Chapter 4: The Morning After

MAAGANG nagising si Zenie dahil sa alarm ng kanyang phone. Bahagyang nakaramdam ng pagpintig sa kanyang sintido si Zenie.

“Shit! I probably caught a chill from standing out in the road last night—it seemed like a cold was on its way,” wika nito habang dumadaing.

Hinilot niya ang kanyang sintido para bahagyang mabawasan ang sakit ng ulo na kanyang nararamdaman habang naglakad patungo papalapit sa kanyang maleta. Binuksan niya iyon para kumuha ng damit ngunit sa pagkuha niya ay may nahulog siyang maliit na pulang bagay. Nagpagulong-gulong pa ito sa sahig ng ilang ulit bago tumigil.

Napataas ng kilay si Zenie nang makita ang pulang robot na may suot na pulang sumbrero. Sa kanyang pagkakaalala iyon ang kauna-unahang ginawa ni Aice na robot na may AI chat program. Nakakapag-store rin ito ng mga message at pwedeng makapag-reply through voice mail. Binuksan niya ang app sa kanyang phone at ni-link iyon sa sa robot at sinubukang kalikutin. Makalipas ang ilang saglit ay tumunog ito.

“Do you love me?”

“No.”

Sa kabila na sa robot lang iyon nanggaling ay wala itong pinagkaiba sa boses ni Aice nang gabing sagutin din nito ang kanyang tanong kung mahal ba siya nito.

Napahagalpak nang mapait si Zenie nang sandaling iyon. Ngayon niya lang napagtanto na matapos ang walong taon ay ngayon niya lang natanggap ang katotohanan. Napatingin siyang muli sa robot na hawak niya, kakaiba talaga ang kanyang asawa. Gagawa talaga ito ng paraan para patuloy siyang ipahiya at ipamukha ang katotohanan na kailanman ay hindi siya nito mamahalin.

“Gumawa pa talaga siya nito para mas lalo akong masaktan,” sarkastikong ngisi ni Zenie na puno ng pagkapoot.

Sa inis niya ay binato niya ang robot sa kung saan. Ngunit biglang nagbago ang emosyon na kanyang nararamdaman nang makita niya ang singsing na kanyang suot. Diamond ring iyon at bakas na kung gaano na ito katagal. Pinili lang iyon ni Aice nang basta-basta na lang para lang may singsing na maibigay sa kanya.

Tandang-tanda niya na kailangan niyang suotin ang singsing na iyon sa tuwing pupunta sa mansyon ng magulang ni Aice, o kaya kung kailangan nilang magpanggap sa harap ng ibang tao o kaibigan nito. Their marriage had always been a one-woman act.

Muli, napatawa nang mapakla si Zenie dahilan para mas lalong naramdaman niya ang pananakit ng kanyang ulo. Sa inis ay tinanggal niya ang singsing na kanyang suot.

“This—this was all I had gained from the marriage,” palatak niyang saad.

Napapikit ng mga mata si Zenie at makalipas ang ilang saglit ay idinilat niya ang mga ito at tumingin sa bintana kung saan kitang-kita niya ang papasikat na araw.

Next time I see him—when it’s time to sign those divorce papers—I’ll throw it all back in his face. Every lie, every betrayal. He’ll finally see the woman he tried to break, standing stronger than ever.

***

NAGISING si Aizen nang maramdaman niya ang mahinang tapik ni Aling Marilyn sa kanyang braso. Dahilan wala ang kanyang mommy ay nakabwelo siyang maglaro hangga’t gusto niya. Walang magbubunganga sa kanya. Walang bedtime story, o magpapatulog sa kanya nang sapilitan. 

Pupungas-pungas ay bumangon ito sa kanyang pagkakahiga. “Where is mommy? I need to brush my teeth,” saad nito sabay hikab nang mahaba.

“Young Master, wala po si Ma’am Zen may pinuntahan siyang business trip kaya po ako  muna ang mag-aalaga at mag-aasikaso sainyo,” paliwanag ng matanda.

“Oh, okay.”

Dahil sa kanyang narinig ay nakaramdam nang bahagyang pagkadismaya si Aizen. Madalas kasi kapag nasa bahay ang kanyang mommy ay ito ang una niyang nakikita sa kanyang paggising—tutulungan siyang magbihis at mag-ayos para sa araw na iyon. Mabait si Aling Marilyn ngunit magaspang ang mga kamay nito at hindi siya komportable.

Napansin ni Aling Marilyn ang malungkot na reaksyon ng bata dahilan para mahinahon itong nagbigay ng suhestiyon. “Bakit hindi niyo po tawag si Ma’am, Young Master at tanungin kung kailan siya babalik? Sigurado po akong matutuwa siyang marinig ang boses niyo.”

Bahagyang natuwa si Aizen sa suhestiyon ngunit mabilis ding iniling ang kanyang ulo dahilan para matauhan. “No, no!” mariin nitong saad.

I am finally free! I don’t care when Mommy is coming back. The longer she stays away, the better! Every day without her feels like a big, fun break—no rules, no yelling, just me doing whatever I wanted!

“I’ll do it myself.” Sabay tulak sa kamay ni Aling Marilyn at nagbihis mag-isa.

Matapos niyang maghilamos ay dali-dali itong bumaba ng hagdan para kumain ng agahan. Siya lang ang nasa hapag-kainan at maagang umalis ang kanyang ama dahil sa trabaho.

Matapos kumain ay nagpunta si Aizen sa theater room at doon nanood ng cartoons at nang magsawa ay naglaro ng video games hanggang gusto niya. Ngunit makalipas ang ilang oras ay unti-unti siyang na-boring.

“Playing alone is not really fun.”

Biglang sumagi sa kanyang utak ang imahe ni Naiana.

“I miss Tita Iana,” nakanguso niyang saad.

Kagabi, hindi siya pinayagan ng kanyang ama na pumunta ng kompanya kasi magiging busy ito.

“What am I going to do?” tanong nito sa sarili habang nakatingin sa kawalan.

Matapos ang ilang segundo ay isang magandang ideya ang sumagi sa kanyang isipan.

“Daddy likes Tita Iana the most. If I told Tita Iana that I badly wanted to see her, Daddy will surely won’t say no”

Nang ma-finalize na ni Aizen ang kanyang sasabihin ay mabilis niyang kinuha ang kanyang phone at tinawagan ang kanyang Tita Iana. Wala pa ilang saglit ng kanilang pag-uusap ay agad na pumayag si Naiana na magkita sila. Dahilan para mabilis siyang nagsabi kay Aling Marilyn na bihisan siya at nagpahatid sa kanilang driver sa opisina ng kanyang ama.

“It’s okay if Mommy’s not here—I have Tita Iana, and she plays with me and makes everything fun!”

***

NANG maibaba na ni Naiana ang tawag ay kaagad na ibinaling nito ang tingin kay Aice at itinuloy ang pakikipaghalikan.

“Why did you agree so easily to let him come here?” tanong ni Aice na bahagyang may pagkairita sa tono nito.

“Hey, babe! Don’t act like that,” malanding awat ni Naiana. “Aizen is your son.”

“Yeah, he is. But how can I have you if there’s someone else around?” tanong ni Aice sabay halik sa labi ni Naiana. “How can I have this?” Sabay hawak sa malusog na dibdib ng dalaga.

“Babe, it’s only for a few hours. He’s just a kid and gets tired easily—nothing to worry about. Let me handle this so we can have our time later.” At isinubsob ang mukha ni Aice sa dibdib niya. “ou can have it your way, all the way you want.” Dagdag nito at bahagyang idiniin ang pagkababae nito sa namumukol na pagkalalaki ni Aice.

Napaungol naman si Aice sa ginawa ni Naiana dahilan para yakapin niya ito nang mahigpit at nilagyan ng mark sa leeg nito. “You’re such a really naughty cat.”