Ika-labing anim na Kabanata: Konsensiya

Chapter Sixteen

"Maupo ka muna."

Hindi ko sigurado kung nasa tamang sistema ba ang utak ko o nagkaroon ako bigla ng diperensiya sa pag-iisip.

Kinuwestiyon ko rin naman ang sarili ko pero huli na, dahil sa lahat ng puwede kong gawin bakit ang pagdala pa kay Aldrin sa Condominium ko ang aking ginawa. I mean, maaari naman na nagpasalamat na lang ako at naghintay na may dumaang taxi hanggang sa makauwi. O kaya naman e, tuluyan na lang sana akong nagpahatid sa bahay namin.

Pero bakit dito pa talaga? Mukha akong tanga sa pagtatanong sa aking sarili, pero isang dahilan lang ang isinasagot sa akin ng aking utak.

'Naiinis ako sa asawa ko't ayaw ko siyang makita, paasa siya, hindi ko naman si Aldrin puwedeng papuntahin sa village namin, tiyak na makakarating kay Lance oras na makapasok ang sasakyan nito ro'n. Good thing at hindi ko pa binibitiwan ang condo unit ko. Masama man na magdala ng lalaki sa unit ko'y ginawa ko pa rin, guilty ako sa sugat niya sa may bandang labi. Hind ata ako makakatulog knowing na may tao na nasaktan dahil sa 'kin.

"Maganda ang place na 'to, warming at maganda ang view sa labas." Nangunot ang noo ko sa tinuran niya, hindi naman siya nakalapit pa sa ma window, paano naman niya nasabi na maganda?

Mukhang napansin ata niya ang pagtataka sa mukha ko kaya kaagad siyang nagsalia. "I mean, I know you, alam kong hindi ka kukuha ng unit na hindi papasok sa taste mo, especially sa location. You love nature so much."

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niyang 'yon, yeah, he must know me that much.

Inilapag ko ang medicie kit at saka sinimulang lagyan ng alcohol ang bulak na hawak ko. Betadine sana ang ilalagay ko, ang kaso'y kailangan niyang manahimik kaya alcohol na lamang para mapaso ang labi niya.

Nakaupo siya sa couch, panay ang paglinga-linga niya sa kabuuan ng Condo, animo'y may kinukumpirma na kung ano man.

"Bakit hindi ka na lang nagpahatid sa bahay ng asawa mo?" pagsisimula na niya. Umayos ako ng pagkaka-upo sa may harapan niya habang ang isang piraso ng bulak, nakahanda na linisin ang pumutok niyang labi.

"Kaya mo bang mag-isa rito? Masiyado kang matatakutin para sa malaking espasyo na—"

"Puwede bang manahimik ka na lang Aldrin? Lumapit ka na lang rito para magamot ko 'yang sugat mo't makaalis ka na," diretsa kong sabi sa kaniya, tinapunan ko pa siya ng isang matalim na titig matapos sabihin 'yon sa kaniya.

Sa kabilang kamay ko'y nakahanda na ang bulak na may panggamit at handa nang dumikit sa matabil niyang labi.

Hindi naman siya sumagot, imbes ay umusog siya papalapit sa kinauupuan ko't ipinakita sa akin ang sugat niya. Medyo awkward sa pagitan namin ngunit hinayaan ko na lamang, ang goal ko'y tumanaw ng utang na loob, then kapag quits na kami'y palalayasin ko na siya, ora mismo.

Napapaigtad din ako sa tuwing magre-react sjya sa pagdadampi ko ng bulak na may alcohol sa kaniya. Dinadahan-dahan ko lang naman pero ba't parang ang O.A ng reaksiyon niy, masiyadong pabebe pa kalalaking tao panay ang d***g, e alcohol lang naman 'to.

Sunod ay betadine na ang inilagay ko, kaunti lang para hindi siya magmukhang kakakain lang ng adobo tapos ay may dumikit na sarsa sa may labi niya. Natawa ako sa aking isipan nh sumagi ang gano'n bagay sa akin, paminsan-minsan talaga ang lawak ng imaginations ko, puwede na ata ako bjlang writer.

Hindi kami nag-usap ni Aldrin, naka-focus ako sa ginagawa ko. Pero kapansin-pansin ang pagkakadiretso ng kaniyang mga mata sa akin, hindi ko magawang tumingi sa kaniya kaya naman pilit ko talagang iniiwasan na magkaroon ng koneksiyon ang aming mga tingin. Ngunit sadyang matindi ang kuryente na pinapakawalan ni Aldrin, kahit dati pa'y ganito na siya, parati niya akong nahuhuli sa mga kahinaan ko.

"Puwede ba, do'n ka nga tumingin." Tumigil ako sa ginagawa ko't sinabihan siya. Hindi ko ata matatapos ang ginagawa kung panay ang titig niya sa akin.

"Bakit?" Aba at nagtanong pa talaga siya? Gano'n ba siya kamanhid?

"Masama bang tignan at kilatisin ang owner ng Condong pinasukan ko? Tinitignan ko kung mabuting tao ka, mahirap na baka mamaya'y pagsamantalahan mo pa ang kahinaan ko— Aray!"

Hindi ko na hinayaan na maituloy niya ang mga walang kabuluhang salita na lumalabas sa bibig niya.

"Ba't ka namamalo?" Hinahaplos-haplos niya pa ang braso na hinampas ko dahil sa kadaldalan niya.

"Isa pa, palalayasin talaga kita kapag nagsalita ka pa ng kung ano riyan." Pagbabanta ko kay Aldrin na ikinatahimik naman niya.

Itinuloy ko ang ginagawang pagamot sa labi niyang pumutok, para makauwi na siya dahil konting-konti na lang ay baka mai-tulak o na siya sa sliding window.

Inirapan ko muna siya, 'yong irap na inabot ng tatlong segundo bago ko ibinukas muli ang mata ko't idiniin ng sobra ang bulak sa gilid ng labi niya.

Napasigaw naman 'to sa sakit at nagreklamo

Buti nga sa 'yo.