Chapter 3: Silent Goodbye

BUSTILLOS’ MANSION,

Mabilis na bumaba si Zenie sa kanyang kotse na kung saan agad siyang sinalubong mga katulong.

“Good evening, Ma’am Zen,” bati ng mga katulong sa kanya ngunit hindi niya iyon pinansin at dali-daling nagtungo sa kanyang kwarto. Sa kabila ng pagiging mag-asawa nila ay hindi sila natutulog sa isang kwarto.

Kinuha niya ang isang maleta at isa-isa roon nilagay ang ilan sa kanyang mga damit at mga alahas na madalas niyang gamitin. Habang nag-iimpake ay nakita niya ang secondary credit card na binigay ni Aice sa kanya na naka-link sa account nito. Buong akala niya ay kaya nagiging mahigpit ang kanyang asawa sa kanyang paggagastos ay dahil sa ayaw nitong abusuhin niya ang pera na meron sila ngunit hindi pala, bahagi iyon ng pagkontrol sa kanya. 

Alam niyang ganoon ang pagtrato na binibigay nito sa kanya dahil sa pinilit lang ito ng mga magulang na pakasalan siya para iwasan ang malalaking kahihiyan.

“Ang tanga ko at nagpakontrol pa ako sa kanya!” mariin niyang pangaral sa sarili.

Sinubukan niyang maging malapit kay Aice kaya nag-apply siya bilang ES developer sa kompanya nito, pero sa kabila ng magandang background at pagkakaroon ng PhD sa Computer Science ay mabilis siyang ni-reject nito kahit na hindi pa nagkakaroon ng interview. Doon niya lang nalaman na utos iyon ni Aice dahilan para hindi siya natanggap sa Nexora.

“If being Mrs. Bustillos is what you want, then know your place—and it’s not in the company boardroom. Stick to the home and leave business to those it actually involves.”

Iyon ang mga katagang binitawan sa kanya ng kanyang asawa ng panahon na iyon.

Ngayon na binabalikan niya ang mga taong naging mag-asawa sila ay labis siyang naawa sa kanyang sarili. Ni isa sa mga sandaling iyon ay hindi sila naging mag-asawa sa paningin ng mga tao o kahit sa mga naging kilos nila.

Napatawa nang mapait si Zenie. “Napakatanga ko.” Sabay sapo sa kanyang noo.

Ilang segundo ang lumipas nang maikumpas muli ni Zenie ang kanyang sarili at mabilis na lumabas ng kwarto na hindi na nagawang tignan muli sa huling pagkakataon.

“Saan ka po pupunta, Ma’am Zen?” tanong ni Aling Marilyn na lumabas sa kusina nang marinig ang ingay ng maleta pababa ng hagdan ni Zenie.

“On a business trip,” maikli at malamig na saad ni Zenie at dire-diretso palabas ng mansyon.

Sa mga taong nagsama sila, alam niya kung anong ugali meron si Aice—kung gaano ito kawalang puso, maghiganti at gaano ito kahirap magpatawad. 

“Ma’am Zen, alam po ba ni Sir Aice na aalis po kayo?” tanong ni Aling Marilyn na hinabol pa siya sa labas.

“Yes. So you don’t have to worry,” tugon nito para pakalmahin ang matanda.

Tahimik na napapalatak si Zenie. “Bakit ko kailangan magpaalam kung aalis ako? Kung nagagwa niyang gumawa ng rason para lang makita si Naiana, bakit hindi rin ako?”

Hindi naman talaga isang business trip ang pupuntahan ni Zenie kung ‘di ang kaibigan niyang abogado. Hindi niya gusto malaman ng mga tao sa bahay na iyon ang kanyang pinaplano. Hangga’t maaari ayaw niyang makagawa ang mga ito ng paraan para hindi matuloy ang kanyang pakikipaghiwalay sa walang puso niyang asawa.

I’m tired. There’s no love left in this marriage, so let’s stop pretending. It’s time we talk about what’s left—money. It’s the least I deserve after giving everything to a marriage that gave me nothing in return.

***

PASADO alas-dyes ng gabi ay nakauw na rin ng mansyon sina Aice at Aizen.

Napansin ni Aice na tila hindi gumagalaw ang kanyang anak sa pagkakaupo at mahigpt ang pagkakahawak sa game console na binigay ni Naiana kanina rito.

“Daddy…” malambing nitong tawag sa ama na bakas ang pagmamakaawa. Alam kasi nito na sandaling makita ng mommy niya ang game console ay paniguradong kukunin ito sa kanya.

Naiintindihan ni Aice ang nais ipahiwatig ng anak dahilan para mapakumpas ang daliri nito sa ibabaw ng steering wheel at nag-iisip kung anong maaaring solusyon sa problema ng anak niya.

Tumingin si Aice sa kanyang anak. “Leave it in the car. She won’t rummage through my car.”

Nang marinig iyon ni Aizen ay labis ang tuwa nito. “Yay! Thank you, daddy! You’re the coolest dad in the world!” masayang puri ng anak. “You and Tita Iana are really cool!”

Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Aice nang marinig niyang sambitin ng kanyang anak ang pangalan ng babaeng mahal niya. Kaya kinuha niya ang game console ni Aizen at nilagay iyon sa glove compartment.

Nang makalabas ng kotse ang mag-ama ay mabilis na lumapit si Aizen sa kanyang ama. “Daddy, can I go to your place tomorrow to play with Tita Iana again?” tanong nito na sabik na sabik.

“No, you can’t. We’ll be busy.”

Gumuhit ang lungkot sa mukha ni Aizen nang sandaling iyon ngunit mabilis din iyon nawala. “Then can you take me to Grandma’s? I finally got Christmas break, but if I stay at home, Mommy’s just going to boss me around. It’s so annoying. I’m not happy at all.”

“On that part, I completely agree. You shouldn’t let your mommy boss you around. You’re a Bustillos—and no one tells us what to do. Got it?”

“Got it, daddy!” pag-sang-ayon ni Aizen sabay saludo.

Pumasok ang mag-ama sa mansyon kung saan agad naman silang sinalubong ni Aling Marilyn at pinagsilbihan.

Iginala ni Aice ang kanyang tingin sa buong paligid at bahagyang napakunot ng kanyang noo. “Where is Zenie?”

Alam niyang kahit hindi maganda ang nagiging trato nito sa asawa ay palagi itong naghihintay sa sala hanggang sa makarating siya at mag-aasikaso sa kanya ngunit nang sandaling iyon ay hindi niya ito nakita.

I told her to go home hours later, why isn’t she here yet?

Gumuhit ang pagkalito sa mukha ng matanda sa tanong ng kanyang amo. “Sir, hindi niyo po ba alam? Umalis po si Ma’am kasi may business trip po siya,” sagot nito.

“Business trip?” pag-uulit niyang saad. “That useless bank that barely had clients had business trips?” sarkastiko niyang tanong sabay palatak na bakas pang-iinsulto sa tono nito.

Hindi na lamang binigyan pansin ni Aice ang lakad ni Zenie. Wala rin naman siyang pakialam kung nasa bahay ba o wala ito, kung tutuusin mas gugustuhin niyang tuluyan na itong mawala sa pamamahay na iyon para magawa niya ng maiuwi si Naiana at makapagsama na sila sa malaking bahay at hindi lang sa maliit na condo niya.

“Daddy, did mommy go on a business trip?” paninigurong tanong ni Aizen.

“Yes.”

Nang marinig iyon ni Aizen ay labis ang tuwa ang kanyang naramadaman na umabot sa kanyang mga mata dahilan para maningkit iyon na kaparehong-kapareho sa kanyang ama.

“Daddy! Then I can bring the game console inside and play now!” nakangising sigaw nito.

Tumango si Aice bilang tugon.

“Yay! Since Mommy wasn’t home, I wouldn’t need to go hide at Grandma’s. Now I could be the little king of the house—no one would stop me!” sigaw ni Aizen habang lumulukso sa tuwa.

Hinayaan na lamang ni Aice ang kanyang anak na magsaya at tumungo sa kanyang kwarto para makapag-shower. Ilang saglit lang ito nag-shower at nagbihis ng pajama kung saan nakabukas lang ang collar nito dahilan para ma-expose ang matipuno nitong dibdib. Sa makisig na pangangatawan nito ay hindi malabong maraming maghabol lalo na nakakaakit na morenong kulay nito. 

Naibaling ni Aice ang tingin sa kanyang phone nang bigla itong tumunog na kaagad na kinuha. Nakita niyang galing kay Naiana ang message na iyon dahilan para mabilis siyang nag-type ng reply para sa dalaga, ngunit nasa kalagitnaan siya ng kanyang pagta-type nang maagaw ang kanyang atensyon sa may nightstand.

“Where the hell is it?”