The Test

Hindi inaasahan ni Anathalia na magiging ganito kadali ang magbukas ng sarili kay Kaelion. Sa mga nakaraang linggo, nagsimula siyang magbago, at ang mga simpleng pagsubok na dating tinatrato niya bilang mga laro ay nagiging mas seryoso. Ngunit sa isang gabi ng pagpupulong, natutunan niyang hindi basta-basta ang lahat ng bagay na may kinalaman kay Kaelion. Nasa isang formal na usapan sila tungkol sa isang mahalagang isyu—isang proyekto na may kinalaman sa bagong patakaran sa ekonomiya—ngunit napansin ni Anathalia na may mas malalim pang usapin ang lumulutang.

"Anathalia, ano sa tingin mo ang magiging epekto ng proyekto sa mga maliliit na negosyante?" tanong ni Kaelion, ang kanyang tono ay hindi pormal ngunit seryoso. Ang mga mata nito ay puno ng pagninilay, ngunit sa bawat salita, may pagkamaingat sa lahat ng kanyang sinasabi.

Nais ni Anathalia na sagutin nang mabilis at ipakita ang kanyang kaalaman, ngunit sa pagkakataong iyon, hindi siya sigurado. Alam niyang hindi sapat ang simpleng sagot upang makipagsabayan kay Kaelion. Sa halip, kumuha siya ng ilang sandali bago magbigay ng sagot.

"Siguro," sabi niya, "kailangan munang magsagawa ng masusing pagsusuri. Hindi lahat ng maliliit na negosyo ay may kakayahang makasabay sa mga pagbabago." Tinitigan niya si Kaelion, at sa bawat titig, tila may paggalang sa mga prinsipyo nito. Hindi niya maiwasang makaramdam ng paghanga sa pagiging tahimik at seryoso nito.

Si Kaelion ay tumahimik, na parang iniisip ang bawat salita ng batang heiress. Ibinaba nito ang kanyang mga mata, at sa tono ng kanyang boses ay may kalaliman. "Ang totoo, hindi lahat ng proyekto ay para sa lahat. Ngunit, kung hindi tayo maghahanap ng solusyon sa mga problemang ito, patuloy lang tayong magsisigurado ng tagumpay para sa mga nakatataas. Maraming tao ang naiiwan sa likod."

Habang nagsasalita si Kaelion, ramdam ni Anathalia ang bigat ng kanyang mga salita. Hindi siya nagmamagaling o nagpapakita ng kaalaman, ngunit sa halip, ipinapakita niya ang kanyang malasakit sa mga tao—isang aspeto ng kanyang karakter na hindi niya nakita dati. Siya na ngayon ay nag-iisip para sa mga hindi kayang magbigay ng tinig sa sarili nilang mga suliranin.

Tiningnan ni Anathalia si Kaelion ng matagal, at sa pagkakataong iyon, tila may bagong pananaw na siyang nagbukas sa kanyang mga mata. Ang matibay na pananaw ni Kaelion tungkol sa buhay ay hindi tungkol sa tagumpay o pagkatalo lamang, kundi kung paano masusuportahan ang mga taong nangangailangan. Hindi ito ang Kaelion na unang nakilala niya—ang Kaelion na walang pakialam sa iba—kundi ang isang Kaelion na tapat sa kanyang mga prinsipyo at handang magsakripisyo para sa iba.

"Ang hirap ng posisyon mo," sagot ni Anathalia, ang kanyang boses ay mas seryoso kaysa sa dati. "Minsan naiisip ko kung paano ba ang magdesisyon para sa nakararami. Nakakalito."

Ngumiti si Kaelion, ngunit ang ngiti ay hindi kasabay ng katahimikan sa kanyang mga mata. "Wala naman talagang madali," sagot nito. "Hindi lang ikaw ang nahihirapan. Pero, ang pagiging handa na makita ang mga problema at solusyon, yun ang magsasabi kung karapat-dapat ka bang magsilbi."

Ang sagot ni Kaelion ay hindi madali, ngunit nagbigay ito ng bagong pananaw kay Anathalia. Hindi ito ang klase ng sagot na ginusto niyang marinig, ngunit sa bawat salita, naramdaman niyang may halaga ang kanyang mga sinasabi, at may halaga ang mga desisyon ng bawat isa.

Habang patuloy na nagsasalita si Kaelion, natutunan ni Anathalia na hindi lang siya ang may matinding pinagmulan ng pananaw. Bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang tinig, at kahit na siya ay nahihirapan sa pag-unawa sa mga pagkakataon, nakita niyang hindi siya nag-iisa sa kanyang mga takot at kabiguan.

"Ito na ba yung sinasabi mong 'pagpapasya'?" tanong ni Anathalia habang patuloy silang naglalakad patungo sa isang lugar na mas tahimik.

"Oo," sagot ni Kaelion. "Kung gusto mong magsimula ng makatarungan at makatawid, kailangan mong magbukas ng mga mata mo. Hindi lang mga bagay na may kita, hindi lang mga bagay na makikinabang ka. Kailangan mo ding isipin ang mga tao na wala nang boses."

Ang mga salitang iyon ay umabot kay Anathalia. Tiningnan niya si Kaelion at nagsimulang mag-isip nang mas malalim. Kung dating iniisip niya ang lahat ng bagay mula sa perspektibo ng isang mayaman at makapangyarihang tao, ngayon ay nakikita niya ang mas malalim na koneksyon sa bawat desisyon.

Ngunit hindi pa rin nawawala ang mga alalahanin ni Anathalia. Minsan, naniniwala siyang ang mga bagay ay masyadong magulo para maging tama. Hindi pa niya kayang tanggapin lahat ng aspeto ng kanyang buhay at kung paano siya nakikita ng iba. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, napansin niyang sa mga pag-uusap nila ni Kaelion, mayroong pagsasabuhay ng mga aral na hindi niya kayang itanggi.

Nagpatuloy sila sa kanilang pag-uusap, at sa bawat salita, ang matibay na kaalaman ni Kaelion ay nagbigay daan sa isang mas malalim na koneksyon. Hindi pa tapos ang kanilang paglalakbay, ngunit sa mga hakbang na iyon, nagsimula silang magbago.