CHAPTER 1

Mabigat ang ulo ni Cressida nang magising siya. Para bang may mabigat na batong nakapatong sa kanyang sentido at bawat paghinga’y parang humahati sa kanyang dibdib.

Fuck this alcohol! I will never drink again, fuck!

Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at agad siyang binalot ng kalituhan.

Hindi niya kilala ang kwartong kinaroroonan niya.

Ang kisame ay kulay abo, may mga disenyong hindi niya natatandaan. Sa paligid, nakapalibot ang makapal na kurtina, sarado ang lahat ng bintana, at tanging malamlam na ilaw mula sa isang lampara sa gilid ng kama ang nagsisilbing gabay. Ang amoy ng silid ay hindi pamilyar—isang halong mamahaling pabango at banayad na usok ng sigarilyo na dumidikit sa balat.

Napaangat siya, pilit na tinutulungan ang sarili na maupo. Ramdam niyang may kakaibang lamig ang suot niyang damit—isang puting silk slip dress na malinaw na hindi kanya. Napalunok siya, biglang kinilabutan.

Nasaan ako? At sino ang nagbihis sa akin?

Nandoon siya sa birthday party ni Scarlette. Maingay ang musika, maliwanag ang ilaw, at hindi nauubos ang alak na patuloy na ibinibigay sa kanya ng mga kaibigan. Natawa siya, sumayaw, at pilit na nakalimot sa mga sakit at alaala ng nakaraan.

Ngunit matapos noon, malabo na ang lahat. Ang mga eksena’y putol-putol—isang kamay na humahawak sa kanya, isang tinig na nagsasabing “You shouldn’t drink so much, darling,” at ang pakiramdam na tila inaalalayan siya palabas ng venue.

Pagkatapos noon, dilim.

At ngayon, heto siya—nakahiga sa isang hindi pamilyar na kama.

Mabigat ang kanyang dibdib. Tumingin siya sa paligid, umaasang mag-isa siya sa kwartong iyon. Ngunit mula sa pinakamadilim na bahagi ng silid, naramdaman niya ang presensya ng isang taong kanina pa pala nakatingin.

"What are you doing here?" Marahang humakbang papalayo si Cressida nang makita ang hindi pamilyar na pigura ngunit pamilyar na amoy na iyon.

Ang lalaki ay tumawa ng malalim at nakakaloko, ang presensya nito ay tila isang mabigat na bagay na nakadangan sa kanyang dibdib.

"Who the hell are you?!" Sigaw nya sa aninong nakatayo lamang sa kanyang harapan. "Your admirer," marahang sabi nito pagkatapos ay naglakad papalapit sa kanya.

Oh gosh no! it can't be him! it can't be Arcturus!

Nakalayo na sya dito, hindi na sya muling babalik!

"Hello, my serenity."

Si Arcturus.

Dumadagundong ang puso ni Cressida. Tatlong taon na mula nang siya’y tumakas, tatlong taon ng pagtatago, tatlong taon ng paniniwalang ligtas na siya mula sa tanikala ng lalaki. Ngunit ngayon, narito siya muli—at nakatingin sa kanya si Arcturus na para bang hindi siya kailanman nawala.

Nakasuot si Arcturus ng itim na button-up shirt, bahagyang bukas ang itaas na butones. Ang kanyang mga kamay ay nakasuksok sa bulsa ng pantalon, at ang kanyang postura ay kalmado—subalit nakakatakot.

“Maganda pa rin ang gising mo, Cressida,” mahinahon nitong sambit, ang tinig ay mababa ngunit may halong pangungutya. “Hindi ka nagbago. Kahit lasing ka kagabi, kahanga-hanga ka pa ring panoorin habang natutulog.”

Nanlamig ang katawan ni Cressida. Napaatras siya, pilit na tinatakpan ng kumot ang sarili niyang katawan. “Arcturus… anong ginagawa mo rito?!”

Isang mapanganib na ngiti ang gumuhit sa mga labi ng lalaki. Lumapit ito nang dahan-dahan, ang bawat hakbang ay mabigat, parang sinasadya nitong iparamdam ang kanyang kontrol sa buong paligid.

“Hindi ba mas tamang tanong ay… anong ginagawa mo rito?” anito. “Ikaw ang kusang dinala sa aking mga kamay, Cressida. At sa loob ng tatlong taon… hindi ko hinayaang mawala ang pagkakataong ito.”

Nanginginig ang mga kamay ni Cressida, ngunit pinilit niyang tumingin nang diretso sa lalaki. “Tatlong taon na, Arcturus. Akala ko tapos na tayo. Akala ko malaya na ako sa’yo.”

Umiling si Arcturus, ang titig ay lalong lumalim. “Mali ka. Hindi ka kailanman magiging malaya mula sa akin. Hindi ako titigil hangga’t hindi kita muling hawak sa aking mga kamay. At ngayon—narito ka. Sa wakas, bumalik ka na.”

“Hindi ko pinili ito!” pasigaw na tugon ni Cressida. “Wala akong ginusto kundi ang makawala sa’yo!”

Sandaling natahimik si Arcturus, ngunit imbes na magalit, natawa lamang ito—isang mababang halakhak na lalo pang nagpadilim sa paligid. “Cressida, Cressida… hindi mo ba naiintindihan? Kahit saan ka tumakas, kahit gaano ka pa katagal magtago, palaging babalik ka sa akin. Ikaw ang akin, at ako ang iyo. Hindi na iyon mababago.”

Dahan-dahang lumapit si Arcturus hanggang sa halos maabot na niya ang gilid ng kama. Yumuko siya, ang kanyang mukha ay halos ilang pulgada lamang ang layo kay Cressida. Ramdam niya ang mainit na hininga ng lalaki, ramdam niya ang malamig nitong titig na parang apoy na sumusunog sa kanyang kaluluwa.

“Tatlong taon kitang hinintay,” bulong ni Arcturus. “At ngayong nandito ka na… hindi na kita pakakawalan.”

Mariing pumikit si Cressida, pinipigilan ang luha. Sa kanyang dibdib ay nag-aalab ang takot, ngunit may bahid din ng galit at paglaban.

Alam niyang simula pa lamang ito ng isang panibagong yugto—isang yugto ng muling pagkakahuli sa kamay ng lalaking hindi niya kailanman pinili, ngunit hindi siya kailanman binitiwan.

At sa dilim ng silid na iyon, nagsimula na ang panibagong laban.

"No! No, Arcturus! Where the hell am I? What place is this?!" Sunod-sunod na nahihisterya nyang sabi, nagpo protesta ang tono.

"Let's see... No. You're staying here, no matter what." Pinal na sabi nito na tila walang pakialam sa mga sinasabi ni Cressida.

Malakas na sampal ang ibinigay ni Cressida kay Arcturus. "Let me go!" nang gagalit nyang sigaw dito. Hinawakan lang ni Arcturus ang pisnge na kanyang sinampal at hinimas himas iyon ng kaunti.

Ginagap ni Arcturus ang palapulsuhan ni Cressida. Nanggagalit ang mga matang hinila nito si Cressida palapit. "No matter what you do, nor what you say, you'll stay here." Tsaka ito lumabas ng kwarto at iniwan sya sa loob.

Nagmamadali syang sundan ito ngunit naka kandado sa labas ang pintuan. "Arc, Arcturus! Let me go! Let me out! Fvck you! Fvck you, you motherfvcker!" Pagsisisigaw nya ngunit walang epekto, manhid pa sa manhid ito at hindi binuksan ang pintuan.

Padabog na sinalampak ni Cressida ang sarili sa kama at doon ibinuhos ang inis sa lalaki.