NAKABURO PA RIN sa pintuan na napabuntong-hininga na si Giovanni nang makitang tuluyan nang pumasok sa loob ng banyo si Briel. Kung ano ang nararamdaman nitong lungkot, ganundin ang kanyang nadarama. Ayaw niya pang umakyat ng Baguio, gusto niya pang manatili sana dito at makasama ito pero kailangan na naman nilang maghiwalay. Kung minsan naman ay hanggang Linggo siya nananatili ng Maynila. Kapag maluwag ang kanyang schedule ay sinasamahan niya si Briel sa mansion. Ang dahilan niya sa mga magulang nito ay binibisita niya ang pamangkin at ang apo nitong si Gabe. Pagkatapos noon ay kailangan pa rin naman niyang umakyat ng Baguio, ngunit ang masaya sa mga sandaling iyon ay nagagawa niyang makatabi si Brian at Briel sa iisang kama kahit na saglit na saglit lang ang buong magdamag. Nakakalungkot kung iisipin, wala naman siyang ibang magawa. Gaya ng paliwanag ni Briel, ayaw niyang sumabay sa problema ng kanyang kapatid na hanggang sa mga sandaling iyon ay nasa ibang bansa pa rin. Isa pa, hin
PAGDATING NG MANSION ng mga Dankworth ay agad na sumalubong sa kanya sina Gabe at Brian na pawisan ang buong katawan dahil kasalukuyang naghahabulan sa kanilang malawak na bakuran ang dalawang bata. Ini-enjoy ang malilim na kalangitan kahit pa ang alinsangan ng paligid at mainit na malagkit ang ihip ng hangin. Nag-uunahan ang dalawang bata na patakbong lumapit nang makita ang pagdating niya. Lumapad ang ngiti ni Briel nang makita sila. Parang ang lahat ng kanyang iniisip ay nawala nang matitigilan ang inosenteng mga ngiti ng mga batang magkamukha na.“Mommy!”Si Brian na mas tumagaktak pa ang pawis sa kanyang buong katawan. Nakitakbo na rin si Gabe na nang-aasar na inunahan pa talaga ang babagal-bagal sa takbo na si Brian.“Oh ayan na pala ang Mommy mo, si Tita Briel! Unahan tayo sa kanya, Brian! Dali!”Natawa nang mahina si Briel. Malamang lugi ang anak niya kay Gabe na ang hyper. May pagkalampa pa naman ang anak niya na hindi niya alam kung sa kanya ba ito nagmana.“Hello…kumusta ka
ANG SENARYONG IYON ang mabilis na sumilid sa isipan ni Briel habang pababa na sila ng hagdan ng mga bata. Baka aanak na ang kanyang hipag kung kaya naririnig niya itong umiiyak. Marahil dahil sa sakit ng tiyan o kung di naman ay sa nerbyos, kaya rin mayroong ingay at komosyon sa ibaba ng mansion. Sa isiping iyon ay nagmamadali na ang kanyang mga yabag na bumaba ng hagdan kasama ang dalawang bata na medyo naguguluhan sa pakaladkad niyang ginagawa. Hindi pa siya doon nakuntento. Binuhat na niya si Brian at inakay niya si Gabe. Kabadong-kabado na siya. Kung ano-ano na rin ang naiisip niya na maaari nilang abutan sa ibabang bahagi ng mansion. Ilang baitang na lang sa hagdan at tuluyan na silang nasa unang palapag nang matigilan si Briel sa paglalakad. Nakita lang naman niya ang ilang mga maleta sa may pintuan ng kanilang mansion na halatang mayroong bagong dating na bisita na hindi nila inaasahan. Ikinurap-kurap na niya ang mga mata. Naisip ang kapatid na nasa ibang bansa. Mula sa mga ma
SUBALIT NGAYON NA ang kapatid ay nakauwi na at nasa harap na niya ang Kuya Gav niya, parang letrang nakasulat sa blangkong buhangin na hinawi ng mga halik ng alon na naglaho ang lahat ng iyon. Hindi niya na rin maalala pa at lalong hindi na niya maramdaman pa ang sakit at hirap na idinulot noon sa kanya at pinaghirapan niyang kimkimin ng mag-isa. Ang makita ang kapatid na okay na kumpara ng nakaraan ay sapat na iyon kay Briel. Hindi na niya kailangan pang paulit-ulit na sumbatan ang kanyang kapatid doon.“Ang mahalaga, magaling ka na. Hindi ka rin bumitaw. Hindi ka gaanong nagtagal at bumalik ka rin naman agad. Nag-lie low ka lang. Na-miss lang ng utak mo ang pagiging isang abogado mo, kaya ka ganyan.”Malambing na niyakap ni Gavin na ang ina sa tinuran niyang iyon. Isang tango naman ang ibinigay niya sa ama na siyang nakakaalam ng lahat ng mga plano niya. “Kalimutan na natin ang nakaraan, Gavin. Ang mahalaga ngayon ay hindi mo na pinatagal pa ang paglayo mo. Bumalik ka rin naman aga
HABANG MASAYANG NAG-UUSAP ang mga magulang nina Briel at Gavin kasama si Bethany upang pag-usapan ang mga nangyari sa abogado habang nasa ibang bansa ito ay abala naman si Briel sa loob ng kanyang silid sa pagbabalita kay Giovanni na magbabakasyon sila ng Italy ni Brian. Hindi makapaniwala ang Gobernador na mangyayari ang nais niya. Kaunting pag-asa lang ang pinanghahawakan niya doon. Naging excited din ang lalaki lalo at nalaman na kasama ang kanilang anak na si Brian. Aasikasuhin na agad ni Briel ang passport ng bata. Iyon ang sinabi ng babae nang tanungin siya ni Giovanni sa unang hakbang niya. “Ako na ang mag-process ng passport ni Brian para mas maging mabilis.” excited na presenta ni Giovanni na agarang tinanggihan ni Briel, makikita kasi ng Gobernador na apelyido niya ang gamit ng bata oras na pumayag siya doon na ito ang maglakad. “Why not, Gabriella? May ibang problema ba?”“Ako na lang, mabilis lang namang kumuha ngayon ng passport at saka alam kong busy ka rin—”“Hindi, Br
ISANG YAKAP NA mahigpit ng ilang minuto ang nangyari bago maghiwalay sina Briel at Giovanni ng araw na iyon. Ganundin ang ginawa niya kay Brian na halos ayaw pang umalis sa bisig niya. Si Giovanni pa-akyat ng Baguio, at sina Briel naman ay pabalik na ng Maynila. Ilang araw pa ang lumipas at nakuha na rin agad ni Giovanni ang PSA ng anak na sa kanya na naka-apelyido. Ang sunod niyang ginawa doon ay ang kunan ito ng passport na agad din naman niyang nakuha dahil ginamitan na naman niya iyo ng kapangyarihan. Masiglang ibinalita niya iyon kay Briel nang makauwi ng mansion, na kahit pareho silang pagod sa trabaho ay nagawa pang halos isang oras na mag-usap sa video call upang pag-usapan ang excitement nila pareho.“Two weeks tayo doon, Briel. One week para sa trabaho ko at another week para sa pamamasyal natin.”Sa narinig ay mas na-excited pa si Briel na kulang na lang ay hilahin ang bawat oras upang mangyari na ang araw na pinakahihintay nila. Hindi na sila nagkita ni Giovanni ng Linggon
HINDI NAMAN NA iyon inulit ng secretary na matapos pagmasdan ang reaction ni Giovanni ay piniling manahimik na lang at huwag ng guluhin pa ang nananahimik na Gobernador na ang magkabilang tainga ay nasa table nina Briel. Nasa kalahati na ang kape ng Gobernador nang biglang may sumigaw at bumulabog sa mga customer na ini-enjoy ang hapong iyon. Nabaling na ang mga mata nila sa kanya.“Gabriella!” Napalingon na si Giovanni sa pinanggalingan ng tinig na bukana ng coffee shop hindi dahil sa lakas noon kundi dahil sa pangalan na kanyang sinabi. Isang matangkad na lalaki ang pumasok doon at direktang nakatingin na sa table nina Briel na halata ang galit na nakabakas sa kanyang mukha. Noong panahong iyon ay hindi niya pa kilala kung sino iyon, kung hindi pa dahil sa secretary niya ay hindi niya malalaman na ang dating nobyo pala iyon ng pamangkin niyang si Bethany na sa mga sandaling iyon naman ay fiance din ng bunsong anak ng mga Dankworth. Medyo napaangat ang kilay ni Giovanni doon. Masyad
NANATILING NAKAUPO LANG si Giovanni at ayaw na tumayo kahit pa tinawag na siya ni Briel. Tandang-tanda niya ang panahong iyon na wala pa siyang nararamdaman para sa bunso ng mga Dankworth. Mahinang natawa pa ang Gobernador nang maalala iyon hanggang sa nanliit ang kanyang mga mata. Para kasing tutang inabandona ito ng may-ari at nanghihingi ng atensyon sa kanya. Napilitan tuloy siya noong tumayo para dito. Walang imik na lumapit na sa kanilang table at tiningan na ng masama doon si Albert. Si Albert na sinuyod ang kabuohan ni Giovanni na para bang sa ibang planeta siya nanggaling at sumulpot.“Hmm, hija narito ka pala...” approach ni Giovanni dahil wala pa rin talaga siyang masabi sa babae.Napaungot na si Briel nang marinig ang boses ni Giovanni. Biglang yumabang din ang kanyang mga mata. Para tuloy gusto na lang niyang yumakap sa bulto ng katawan ng Gobernador at isumbong ang mga maling ginawa ni Albert sa kanya. Hindi niya alam kung bakit ang komportable niya talaga sa kanya kahit
KASALUKUYANG WALA DOON ang mag-asawang Dankworth kung kaya naman silang mag-anak lang ang kumain ng sabay-sabay ng lunch. Matapos noon ay tumambay na silang tatlo sa kwarto ni Briel. Nilaro ni Giovanni si Brian nang nilaro kung kaya naman nang mapagod ay mahimbing itong nakatulog. Pagkakataon na sinamantala ng dating Gobernador na bumawi kay Briel. Hindi naman na doon nagpatumpik-tumpik pa si Briel na isang haplos lang ni Giovanni sa kanyang mga hita na may kasamang malalim na mga halik, tuluyan na naman siyang nawala dito sa ulirat. Muling pinagbigyan ang kagustuhan ni Giovanni na angkinin ang kanyang sarili na pareho rin naman nilang na-enjoy.“Hindi ako natutuwa na pinapaghintay mo na naman ako. Kami.” paglalabas ni Briel ng kanyang saloobin matapos na ayusin ni Giovanni ang nakabalot na comforter sa kanilang walang saplot na katawan na nasa ilalim nito. “Narinig mo?” Gumalaw ang adams apple ni Giovanni at lumalim ang hinga na hindi nakatakas sa pandinig ni Briel. “Alam ko naman
NAPANATAG NA ANG loob ni Briel sa kanyang narinig. Namasa pa ang bawat sulok ng kanyang mga mata sa labis na galak. Hindi maikakaila na excited na siya sa araw ng gagawing pagbaba ni Giovanni kahit na hindi pa man lumilipas ang isang araw mula ng kanilang pagkikita. Parang ang tagal na ng huli sa paraan ng kanilang pag-uusap na dalawa.“Sabi mo iyan ha? Baka paasahin mo na naman ako.” “Hindi ko iyon gagawin.” malambing na sagot ni Giovanni upang bigyan ng assurance si Briel sa kanyang sinabi. Hindi na rin nagtagal ang kanilang pag-uusap dahil sa paglalim ng gabi. Bukod doon ay nakaramdam na rin sila ng antok. Ang marinig iyon ni Briel ay naging kampante ang kanyang puso at nagdesisyon na hindi na lang mag-isip nang kung ano hanggang makababa ng Maynila si Giovanni. Nang sumapit ang araw ng pagbaba nito ay nakatanggap si Briel ng tawag mula sa kanya. Ganun na lang ang panghihina niya nang malamang hindi umano ito matutuloy na bumaba. Iyon na nga ba ang mali at negatibong iniisip niya
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu