AN: Thank you so much sa mga readers na nakaabot dito.😚CHAPTER TWENTY-EIGHT"BREAKFAST for Signor Rhames de Souza." Napakatamis na ngiti ang perpektong nakaguhit sa mga labi ni Reverie nang bumukas sa wakas ang pinto ng unit ni Zurick. Ang balak lang sana niya sa umagang iyon ay ang subukang muli na makausap si Zurick na tiyak naman niyang hindi siya pauunlakan. Kesyo abala raw ito sa kung anu-anong bagay kaya palagi siyang naiiwan na parang ewan. Tapos nakasalubong niya sa hallway ang delivery boy na nagdala ng in-order na agahan ni Zurick kaya nagpresenta na lamang siya na siya ang mag-aabot dito. Pinaghalo ang gulat at simangot sa preskong mukha ni Zurick nang makita siya nito sa labas ng unit nito. Halatang nakukulitan na ito sa kanya. "Bakit ikaw ang may dala niyan?" Pinalamig na usisa sa kanya ni Zurick na ipinagkibit-balikat niya lang. Akmang hahablutin na ang dalang paper bag ni Zurick na may lamang pagkain mula kay Reverie nang alisto itong inilayo ni Reverie. She grin
CHAPTER TWENTY-NINE"I KNOW YOU'RE still awake." Reverie dragged out from her deep thoughts when she heard Zurick's placid voice. Gising pa rin pala ito katulad niya. Akala niya kanina ay hinila na talaga ito ng antok. Paglabas niya sa banyo kanina ay nadatnan niya itong tulog kaya sa huli ay sila lang ni Nigel ang nakapaghapunan. Nabuksan nito ang naka-lock nilang silid kanina nang ayain na sila nitong kumain. Reverie didn't move an inch. "Are you comfortable having me in the same bed?" Mariing ipinikit ni Reverie ang kanyang mga mata dahil sa napuna niyang mapanghibong tono na ginamit ni Zurick. Sinasadya nito iyon. Kung kaya't natutukso rin ang malanding parte sa kalooban niya. Naramdaman niya ang paggalaw nito at ganoon na lamang ang pagbilis ng kalabog ng puso niya nang marinig ang pagbukas ng zipper sa likuran niya. Sumunod ay ang paglipad ng suot na damit at pantalon ni Zurick kanina. Sabi na nga ba e! Sana pumayag na lang ako na doon matulog sa kuwarto ni Nigel. Willing
CHAPTER THIRTY "LET ME TIE this for you, dolce signora." Zurick insisted on fixing the strap of her cocktail beach dress. Nauna nang kumilos si Reverie upang magbihis pagkatapos niyang maalala na may dinner palang inihanda si Nigel sa bahay nito. Nangako pa man din siya na tutulungan niya ito sa pagluluto. "Yes, please..." Tugon niya sa pinalambing na boses. Nakatalikod siya kay Zurick habang ito naman ay sinisimulan nang taliin ang strap ng kanyang dress sa bandang batok niya. She snatched Zurick's latest model of IPhone and typed a short text message to Nigel. This is Reeve. Pabalik na ako... Hindi pa man natatapos ni Reverie ang mensaheng sana ay ipapadala niya kay Nigel nang biglaang kumibot ang balakang niya dahil sa walang babalang paglalayag ng halimaw na alaga ni Zurick. Tumusok iyon sa pang-upo niya. Batid niyang wala pa ring saplot si Zurick. He's still in his naked state and it was so distracting. Tempting also. "Rhames, calm your monster down. Baka hinahanap na tay
EPILOGUE "I WONDER if my fingers are enough to satisfy my gorgeous wife." Umaapaw sa pagnanasang bulong ni Zurick sa asawang si Reverie. Sa umpisa'y may hunos-dili pa ang pagbaon-haltak ng dalawang daliri niya sa pagkababae ng asawa, ngayon ay hindi na niya matiis na hindi bilisan at diinan. Nakikisayaw din ang malugod na mga ungol ni Reverie sa nililikhang ritmo ng kanyang daliri sa pagkababae nito. How he loves fvcking his wife with his fingers. Titig na titig si Zurick sa napakagandang mukha ng asawa habang pinapaligaya niya ito ng husto sa pamamagitan ng kanyang mga daliri. His silly heart never stopped beating up in an exultant rhythm method as he watched her every fascinating reaction. God! He must proclaimed himself as the luckiest man on Earth having a gorgeous and a very lively wife. Hindi nga naman nagkamali ang puso niya. Si Reverie de Gracia lang talaga ang natatanging babaeng luluwalhatiin ng kanyang puso. "I guess no but maybe they're enough for now, Rhames. Gosh! P
CHAPTER ONE"TI STAI divertendo, Italia?" (Are you having fun, Italy?)Boses kaagad ni Nigel ang pumailanlang sa magarbong outdoor theatre ng Parco della Musica na isa sa pinakamalaking concert hall sa Rome sa bansang Italy. Ang malaking event na iyon ay ang final revolution ng concert tour ng pinakasikat na bandang SoulDragon na kinabibilangan ng long time boyfriend ni Reverie na si Nigel Lasorda. Si Nigel ang tumatayong bokalista ng banda na halos limang taon nang nagniningning sa industriya ng musika, internationally. Unang lumabas ang banda sa bansang Canada dahil doon sila nabuo at taga-roon ang tatlong miyembro nito. Si Nigel lang ang purong Pilipino na kabilang sa nasabing banda habang ang isa'y half-Filipino at half-Italian. "Crap!" Malutong na mura ng kaibigan ni Reverie habang hinahatak niya ito sa kung saan sila makakahanap ng masisiksikan."Stop being a baby there, Elfie and get your ass over here!" Asik ni Reverie sa matalik na kaibigan na kinaladkad lang niya papunta
CHAPTER TWO"Stronzate! (Bvllshit) You fvcking impregnate my sister, you dick. Tangina, pare. Si Regina pa talaga ang pinakialaman mo. She's my sister. Paano mo iyon nagawa sa kanya?"Mahigpit ang hawak ng kabanda nilang si Blu at Randall sa nagwawalang si Zurick o mas sanay ang karamihan na tawagin itong Rhames. Mabuti na lamang at nandoon ang mga kabanda nila upang awatin ito bago pa man nito tampalasanin ang mukha ni Nigel.Naroon ang lahat sa hotel suite ni Rhames kasama ang walang imik na kapatid ni Zurick na si Regina. "Look, pare! I won't deny the mistake that I made." Pumiglas si Nigel sa pagkakahawak sa kanya ni Al Cris na isa ring miyembro ng kanilang banda at hinarap si Regina. Nakayuko lamang ito. "Regina, come on! Don't do this to me. Marrying you because of your situation is not the right solution. Why don't you tell everything to Rhames? Sabihin mong ikaw talaga ang gumawa ng paraan para may mangya—"Hindi na naman natapos ang sasabihin ni Nigel nang muli na naman siya
CHAPTER THREE“YOU still have hope any how dahil ang marriage contract na pinirmahan mo is not yet solemnly legalized in the Italian law. You can still have your way out.” Matabang na pahayag ni Reverie kay Nigel without glancing at him. Nasa loob sila ngayon ng isang pastry shop malapit sa hotel na tinutuluyan nila. They have their favorite cake in their table pero ni isa sa kanila ay walang gustong gumalaw no'n. It seemed like there's a deadly poison in their food na parang gumagapang rin papunta sa relasyon sila. A poison which slowly impairing their affection to one another. Harmful and deadly. Napabuga ng malalim na buntong-hininga si Reverie. Bagama't mukhang kalmante pero sa kaloob-looban niya ay nais na niyang manahimik sa isang tabi, tell the world how frail she is and she's not as sturdy as rock nor cold as a stretch of ice. Masasaktan at madudurog din s’ya. Sa puntong iyon ay tila ba pride na lamang ang pinapairal n’ya. “Babe... you don't have to do this. I don't want y
CHAPTER FOUR“REEVE, please.” Reverie clutched her phone as tight as she could, thinking that it was Nigel’s neck. Huminga siya ng malalim at sinikap na huwag ipukpok sa ulo ni Nigel ang hawak niyang cellphone. Nakatayo lamang siya sa harapan nito habang si Nigel ay problemadong nakaupo sa bench na nasa labas ng kuwarto kung nasaan si Regina. Ikalawang araw na na naka-admit doon ang babae at dalawang araw na rin siyang nagtitimpi. “What, Nigel? I'm going back to France this afternoon at kung hindi ka sasama sa akin—”Nigel lifted his dark face before she could finish her sentence o mas mainam na sabihing isang banta. “Reeve, come on. Masyado na akong ipit na ipit sa sitwasyon ko rito tapos dadagdagan mo pa. Ano’ng gusto mong gawin ko? Ang iwan ko na lang ng basta-basta rito si Regina?”Habang nagtatagal sila sa Rome ay paanghang nang paanghang din ang pagtatalo nila ni Nigel. Nais niya itong sumama sa kanya sa France kung saan siya nag-aaral at nakatira ng halos isang dekada. Mula