Kabanata 02

Nyx's point of view

"GWAAGH!" Nanginginig ang balikat ko habang paulit-ulit na sumusuka.

Kanina pa ako pabalik-balik sa banyo simula nang magising ako.

Tumingin ako sa salamin. Nanlaki ang mga mata ko nang maisip kong hindi pa ako dinatnan simula noong nakaraang buwan hanggang ngayon.

Napatakip ako ng aking bibig. Hindi kaya...

Sumilay ang ngiti ko sa labi.

"Am I pregnant?" I murmured to myself while holding my belly.

Mabilis akong nagpunta sa OBGYN. Kailangan kong makasiguro upang malaman ni Mav. At baka...baka sa pagkakataong ito ay pipiliin na niya ako.

Kami ng anak namin.

"Congratulations Ms. Dela Cuz, you're 3 weeks pregnant." Anunsyo ng doctor habang nakangiti at pinakita sa akin ang isang papel.

May namumuong init sa gilid ng aking mata nang pagmasdan ko iyon.

"I-I'm pregnant," bulong ko habang nagagalak ang puso ko sa aking nalaman.

Halos hindi maalis ang mata ko sa papel kung hindi lang tumikhim ang doctor kaya binaling ko ang aking tingin sa kanya.

"I hate to say this but your pregnancy is very sensitive." Biglang sumeryoso ang kanyang mukha kaya umayos ako ng upo at nakinig sa susunod niyang sasabihin. "Hindi ka pwedeng ma stress o gumawa ng mabibigat na trabaho dahil maaari kang makunan. Ingatan po natin ang baby."

I held my belly softly. Hinding-hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa baby.

Niresetahan niya ako ng vitamins. Kahit hanggang sa pag-alis ng hospital ay hindi maalis sa aking labi ang ngiti sa magandang balita.

"Your dad would finally be happy baby," masigla kong sambit.

Nang makarating ako sa bahay ay agad ko siyang tinawagan upang ibalita sa kanya ang tungkol sa bata. Ngunit bigo akong napaupo sa kama nang hindi ko man lang siya macontact.

Kinagat ko ang aking ibabang labi. Hindi ako pwedeng maging malungkot ngayon. Huminga ako ng malalim at pilit na ngumiti. Nag-isip ng magagandang bagay upang idistract ang sarili.

Ngunit tatlong araw na ang lumipas hindi pa rin bumabalik si Maverick at hindi ko matawagan.

Isang araw ay napagpasyahan kong pumunta sa bahay ng kanyang mga magulang umaasang nandoon siya.

"Magandang araw—"

"Walang maganda sa araw kung ikaw ang unang bubungad." Matulis niyang tinuran na tila ba walang pakialam kung anong mararamdaman ko.

Ngumiti lang ako at hinayaan na lang. "Dito po ba umuwi si Mav?"

Ngumiwi siya. "Bakit ba kasi ikaw pa ang napili ni Maverick!" Bulalas niya na puno ng panghihinayang at parang hindi narinig ang aking tanong.

"Ma,"

"Huwag mo nga akong tawaging mama! I'm not your mama," sigaw niya, dumako ang tingin ko sa sahig.

"Ni hindi ka na dapat pang tumapak dito!" Singhal niya. Tipid akong tumango upang hindi na kami mag-away dahil hindi ako pwedeng ma stress.

"Pasensya na po,"

Iritable ang kanyang mukha na tiningnan ang aking kabuuan. "Bakit ba kasi si Nixie pa ang namatay—bakit hindi pa ikaw?"

Humigpit ang kapit ko sa aking damit. Sumikip ang aking lalamunan, halos hindi makalunok.

Kung alam lang nila. Ilang beses kong pinangarap na sana ako na lang. Kasi baka magiging masaya sila at makakalaya na ako sa lahat ng sakit na aking nadama.

Pinilit kong isuot ang maskara ng ngiti, kahit ang bigat na sa loob. Kahit halos mawasak na ako.

"Aalis na po ako." magiliw kong pahayag ngunit tanging pagkasuklam lang na titig ang aking natanggap at hinayaan kong tanggapin iyon.

Hinagod ko ang aking tiyan, pilit iniisip na sapat na ito upang tanggapin na nila ako.

Pero pagkalabas ko ng kanilang bahay ay bumuhos ang aking luha na kanina ko pa pinipigilan.

"A-ayos lang ako," pang-aalo ko sa aking sarili habang hinihimas ang aking tiyan na hindi pa kalakihan.

Pinilit ko ng gabing iyon na matulog ngunit hinahanap ko parati si Mav. Hindi ako makatulog ng maayos—laging may kulang.

Tiningnan ko ang kabilang side ng kama at iniisip na nandyan siya habang yakap ako. Pero mapait akong ngumiti kasi hanggang pangarap lang iyon.

***

GALING akong trabaho. Pauwi na. Pagbaba ko sa sasakyan ay sinalubong ako ng malamig na hangin—parang nagbabadya na isang trahedya.

Hindi ko na lang iyon napansin at nagpatuloy sa paglalakad. Pero bawat pintig ng puso ko'y sumisigaw ng pangamba.

Pagbukas ko ng pintuan ay madilim ang paligid tila ba pinapamukha sa akin na mag-isa lang ako.

'Pero hindi na ako mag-isa. May baby na ako sa aking sinapupunan.' Bulong ko sa aking isipan.

Just as I was about to close the door—a familiar figure suddenly appeared.

His scent lingered on my skin.

"Nyx," isang malalim na boses ang tumawag sa akin no'n.

Halos mawalan ako ng hininga sa biglang pagdapo ng mata niya sa akin.

Gusto ko siyang yakapin at sabihin ang aking malaking supresa ngunit...namutla ang aking mukha ng makita kung sino ang nasa tabi niya.

Matangkad. Strawberry scent. Mahaba ang buhok.

Napaatras ako, nakabuka ang bibig pero walang lumalabas na salita.

Paanong...paano nangyaring nandito siya?