SAGLIT PANG NATULALA at nangunot na ang noo ni Bethany nang pag-angat niya ng mga mata ay hindi niya na matagpuan sa pwesto sina Zac at Audrey na naroon lang kanina sa harapan niya. Naikiling na niya ang kanyang ulo. Isang guni-guni lang ba ang kanyang mga nakita? Imposible. Naroon ang dalawa. Upang patunayan na hindi siya dinadaya ng kanyang mga mata ay pinasadahan niya ng tingin ang mga picture na nakunan niya at naroon naman iyon sa kanyang cellphone. Malinaw ang pagkakakuha. Isang sulyap lang ay agad itong makikilala ng titingin sa larawan. ‘Talaga naman, sinubukan pa talaga nilang takasan ako? Well, hindi nila alam may mga ebidensya naman ako.’Malamang nakita na siya nito at nagawa ng magtago sa pag-aakalang makakaligtas siya sa kanya sa paraang iyon. Napangisi na siya ng hilaw. Tawang-tawa sa pagiging tanga at gaga na naman ni Audrey sa kanyang harapan.“Miss Guzman may kailangan pa po ba kayo? I mean may mga iba pa po bang mga katanungan?” Umiling si Bethany at ibinalik niya
HINDI PINATULAN NI Audrey ang mga may laman na pasaring sa kanya ni Bethany. Gusto niyang kunin ang loob nito nang sa ganun ay pumanig ito sa kanya. Likas na maawain ang dalaga at kapag siya ang alam nitong biktima, paniguradong makukuha niya ang simpatya nito. Baka sakali pang magbago ang pakikitungo nito sa kanya at maging magkaibigan sila. Tahimik silang hiwalay na nag-order ng kanilang kape pagkapasok ng cafe at parang magkaibigan na magkasunod na pumunta na sa bakanteng table. Pinanatili ni Bethany ang pagiging tahimik niya dahil natatakot siya sa kanyang sarili na sa sandaling ibuka ni Audrey ang kanyang bibig ay hindi niya maiwasang ibuhos ang kape sa ulo ng babae kapag nakita niyang proud na proud ito sa pananakit sa bestfriend niya. Hihintayin na lang niya ang explanation nito.“Simulan mo na, sayang ang oras ko.” wika ni Bethany na isinandal na ang likod sa kanyang upuan.Nakita ni Bethany kung paano humugot ng malalim na hininga siya Audrey na para bang hirap na hirap sa ka
GABI NA NANG sapitin ni Bethany ang penthouse, sa pintuan pa lang noon ay nakaramdam na naman siya ng kakaiba at hindi niya maipaliwanag na lungkot. Ilang buntong-hininga ang kanyang ginawa habang naglalakad patungong sala matapos niyang magtatanggal ng sapatos na suot. Miss na niya agad si Gavin hindi pa man nagtatagal na wala ito at hindi niya naikita. Iba pa rin talaga ang pakiramdam niya kapag alam niyang nasa opisina lang niya ang binata at nasa kapareho niyang lugar lang ito naglalagi. Bagsak ang balikat na iginala niya ang mga mata sa kabuohan ng bahay na agad nagliwanag nang buksan niya ang switch ng ilaw na designated sa lugaw.“Ano na kayang ginagawa niya ngayon?” tanong ni Bethany habang patungo ng silid, muli pang huminga nang malalim.Sakto namang pagkapalit niya ng damit pangbahay ay nakatanggap na siya ng tawag mula sa nami-miss na binata. Dali-dali niyang sinagot ang tawag habang kulang na lang ay lumundag ang kanyang puso sa labis na nararamdamang galak. “Hello, Than
NAGPATULOY SA PAG-IYAK si Rina sa kabilang linya na mas bumasag pa sa puso ni Bethany. Narinig iyon ng dalaga hanggang sa maulinigan ng kaibigan niya ang ugong ng gamit na sasakyan ni Bethany paalis ng penthouse. Hindi siya magkandaugaga sa pagmamadaling puntahan ang kaibigan.“Huwag mong papatayin ang tawag, kailangang naririnig kita hanggang sa makarating ako kung nasaan ka. Nasaan ka ba?” “V-Villa…” “Alright, please stay on the line Rina. Huwag mong puputulin ang call ko…” pagpapakalma niya pa rin sa kaibigang patuloy sa pagngawa na mas lumakas pa ang hagulhol ng iyak.“S-Sige…” Nang dumating si Bethany sa villa kung saan nakatira si Rina at ang kanyang asawa ay naabutan pa rin niya ang eksena na malamang ay nahantas sa mga mata ng kanyang kaibigan. Naroon din si Audrey na nakasuot pa ng super sexy na nighties na akala mo ay honeymoon ang gagawin, kulang na lang kasi ay makita ang buo niyang kaluluwa sa nipis noon. Ang kanyang buhok ay parang pugad ng ibon, may mga kalmot ang br
UMAYOS NA NG tindig si Zac. Salit-salitang tiningnan niya sina Audrey at Rina na para bang namimili siya ngayon sa dalawa. “Sorry na, Rina…” humakbang na si Zac palapit sa asawang humihikbi pa rin at masama pa rin ang loob sa kanya. Hinila niya ang kwelyo ng kanyang suot na damit upang ayusin, halatang nagusot iyon sa gulo kanina. “Hindi naman ako seryoso sa kanya, eh. Nadarang lang ako sa bugso ng damdamin. Past time ko lang naman siya, Rina.”“Past time? Ilang taon ang lumipas tapos sasabihin mo sa aking past time lang?!”Sinubukan ni Zac na yakapin si Rina ngunit hindi iyon pinagbigyan ng babaeng masama pa rin ang loob sa kanyang naabutan doon. “Halika na, huwag ka ng magmatigas.” sapilitan nitong hila sa katawan ng aswa upang yakapin nang mahigpit, hindi naman nag-react si Bethany na nang-uuyam na tiningnan si Audrey. “Tama na ang iyak. Mamamaga sobra ang mga mata mo. Pupunta pa naman tayo bukas sa bahay namin. Malamang tatanungin niya anong nangyari.”Nagpumiglas si Rina, pilit
NAPUNO NA NG pagtataka ang mukha ni Bethany nang pagbukas niya ng pintuan ng penthouse ay sinalubong siya ng sobrang liwanag na paligid. Bukas ang halos lahat ng ilaw na ang huling natatandaan. Ilang beses siyang halos matumba sa pagmamadali niyang magtanggal ng sapatos. Ang unang pumasok sa kanyang isipan ay si Gavin kahit na alam niyang imposible dahil ang paalam nito ay isang Linggo. Baka nakauwi na sa penthouse ang abogado!‘Nakauwi na ba siya?’ excited na tanong niya sa kanyang isipan. Halos magbuhol na ang mga binti niya patungo ng sala upang matagpuan lang doon ang binata. Prenting nakaupo ito sa sofa ngunit nasa tainga ang hawak na cellphone at halatang may kausap pa doon. Nasa gilid niya ang maleta nitong dala. Halatang kararating lang niya sa bahay. Kinilig na natigilan na si Bethany. Magiging ipokrita siya kung sasabihin niyang hindi niya ito na-miss. Sobrang miss na miss niya ang binata kahit na busy siya.“Gavin?” Awtomatikong lumingon na sa banda niya ang binatang mala
ILANG SULYAP ANG iginawad pa ni Bethany kay Gavin na tahimik na nakaupo sa dining table habang pinapanood siya sa kanyang ginagawa. Nakahalumbaba pa ito at titig na titig pa rin sa bulto niya. Maliit pa siyang napangiti. Ang tanawing iyon ay nagdulot na ng kakaibang ligaya sa dalaga. Feeling niya, tipikal na mag-asawa na sila ng binata at hinihintay nito ang niluluto niyang pagkain nila. Nag-init ang mukha niya. Masyado siyang ilusyunal sa parteng iyon. Lulutuan lang naman niya ito ng hinihiling na pagkain niya.“Seryoso ka na ito lang ang gusto mong kainin, Gavin?” pang-ilang beses niya ng tinanong ang binata dahil magaan lang ang lugaw sa tiyan, “Baka may iba ka pang gusto. Sabihin mo at lulutin ko para sa'yo.”“Hmm, wala akong panlasa at wala akong gana. Iyan na lang para mabilis lunukin. Marahil kapag luto mo ay paniguraddong gaganahan ako. Basta damihan mo lang ng luya para malasahan ko ang anghang.”Tumango lang si Bethany bilang tugon sa kanya at muling hinarap ang kaserola ng
SANDALING NAG-ISIP SI Gavin sa naging katanungan ni Bethany at kapagdaka ay marahan siyang umiling. Hindi niya pa rin pwedeng balewalain ang obligasyon sa kanyang trabaho kahit masama ang pakiramdam.“Pupunta pa rin ako, Thanie...” Sumeryoso ang mukha ni Bethany, gusto pa rin niyang igiit sa binata ang kanyang punto. Kalusugan naman niya iyon at hindi pipitsuging dahilan lang kung kaya niya ito pinipigilan. Saka nag-aalala siya.“Gavin naman, hindi ba talaga pwedeng ipagpaliban mo—”“Samahan mo na lang ako doon kung nag-aalala ka sa akin.” kagyat na putol ng binata sa sasabihin niya.Walang nagawa doon si Bethany kundi ang sumang-ayon dito na sasama siya dahil nag-aalala siya sa kalagayan ng binata. Nang matapos sa kanyang ginagawa sa kusina ay nagpahinga lang ang dalaga ng ilang segundo at saka nagpalit na ng damit. Subalit sa kanyang paglabas ng kwarto ay sinabi ni Gavin na hindi na raw siya pupunta. Bagay na ikinagaan agad ng pakiramdam ni Bethany kung kaya napangisi na.“Pinapasa
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang