Share

CHAPTER 4

Author: GennWrites
last update Last Updated: 2025-10-08 15:24:51

SAMANTALA, sa kabilang dako, biglang nagising si Caden mula sa bangungot. Malalim ang pahinga niya, butil-butil ang pawis sa noo at habol-habol ang hininga.

That same dream again.

The same darkness, the same cold water pulling her under while he stood there—helpless, watching her sink. He could hear her faint gasps, see the panic in her eyes, and yet his body refused to move.

Every time, it felt real. The icy water, the choking silence, her trembling hands reaching out to him. And every time, he failed to save her. He would wake up drenched in sweat, his heart pounding, guilt pressing down on his chest like a weight he couldn’t escape.

He didn’t understand why that dream kept coming back. But deep down, he knew somewhere in his past, he had let her drown. Not in water, but in pain he never dared to face.

Naiinis siyang napakamot ng ulo, sabay tayo at lumapit sa floor-to-ceiling window ng condo niya sa BGC. Napakalakas pa rin ng ulan sa labas, bahagya nang natatabunan ang city lights sa buong Bonifacio Global City.

Naglakad siya papunta sa mini bar, kinuha ang bote ng whiskey, at nilagok nang dire-diretso. Mainit iyon sa lalamunan pero wala pa ring epekto, hindi pa rin nawawala ‘yung kaba at guilt na bumabagabag sa kanya.

He didn’t know what exactly went wrong, only that uneasy feeling gnawing at him, whispering that something must have happened. There was no proof, no clear sign, just that sharp tension in his chest that refused to fade.

Maybe it was instinct. Maybe it was guilt. But whatever it was, he hoped it wouldn’t spiral into something that could ruin him. Not now. Not when his name, his reputation, and everything he’d worked for were finally steady.

He exhaled slowly, forcing his expression to remain calm as he checked his phone again, notifications, messages, headlines. All looked normal, but deep down, he knew better. In his world, peace was always the silence before another storm...

---

Meanwhile, habang nasa St. Luke's Medical Hospital ay naka-wheelchair si Talia habang tinutulak ng nurse papasok sa operating room. Malamig, nakakasilaw ang ilaw, at amoy disinfectant sa paligid. Sa tabi niya, nakalatag ang mga bakal na kagamitan sa operasyon.

Tiningnan siya ng doctor, seryoso ang mukha. “Mrs. Montclair, there’s still some remaining fetal tissue inside your uterus. We need to remove it to prevent infection. But there’s a problem—you’re allergic to most types of anesthesia. That means I can’t put you to sleep for this procedure.”

Natigilan si Talia. Nanlamig ang buong katawan niya na para bang nilunod siya ng takot. Ibig sabihin, kailangan niyang tiisin ang buong sakit ng procedure nang gising at walang anesthesia.

Nanginginig siya, hindi lang sa lamig kundi sa takot. Pinipigilan niyang umiyak habang mahigpit na nakapikit, habang nakahiga sa malamig na operating bed. At nang ipasok ng doctor ang malamig na instrumento, halos mapasigaw siya sa tindi ng sakit.

“Ah—!”

Napakapit siya sa gilid ng kama, nanginginig habang namumuo ang butil-butil na pawis sa noo. Masakit. Napakasakit. Parang dinudurog ang laman-loob niya ng mga sandaling iyon. Parang bawat galaw ay parang pinipilas siya sa gitna. Tumulo ang mga luha niya kahit pilit niyang pinigilan, at kasabay niyon ay humalo rin ang pawis niya sa noo.

Kinagat ni Talia ang labi niya nang mariin hanggang sa maramdaman niyang sumugat iyon. Nalasahan pa niya ang malansang likido sa kanyang labi parang patuloy na tinitiis ang walang kasinsakit na pakiramdam.

She wanted to remember that pain. She needed to. Because only through the pain could she recognize the face of the person who did this to her. She had to remember what it felt like... to lose a child, to be shattered beyond repair. And whoever killed her baby… she would never forgive. Not in this lifetime.

The pain in her womb came in waves, relentless, merciless. Each second felt like her insides were being wrung dry, as if her body itself was mourning. Her vision blurred, the room spinning, every breath turning into a plea. Until finally… her strength gave out. And everything went dark.

---

Sa kabilang banda, sa loob ng Montclair Empire, nakaupo si Caden Montclair sa office niya, hawak ang phone habang padarag na nagta-type.

Kanina pa niya tinatawagan si Talia pero laging “cannot be reached.”

Napakunot ang noo niya, halatang inis.

“Seriously?” bulong niya, sabay bagsak ng phone sa mesa.

Ngayon pa talaga ito hindi matawagan? Sa mismong araw ng divorce signing nila? “Anong drama na naman 'to, Talia?”

But no matter how much he tried to brush it off, something inside him wouldn’t settle. From the moment he woke up, there was this strange tension in his chest, a gut feeling that something was off. He couldn’t explain it, but it followed him like a shadow, creeping in between every breath, every thought.

“Caden, chill,” bulong niya sa sarili, pero hindi rin siya mapalagay.

Napailing na lang siya, pinilit i-dismiss ang kaba sa dibdib. “It’s nothing. I know her game. She’s probably just trying to get my sympathy, trying to drag this divorce out for as long as she can,” mahinang sabi niya habang nakatanaw sa bintana ng opisina, tanaw ang city skyline.

---

Sa labas ng operating room, mabagal ang takbo ng oras. Paikot-ikot lang si Bea sa labas ng operating room hahang kinakagat ang kuko. Paminsan-minsan ay titingin siya sa orasan, tapos sa mga nurse na dumadaan, sabay buntong-hininga.

Ilang sandali pa, bumukas ang pinto.

Lumabas ang nurse na nagtutulak ng stretcher at doon nakita niyang nakahiga si Talia, mahimbing na natutulog, maputla, at may bakas pa ng luha sa pisngi. Pati labi niya, may maliliit na sugat na marahil ay dahil sa pagkakakagat.

“Doc, how is she?” tanong ni Bea sa doktor sabay takbo palapit.

Tinanggal ng doktor ang mask at huminga nang malalim saka bumaling sa kan'ya. “The operation was successful, but the patient’s physical condition remains fragile. At this stage, adequate rest and close monitoring are essential. If her recovery is neglected, there’s a possibility that future conception may become difficult.”

Nasapo ni Bea ang sariling dibdib. Parang nabasag ‘yung puso niyang naririnig ‘yung mga salitang ‘yon.

Habang pinagmamasdan niya si Talia, hindi niya mapigilang isipin kung paano ang isang babaeng gano’n kabait ay napasama sa isang tulad ni Caden Montclair.

“Hayop ka talaga, Caden! 'Di kita mapapatawad!” usal ni Bea sa isipan habang nakatingin sa walang malay na kaibigan.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 19

    IN A BLINK of an eye, nagbago ang lahat.Mula sa magulong sigawan at pagtili ng mga bisita, dalawang pigura ang biglang dumaan sa gitna ng crowd na parang mga kidlat sa bilis.At bago pa bumagsak ang mga bubog ng gumuhong champagne tower, naramdaman ni Talia ang isang malakas na puwersang tumama sa likuran niya.Isang matatag na bisig ang biglang yumakap sa kanya, hinila siya paatras at iniharang ang katawan para protektahan siya.Narinig niya ang malakas na lagapak ng mga basag na baso sa sahig. Ang iba’y tumalsik sa paligid, pero may katawan na nakaharang para sa kanya, walang iba kundi si Lucas Lee.Ang bigat ng impact ay halos ikapugto ng hininga niya, pero kasabay niyon ay ang pakiramdam ng seguridad. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng dibdib nito sa likod niya habang patuloy ang kalansing ng mga basag na kristal sa paligid.Nakayakap ito nang mahigpit, ang init ng katawan nito ay ramdam kahit sa manipis na tela ng gown ni Talia.Ang malakas na tibok ng puso niya ay para bang su

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 18

    TAHIMIK ang buong ballroom ng Stella Cruise ng mga sandaling iyon. Ang mga usapan, tawanan, at kalansing ng baso ng champagne ay sabay-sabay na naputol, na parang may biglang nag-press ng mute button. Mula sa grand staircase ng luxury cruise, marahang bumaba si Lucas Lee, ang CEO ng Lee Pharmaceutical— pumapangalawa sa pinakamalaking pharmaceutical company sa bansa. Suot niya ang dark navy tuxedo na fit na fit sa broad shoulders niya, simple pero nakakasilaw sa presensiya. Sa bawat hakbang niya, halatang sanay siyang mag-utos, hindi sumunod. Ngunit ang lahat ng mata ay hindi sa kanya nakatutok, kundi sa babaeng mahigpit niyang hinahawakan sa braso. Naka-champagne gold mermaid gown ito, gawa sa handwoven silk na may subtle shimmer sa bawat galaw. Ang tela ay dumadaloy na parang likidong liwanag sa ilalim ng chandelier, at ang likod ng gown ay low-cut, ipinapakita ang eleganteng kurba ng kanyang likod. Ang mga beadwork sa laylayan ay kumikislap na parang mga bituin, at ang bawat hakb

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 17

    BIGLANG tumigil ang hangin sa pagitan nila.Ramdam ni Talia ang tensyon sa bawat segundo, habang ang mga mata ni Caden ay nagliliyab na parang bulkan na handa nang sumabog anumang oras.“Ano’ng sinabi mo?” madiin ang boses nito, puno ng galit na pilit niyang kinokontrol. “Hindi mo na rin ako kayang kausapin ngayon, gano’n ba?”Diretso ang tingin ni Talia, malamig, walang bakas ng emosyon.“Kung wala kang oras,” mahinahon niyang sabi, “pwede mo na lang ipadala ang divorce papers bukas.”Bahagyang natawa si Caden, pero halata ang pait at sarcasm sa tono. “Divorce papers? Ikaw ‘tong nagpumilit magpakasal sa Montclair family, Talia. Sino bang may gusto nito, ako ba o ikaw?”Hindi siya agad sumagot. Hinayaan niyang tumahimik ang paligid bago siya muling nagsalita nang kalmdo. “Exactly. Ako nga. Ako ang nagpumilit. Pero ngayon, gusto ko nang itama ‘yung pagkakamali ko.”Simple lang ang tono niya, pero diretso, matalim, at puno ng tapang. Pagkasabi no’n, tumalikod na siya, handa nang umalis

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 16

    BAHAGYANG yumuko si Talia, ang bawat kurba ng katawan niya ay puno ng malamyos na kilos at focus. Matatag ang kamay na may hawak ng cue stick, habang ang kabilang kamay ay maingat na nag-set ng standard bridge sa ibabaw ng berdeng tela ng mesa.Unti-unti niyang pinikit ang isang mata, sinipat ang tira, at bahagyang kumitid ang mga mata. Sa sandaling iyon, parang tumigil ang mundo. Walang ingay, walang crowd, tanging siya, ang bola, at ang mesa lang ang natitira.“Swoosh—Pak!”Tumama ang cue stick sa bola nang may matinding puwersa, pero kontrolado.Parang palaso na pinakawalan mula sa pana, mabilis at eksakto nitong tinamaan ang tuktok ng diamond formation ng mga bola.At sa sumunod na segundo, may magic na hindi inaasahan ng lahat...Nagkalat ang mga makukulay na bola, parang may sariling buhay.Hindi lang basta gumulong kundi parang bawat isa ay parang may magnet na humihila sa direksyon kung nasaan ang mga butas.Isa, dalawa, tatlo… hanggang sa siyam na bola ang sabay-sabay na pum

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 15

    TAHIMIK ang crowd habang lumalapit si Talia sa billiards table. Ramdam niya ang titig ng lahat. May curious, excited, at may halong pagdududa.“Six year,” naisip niya. “Anim na taon na mula noong huli akong humawak ng cue stick. Kaya ko pa kaya ‘to?”“Let’s go, Talia!” sigaw ni Bea mula sa gilid, sabay taas ng cocktail glass. “Pakita mo sa kanyang hindi lang stethoscope ang kaya mong hawakan!”Napailing si Talia, hindi napigilan ang matawa. “You’re unbelievable,” mahina niyang sabi bago humarap muli sa mesa.Sa kabilang side, nakatayo ang lalaki na relaxed, confident, at halatang sanay sa atensyon. Ang suot nitong asul na polo ay nakabukas ang unang dalawang butones, at nakangiting parang alam na niya ang kahihinatnan ng laro.“Ladies first,” sabi niya, sabay bukas ng kamay na parang gentleman.Ngumiti lang si Talia ng banayad, pero walang sinabi. Kinuha niya ang cue stick at marahang inikot sa kamay, sinasanay ulit ang grip. The sound of chatter faded into the background. All she cou

  • Too Late To Regret, Mr. Billionaire   CHAPTER 14

    PAGPASOK nila, bumungad ang amoy ng leather gloves, pawis, at adrenaline.Malakas ang tunog ng punching bags, sabay sigawan ng mga lalaking nagsasanay sa ring."Welcome to my stress relief center," sabi ni Bea habang naglalakad papasok, suot ang confident smile na parang nasa sariling teritoryo. “Buksan mo mga mata mo, Tals!” sigaw ni Bea, sabay turo sa babaeng kumikindat sa gilid ng ring. “Tonight, ipapakita ko sa ’yo kung ano ang itsura ng pure male hormones in action!”Napailing si Talia, sabay tawa. “Grabe ka talaga. Hindi ko alam na ganito pala taste mo.”Ngumisi si Bea, proud na proud pa. “Girl, that’s called refined taste! What’s so hot about clean-shaven baby boys? Give me muscles, veins, and real power any day!”Pagpasok nila sa VIP seat, kitang-kita nila ang buong boxing ring mula sa glass window. The crowd was loud, music, lights, and sweat-filled energy bouncing all around the arena.“Look! Look! Number 4’s up next!” sigaw ni Bea, halos mapatili pa.Turo niya sa isang box

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status