop, isa rin talaga ito sa mga favorite spot ko sa tuwing gusto kong map
SYDKAGAGALING ko lang sa computer shop nila Lhian. Nag-online registration ako roon, para makakuha ng available slot para sa pagpapa-renew ko ng aking expired na NBI Clearance. Buenas naman sapagkat natiyempuhan ko na makakuha agad ng schedule sa makalawa.Sinisimulan ko na kasing asikasuhin isa-isa ang mga kakailanganin kong requirements, para sa a-applyan naming trabaho ng kaibigan kong si Noreen. Hiring daw kasi ngayon sa Yazaki at nangangailangan ang kumpanya ng mga bagong empleyado. Suwerte nang maituturing kung sakali mang matanggap ako sa production company na iyon. Sapagkat bukod sa minimum rate, mayroon din silang ibinibigay na sampung kilong bigas sa bawat empleyado nito tuwing payday. Magiging malaking kabawasan na rin iyon sa gastusin namin sa pang-araw-araw, kapag nagkataon.PAGKARATING ko sa amin, naabutan ko si mama na abalang nagbabalot ng lumpiang togue na ibebenta niya para bukas. Hindi ko mapigilang mapangiti habang maigi siyang pinagmamasdan sa kaniyang ginagawa.
SYD “Uy… kinikilig yan!” Pang-aasar ni Kelly, na siyang nakapagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Kinunutan ko siya ng noo. “Kinikilig? Pinagsasabi mo?” maang-maangan kong tugon, kahit na alam ko naman talaga ang tinutukoy niya. “Sus! Denial Queen! Aminin mo… naguwapuhan ka rin sa kaniya, ano?” saad niya ulit. “Kanino ba kasi?” pagmamatigas ko. “Hay... kanino pa ba? Eh, ‘di roon sa stranger guy na first kiss mo!” walang prenong sagot niya sa akin. Pinamulahanan tuloy ako ng mukha. “Uy! Nagba-blush siya! Ibig sabihin, ‘di mo pa rin nalilimutan iyong Mystery Groom na iyon, ano?” Pinagtutulungan na nila ako ngayong asarin. Tinulak-tulak pa nga ni L.a ang gilid ng isang braso ko dahil sa hindi maitagong pagkakilig nito. Teka? Ano ba kasi ang nakakalilig doon? “Infairness, mga sissy, ha! Ka-look-a-like kaya ni Gong Yoo iyong stranger guy na iyon! Grabe! Ang guwapo! Oppa!” Kinikilig din na anas ni Maggi. Napaismid ako. “Gong Yoo, raw? Baka CongGo kamo!” pamimilosopo ko. Muli
SYDHindi matunaw ang pagkakangiti ko habang nagtitipa ng mensaheng pabalik kay Kuya Miguel.Salamat nga pala sa regalo mo, Kuya Migs. Na-touch ako nang slight– with matching shy emoji pa.Nauna na siyang mag-text sa akin at kinakumusta ang naging kinalabasan ng pag-apply ko kanina. Tinanong din niya kung nagustuhan ko raw ba ang mga ipinaabot niya kay papa.Sobrang na-appreciate ko talaga ang mga iyon, dahil hanggang ngayon, hindi pa rin pala niya nakakalimutan ang mga simpleng kutkutin na makakapagpasaya sa akin.Tulad ng ipinangako niya sa huli naming pag-uusap, babawi raw siya sa mga panahong naging malayo kami sa isa’t isa– at mukhang inuumpisahan niya na itong gawin ngayon.Ayokong mag-assume, sapagkat malinaw na rin naman sa akin na hanggang kaibigan lang talaga ang pagtingin niya sa akin. Kuntento na ako sa kung ano mang estado ang mayroon kami ngayon. Ang mahalaga, alam ko, sa sarili ko, na masaya ako sa tuwing kasama ko siya. At nararamdaman ko na siguradong ganoon din naman