Chapter 9

"'Yung totoo, ayaw mo ba?" nag-aalalang tanong ko kay Leo na kasayaw ko na ngayon at kanina pa siya tahimik na nakatingin sa mukha ko. Mukha nga siyang naglalakad kanina sa ulap habang ginigiya ko siya papunta sa gitna ng ball room para magsayaw. Oo, ako na ang desperada. E sa crush ko siya. Isa pa, si Bliss nga, niyaya rin si Drei, ba't ako mahihiya? Come on, 21st century na tayo.

Ayoko na rin gawin 'yung goal ko na maging first dance ang first love ko. Siya na lang sa first kiss ko. P'wede naman 'yun. 

"Of course, gusto," mahinang sabi niya pero mas nagtaka lang ako sa sinabi niya. Kasi nanginginig ang mga kamay niya na nakahawak sa bewang ko. "I want this. I want you, Luna," mahinang sabi niya.

Napabuntong-hininga ako at inalis ko ang mga kamay ko sa balikat niya. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa bewang ko at nilagay iyon sa likod ko kaya mas napalapit siya sa'kin na kinagulat niya na naman. Ramdam kong nanlalamig ang mga kamay niya.

Shems! Ano ba 'yan, Leo! Ikaw 'yung may pinakamalakas na loob na taong nakilala ko tapos manlalamig lang ang kamay mo dahil sa sayaw na 'to?

"Kalma. Sayaw lang 'to," nakangiting sabi ko at binalik ko sa balikat niya ang mga kamay ko. "Ang cute mo talaga sa malapitan," sabi ko pa dahilan para mamula siya kaya natawa ako nang bahagya. Oh God I really love to do this to this man. "Magcontacts ka na lang kaya? Ang hot mo 'pag walang salamin."

"Luna Almira, ang pasaway mo," mahinang sabi niya. Napahigpit ang pagkakahawak niya sa bewang ko kaya bumangga na talaga ako sa dibdib niya na kinagulat niya na naman. Ang cute niya talaga. Sarap asarin!

"Sorry, Pres," sabi ko. "'Di ka nila p'wedeng makilala kasi malalagot ako nito. Pati ikaw."

"Kung hahayaan mo lang sana akong tulungan ka, hindi tayo mahihirapan," aniya kaya napangiti ako at umiling.

"Okay na 'tong ganito. Magkaibigan naman tayo. 'Di naman natin kailangang pumasok sa isang commitment para i-justify 'yung feelings natin." Isa pa, gusto ko lang naman siya. Hindi pa ako sure sa nararamdaman ko. Baka kasi magbago rin 'to sa paglipas bg panahon. O baka hanggang crush ko lang siya. Ayokong isettle siya sa hindi siguradong feelings. Hindi pa ako stable.

"But I want you to be mine, Luna."

"Ang bilis naman nun, Pres," natatawang sabi ko pero 'di siya ngumiti. Ang lalim ng mga titig niya. Gusto kong malunod pero gusto ko ring mailigtas ang sarili ko.

"We'll take it slowly," unti-unti siyang ngumiti kaya tumango na ako nang bahagya.

Isa sa mga rason ko kung bakit ayaw ko pang mag-commit ay dahil ang dami ko pang dapat unahin. Ayokong may dumagdag sa priorities ko. Mahihirapan akong gawin ang mga dapat kong gawin kung commited ako sa kanya. Hindi kasi p'wedeng updated siya sa lahat ng plano ko. Hindi lang naman kasi love ang reason kung bakit nagcocommit ang isang tao. Dapat, handa ka rin sa responsibilities... at hindi pa ako handa. Ni hindi ko nga alam kung mahal ko na siya. Ang hirap naman maging teenager.

Oo gusto ko siya, pero alam ko sa sarili ko na hindi pa stable ang feelings ko sa kanya. Maybe he had my first dance, but he's not my first love. May gusto lang talaga ako sa kanya. Pero binigay ko na ang first dance ko kasi hindi ko alam kong magkakafirst love pa ba ako. Baka maikli na lang ang panahong meron ako.

I need to live like this is my last day.

•••

Leo and I stayed as friends for years. Pero 'di ko inakalang mahirap pala kapag nasa friendzone ka lang kahit alam mong pareho kayong may gusto sa isa't-isa. Kasi wala kang karapatang magdemand sa kanya at ipagmalaking sa'yo siya. Kasi hindi naman talaga. Wala naman talagang kayo. Mas pinili niyo kasi sa safest zone; friendzone.

Sina Sol at Alanis, improving na. Oo na, sila na. Si Alanis ang nanligaw. Bilib din talaga ako sa babaeng 'yun. Alam niyang mahihirapan si Sol na tanggihan siya. Pero sa nakikita ko, nagkakafeelings na rin si Sol for Alanis kasi minsan, nababanggit niya na out of the blue ang pangalang Alanis nang hindi ako ang nauunang mag-open ng topic. Natutuwa ako kasi mas naging open din kami ni Sol sa isa't-isa. 'Yun nga lang, mas naging pranka siya sa'kin. Nakakasakit na siya minsan pero at the end of the day, naiisip ko na para rin naman sa'kin ang mga sinasabi niya. Kailangan niya raw maging pranka kasi ang manhid ko raw. Duh! Nagigets ko naman agad ang mga sinasabi niya.

'Yung pakiusap ko naman kay Atty. Cha, naibigay niya na sa'kin. Inampon na nila ako. Ang kapal ko, sobra. Pero kailangan kong mag-paampon para pagbigyan niya ako sa gusto ko. Sa bahay nila ako tumitira kasi kailangan iyon. Baka maging void ang pag-adopt nila sa'kin e. Pero minsan, sa condo ko ako umuuwi.

Sina Nanay Anne, nasa probinsya na. Nakiusap na kasi si Ate Kiss na huwag nang magtrabaho si Nanay Anne dahil matanda na siya. Isa pa, malaki na rin ang kinikita ni Ate Kiss at wala naman siyang pamilyang binubuhay ngayon maliban kay Nanay Anne kaya hindi na kailangan pa ni Nanay na magtrabaho.

So iba na ngayon ang nangangalaga ng bahay. Hindi ko na kilala pero sabi ni Atty. Cha, mapagkakatiwalaan naman daw. Nandito pa rin si Kuya Teddy kaya paminsan-minsan ay dumadalaw ako.

"Ang OA," sabi ni Ate Jaida kay Alanis na parehong inaayusan ako. Wala raw kasi silang tiwala sa make-up artist na hinire ni Atty. Cha for this debut. 

Nakauwi na rin pala si Ate Jaida and yes, graduate na siya. Ngayon ay magtitake siya ng medicine dito sa university rin namin para makapagdoctor na siya. Si Alanis at Sol, graduating na. Mabuti nga at gagraduate sila on time. Ako naman, college na. I took architecture! Yes, same kami ni Sol at Alanis. Ang saya kasi ng course niya kahit mahirap. Isa pa, may mga natututunan ako sa kanya kapag nagkakausap kami.

"That's not OA. Bagay 'yan sa gown niya," sabi naman ni Alanis habang minimake-up-an ako pero pinigilan siya ni Ate Jaida at siya na ang pumalit sa pwesto nito.

"Almira is a strong woman but she don't need to look strong during her debut. Make it light," aniya habang tinatanggal ang ibang make-up. Huminga ako nang malalim at tumayo.

"Magpupulbos na lang siguro ako. Mag-ayos na kayo," sabi ko at tumakbo papunta sa CR para maghilamos. Nilock ko ang CR para hindi sila makapasok kaya naman ngayon ay katok sila nang katok. Mukha tuloy akong barbie na makapal ang make up. Pinaglalaruan yata nila ako, e.

Tinawagan ko si Bliss na ngayon ay naghahanda na rin kasi kasali siya sa 18 candles ko. Hindi naman iyon nagpapahuli, e. Same kami ng strand sa senior high at same din kami ngayon ng course. Bestfriend na nga ang turing niya sa'kin. Mas madalas pa kaming magkasama kaysa kay Sol. Grabe talaga siya.

"Hey, debutant. Why did you call?" she asked. 'Di naman siya pala-english pero napipressure daw kasi siya kay Ate Jaida. Yes, nagpupunta siya sa bahay ni Atty. Cha kapag bored siya. Nakakaaway niya tuloy minsan si Nixon.

"Ang ganda mo nung debut mo," sabi ko na tinawanan niya naman.

"Of course, its in the blood, Luna. Gusto mong malahian?" pagmamayabang niya. Natawa ako at napailing. Baliw talaga.

"Ikaw nag-make up ng sarili mo nun, 'di ba?" tanda ko pa na pinagmamayabang niya ang sarili niya nun. Gagawa na nga raw siya ng YouTube channel dahil dun pero 'di naman natuloy.

"Yes! Why?---ah no! I knew it! Pangit mag-make up si Alanis, 'no? I told yah! Nagseselos 'yan sa'yo kasi close kayo ng boyfie niya. Ipapahamak ka talaga niyan." Blah blah blah ang dami niyang sinabing paninira kay Alanis but after more than one hour, dumating na siya sa k'warto ko. Nalungkot naman sina Ate Jaida at Alanis kasi pinagpalit ko sila sa isang madaldal na babae. "Ganda ko talaga. Come here, baby. Sit here. Simulan natin ang transformation mo," sabi niya habang pinapaupo ako sa upuan ko. Inalis niya ang salamin sa harapan ko para raw may spirit of surprise. "Subukan mo namang ngumiti all throughout the celebration kasi magmumukha kang multo if not. Remember, Spanish era ang theme ng debut mo," pag-papaalala niya.

Pang-Spanish era ang napili kong theme ng debut ko para maiba naman. Dito sa bahay ng parents ko gaganapin ang debut. Pupunta rin sina Ate Kiss at Nanay Anne. 'Yung friends ko noong high school sa dati kong school, nakalimutan na ako. Nakakalungkot pero okay lang. Ilayo na nila ang sarili nila sa kapahamakan. 'Yung friends namin ni Bliss noong SHS at JHS, darating. Lalo na 'yung dating SSG officers. Yes, kasama si Leo. Hindi ko akalain na magiging kaibigan ko sila at ang mga kaklase namin that time despite of me kept on pushing them away. 

Naging mabilis ang preperation. Magsisimula na ang debut. Soot ko ang ball gown ko na kulay ginto at off shoulder. Bagay na bagay ang make up ko sa gown ko. Thanks to Bliss na kuhang-kuha ang taste ko. Naging masaya naman sina Ate Jaida at Alanis nang makita ang ginawa ni Bliss kaya 'di na sila nagtatampo.

Hindi ko na sasabihin lahat ng nangyari sa debut. Basta ang alam ko, sobrang saya ko na nandito silang lahat. Naiiyak ako kasi kahit wala ang parents ko, kitang-kita at ramdan kong maraming nagmamahal sa 'kin. Ang dami kong pamilya. Pero natatakot din ako kasi marami palang p'wedeng mawala sa'kin kapag bumalik si Marcus. Though sinasabi ni Leo na hindi na iyon makakalabas, nakakaramdam pa rin ako ng takot.

Para kasi akong namamangka sa gitna ng tahimik na dagat. Sobrang tahimik ng alon, ng tubig. Ang dagat na ito ang buhay ko. Sa sobrang tahimik, alam kong malalim ang pinamamangkaan ko. At sa ilalim nun, mas mapanganib. P'wede akong mamatay kapag lumubog ang bangka ko. Wala akong makakapitan kasi lahat ng taong nasa bangka ko, malulunod din. Siguro, makakatagal kami ng ilang araw pero mamamatay pa rin kami. Kaya bago kami lumubog, dapat, makahanap na ako ng madadaungan. Kaso hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magsagwan. Hindi ko alam kung saang direksyon ako pupunta. Baka mas mapalayo ako kapag mali ang tinungo ko.

"Thank you," sabi ko sa harap ng mic. Tapos na ang 18 candles. Pabibo talaga kahit kailan si Bliss. Magmodel ba naman papunta sa 'kin nang iabot niya ang kandila sa'kin. "I didn't expected that this debut would be this big. Ang dami niyo. I thought, only few will come. Pero ang dami ko pa palang kapamilya. Though my biological parents aren't here, nandito naman kayo. Ang saya ko. I don't know what to say."

Naiiyak ako habang tinitingnan silang lahat na nakangiting nakatingin sa 'kin. Kakayanin ko bang mawala sila? Of course no. I wanna keep them all. Sana wala ng problemang dumating. O kung meron man, sana kayanin ko.

To be continued...