DALAWAMPUNG-MINUTO NA nanatili sa loob ng banyo si Gavin. Paglabas nito ay nakatapis lang ng tuwalya sa kalahati ng kanyang katawan. Natatakpan lang noon ang maselang parte. Nanuot na sa loob ng ilong ni Bethany ang after shower gel na gamit nito. Bagay na nagpabaliw na naman sa kanya. Nang linungin niya ito ay nakita niyang malapad na ang ngiti ng binata sa kanya.‘Tsk, ano naman kung mabango na siya?’Ipinikit na ni Bethany ang kanyang mga mata. Nagpanggap na hindi siya apektado sa hitsura at amoy ng abogado. Lumakad na ito palapit sa kanya at hindi man lang nag-abala na magsuot ng kahit isang damit. Maingay na blinower ng binata ang buhok niya sa may gilid ng kama. Hindi pa rin niya kinakitaan ng galaw ang katawan ni Bethany sa kabila ng mga ginawa niya. Maya-maya pa ay nahiga na itong muli sa tabi ng dalaga. Naramdaman niya ang lamig ng buo nitong katawan nang dumantay sa kanya. Kung anong lamig nito ay siya namang init ng katawan ng dalaga na alam ni Gavin na sa mga sandaling iyo
HINDI NA HININTAY pa ni Gavin na sumagot si Bethany. Pumunta na siya sa sala upang kunin ang leather bag at ang kanyang coat na kanina ay doon niya inilapag. Nang marinig at makita iyon ay inunahan siya ng dalaga na pumunta sa entrance ng penthouse para kunin at ihanda na ang sapatos na kanyang isusuot. Ang pagiging maasikaso sa kanya ng dalaga ang isa sa pinakanagustuhan ni Gavin at maaaring maipagmamalaki niya sa ibang lalaki. Napag-isip-isip din ni Bethany na kailangan niya iyong gawin dahil sa mga nakukuha niyang suporta at pribilehiyo sa abogado. Kailangan niyang tumbasan at sulitin iyon ni Bethany nang hindi naman malugi ang binata sa suportang ginagawa sa kanya.“Siya nga pala, may business trip ako sa Davao in just two days, gusto mo bang sumama sa akin, Thanie?” maya-maya ay wika ni Gavin bago niya suotin ang sapatos na iniumang ng dalaga. “Chance na rin natin iyon para makapag-spend pa ng maraming oras na magkasama. After ng mga meeting ko pwede tayong lumibot sa palibot na
PAGKATAPOS NI BETHANY na kumain ng tanghalian ay nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang Tita Victoria. Ngayon lang nangyari iyon. Madalas na ang dalaga ang tumatawag sa mag-asawa. Kinabahan na siya, naisip na baka may kung ano ng nangyari sa kanyang pamilya kung kaya naman tumatawag ito.“Busy ka ba ngayon, Hija?” bungad nito sa kanya na masasabi niyang hindi naman tunog hagas.“Hindi naman po gaano, Tita Victoria.” “O sige, pwede bang sumaglit ka muna dito sa bahay?” Biglang napaisip na si Bethany. Bumalik ang kanyang kabang humupa at naglaho na roon kanina. “Bakit po, Tita? May problema po ba kayo ni Papa?” “Wala naman, hija. Basta pumunta ka na lang dito. Sumaglit ka lang.” Lingid sa kaalaman ni Bethany na araw iyon ng kanyang kapanganakan. Dahil sa pag-aaway nila ni Gavin kung kaya hindi na niya iyon naalala. Masyadong naging okupado ang kanyang isipan kaya hindi naalala. Hindi naman iyon nagawang makalimutan ng kanyang madrasta at ng kinikilala niyang ama. “Sige po Tita,
NAHULOG NA ANG MGA mata ni Bethany sa passbook na nasa kanyang kamay. Ilang minuto niya iyong tinitigan. Sa mga sandaling iyon ay hindi siya makapag-decide. Nakaka-tempt nga naman ang offer ng kanyang madrasta. Batid din naman niyang kakayanin niya ang lahat kung maniniwala lang siya sa sariling kakayahan. Ngunit may pag-aalinlangan din naman siya na baka mamaya hindi niya mapanindigan ang sinasabi ng kanyang madrasta magbukas siya ng music center. Paniguradong masasayang lang ang lahat. Pera nila at maging ang pagod niya kapag nangyari iyon. Ngunit ika nga, hindi mo malalaman ang resulta ng isang bagay kung hindi mo naman iyon susubukan. Take risk, kung gusto mong may magbago sa'yo. Kung hindi ka susugal para sa iyong kinabukasan, hindi mo malalaman na kaya mo naman palang gawin. “Grab every opportunity, Bethany, malakas ang pananalig kong magagawa mo ito ng matagumpay.”Makalipas ang ilang minutong katahimikan sa kanilang pagitan ay dinala ni Bethany iyon sa tapat ng kanyang dibdi
MAGKASUNOD NA ANG dalawa na bumaba ng parking area hila-hila ang mga maletang dadalhin ni Gavin. Nasa malayo pa rin ang isipan ni Bethany kahit naroon na sila, parang biglang gusto na niyang sumama sa binata. Ngunit nang maisip na naman na may klase siya kay Patricia, bagsak ang magkabilang balikat na nilingon niya na ang abogado sa tabi. Medyo nakaramdam na siya ng pagkakonsensya sa oras na iyon.‘Magpaalam kaya ako kay Patricia na next week na lang namin i-resume ang klase? Kaso, baka maiwan na kami ng eroplano. Dapat kanina ko pa iyon naisip eh. Kailangan na ni Gavin na magtungo ng airport. Saka mag-iimpake pa ako ng dadalhin.’May limang sasakyan si Gavin na nakaparada sa parking lot ng naturang building. Noon lang iyon napansin at nalaman ni Bethany kahit pa madalas siyang sumasakay sa sasakyan ng binata. Isang Bentley Continental na madalas niyang gamitin, at ang apat sa mga ito ay mga sports car na bihira lang niyang gamitin. Kapag naisip lang ni Gavin iyon o kapag nasa kanyang
PAYAK NA NGUMITI si Gavin at kapagdaka ay marahang tumango. Hindi alam ni Bethany kung sinadya ba nitong papungayin ang kanyang mga mata pero mas lumamlam pa iyon na nahulog na at napatitig sa kanyang namumulang labi. Tumahip na ang dibdib ni Bethany sa tanawing iyon. Nahuhulaan na niya kung ano ang susunod nitong magiging hakbang. Inaasahan niya naman iyon. Ngunit hindi iyon ang nangyari. Walang ginawa si Gavin kagaya ng kanyang ini-imagine kaya siya na doon ang nagkusa. Yumuko si Bethany at masuyo na siyang hinalikan. Banayad ang mga halik na iyon na ikinabigla na ni Gavin. Ang buong akala niya ay masama pa rin ang loob ng dalaga sa kanya, agad na niya itong tinugunan ang halik. “Palagi kang mag-iingat habang naroon ka. Huwag mong pababayaan ang sarili mo.” Parang musmos na batang tumango si Gavin bilang tugon sa kanya. Sa halip na bumaba na ay hinawakan niya pa ang likod na ulo ng dalaga. Inilapit iyon sa kanya muli pang inangkin ang labi ni Bethany na bahagyang napaawang na sa g
NAGTUNGO NA SI Bethany ng kusina upang kumuha ng maiinom na tubig. Binilang niya sa isipan ang nakalipas na oras. Humigit o kumulang na iyon sa tatlong oras mula nang makauwi siya kung kaya naman paniguradong nakarating na si Gavin sa pupuntahan nito. Kinuha niya ang cellphone. Wala man lang ito ni isang message na iniwan sa kanya kagaya ng saad nito bago umalis. Napasimangot na roon si Bethany. Pakiramdam niya ay nakalimutang gawin iyon ni Gavin dala na rin marahil ng masamang pakiramdam nito. Tinanggal niya na ang pagtatampo sa binata. Iintindihin na lang niya ito at baka nakatulog ito sa kanyang biyahe sa sobrang sama ng kanyang pakiramdam. Di na dapat punahin.“Kumusta na ang pakiramdam mo? Hindi ka nag-iwan ng message sa akin.” may tono iyon ng nagtatampo nang sagutin ng binata sa kabilang linya ang kanyang tawag. Masyado ng malalim ang gabi pero gising na gising pa siya. “Ayos na, kasi nakainom na ako ng gamot.” “Good. Sinabi ko naman sa’yo na huwag mong pilitin ang sarili m
NANG ARAW ‘DING iyon pagkatapos na makipag-meet kay Miss Gen ay minabuti ni Bethany na pumunta na siya sa bilihan ng mga sasakyan dahil masyado pang maaga kung uuwi na siya ng penthouse. Wala naman siyang gagawin doon. Tutunganga at malulungkot lang siya dahil maaalala niya na nasa business trip si Gavin at matatagalan pa itong makauwi. Habang patungo doon ay nag-set na si Bethany sa isipan at expectation niya na mumurahing sasakyan lang ang kanyang bibilhin. Basta ang mahalaga ay matawag niya iyong sa kanya. Sa pangalan niya. Pag-aari niya. Hindi niya kailangang makipagsabayan o kumpetinsya sa mamahaling unit ng mga kakilala niya. Bibili siya ng kotse para gamitin at hindi para ipagyabang dahil kung pagyayabang lang ang usapan, eh ‘di iyong puting ferrari na lang sana ni Gavin ang gagawin niyang service araw-araw. Kaso hindi naman ganun ang mindset niya. Wala rin sa vocabulary niya ang salitang iyon kung hindi naman kinakailangan ng sitwasyon.‘Pero syempre hindi ko gagawin iyon, is
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay