แชร์

CHAPTER 6

ผู้เขียน: AuroraPables
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-29 15:41:48

"WHY did you answer your Auntie like that, huh?! I heard you were still arguing with her" Azrael said angrily to me so I gasped because of the annoyance I was feeling.

"You don't know what I am like to my Auntie, you don't know what my story is so you don't have the right to tell me that" I said to her annoyed so I was rolled my eyes to him.

He faced the big window and looked out of it.

I can see how annoyed he is with me because of what I did to my Auntie. I can't blame my Auntie for being that way because first of all she almost killed my mom.

FLASHBACK:

Nakatutok ang baril ni Auntie kay mom. Gusto ko tumakbo patungo kay mom pero hindi ko magawa dahil hawak ako ng dalawang tauhan ni Auntie. While Mom was shaking with fear as Auntie pointed the gun at Mom.

"Auntie! that's enough! don't shoot my mom!"

I shouted so it faced me. she laughed at me while pointing her gun at me. She came to me and said.

"I didn't know there was a brave woman in our family, and you are the only one, Everlynne" Auntie said with a smile while the gun was pointed at my chin.

Patuloy pa rin ako sa pagpupumiglas dahil gusto ko na talagang sapakin ang Auntie ko dahil sa inis na nararamdaman ko.

Naglakad siya ulit papunta kay mom. She traced the gun to my mom's cheeks while she was smiling and looking at me so I felt even more angry and annoyed with my Auntie.

Auntie held mom by the neck while pointing the gun at mom's head.

"Auntie!" I screamed in panic and continued to struggle.

"Don't hurt my mom! Ako nalang ang saktan mo! Wag na si mommy!" Iyak na sabi ko at nakakaramdam na ako ng panic dahil tumatawa na si Auntie sa akin.

Nagkatinginan kami ni mom at nahihirapan na ang mom ko na huminga because she have a asthma.

Tumingin ako ng galit kay Auntie.

"Oh, what a sweet little girl, Everlynne. You want to sacrifice yourself for your mom?" Tanong niya sa akin habang nakangising tingin sa akin. Of course she is my mom, I will sacrifice myself.

"Of course, I am. My mom not like you, binigay ang anak sa iba para lang sa lalaki? Para sa kapangyarihan?" Nakangising tanong ko sa kaniya. She was angry right now because what I said.

Lumapit siya sa akin and she pulled my hair kaya napangiwi ako sa sakit.

"How dare you to say that?! Huh?!" Galit na sigaw niya at tinututok niya sa aking baril na hawak niya.

"Wala kang karapatan na sabihin sa akin yan!" She said. She was triggered.

"Why? It's true, right?" Nakangising sagot ko at sinampal ako ng aking Auntie.

"Juliet! Stop hurting my daughter!" Sigaw ni mom. Tumingin ako sa direksyon ni mom.

Bigla kaming nakarinig ng putok ng baril mula sa labas.

"Tignan niyo kung sino yon!" Utos ni Auntie sa kaniyang mga tauhan.

"Ma'am! Yung kuya niyo po at si Mr. Azrael Salvatore!" Sigaw ng isang tauhan ni Auntie. Bigla niya nabitawan ang baril na kaniyang hawak. Pinakawalan ako ng dalawang tauhan niya ng tinapik niya ito sa mga braso.

Kaagad ako tumakbo kay mom, hindi ko inintindi ang nasa paligid ko. Ang mom ko ang mahalaga.

"Mom, wake up! Mom! Please!" Nagpapanic na aking sabi ngunit dumidilim na rin ang aking paningin dahil sa hilo na aking nararamdaman.

"Mom! Dad is here, mom we are safe na" tinapik tapik ako ang pisnge ni mom pero hindi talaga nagigising

ito. Marami na rin pasa si mom dahil sa ginawa ng mga tauhan ni Auntie kay mom.

Halos patayin na nila ang mom ko. Wait for my revenge Auntie. I will torture you kagaya ng ginawa mo kay mom.

END OF FLASHBACK:

"Everlynne! Wake up! You are dreaming" lalaking gumigising sa akin. Tinignan ko ito at si Azrael lang pala.

"What's wrong?" Pag-aalalang tanong niya sa akin.

"Nothing, I just dream about my mom" sagot ko sa kaniya. Tumango lang siya sa akin at saka inilagay niya ang pagkain sa akin harapan.

"You need to eat, it's already 1pm in the afternoon" sabi niya sa akin. Tumingin ako sa orasan at totoo nga. It's already 1pm. Napahaba ata tulog ko dahil anong oras na rin kami nakauwi kagabi.

Kumain nalang ako habang siya ay focus sa kaniyang laptop. Tahimik lang kaming dalawa sa kwarto.

Bigla ako napaisip tungkol kay Amelia. How is she?

Napabuntong hininga ako dahil puupuntahan ko pa pala si Amelia ng di nalalaman ni Azrael.

Bantay sarado na ako ng mga bodyguards niya sa tuwing lalabas ako ng mansion. Hindi rin naman ako makakalabas ng hating gabi dahil may mga bantay rin sa labas. Kahit sa gate may bantay.

I need a plan para makatakas at bumalik sa umaga.

Napairap tuloy ako ng wala sa oras dahil sa inis na aking nararamdaman na naman.

Grabing apaka iritable ko talaga, hayst!

Tumingin ako sa kaniya direksyon. He wears glasses and it suits him. I didn't know that I was staring at him for so long, I kept falling more and more even though I knew he wouldn't fall for me.

"Why are you looking?" he asked me and removed his glasses.

"H-huh? no ah! is it bad?" I sneered at him and he chuckles.

"No, I thought you are interested to sit next to me" I raised my eyebrows because of what he said.

I didn't answer him and our conversation might end in irritation.

But.. he is handsome when he is wearing his glasses.

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 32

    I am now in front of dad's mansion. My hands are shaking because of the nervousness I feel.I look at the man next to me. He is tall, mestizo, and has round eyes. I think he is dad's bodyguard."Ma'am, let's go na po. Nag-aantay na po dad niyo sa loob."Napatingin ako sa kaniyang direksyon. May pagkagwapo rin siya pero mas gusto ko pa rin ang tangkad, mukha, at katawan ni Azrael.Kailangan ko itong gawin dahil ayaw na sa akin ni Azrael.Papasok palang kaming dalawa ng sumalubong ang dad ko na nasa may pinto. Nakatingin ako sa kaniya ng masama pero kaagad ko binago ang aking ekspresyon.Ayoko na mahalata niya na galit ako sa kaniyang ginawa."Dad."Peke akong ngumiti sa kaniya para lang malaman niya na masaya akong nakikita siya kahit hindi."It's a good thing you came to visit because we have guests today." He smiled at me as he said that.He took me inside where the guests were at a long table. There was one empty seat and I might sit there."Have a seat, Everlynne."Dad pointed to t

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 31

    GABI NA ulit. Dilim ang nakita ko sa labas ng bintana.Bumukas ang pinto kaya ako napatingin roon. Nakita ko si Azrael na pagod na pagod."Ano ginagawa mo dito?" Malamig na aking tanong sa kaniya.Hindi siya sumagot sa akin at nakatitig lamang siya."Kung ayaw mo na ako makita. Huwag mo pilitin ang sarili mo na magpakita sa akin. Kung sasaktan mo yung damdamin ko ng ganito, ibalik mo nalang ako dad."Umupo siya sa gilid ng kama ko at tuloy pa rin ang kaniyang pagtitig sa akin.Ano ba iniisip nito? Bakit ba siya nakatingin lang sa akin?"Gusto ko kasi nakikita kang nahihirapan. I want to see you go crazy here all by yourself. I know how much you love me. It's crazy, isn't it?" He smiled at me.I slapped him. I felt my tears welling up in my eyes again."That's why you should return me to my dad because I don't want that to happen because I don't want to lose the child in my womb. If you don't want the child.. well, just give this baby to me. Don't involve the child who is your own bloo

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 30

    ILANG ARAW na ako hindi pinapansin ni Azrael. Hindi ko alam kung ano ba ang nagawa ko dahil okay naman kami nitong mga nakaraang araw.Nalaman ko rin na buntis ako. Hindi ko inaasahan ito. Gusto ko sopresahin si Azrael.Nilagay ko ang pregnancy test sa Isang maliit na box. Nakangiti ako dahil alam kong magiging masaya siya. Kahit ilang araw niya ako hindi pinapansin. Alam ko na baka pagod lang siya sa kaniyang trabaho.Pumunta ako sa kaniyang office para ibigay ang regalo na aking ibibigay."Fuck!" Rinig kong sigaw mula sa loob at boses iyon ni Azrael.Binuksan ko ang pinto. Kita ko na nagkalat ang mga papel sa lapag."A-azrael.." nauutal na aking saad."What now, Everlynne?!" Sigaw niya sa akin na aking ikinagulat.Azrael never shouted at me."Can you please leave?! I don't wanna see you!" He shouted again that made me flinch.I don't know what's happening to him, why is he like this to me."Why are you like this? What have I done?" I asked him with a questioning tone."What did you

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 29

    WARNING R-18DINALAW namin ni Vincenzo ang kanilang ina. Hinawakan ko ang kamay ni Vincenzo kaya napatingin siya sa akin."Kaya mo ba makita?"Tumango lamang siya sa akin. Binuksan ko ang pinto ng kwarto kung nasaan si Auntie Juliet.Vincenzo and I slowly walked towards his mother's bed.Auntie Juliet is very weak now. Auntie Juliet looked in our direction. Auntie smiled bitterly."S-sino i-iyang kasama mo, Everlynne?" Utal utal na tanong ni Auntie.Inalalayan kaagad ng nurse si Auntie para makaupo. Sinandal ang kaniyang likod sa headboard ng kama."Ah.. Auntie, si.. si Vincenzo po. Yung anak ninyo." Sagot ko naman.Kita ko ang saya sa mata ni Auntie kahit nanghihina na ito. Tinignan ko ang mukha ni Vincenzo ngunit wala man lang siyang reaksiyon ng makita niya ang kaniyang ina."Iwan ko muna kayo, Autnie." Paalam ko.Hinawakan ni Vincenzo ang aking kamay kaya napatigil ako sa aking paglalakad."Dito ka lang, baka ano magawa ko kay mama. Please, tita." May pagmamakaawa sa kaniyang sina

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 28

    NASA kusina ako ngayon at nagluluto ng tanghalian. Gusto ko kasi ipagluto ang dalawang pamangkin ko kagaya ng ginagawa ko dati.Narinig ko ang yapak mula sa aking likod at si Vincenzo pala ito. Malamig siya na nakatingin sa akin kaya napangiti ako sa kaniya. Inilapag ko ang paborito niyang pagkain na aking niluluto noon. Ang menudo."Ayan, menudo. Paborito mo yan, hindi ba? Tas si Seraphina ang gusto niya naman pancake." Nakangiting saad ko.Hindi siya sumagot sa akin at kumain na lamang siya. Umupo ako sa tabi ng pamangkin ko. Hahawakan ko na sana ang kamay nito ngunit lumayo naman siya sa akin.Anong problema?Napausog nalang ako sa aking kinauupuan."Asan si Seraphina? Tulog pa ba?" Tanong ko ng mahinahon.Tumango lamang siya sa akin.Ayaw ba niya makipag-usap sa akin?"Ah.. Vincenzo, kamusta nga pala kayo? Maayos na kayo don? Naka kakain ba kayo?" Sunod sunod na aking tanong."Okay lang kami don. At tsaka, aalis rin kami ni Seraphina rito. Hindi kami magtatagal dito. Buntis si Ser

  • The Vows I Never Wanted    CHAPTER 27

    WARNING R-18NASA private plane kami ngayon ni Azrael. Gusto niya kasi pumunta sa italy para tignan ang ibang negosyo nila.Kaming dalawa lang ngayon dito dahil nauna na sila Silvio at Tom pumunta sa italy para asikasuhin iyon."Baby, let's have coffee." Bulong niya.I just nodded to him and we both sat down on a long couch. It was just the two of us here now because he wanted it to be just the two of us.While I was drinking coffee, I felt him put his arm around me. A little later, I felt his hand go down my arm."What are you doing?" I asked him softly and put down the coffee I was drinking."Nothing, just.. wanna touch you." he replied.He kissed my shoulder while his other hand gently caressed my shoulder.I let him kiss my neck until his kiss rose to my neck.I felt his warm breath on my ear.He caressed my thighs and spread them apart. My eyes were closed and he just let me feel him.I moaned as he nibbled on my ear while he continued to caress my thighs until he touched my inne

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status