NAPAAWANG NA ANG labi ni Gavin sa balagbag na naging sagot ng asawa. Sa mga sandaling iyon ay parang gusto na lang niyang bitbitin ito at dalhin sa kwarto upang paulit-ulit na parusahan, kaso nga lang ay siya pa rin naman ang matatalo sa parusang iyon. Sa halip kasi na masaktan ang asawa, baka mas masiyahan at mas masarapan sa gagawin niya. Sa naiisip ay hindi niya tuloy mapigilang kagatin ang labi. “Ano? Bakit ganyan ka kung makatingin sa akin?” hamon ni Bethany nang makita ang ibang tingin nito. “Para kang nanghuhubad sa isipan mo ah?”Umiling si Gavin na binasa na ang labi. Nananatili pa rin siyang nakatingin sa asawa na nakangisi na. “Paparusahan mo ba ako sa paglilihim ko sa’yo?” Muling umiling si Gavin. Gusto ng humalakhak sa malakas na pang-amoy ng asawa. “Ayos lang naman sa akin—” Tinalikuran na siya ni Gavin dahil baka hindi na naman niya mapigilan ang kanyang sarili. Hinabol siya ni Bethany habang humahalay ang malakas nitong halakhak. Sinundan siya nito kung saan siya
ILANG ARAW LANG ang lumipas pagkabalik ng mag-asawa nang magbalik sila sa trabaho. Gaya ng inaasahan tambak ang mga trabaho na sumalubong kay Gavin kung kaya naman panay ang kanyang overtime. Ganun pa rin naman kay Bethany na inunang mamigay ng mga souvenirs nila. At dahil panay ang overtime ng asawa, madalas na siya ang nagpupunta sa opisina niya upang sabay na silang umuwi. Nalulungkot siya kapag mag-isa siya sa penthouse. Nawili na kasi si Victoria sa Baguio. Pinili nitong doon na mamalagi. Mukhang nakalimutan na yata siya at higit sa lahat gusto na nito ang klima sa naturang lugar. Hindi naman siya pinilit ni Bethany na bumaba. Masaya nga siyang nalilibang dito ang madrasta.“Tita Victoria, miss na kita…”“Miss na rin naman kita hija, kailan ka ba aakyat dito?” “Hindi ko pa alam, busy pa kami ni Gavin sa trabaho.” “Pag-akyat mo dito sasama ako pababa at magbabakasyon diyan sa inyo.”Napanguso na si Bethany. Mukhang nabaliktad. Ang Baguio dapat ang bakasyunan nila ng Ginang, ngun
HINDI NA NAKIPAGTALO pa si Bethany kahit na gusto niya dahil paniguradong hindi rin naman siya titigilan ng asawa hangga’t hindi niya sinusunod ang gusto nitong mangyari. Gumayak na lang siya pagkatapos nilang kumain ng agahan upang pagbigyan ang hiling ng asawa na kulang na lang ay lumuhod na naman para lang pagbigyan niya sa sinasabi nitong check up. Masyado nitong seneryoso ang sinabi niya noon na sa kanya lang luluhod ang asawa. Masyado nitong isinabuhay ang bagay na iyon. Alam niya kasing hindi rin naman ito mapapalagay kung hindi siya papayag kaya para matapos na, ibigay na lang ang hilig ni Attorney Gavin Dankworth. Nais din naman niyang bigyan ito ng kapayapaan ng isip at hindi pag-alalahanin pa. Kung masaya ito, magiging masaya rin ang puso niya; nilang mag-ina.“Oo na, tara na…bago pa magbago ang isip ko…” Biglang naging masigla ang mukha ni Gavin nang marinig iyon. Niyakap na siya nito at pinaulanan ng halik. Mahinang napairit lang si Bethay. Kilig na kilig na naman ang pu
TININGNAN LANG SIYA ng asawa at tuloy-tuloy na humakbang patungo ng parking area. Nasa loob na lang sila ng sasakyan at lahat ay hindi pa rin nagsalita si Gavin na malalim pa rin ang iniisip. Naiwan iyon sa insidenteng nangyari kanina. Bumaba ang driver at may chineck sa tagiliran ng sasakyan kung kaya naman sinamantala iyon ni Bethany. Walang hirap na hinarap niya ang asawa at ikinulong sa dalawang palad ang mukha nito at pilit na hinuli ang mga mata. “Hindi ka pa rin ba kalmado? Gavin? Ayos na kaming mag-ina. Ano ka ba? Narinig mo rin naman ang sinabi ng OB ko kanina hindi ba?” Kumurap-kurap lang si Gavin. Kitang-kita ni Bethany na sobrang guilty pa rin sa nagawa niya kanina sa kanila. Masuyo niyang hinalikan ang labi nito at kapagdaka ay tiningnan niya ang reaction. Hindi nagbago ang reaction ni Gavin na parang ang laki ng kasalanan kung makatingin sa kanya. Muli siyang hinalikan ni Bethany. Bahagya pa niyang kinagat-kagat ang pang-ibabang labi ng asawa nang sa ganun ay mahimasma
LUMIPAS ANG ILANG sandali bago natauhan si Bethany na mabilis tumayo sa kanyang upuan at lumapit kay Gavin. Akmang hahawiin na niya ang katawan ng asawa sa harap ng screen nang biglang bunutin ni Gavin ang usb na nakasalpak sabay silid sa kanyang bulsa. Sinamaan siya ni Bethany ng tingin ngunit hindi alintana iyon ng abogado. Mabuti na iyong magalit ito sa kanya at magtampo, kaysa mapahamak pa sila. “Hindi niya iyan ipapadala kung hindi mahalaga. Baka may gusto siyang sabihin sa akin o sa atin kaya pinadala ito ni Mr. Conley? Hindi ka ba curious, Attorney? Kasi ako sobrang curious na curious...”Ayaw maging sarado ng isipan ni Bethany sa posibilidad na iyon. Hindi naman siguro hibang ang matanda para i-video si Nancy tapos ipapanood sa kanila. Naniniwala si Bethany na may ibang pakay ang musician. Iyon ang gusto niyang malaman at ipaintindi kay Gavin na tila ba buo ang desisyon na huwag na panoorin.“No. Hindi ako papayag na makaapekto ‘to sa’yo at sa anak natin. Iba na lang ang hili
SAMANTALA, SA LOOB ng study room ni Gavin ay pinili niyang panoorin ang video nang mag-isa. Siya na lang ang magku-kuwento sa asawa kung sakaling pilitin pa rin nito na mapanood iyon. Para sa kanya ay wala naman doong mahalagang parte na umiikot lang sa paghingi ng tawad ni Nancy. Paulit-ulit na sorry na para sa abogado ay sobrang late na. Paano pa nila ito makakausap, eh wala na nga siya sa mundo? “Kung noon ka pa sana nanghingi ng tawad sa asawa ko, sana bago ka namahinga ay may bonding kayo ni Bethany kahit na papaano...” sambit niya na hindi mapigilan ang lungkot, kahit papaano naman ay may nakaraan sila.Ilang minuto lang ang video kaya naman nang matapos iyon ay sinilip ni Gavin ang asawa sa sala kung naroon ito at nakatambay. Iyon kasi ang favorite na tambayan ni Bethany madalas kapag nasa penthouse sila. Wala ito doon. Matapos na ligpiting muli ang usb ay lumabas na siya ng study room. Pwede naman niya na ipakinig sa asawa ang audio sana ng video. Huwag na lang nitong papano
PAGAK NA NATAWA si Bethany kung kaya naman medyo nilingon siya ni Gavin. Nasa paahan niya ito ng kama nila at nasa kandungan ang laptop. May tinatapos na trabaho. Napag-alaman din ni Bethany na nauna pa pala sa kanyang mabuntis ang kaibigan at wala rin siyang kaalam-alam sa bagay na iyon. Sa dami ng problema, nakaligtaan niya kaya naman naungusan siya at hindi gaanong napaghandaan ang pasabog nito. Hindi niya napansin noong libing ng kanyang ama na ang akala niya ay tumaba lang ang kaibigan at hiyang sa pag-aalaga ni Ramir, ibang taba na pala iyong nakita niya kundi baby na kaya naman heto, nang-aasar. “Oo naman. Execption na ‘yun. Ibang usapan na. Panigurado na pupunta kami ni Gavin.”“Aasahan namin iyan, Bethany. Huwag mo akong paasahin. Kami na ang pupunta kung nasaan ka ng inaanak mo kapag di kayo pumunta na mag-asawa para lang magkita.”Natawa na naman si Bethany, napasulyap na naman tuloy si Gavin sa kanya. Tumagal din iyon ng mga ilang minuto sa kanyang mukha. “Oo nga, para k
NATATAKOT SI GAVIN na baka kapag nalaman ito ng asawa ay makaapekto iyon nang mas malala. Hindi lang sa pagsasama nila, kundi pati na rin sa kalagayan ngayon ng asawa. Bagay na hindi niya makakayang mangyari. Kaya naman ang plano niyang dalhin iyon sa hukay ay mas nadepina pa sa araw na iyon. Hinding-hindi niya ito sasabihin. Anuman ang mangyari hindi niya ipapaalam kay Bethany iyon kahit na alam niyang sobrang unfair nito sa asawa niya.“Oo isa lang, Rina. Paano kaya gumawa ng dalawa? Iyong iba ang galing-galing. May tatlo pa nga di ba? Sana all na lang sa kanila.” Napahawak na si Bethany sa tiyan sabay ngiti nang malapad sa mga kaharap nila, mga ngiting ayaw maglaho ni Gavin oras na malaman nito ang kanyang lihim. Mabuti pa na siya na lang ang nakakaalam noon kaysa naman mas kamuhian siya ng asawa niya kung pipiliin niyang maging tapat sa kanya. Hindi iyon kalabisan ng pagmamahal niya sa asawa.“Ah, hati ang makukuha niyan sa inyo gaya ng baby namin. Hati ang mukha niya sa amin. P
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama