Thank you to everyone who read this! Please drop a gem vote and like this episode if you enjoyed it. Thank you so much.
“Tinakot ko lang naman sila.” Tinaas baba naman ni Felicia ang balikat n'ya na parang wala lang sa kanya ang nangyayari. Dahil ganito na ang ginawa n'ya noong nasa baryo pa siya. Maya't maya ay dumating na si Lucien at ang mga tauhan ni Lance, nakahinga na lang s'ya ng maluwag dahil sa nangyayari. Lumapit naman si Lucien sa kanila at nag-aalala itong napatingin sa kanila. “Hindi ako makapaniwala na ganito pala katapang ang kapatid mo. Ginawa pa n'yang tanga ang mga murderers na ‘yun?” hindi napigilang sabihin ni Lance kay Lucien habang ramdam pa nito ang panghihina ng mga tuhod nito. Napatingin naman si Lucien sa nagbabagang apoy sa baba ng bundok at napatingin s'ya kay Lance at napa-roll eyes na lang ito sabay sabing, “Kung tatawag si Felicia ng police ay paano niya ipapaliwanag ang patay na nasa baba? Kung hindi n'ya ginagamit ang isipan n'ya at kumalat ang balitang ‘yun ay sigurado sirado na itong racing area mo.” “May tama ka rin sa bagay na ‘yun.” Dahan-dahan namang napat
Agad napalayo si Lance nung binitawan ng naka-blonde ang leeg n'ya dahil sa saksak na ginawa ni Felicia sa braso nito. Nakita rin nila na nasa likod ng lalaki si Felicia habang may hawak na art knife na sumaksak sa balikat ng lalaki. Agad niyang tinanggal ang kutsilyong sinaksak sa balikat nito na nagbibigay ng ikalawang sakit sa lalaking sinaksak n'ya at lumabas na rin ang dugo roon. At isang iglap ay tinapat ni Felicia ang hawak na kutsilyo sa leeg ng naka-blonde na buhok na lalaki. "Subukan mong gumalaw, baka lulubog itong hawak ko sa leeg mo." Rinig ng naka-blonde ang childish voice nito pero hindi pa rin nawawala ang takot na nararamdaman ngayon. Hindi makikita ni Bogard ang mukha ni Felicia dahil nasa likod n'ya ito ngayon, ramdam din n'ya na delikado ang buhay n'ya ngayon. Agad n'yang tinaas ang dalawang kamay n'ya para magmakaawa dahil na rin sa sakit na nararamdaman. "P-Please, don't kill me." "Tumayo ka at lumapit ka sa mga kasamahan mo." Dahan-dahan naman s'yang tu
"Anong nangyayari? Bakit nawalan ako ng preno!" Ilang beses n'yang inapak apakan ang brake pero wala pa ring nangyayari. At narinig niya na ang malakas na tama ng pagtama ng gilid ng sasakyan n'ya sa railings sa gilid, doon niya naramdaman na nasa delikadong sitwasyon s'ya ngayon. "Ahhh, save me! Tulungan n'yo ko!" Binuksan n'ya ang bintana at nagsigaw sigaw siya habang umiiyak dahil natatakot s'yang mamatay siya lalo na't nasa taas na sila ng parte ng bundok. Napuno na ng pawis ang buong mukha n'ya sa nangyayari. At nag-overtake naman ang sasakyan nila Lance para makaiwas sa delikadong pwesto ng sasakyan nung lakaki at nakita nila ang nakakaawang mukha ng malaking lalaki na umiiyak na parang bata. Sa bintana ay nakita ng malaking lalaki ang mukha ng isang bata na walang emosyon na nakatingin sa kanya. Isang bata na tahimik lang at hindi nakakaramdam ng takot at hindi rin ito nakangiti na nakatingin sa kanya na parang ito ang dahilan na tuluyan na s'yang mamamaalam sa mundong
Nanlalaki ang mga mata nila dahil mukhang may plano ang mga lalaking 'yun sa kanya. "Lance, mag-iingat ka, papalapit na ang kalaban mo sa likuran ninyo!" agad na alarma ni Lucien sa kanya sa channel. "Kung magigitnaan ka ng dalawang sasakyan sa harapan at sa likod mo ay magiging delikado ka sa paikot na daan." Kung mangyayari man ang bagay na 'yun ay wala na siyang makikita sa harapan. Kailangan n'yang bilisan makalabas sa guardrail ang sasakyan n'ya. Agad namang naintindihan ni Lance ang katotohanan, at pinilit na lumabas ngayon. Kaya mabilis n'yang pinatakbo ang sasakyan n'ya. Pero binabangga na sila ngayon sa likuran nila. Namamawis na ang mga kamay ni Lance dahil sa nangyayari. Nakikita n'ya ang tatlong sasakyan sa likuran n'ya. Isang iglap isang batang boses ang nagsalita sa gilid n'ya. "Tamaan mo sila." Natigilan naman si Lance sa sinabi nito, "Ano?!" Akala n'ya mali ang narinig n'ya na mula mismo sa batang nasa gilid n'ya na nagsabi nun. "Tamaan mo sila o ikaw ang ta
Sumandal ang lalaking may blonde sa bintana at sinigawan niya si Lance sa gilid nito. "Mr. Saavedra, kung natatakot ka ay umuwi ka na lang sa inyo o uminom ng gatas. Wag mo ng sayangin ang oras namin dito. Magre-race lang naman tayo pero parang namamaalam ka na r'yan. Kailan pa tayo magsisimula?" Matapos sabihin yung ng blonding lalaki ay nag-iingayan na rin ang paligid kung kailan pa 'yun magsisimula. Sumusuko na lang si Lucien na palabasin si Felicia sa sasakyan at ang nagawa na lang niya ay kwelyuhan si Lance. "Ibalik mo ng ligtas at buhay ang kapatid ko. Naintindihan mo, Lance Saavedra?" namumula ngayon ang mga mata niya habang sinasabi 'yun kay Lance. Dahan-dahan na lang napatango si Lance at agad ng umalis si Lucien papunta sa laptop niya para buksan 'yun para handa na s'yang i-monitor ang mga mangyayari. Kasabay nun ay dahan-dahan na pagbilang ng countdown sa screen at nagsimula ng nag-on ang mga sasakyan para i-preheating. Habang naririnig nila ang ingay sa paligid ay na
Nakatingin lang sa kanila si Felicia na umalis. Matapos niyang tumira sa baryo ng gaano katagal, ay makikita na niya agad ang mga tao na may dugo na sa mga kamay nila o marami na silang pinatay. Kaya lumapit siya dahil nakikita niya na marami ng pinatay ang mga taong 'yun. Nakikita rin niya na kinuha sila para pumatay ng tao. At ang taong 'yun ay si Lance Saavedra. Tiningnan niya ang doll shoes niya. Nung umalis sila sa store ay naalala niya na sinabihan siya ni Lance na nababagay sa kanya ang Cinderella crystal shoes na suot niya at binili ni Lance ang shoes na 'yun para sa kanya. Binilhan din siya nito ng small skirt na napakamahal. In this case, ay kailangan n'yang bayaran ang mga bagay na binili sa kanya. Matapos niyang mag-isip ay kinuha niya ang maliit na kutsilyo na nasa bag niya at pumunta s'ya sa ilalim ng mga sasakyan ng mga lalaking 'yun. Sampung minuto ang nagdaan, nagmamaneho na si Lance papunta sa starting line, at nakalinya na rin ang mga professional dr
Titingnan sana ni Lucien si Lance nang napansin niya nn khang nakikipagtalo ito ngayon sa baba. Napakunot ang noo ni Lucien habang nakatingin doon at napatingin siya sa kapatid niya, "Dito ka lang, bunso. Bababa lang ako titingnan ko lang sa baba." Matapos n'yang sabihin ang bagay na 'yun ay agad siyang tumakbo pababa. Maliit lang si Lance sa mga kaharap n'ya ngayon at mahina lang ang boses nila kung pakikinggan man sa taas. Nakikita niya mga seven o eight ang kaharap ngayon ni Lance at nasa mga 30 years old na ang mga ito, malalaking tao at may mga tattoos sa katawan nila and nakakatakot na mga mata. Nakikita nila na nakakatakot ito. "Lance, don't be impulsive. Malalaking tao ang mga nandyan ngayon." Hinila ni Lucien ang braso ni Lance sa kanila na papunta sa mga malalaking tao. "This is your place, kung ayaw mong makipag-compete, wala namang fo-force sa 'yo. Just have someone drive them out." Matapos marinig ni Lance ang bagay na 'yun ay hindi siya nagsalita at maya't maya a
"Felicia, bakit ganun na lang?" Natigilan naman si Lance na lalabas na sana sa store at napatingin naman siya sa kanila. Hindi naintindihan ni Felicia kung bakit selos na selos ngayon si Lucien tungkol sa pagtawag niya ng Brother kay Lance. Ginawa niya ang bagay na 'yun para na rin maiwasan na magalit si Lance na parang pufferfish. Ginawa lang n'ya 'yun para mapakalma niya si Lance at napabuntong hininga na lang si Felicia at lumapit siya at pinat niya ang ulo ni Lucien. "Dahil mas bata ka pang mag-isip kaysa sa akin," seryosong ani ni Felicia sa kanya. Natahimik naman si Lucien dahil sa sinabi nito at isang malakas na mga tawa ang naririnig sa loob ng store at isa na roon ay si Lance. Matapos sabihin 'yun ni Felicia ay napatingin s'ya sa may pintuan at nakikita niya si Lance tumatawa pa rin. "Matalik na kaibigan mo naman si Brother Lance. Mali bang tawagin ko siyang Brother? At dahil kaibigan mo rin siya ay tawagin mo na rin siyang Brother." Dahil sa sinabi ni Felicia ay na
"Mukhang pumuti ka at tumaas, bunso." Tiningnan ni Felicia ang buong katauhan niya sa isang full-length mirror na nasa harapan niya. Ang original dark color skin niya ay unti-unti nang namuti na parang harina at ang mukha niya ay nagsimula ng mag grow fresh, at hindi na katulad noon na sobrang dry. At sa height niya... "Hindi pa ako tumataas, nagsuot lang ako ng sandals kaya ako tumaas." Dahan-dahan namang umiling si Felicia at tumingin siya kay Lucien. Hindi napigilan ni Lucien na tumawa ng malakas at pinat niya ang ulo ni Felicia para i-comfort ito, "You will grown taller in the future, wag kang mag-aalala. Maraming kaguluhan sa mundong ito, kailangan mong tumaas agad bago ka magsisi." Nagulat naman sila dahil sa sinabi ni Lucien. "We didn't expect na hindi ka lang namin nakita ng ilang araw ay nagkakaganito ka na. Marunong ka ng magturo sa kapatid mo ng philosophy. At masaya kami na pinalaro mo siya sa amin ngayon." Napa-roll eyes na naman si Lucien. "Go away and stop ta