Sa sala, hawak niya ang maliit niyang kamay. Hinila ni Hillary ang kanyang kamay palayo, ngunit muli itong hinawakan ni Hugo.Tumayo si Hillary at pumunta sa bakuran para makahanap ng katahimikan. Hindi pa lumilipas ng isang minuto ay sinundan na siya ni Hugo. “Hillary.”Binilisan ni Hillary ang lakad, ayaw niyang maabutan siya. Ngumiti si Hugo at hinabol siya.“Huwag mo akong sundan!” Parang sasabog na naman sa galit si Hillary.Mas lalong natuwa si Hugo sa nakikitang pagkainis ng kanyang asawa. Totoo ngang kapag gusto mo ang isang tao, lahat ng kilos niya ay nakakaaliw—pati ang galit at pagmumura.Para kay Hugo, isang kayamanan si Hillary. Kahit ang boses niya habang nagagalit ay maganda, at ang kanyang mga pisngi na namumula sa inis ay nakakahumaling. Paano siya naging ganito kakuwela?Habang tumatagal, pailalim nang pailalim ang tuksuhan at habulan nila, hanggang sa dumating ang gabi na wala na silang matakbuhan.Matapos maligo, maagang humiga si Hillary at binalot ang sarili ng k
Tumigil ang ingay ng maagang umaga. Galit na galit si Hillary, ang maliit na kuting."Masakit ba?" tanong ni Hugo.Pasigaw na sumagot si Hillary, "Ano sa tingin mo?"Kagabi, nakita ni Hugo ang bahid ng preskong dugo ng dalaga sa sapin ng kama. Tiningnan niya ang kanyang asawa, na tila gusto siyang kagatin ng buo. Tumayo siya at hinayaang makalaya ito."Huwag ka munang pumasok sa paaralan ngayon. Magpahinga ka na lang sa bahay. Halos hindi ka nakatulog kagabi."Dinampot ni Hillary ang unan mula sa kama at ibinato ito kay Hugo nang buong lakas. "Lumayas ka!"Kinuha ni Hugo ang unan at inilapag ito sa paanan ng kama. "Magpapalit na ako." Magulo ang mga damit na suot niya kanina.Sa kama, binalot ni Hillary ang sarili sa kumot, tanging ang kanyang mukha lang ang nakalitaw. Nahihiya siyang lumabas para magbihis kaya naghintay siyang umalis si Hugo.Ilang sandali pa, lumabas na si Hugo at nakita ang kanyang asawang muli na namang binalot ang sarili. "Pagkatulog mo kagabi, pinaliguan kita."
Habang nakaupo si Hillary sa harap ng salamin at naglalagay ng skincare, minamasdan niya sa repleksyon ang lalaking nasa kama."Mahal, alam kong galit ka pa rin sa akin, pero pwede bang huwag mo akong tingnan ng ganyan? Ramdam ko kahit sa salamin na para mo na akong gustong lamunin.""Oo, gusto talaga kitang kainin."Natapos ni Hillary ang paglalagay ng lotion at pinatay na ang ilaw sa salamin, iniwang bukas lamang ang dalawang ilaw sa tabi ng kama.Pumunta siya sa kabilang gilid, tinaas ang kumot, at humiga sa kama."Mahal, sigurado ka bang hindi mo na talaga kaya?" tanong niya, may halong kaba at pag-aasam ang kanyang boses."Gusto mong makita?"Umiling si Hillary agad-agad. "Ayoko, ayoko pa. Nakakahiya.""Kung nahihiya kang tingnan, pwede mo naman akong tulungan i-check.""Paano ko naman iti-check?" gulat na tanong ni Hillary.Dahan-dahang gumalaw si Hugo, pinahiga si Hillary sa tabi niya. Habang natataranta si Hillary, bigla siyang pinatungan ni Hugo. "Sige, ikaw na ang mag-check.
Hinawakan ni Hugo ang braso ng asawa, hinila ang kanyang kamay at pinatong ito sa sugat. “Pakiramdaman mo mismo. Sa tingin mo ba bali yan?”“Ayoko! Hindi ko hahawakan ‘yan! Bastos ka talaga!”Pilit na binabawi ni Hillary ang kamay niya, pero ang nahawakan lang niya ay ang zipper ng pantalon ng asawa. Parang napatong ang kamay niya sa mainit na bagay. Agad niyang inalis ito at tiningnan nang masama si Hugo na para bang binibiro pa siya. Uminit ang dibdib niya sa inis.Nakatayo siya sa harap ni Hugo, namumula ang mukha at galit na galit. “Hugo, manyak ka! Walang hiya kang tao, kadiri ka!”Pagkasabi nun, tumakbo siya palayo, pulang-pula ang mukha. Malinaw na minumura na siya ng asawa, pero si Hugo, imbes na mainis, ngumiti pa.Ngayong gabi, handa na siyang magpaka-walanghiya!Tumakbo si Hillary pabalik sa kanilang kwarto at diretso sa banyo para maghugas ng kamay.Sa harap ng salamin, halos kulay seresa na ang kanyang mukha sa kahihiyan.Ilang saglit lang, bumukas ang pinto ng kwarto. Lu
Habang pinapakinggan ni Hillary ang asawa niya, mas lalo siyang nakakaramdam ng pagkabahala. Pakiramdam niya ay may mali sa sinasabi nito.Maya-maya, tumayo siya sa gitna ng dalawang lalaki at pinaghiwalay ang kamay ni Cedrick at ng kanyang asawa. “Kuya Cedrick, uuwi na po kami. Magkita na lang tayo uli sa ibang araw.”Hinila ni Hillary ang kamay ng asawa niya at dinala ito papunta sa sasakyan.Sa unang pagkakataon, si Hugo ay naitulak ng kanyang asawa papasok ng kotse kahit wala na siyang pakialam sa kanyang imahe.Nagtataka si Jeah, pero nagtago na lamang siya sa likod ng kanyang kuya at pabulong na sinabi, “May sakit yata ang asawa ng best friend ko.”Sumabay naman si Cedrick kay Jeah at pumasok na rin sa kotse. Pero hindi sila umuwi. Dumiretso sila sa scar department ng ospital.Sa loob ng sasakyan, tumataas na ang inis ni Hillary. Kahit hindi siya nagsasalita, ramdam na ramdam ni Jackson mula sa likuran ang tensyon. Tumingin siya sa kanyang tito na nagmamaneho at nagtanong sa sar
Nasa loob ng classroom si Jackson nang marinig niya ang ingay mula sa labas kaya dali-dali siyang lumabas upang tingnan kung ano ang nangyayari. Sina Hillary at Jeah, kapwa may dalang pagkain at inumin, ay seryosong kinakausap ang babaeng nakita nila kahapon.Nilapitan sila ni Jackson at kinuha ang ilan sa mga pagkain. "Bakit ba kayo sobrang nagagalit?"Itinuro ni Jeah ang silid-aralan. "Jackson, pumasok ka na muna."Nagulat si Jackson sa dalawa. Pinandilatan siya ni Hillary at pasigaw na sinabing, "Bumalik ka na!"Sa takot, dinala ni Jackson ang kanyang pagkain pabalik sa loob ng classroom, iniwang umiiyak ang babae sa kinatatayuan nito habang hawak pa rin ang gamot."Nababahala ako kay Jackson. Siya ang nasaktan dahil sa akin."Hindi na kinaya ni Jeah na makita ang isang babaeng wala namang kaugnayan sa kanila na umiiyak sa harapan niya, kaya naiinis na itong sumagot. "Sinabi ko na sa’yo kahapon. Ang pananakit kay Jackson ay may kinalaman sa’yo. Hindi ko ito palalampasin. Akala mo b