WALANG AWAT NA doong tumayo si Gavin. Malaki na ang mga hakbang na naglakad na patungo ng table nina Bethany na hindi naman malayo. Walang paalam na umupo na siya sa tabi ng dalaga na walang paalam man lang at nagtanong gamit ang mahinang boses niya. “Bakit dito kayo kumakain? Galing na kayo ng concert ni Tito Drino?”Binaliktad ni Bethany ang menu. Plano niya sanang hindi ito pansinin pero kabastusan naman iyon kung kanyang gagawin. Isa pa may kasama silang ibang tao. Umismid siya na tanging si Gavin lang ang nakakita. Muling umangat ang gilid ng labi ng binatang tuwa na sa hitsura niya. “Anong masama kung dito kami kumain? Bawal ba? Ayoko ng kumain ng fried chicken sa bahay. Gusto ko naman ng panibagong lasa. Bumalik ka na sa table mo. Alis na!” dama ni Gavin ang asim sa pagkakabigkas ni Bethany ng huli niyang dalawang linya. “Doon ka na nga!”Pigil ang ngising bahagyang tinapik ni Gavin ang mesa at nagpaliwanag pa sa mahinang boses.“Walang ibang ibig sabihin iyon. Kliyente ko la
NABALING NA ANG buong atensyon ni Gavin kay Patrick. Ilang saglit pa ay nilingon niya ang loob ng restaurant kung nasaan sina Bethany at Patricia nang mga sandaling iyon. Doon niya lang napagtagpi-tagpi ang lahat kung bakit biglang lumitaw ito sa kanyang harapan ngayon. Malamang ay naroon ito upang sunduin ang kanyang kapatid. Iniiwas na niya ang tingin sa lalaki na nagawa na siyang makita. Inipit niya sa pagitan ng labi ang stick ng sigarilyong kinuha sa kaha. Ibinaba niya ang ulo upang sindihan na iyon at kalmahin nito ang sarili niya.“Narito ka para sunduin si Patricia?”Malakas na humalakhak si Patrick. Nakita niya lang lahat ng pangyayari. Kanina pa siya naroon. Naghahanap ng parking space. Masyadong maraming kumakain sa lugar ng gabing iyon dala ng concert na naganap kung kaya naman pila ang mga sasakyan na nais makakuha ng parking space sa tapat mismo ng resto. Naglakad si Patrick palapit kay Gavin para manghiram ng lighter o di kaya naman ay makisindi ng sigarilyo. Walang im
NANG MAKAALIS NA ang sasakyan ng magkapatid sa labas na abot ng tanaw nila ay sinulyapan na siya ni Gavin na akmang haharapin. Tumayo na si Bethany at nagtungo ng counter upang bayaran ang additional bill nila. Hindi pinili ni Bethany na makipag-argumento kay Gavin sa harap ng maraming tao. Tahimik na sinundan naman siya ng abogado na tinatantiya ang magiging reaction ng dalaga sa magiging galaw niya. Matapos noon ay dire-diretso na silang lumabas ng resto. Ipinagbukas siya ni Gavin ng pintuan ng sasakyan, walang imik namang pumasok doon ang dalaga na may bahid pa rin ng selos ang buong katawan sa client ng binata. Hindi man nito sabihin ay ipinaparamdam niya naman ito sa pamamagitan ng pananahimik niya. Binuhay na ng binata ang makina ng sasakyan at saka pinaandar na iyon. “Bakit si Patricia ang isinama mo?” usisa ni Gavin na feeling ay kalmado na si Bethany, feeling niya lang pala iyon. Hindi pa pala ito tapos magtampo. “Ano ang malay ng batang iyon sa concert?”“Mabuti na siya key
Sa halip na kulitin pa ni Gavin ang dalaga na sa paningin niya ay may sama pa rin ng loob sa nagawa niya ay pinili na lang niya na manahimik. Hindi man siya komportable sa panlalamig na pinaparamdam nito, kailangan niya iyong tiisin. Mamaya na lang niya itutuloy ang paglalambing na ginagawa niya. Subalit hindi niya pa rin matiis ang dalaga.“Pasensya na talaga, Thanie, kung—”“No, wala kang dapat na ikahingi ng tawad. Ako ang may kasalanan. Lumagpas ako sa boundary natin. Hindi dapat ako makialam.”Sa sinabing iyon ni Bethany ay natameme si Gavin. Hindi niya na alam anong panghihinuyo pa ang kanyang gagawin dito. Nilamon na sila ng nakakabinging katahimikan. Pinabilis pa ni Gavin ang takbo ng ssakyan. Gusto na niyang makarating ng penthouse at ma-settle na nila agad lahat at maayos na ang gusot ng di pagkakaunawaan.“Thanie—”Pamartsang nagmamadaling pumasok ang dalaga ng silid. Ni walang lingon-likod sa kanya pagkapasok nila ng penthouse. Bahagya na napasabunot na sa buhok si Gavin.
DALAWAMPUNG-MINUTO NA nanatili sa loob ng banyo si Gavin. Paglabas nito ay nakatapis lang ng tuwalya sa kalahati ng kanyang katawan. Natatakpan lang noon ang maselang parte. Nanuot na sa loob ng ilong ni Bethany ang after shower gel na gamit nito. Bagay na nagpabaliw na naman sa kanya. Nang linungin niya ito ay nakita niyang malapad na ang ngiti ng binata sa kanya.‘Tsk, ano naman kung mabango na siya?’Ipinikit na ni Bethany ang kanyang mga mata. Nagpanggap na hindi siya apektado sa hitsura at amoy ng abogado. Lumakad na ito palapit sa kanya at hindi man lang nag-abala na magsuot ng kahit isang damit. Maingay na blinower ng binata ang buhok niya sa may gilid ng kama. Hindi pa rin niya kinakitaan ng galaw ang katawan ni Bethany sa kabila ng mga ginawa niya. Maya-maya pa ay nahiga na itong muli sa tabi ng dalaga. Naramdaman niya ang lamig ng buo nitong katawan nang dumantay sa kanya. Kung anong lamig nito ay siya namang init ng katawan ng dalaga na alam ni Gavin na sa mga sandaling iyo
HINDI NA HININTAY pa ni Gavin na sumagot si Bethany. Pumunta na siya sa sala upang kunin ang leather bag at ang kanyang coat na kanina ay doon niya inilapag. Nang marinig at makita iyon ay inunahan siya ng dalaga na pumunta sa entrance ng penthouse para kunin at ihanda na ang sapatos na kanyang isusuot. Ang pagiging maasikaso sa kanya ng dalaga ang isa sa pinakanagustuhan ni Gavin at maaaring maipagmamalaki niya sa ibang lalaki. Napag-isip-isip din ni Bethany na kailangan niya iyong gawin dahil sa mga nakukuha niyang suporta at pribilehiyo sa abogado. Kailangan niyang tumbasan at sulitin iyon ni Bethany nang hindi naman malugi ang binata sa suportang ginagawa sa kanya.“Siya nga pala, may business trip ako sa Davao in just two days, gusto mo bang sumama sa akin, Thanie?” maya-maya ay wika ni Gavin bago niya suotin ang sapatos na iniumang ng dalaga. “Chance na rin natin iyon para makapag-spend pa ng maraming oras na magkasama. After ng mga meeting ko pwede tayong lumibot sa palibot na
PAGKATAPOS NI BETHANY na kumain ng tanghalian ay nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang Tita Victoria. Ngayon lang nangyari iyon. Madalas na ang dalaga ang tumatawag sa mag-asawa. Kinabahan na siya, naisip na baka may kung ano ng nangyari sa kanyang pamilya kung kaya naman tumatawag ito.“Busy ka ba ngayon, Hija?” bungad nito sa kanya na masasabi niyang hindi naman tunog hagas.“Hindi naman po gaano, Tita Victoria.” “O sige, pwede bang sumaglit ka muna dito sa bahay?” Biglang napaisip na si Bethany. Bumalik ang kanyang kabang humupa at naglaho na roon kanina. “Bakit po, Tita? May problema po ba kayo ni Papa?” “Wala naman, hija. Basta pumunta ka na lang dito. Sumaglit ka lang.” Lingid sa kaalaman ni Bethany na araw iyon ng kanyang kapanganakan. Dahil sa pag-aaway nila ni Gavin kung kaya hindi na niya iyon naalala. Masyadong naging okupado ang kanyang isipan kaya hindi naalala. Hindi naman iyon nagawang makalimutan ng kanyang madrasta at ng kinikilala niyang ama. “Sige po Tita,
NAHULOG NA ANG MGA mata ni Bethany sa passbook na nasa kanyang kamay. Ilang minuto niya iyong tinitigan. Sa mga sandaling iyon ay hindi siya makapag-decide. Nakaka-tempt nga naman ang offer ng kanyang madrasta. Batid din naman niyang kakayanin niya ang lahat kung maniniwala lang siya sa sariling kakayahan. Ngunit may pag-aalinlangan din naman siya na baka mamaya hindi niya mapanindigan ang sinasabi ng kanyang madrasta magbukas siya ng music center. Paniguradong masasayang lang ang lahat. Pera nila at maging ang pagod niya kapag nangyari iyon. Ngunit ika nga, hindi mo malalaman ang resulta ng isang bagay kung hindi mo naman iyon susubukan. Take risk, kung gusto mong may magbago sa'yo. Kung hindi ka susugal para sa iyong kinabukasan, hindi mo malalaman na kaya mo naman palang gawin. “Grab every opportunity, Bethany, malakas ang pananalig kong magagawa mo ito ng matagumpay.”Makalipas ang ilang minutong katahimikan sa kanilang pagitan ay dinala ni Bethany iyon sa tapat ng kanyang dibdi
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama