Ikadalawamput-Isang Kabanata

"Your lips taste like strawberries. I like it."

Hindi makalimutan ni Ruanne ang mga huling salitang binitawan ni Pio sa kanya bago siya nagtatakbo papasok ng kanyang building. At hindi na rin siya nakalabas doon dahil iniisip niya na naroon pa rin ang binata sa labas kahit na kagabi pa naman iyon at unaga na.

Naiipit na lamang ni Ruanne ang kanyang pisngi sa pagitan ng kanyang mga palad. Malungkot na nakanguso ang kanyang mga labi habang nakatingin sa salamin. Ang namumula-mula niyang mukha ay hindi mawala-wala at mas lalo pang namumula. Napapikit na lamang si Ruanne nang mariin at napasandal sa kanyang kinauupuan. Napatakip na lamang siya sa kanyang mukha dahil sa sobrang kahihiyan.

"AHHHHH! Nakakainis!" sigaw na lamang ni Ruanne sa sarili.

Wala namang magawa si Ruanne kundi isipin na lamang ang mga nangyari. Ngunit hindi talaga siya mapakali. At mas lalo pang nagpatindi ng kanyang pag-o-overthink ay ang katotohanan na hindi man lang nailang o nahiya si Pio sa kanyang sinabi. Ang toto