NAKAAWANG NA ANG bibig na napaatras nang bahagya si Bethany sa ginagawang tahasang pagbibintang ng asawa sa kanya. Natatandaan niya na hindi naman siya ang unang humalik noon sa kanila kundi ang asawa, kaya bakit siya ang may kasalanan? Basically, ito ang gumahasa sa kanya at hindi siya. Pero malamang ay hindi niya maaalala iyon. Mukha ngang hindi nito natandaan na nangyari ang bagay na iyon, dahil kung alam nito ang lahat noon pa lang ay nabanggit na nito ang tungkol dito. Si Gavin pa? Wala sa vocabulary niya ang salitang pagpapalampas.“Ako? Ginahasa kita? Sigurado ka ba diyan sa binibintang mo?”Umalingawngaw pa ang malakas na halakhak ni Gavin sa hitsura ng asawa na parang luging-lugi pa ito sa kanya. Namula na ang magkabilang tainga ng abogado. Pilit na hinahalungkat sa kanyang isipan ang kaganapan ng gabing iyon. Lalo pa niyang minahal ang asawa.“Ayos lang iyon, Mrs. Dankworth. Hindi ko naman ikakalat.” taas at baba pa ng kilay ni Gavin sa kanya na halatang pinagkakatuwaan na m
SA HALIP NA pumasok ang mag-asawa sa trabaho ng araw na iyon ay nagtungo silang dalawa sa OB upang ipa-check up si Bethany. Pareho kasi silang hindi naniniwala na walang dahilan ang pagpapalit ng ugali ni Bethany. Iba ang kutob nilang dalawa. Kung si Gavin ay excited, si Bethany naman ay halatang kinakabahan na makikita sa higpit ng hawak ng kamay niya sa isang kamay ng asawa. Binabagtas na nila ang maliit na hallway patungo sa clinic ng OB. Parang gusto na naman niyang umatras.“Huwag na kaya natin ituloy? Natatakot ako, Gavin.”“Bakit ka naman matatakot? Kasama mo naman ako.” Umiling si Bethany. Gaya ng unang sabi niya parang hindi pa siya ready. “Ihanda na lang natin ang ating sarili. Kung sakaling wala talaga, anong magagawa natin kung hindi ang patuloy na subukan kahit gabi-gabi pa.” Pinandilatan na naman siya ng mga mata ni Bethany. “Oh, ayan ka na naman. Nasa publiko tayong lugar ha?” warning niya sa abogado na nagbabadya na naman ang kapilyuhan, “Magagalit na talaga ako.
KAGAYA NG KANILANG napagkasunduan inilihim muna ng mag-asawa ang good news sa kanilang mga pamilya. Maging sa ama ni Gavin na alam ang tungkol sa kanilang kasal ay hindi nila nabanggit ang tungkol sa pagdadalang-tao ni Bethany. Naging maayos, normal at peaceful ang unang dalawang Linggong pagsasama ng mag-asawa sa loob ng penthouse. Unang dalawang Linggo na puno ng pag-ibig at pang-unawa para sa bawat isa. Noong una ay naiinis pa si Gavin kapag ginigising siya ni Bethany sa kasarapan ng gabi nang dahil sa kanyang mga cravings ngunit paunti-unti ay nasanay na ang abogado hanggang sa magbalik na silang pareho sa kanilang mga trabaho. Noong una ay pinapagtalunan pa nilang dalawa ang tungkol sa pagma-manage ni Bethany sa music center. Ang gusto kasi ni Gavin ay manatili na lang ang asawa sa bahay at hintayin ang hapon sa pag-uwi niya. Bagay na mariing tinutulan ni Bethany.“Hindi pwede ang gusto mo, Gavin. Kailangan ko rin na may career. Doon ako magaling. Naroon na ako bago mo pa ako mag
NATAWA NA DOON si Bethany. Hindi iyon magiging bugnutin kung hindi rin siya nito patuloy na aasarin. Ibig sabihin silang mag-asawa ang salarin kung mangyari man iyon. Hindi lang siya. Hindi lang din si Gavin. Unti-unti na siyang kumalma. Baka nga makuha ng anak nila ang magaspang na pag-uugali niya ngayon. “Hija, ayos ka lang ba? Bakit ang putla mo? Kumain ka ba bago umalis ng bahay?” sunod-sunod na tanong ng Ginang nang makita ang babae na bumaba ng kotse, mukhang lantang gulay ito at wala sa mood. Tipong tamad na tamad ang kanyang hitsura at napipilitan lang na pumunta upang makipagkita sa kanila. “Diyos ko, pinagpapawisan ka ng malagkit.” puna pa nitong sinalat na ang noo ni Bethany na nakangiti.Masama ang pakiramdam noon ni Bethany subalit hindi naman niya pwedeng i-cancel ang fitting ng mga damit at ang pamimili niya ng designs. Bukod sa naroon na ang hipag at biyenan niyang babae ay nakapangako na siya sa kanilang pupunta. Hindi na niya sinabi pa kay Gavin ang kanyang nararamd
HALOS PALIPARIN NA ni Gavin ang kanyang sasakyan patungo ng boutique kung nasaan ang kanyang asawa. Wala siyang pakialam kung may masabitan man ang kanyang sasakyan. Ang mahalaga ay makarating siya doon agad at makita ang asawa. Panay ang mura ni Gavin habang nasa biyahe. Nakailang palo pa siya sa mahigpit na hawak niyang manibela. Sinisisi niya ang sarili kung bakit hinayaan niya itong mag-isa. Dapat talaga ay pinilit niyang samahan ito kanina kahit na nagmamatigas siya. Hindi niya ipinagkatiwala na kaya ni Bethany ang lahat.“Come on, kung kailan ako nagmamadali saka pa magkaka-traffic! Fucking shit!”Gusto niyang tawagan ang ina at kumustahin ang asawa pero baka lalo lang siyang ma-distract kapag may narinig siyang wala pa ‘ring malay ang asawa. Baka mapano rin siya.Marahang tinapik-tapik ni Mrs. Dankworth ang isang pisngi ni Bethany habang si Briel naman ay hindi na alam ang gagawin. Panay ang silip niya sa labas ng pintuan. Hinihintay niya ang kapatid na dumating. Napalibutan na
SA LOOB NG sasakyan ay nanatiling tahimik pa rin si Bethany. Hindi niya pinansin ang panaka-nakang sulyap ng asawa sa kanya kahit nakikita niya iyon sa gilid ng kanyang mga mata. Natatamad siyang magsalita. Nasa labas lang ng sasakyan ang kanyang paningin. Sa malabong lugar na kanilang binabagtas. Iniisip na sana pala ay inamin na lang nila ang tunay niyang kalagayan kanina sa ina at kapatid ng asawa. Pagkakataon na nila iyon. Maiintindihan naman siguro ng mga ito kung malalaman nila ang tunay niyang kalagayan. Hindi na rin niya kailangan pang magtago. Kaso, ayon nalusutan pa rin nilang mag-asawa sila.“Mrs. Dankworth, ano ang iniisip mo? Mukhang ang lalim naman yata niyan?” gagap ni Gavin sa isa niyang kamay na malamig pa, naninibago siya sa pananahimik ng asawa. “Kanina ka pa diyan tahimik. Iniisip mo ba iyong nangyari kanina? Gusto mo bang dalhin kita sa hospital para magpa-check up? Just to make sure lang na ayos ang baby natin?” malambing na tanong pa ng abogado na pinisil-pisil
NAPATITIG NA SA mukha ng babae si Bethany nang kunin nito ang kanyang kamay na nakapatong sa table. Ilang beses na kumibot-kibot ang bibig nito na tila ba may nais sabihin. Napakunot na ang noo ni Bethany nang bitawan ni Miss Gen ang kamay niya at iiwas ang mga mata na parang may itinatago siya. “Miss Gen?” muling untag niya sa kanya na sumasama pa ang kutob, “May sasabihin ka ba?” Maliit na ngumiti lang ang babae. Hinarap na ang baso ng kanyang juice. Dinampot na iyon at uminom. “Ayos lang ako, Miss Guzman. Huwag mo akong alalahanin.” Naburo pa ang mga mata ni Bethany sa kanya. Higit pang naging kuryuso sa itinatago nito. “Handa akong makinig, Miss Gen. Mahaba-haba pa ang breaktime natin.” sipat niya sa relo. Muli siyang hinarap ng babae. Namumuo na ang luha nito sa kanyang mata na nagpabahala pa kay Bethany. Kinakabahan na siya sa kakaibang ikinikilos nito. Hindi niya na ito maintindihan.“Spill it. Gaya ng sabi ko, handa akong makinig.” sambit ni Bethany na nakatingin pa rin
SA PAGITAN NG pag-iyak ni Bethany ay nagawa niyang sabihin kay Gavin ang lahat ng kanyang problema kahit na paputul-putol pa ang kanyang boses. Pinakinggan naman siyang mabuti ng asawa. Pilit na iniintindi kung saan galing ang baha ng kanyang emosyon. Humigpit pa ang yakap niya sa asawa habang pinapakinggan ito na parang batang nagsusumbong sa kanya dahil lalo pang bumaha ang mga luha ni Bethany. Lahat ay kanyang sinabi, maging ang sakit ni Miss Gen ay nabanggit nito sa asawa na mataman pa 'ring nakikinig at walang anumang imik. Nakatitig lang siya sa mukha ng asawa kung saan nakabalatay pa rin ang sakit. Naiintindihan niya ito. Para na kasing pamilya ang trato ng asawa sa kanyang ka-sosyo. Ang akala pa naman niya kung ano na ang nangyari at ganun na lang ito kung pumalahaw ng iyak. Walang arteng ginawa ni Gavin na pamunas ng uhog ng asawa at luha ang laylayan ng suot niyang pantulog na damit. Malayo kasi ang tisyu at mahihirapan pa siyang kunin iyon kung iyon. Ilang beses siyang humi
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta