MARAHIL NANG DAHIL sa pagiging busy ni Bethany sa music center kung kaya naman hindi na muling sumagi pa sa kanyang isipan ang tungkol sa nangyari sa kanilang dalawa ni Gavin ng gabing lasing ito. Ang abogado na lingid sa kanyang kaalaman, bagama’t hindi na siya nito tinatawagan ay palihim na patuloy pa rin na nakabuntot sa kanya sa ginagawa niyang paglabas kasama si River at patuloy na pakikipag-date dito. Hindi niya matanggihan ang lalaki na natatagpuan na lang niya na nasa labas na ng music center kada hapon at hinihintay siyang umuwi. Wala naman siyang ginagawa kung kaya naman hinahayaan na lang niya na samahan ito. Masaya naman itong kasamang kumain sa labas. Napakunot ang noo ni Gavin nang makitang matapos na kumain ay sumakay na ang dalawa ng sasakyan ng gabing iyon upang umuwi na rin. “Wala na silang ibang pupuntahan? Uuwi na? Napakahina niya naman!” bulong-bulong niya sa sarili. Sa buong Linggong iyon ay nagawang kalkalin ng abogado ang tungkol sa buong pagkatao ni River at
HINDI NA RIN doon nagtagal si River. Nang maubos ang kape ay agad na rin siyang nagpaalam sa dalaga na inihatid lang siya sa labas ng pintuan. Nang matanaw naman ni Gavin ang bulto ng katawan ng lalaki na papalabas na ng apartment ay mabilis siyang pumasok ng sasakyan matapos na itapon ang pang-ilang upos ng kanyang sigarilyo. Walang lingon sa likod na niyang pinaandar ang sasakyan at mabilis na siyang nagmaneho pabalik ng kanyang penthouse. Pagdating niya ng bahay ay marahas niyang itinapon ang suot na coat sa sofa at dire-diretsong nagtungo sa loob ng music room ni Bethany. Nagliwanag ang buong silid nang buksan niya ang ilaw at tumambad ang mga instruments dito na ibinigay niya sa dalaga noon.“Sampung araw na ang nakakalipas na palagi silang kumakain sa labas, sigurado akong may namamagitan na sa kanila. Hindi lang iyon, nagawa niya pang papasukin ang lalaking iyon sa apartment niya? Ano ang gagawin nila? Magtititigan? Kung kagaya kong mabilis iyon, malamang natikman na niya ang k
KILALA NI BETHANY ang kanyang sarili na hindi niya nga kayang magmaneho sa pangangatal at stress. Hindi na niya napigilan pa ang kagustuhan ni Gavin nang pumara na ito ng taxi upang pasakayin na siya. Iginiya pa siya ng binata papasok doon na hindi naman na tinanggihan pa ni Bethany at hinayaan na lang. “Have fun, Thanie.” anang binata na isinara na ang pintuan ng taxi. Syempre, hindi papayag si Gavin na hindi rin siya pupunta sa lugar na iyon. Pinauna lang niya si Bethany bago siya mabagal na sumunod sa taxi kung saan lulan ang dalaga. Kailangan niyang bantayan pa rin ito lalo na at alam niyang kakatagpuin siya ni River. Iyon ay kung makakapunta pa doon ang lalaki ngayon. “Akala mo hindi ako susunod? Nagkakamali ka, Thanie.” nakangisi pang sambit doon ni Gavin.Panay ang lingon ng taxi driver sa rearview mirror sa dalaga na nakaupo sa likod na bahagi ng taxi. Ayaw niya sanang umiyak, pero ang mga mata niya ayaw magpapigil na bumaba ang kanyang mga luha. Malakas na siyang umiyak. H
NAG-AALALA SI BETHANY na baka kung saan pa pumunta ang kaibigan dahil sa kanyang problema kung kaya naman hindi niya ito nilubayan hangga’t hindi ito pumapayag na sumama sa kanya. Sa puntong iyon ay hindi na siya sinundan pa ni Gavin na kanina pa nanonood lang sa mga kaganapan. Alam ng binata na magiging abala ang dalaga sa pagdamay sa kanyang kaibigan kung kaya naman hindi na siya nag-abala. Napangiti siya nang mapatunayan na hindi nga nakarating ang date nitong si River, batid niyang tagumpay ang naging plano niya na sinong mag-aakala na siya ang mayroong kagagawan? Wala. Tanging siya lang.“Bakit kasi magkasama kayong pumunta doon? Alam niyo namang maraming matang makakakita.” ani Bethany na inilapag ang hot chocolate na kanyang ginawa upang pakalmahin ang kaibigan na late ang reaction sa mga nangyaring gulo, “Tutal hindi ka pa naman divorced dapat patago na lang muna, Rina. Isa ka rin eh. Babae ka. Ikaw pa rin ang lalabas na masama kahit sabihing si Zac ang unang nagloko sa inyo.”
NAPAILING NA LANG si Bethany. Baka kapag nagpatuloy pa silang mag-usap, malaslas niya lang ang ngala-ngala ng lalaking kanyang kaharap. Todo katwiran pa ito, sobrang mali-mali naman ang pinupunto. Pinili na lang niyang huwag magsalita. Tinalikuran niya ang lalaki, nagtungo na ng silid niya.“Rina, nandiyan ang asawa mo—” Napabalikwas na ng bangon si Rina nang marinig niya ang sinabi ng kaibigan. “Ha? Si Zac? Bakit mo siya pinapasok?” Humalukipkip si Bethany at pinandilatan ng mga mata ang kanyang kaibigan na halatang nagulantang. “Labasin mo na. Harapin mo. Kausapin mo. Huwag mo siyang takasan.” “Pero Bethany—” “Sabihin mo makikipag-divorce ka na, tatapusin mo na ang ugnayan mo sa kanya. Ganun lang kabilis.” Walang nagawa si Rina kung hindi ang sundin ang nais ni Bethany. Hinila pa siya ng dalaga paalis ng kama kaya ang ending ay nagdadabog ang mga paang wala pang ayos ng buhok at mukhang lumabas siya.“Rina—” “Upo! Hindi mo kailangang i-greet ako na parang wala tayong naging
PAGKATAPOS NG KALAHATING oras ay narating na ni Bethany ang coffee shop na sinabi ng babaeng kausap niya kanina sa kabilang linya. Wala siyang idea kung ano ang itsura ng babae. Ni hindi na siya nag-abala pa na mag-search ng family tree ni River habang patungo siya doon. Hindi niya kailangang gawin ito. Wala rin siya ditong dapat ikatakot dahil wala naman siyang masamang ginagawa. Natigilan siya pagpasok ng pintuan at kapagdaka ay inilinga na ang kanyang mga mata na natigil na sa babaeng nakaupo malapit sa may glass wall ng shop. Itinaas nito ang kanyang isang kamay upang kunin ang atensyon ni Bethany.‘Siya na siguro iyon.’ Bukod sa parehas ang kilay nito kay River ay maging ang mga mata nito ay kahawig ng professor. Upang hindi magkamali ay sinigurado niyang ito nga ang babaeng kanyang kikitain sa lugar na ito at nagtanong. “Excuse me po, kayo po ba ang ina ni Professor River Balmori?” Mapanuring itinuon ng Ginang ang kanyang mga mata sa kanya. Hinagod ang kabuohan ng dalaga mul
BLANGKO ANG MUKHANG ibinaba na ng Ginang ang iniinom niyang tasa ng kape. Hindi na niya gusto ang tabas ng dila ng babaeng ipinagmamalaki ng kanyang anak na almost perfect na daughter-in-law. Mukhang mali yata ang pagkakakilala dito ng kanyang anak. Hindi ganun ang ugali ng kaharap na babae.“Miss Guzman—” “Huwag hong masyadong mataas ang standard niyo dahil wala akong planong maging tau-tauhan niyo na magiging sunud-sunuran sa lahat ng hihilingin at gugustuhin niyo para lang mapasaya kayo. Anong tingin niyo sa anak niyong si River? Siya na lang ang nag-iisang lalaki sa mundo? Hindi ko iiwan ang kaibigan kong si Rina dahil lang hindi siya papasa sa panlasa niyo at para lang sa anak niyo. Habangbuhay ko siyang magiging kaibigan. Narinig niyo? At iyong tungkol naman sa naging relasyon ko kay Gavin Dankworth, sa tingin ko wala namang nakakahiya doon dahil nagmamahalan kami. Kulang po yata ang impormasyong nasagap niyo tungkol sa akin. Kulang pa po kayo sa research. Alam niyo po bang ang
NANATILING NAKABUNGISNGIS PA rin ang mukha ni Gavin na nakatuon ang tingin kay Bethany. Hindi malaman ng dalaga kung patuloy na inaasar ba siya nito o ano dahil sa consistent lang ang hitsura nito. Makailang beses niya na itong inirapan at pinandilatan ng mga mata ngunit wala pa rin itong epekto. Ganundin pa rin ang hilatsa ng kanyang mukha na animo ay nahuli siya sa sobrang nakakahiyang tagpo.“Kumusta ang pakikipagkita mo sa future mother-in-law mo? Mainit ba ang pagtanggap na ginawa sa'yo? base sa hitsura mo parang mukhang hindi yata maganda ang first impression niya sa'yo, Thanie, ah?” kumikibot-kibot ang bibig ni Gavin na parang lihim na natatawa, naniniwala na si Bethany na may alam sa mga nangyari ang binata kung kaya naman naroon din ito sa lugar. Ganunpaman ay hindi niya pa rin ito kinausap. Wala siyang planong bigyan ng sagot ang kanyang mga katanungan. “Kung ire-rate mo siya at ikukumpara sa Mommy ko, ilang porsyento ang pagkakaiba nilang dalawa? Sino ang mas gusto mong mag
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang