PAGKARAAN NG ILANG minuto ay umakyat na rin agad si Gavin sa penthouse habang iniisip ang una niyang gagawin sa dalagang maaabutan niya. Habang lulan ng elevator ay hindi niya na mapigilang mapakagat ng kanyang labi. Hinintay niya lang umalis ang sasakyan ng kanyang kapatid at ng fiance nito tapos ay tumalikod na rin doon. Muling nagbalik sa isipan niya ang gigil na nararamdaman niya dito kanina habang nasa kusina silang dalawa. Isang kakaibang ngiti ang sumilay na sa kanyang labi. Sa puntong iyon naman ay mabilis ng nadala ni Bethany ang mga hugasin sa kusina. Binasa niya lang ng tubig ang mga iyon upang kinabukasan kapag hinugasan ay hindi mahirap. Tapos na rin siyang mag-half bath, minadali niya pang gawin iyon dahil ayaw niyang maghintay sa kanya ng matagal si Gavin at baka matulog na. Hindi na rin pajama ang kanyang suot kundi isa na iyong duster na maluwag sa kanyang katawan. Ready na ang dalaga sa napipintong gagawin nila ni Gavin pag-akyat nito. “Nasaan na kaya siya? Paakyat
KASALUKUYANG NAKAPIKIT NA ang mga mata ni Gavin. Nakatakip ang isang braso niya sa kanyang mga mata upang huwag masilaw sa ilaw ng silid. Hinahabol pa rin niya ang paghinga.“Eh, iyon ang pinakadahilan niya kung bakit siya pupunta dito tapos hindi ko pagbibigyan?” “Thanie, gaya ng sinabi ko kanina ay hindi ka niya katulong—”“Naroon na tayo, Gavin. Maano bang pagbigyan ko siya? Hindi naman siguro iyon araw-araw.” “Okay, pero iyong madali lang. Kapag masyadong komplikado ang ipapaluto niya sa’yo, sabihin mo sa akin at ako ang kakastigo sa kanya. Pagagalitan at pagbabawalang pumunta.”Marahang tumango na si Bethany. Kilig na kilig na naman sa pagiging protective ng abogado sa kanya. Napatitig na ang mga mata niya sa mukha ni Gavin na nakapikit pa rin. Walang imik na hinawakan niya ang bridge ng ilong nito at pinagapang ang hintuturo niya pababa noon.“Gavin, gusto mo bang sabihin kay Briel na ako at ang fiance niya ay—”Idinilat na ni Gavin ang kanyang mga mata nang marinig iyon. Nili
ILANG MINUTONG TININGNAN ni Gavin si Bethany, aaminin niya na nainis siyang bigla nang banggitin nito ang pangalan ng ex-boyfriend. Oo na, nagseselos pa rin siya dito kahit na wala namang kaselos-selos. Kung maaari nga lang ay pagbabawalan niya itong banggitin ang pangalang iyon, ngunit hindi naman pwede dahil sa kapatid niya. Kung maaari lang ay matagal na sana niyang ginawa. Pinili na lang niya ang manahimik. Ang mahalaga ay nasa piling niya ang dalaga. Siya ang kasama. Kinabig niyang muli ang katawan ni Bethany upang muli itong yakapin nang mahigpit. Napahagikhik na doon ang dalaga nang halikan niya ito sa kanyang leeg nang dahil sa nararamdaman nitong ibayong kiliti sa kalamnan niya.“May natira pa ba? Gusto ko ring matikman kung ano ang kinain niyong dalawa ni Briel kanina.”“Wala na. Buto-buto na lang iyon. Gusto mo bang lutuan na lang kita? May natira pa kaming marinated na chicken wings sa fridge. Hindi ko inubos lutuin at baka hindi namin iyon lahat kayang ubusin.”“Sige, mag
SOBRANG BIGAT NG pakiramdam ni Bethany kinabukasan nang magising siya. Pakiramdam niya ay lalagnatin siya. Hindi lang iyon, parang tumitibok ang maselang parte ng katawan niya na matatagpuan sa pagitan ng kanyang mga hita. Napangiwi na siya nang maalala kung ilang round nga pala ang ginawa nila ni Gavin nang nagdaang gabi. Hindi naman niya ito matanggihan, dahil alam niya sa kanyang sarili na gustong-gusto rin iyon ng katawan niya. Iinot-inot na siyang bumangon. Sapo ang kanyang ulo. Wala na naman si Gavin sa tabi niya. Nahagip na ng kanyang mga mata ang kulay asul na rosas na nakalagay sa katabi niyang unan. Paniguradong kinuha iyon ng binata kanina noong mag-jogging ito. Nababalutan pa ang mga talulot noon ng panggabing hamog. Kumurba na ng kakaibang ngiti ang labi ni Bethany. Tila nawala na noon ang pananakit ng kanyang buong katawan. “Kainis, ang aga-aga niya namang magpakilig.”Sa dalawang lalaking kanyang nakarelasyon, tanging kay Gavin niya lang naramdaman iyon. Kakaibang kili
MATINDING PAGTUTOL ANG naramdaman ni Bethany sa sinabing iyon ng mag-ama, ngunit para sa kanya ay napakahirap tanggihan ng abogado lalo na sa harapan nila iyon mismo sinabi nito. Baka kung ano lang din ang isipin nito oras na tumutol siya. Tiningnan na ni Patrick ang kanyang kapatid na si Patricia. Tila may inuutos itong hindi maintindihan ni Bethany kung ano, pero sinunod ito ng student niya na nalaman niya sa sumunod nitong naging litanya.“Tara na po Teacher Bethany,” nakangiting hawak na nito sa kanyang isang kamay na naging dahilan upang ibaling na niya ang tingin sa estudyante niya, “Napaka-ganda at bango ng bagong sasakyan ngayon ni Kuya Patrick. Halika na Teacher Bethany at binyagan na natin.” Hindi na rin malaman ni Bethany kung paano niya pa ito tatanggihan lalo pa at pinalamlam na nito ang kanyang mga mata sa kanya. Minabuti na lang ni Bethany na magpadala sa gusto ng kanyang estudyante. Hahayaan na lang niya iyon na mangyari para sa araw na iyon.“Ah, sige.” tanging nasab
SA KABILANG banda ay dalawang gabing shows lang ang mayroon si Alejandrino Conley sa lugar na iyon kung kaya naman hindi na nakakapagtakang napuno ang stadium sa unang gabi pa lang nito. Punong-puno ng mga tao ang stadium kung saan gaganapin ang concert niya. Marami pang team labas na nagbabakasakali na makakuha ng ticket at makapasok pa rin sa loob o di kaya naman ay makakuha ng ticket para sa kinabukasang concert. Halo-halo ang mga dumalo doon dahil kilala siya kahit ng mga batang henerasyon. May bata, middle age at mga matatanda na hindi nalalayo sa kanyang edad. Walang pinipiling edad ang kasikatan niya sa bansa kung kaya naman inaasahan na niyang mangyayari iyon. Hindi lang naman sa bansa, sa ibang bansa rin ay ganun ang edad ng kanyang mga audience kaya hindi na siya nagtataka pa.Ayon din sa mga bulungan ng mga kapwa manonood ng concert ay sold out ang lahat ng ticket nito pati ang kinabukasang concert, na para kay Bethany ay deserve ng musician dahil sobrang galing naman niton
NAGPASYA NA LUMABAS na ng concert hall sina Bethany at Patricia nang matapos ang event na sumabay sa agos ng mga taong nanood na papalabas na ng venue. Panay ang daldal ni Patricia sa gilid ng dalaga patungkol sa concert na napanood nila. Kung paano siya nag-enjoy at sobrang laking pasasalamat niya sa maestra dahil naisip na isama siya. Mahigpit ang hawak ni Bethany sa isang kamay ng estudyante niya. Natatakot na baka mabitawan at mawala ito. Paniguradong lagot siya sa pamilya ng dalagita. Bahagyang may pagsisisi sa puso ni Bethany na lumabas sila kaagad. Hindi niya maintindihan ang sarili. Gusto niya pang manatili sa loob at kausapin si Mr. Conley. Hindi pa sapat iyong ilang minuto nitong pag-anyaya sa kanya sa itaas ng entablado. Hindi mapalagay ang loob ni Bethany mula nang mapagkamalan siyang anak ni Mr. Conley ng mga reporter at ng host ng event. Hindi rin nakaligtas sa kanya ang sinasabi ng karamihan na may pagkakahawig daw silang dalawa ng matanda. Ipinilig niya ang ulo, imposi
WALANG AWAT NA doong tumayo si Gavin. Malaki na ang mga hakbang na naglakad na patungo ng table nina Bethany na hindi naman malayo. Walang paalam na umupo na siya sa tabi ng dalaga na walang paalam man lang at nagtanong gamit ang mahinang boses niya. “Bakit dito kayo kumakain? Galing na kayo ng concert ni Tito Drino?”Binaliktad ni Bethany ang menu. Plano niya sanang hindi ito pansinin pero kabastusan naman iyon kung kanyang gagawin. Isa pa may kasama silang ibang tao. Umismid siya na tanging si Gavin lang ang nakakita. Muling umangat ang gilid ng labi ng binatang tuwa na sa hitsura niya. “Anong masama kung dito kami kumain? Bawal ba? Ayoko ng kumain ng fried chicken sa bahay. Gusto ko naman ng panibagong lasa. Bumalik ka na sa table mo. Alis na!” dama ni Gavin ang asim sa pagkakabigkas ni Bethany ng huli niyang dalawang linya. “Doon ka na nga!”Pigil ang ngising bahagyang tinapik ni Gavin ang mesa at nagpaliwanag pa sa mahinang boses.“Walang ibang ibig sabihin iyon. Kliyente ko la
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama