xviii. Almost (pt.2)

Pagkatapos ng reunion slush Death Anniversary ng Lolo Klimt sa Subic, nauna akong bumalik ng Manila kesa sa iba. Hindi na kasi ako makapaghintay na makita si Wred pagkatapos siyang malayo sa akin ng ilang araw. Ang kaso ay walang tao sa unit ni Wregan nang hapon na dumating ako ng Manila. Sinubukan ko siyang tawagan pero nakapatay ang phone ng lalaki. Saan kaya ito nagpunta? Wala akong balak na umalis kaya pinili kong maghintay na lang sa labas ng unit ni Wregan Leath. Hindi ko na kayang ipagpabukas pa ang pagkikita namin ni Wred, sabik na sabik na ako sa kanya. Isa pa, gusto kong kausapin si Wregan tungkol sa pag-alis namin ni Wred pabalik ng New York.

Isang oras pa lang akong nakatayo sa labas ng unit ni Wregan, pero ramdam ko na ang pangangalay ng aking mga binti, nang hindi na matiis ay umupo ako sa sahig. Oras pa ang lumipas hindi ko na namalayan, nakatulog na pala ako sa kinauupuan ko. Nagising na lamang ako nang makarinig ng ingay ng mga taong nag-uusap sa malapit. Nagmulat ako