"Sigurado ka na ba sa gusto mong gawin?"
Hindi ko maiwasan na makaramdam ng sobrang kaba habang nakatingin ako kay Damien. Abala siya sa pagsusuot ng kulay puting long sleeve polo."Gusto ko? Why? Hindi mo ba gusto ito?"Napabuntung- hininga ako pagkatapos kong marinig ang tanong niya na iyon."Syempre, gusto ko. Matagal na natin itong gusto at pinaplano, 'di ba?" sabi ko.Yes, I want it. So much. The moment na magkita kami sa unang pagkakataon, alam na namin na mahihirapan na kami once na kailanganin naming maghiwalay ulit.Dalawang linggo lang kaming nagsama pero... nasanay na agad ako na siya 'yung kasama ko lagi. I love the way how he made me feel comfortable as always. I love being with him. Always.That's when our plan started. Napag- usapan at napagdesisyunan namin pareho na magpakasal kapag tumuntong na kami sa legal na edad. And that's eighteen, yes.At ngayon nga ang araw na mangyayari na ang pinaka hihintay namin. We will be married only few hours left. Ilang sandali na lang at magiging isa na kami. Not just officialy. But also legally.Ginusto namin na maikasal na agad hindi dahil gusto na naming magkapamilya. Pumayag kami parehas na magpakasal dahil sa maraming bagay. We want to live in the same house without others judging us.Pareho kasi kaming independent. That's why we both agreed na magsama na lang kami sa iisang bahay as we both reach for our dreams. Together."Are you ready, love?" malambing na tanong niya.Kasabay noon ay naramdaman ko ang marahang pagyakap niya sa bewang ko. He also put his chin on my shoulder."Ilang oras na lang, magiging Mrs. Nivera ka na. Legally."Napangiti ako."Oo nga. Ilang oras na lang, pwede na kita under- in." pagbibiro ko.Tumawa siya."You can't!" malakas na sabi niya.And then we laugh again.Pero napahinto ako nang mapansin ko ang unti- unting pag seryoso ng mukha ni Damien."B- bakit? May... problema ba?" nagtataka at nag- aalalang tanong ko."Nothing. I'm just excited. Hindi lang ako makapaniwala na mangyayari ito." nakangiting sabi niya. He even reach for my cheek."Akin ang hindi mo mapaniwalaan? Na makakasal ka na sa isang masungit, war freak, madaldal, at-""You, shut up. Hindi iyon." agad na putol niya sa sasabihin ko.Tumawa na lang ako ng marahan at hindi na nagsalita pa.Tahimik ko na lang na ipinagpatuloy ang paglalagay ng manipis na make up sa mukha ko.At nang matapos na ako ay agad na akong tumayo.I smiled as I turn my face to him."Tara na?" pagyayaya ko.Ilang sandali din na hindi siya kumibo. Tulala lang siya habang nakatitig sa akin."L- love? Ano'ng problema---?""Kanina ka pa, love. You kept asking me kung anong problema. Paano kung sabihin ko sa iyo na ikaw? Ikaw 'yung problema ko?"Hindi ako nasagot."Love---""Bakit kasi sobrang ganda mo? What potion did you use to make me go insane like this?" animo' y naiinis na sabi niya.Doon na ako tuluyang napaluha."Heh! Ang lakas mo mang uto!" singhal ko."Ikaw kasi. Huwag ka na umiyak. You're just ruining your make up." saway niya.Lumapit siya sa akin at dahan- dahang pinunasan ang luha ko gamit ang isang piraso ng tissue. He's making sure that my make up won't fade and turn my face into a complete mess."There. Huwag ka na umiyak ulit, okay? Save your tears for tonight. Dahil sigurado akong mapapaiyak ka sa magkahalong sakit at sarap-""Love...!" nanlalaki ang mga matang saad ko.Tumawa lang siya at hindi na nagsalita pa.Inalalayan niya na ako hanggang sa makalabas kami parehas.Habang nasa sasakyan kami ay hindi ko mapigilan na mapangiti. I also let out a deep sigh. A relieved sigh caused by happiness and so much glee.I can't wait to be Mrs. Damien Nivera...CELESTINE'S P. O. VKuyom ang mga kamay ko habang nakatitig sa walang emosyong mukha ng lalaki na nakaupo sa kabilang panig kung nasaan kami. Mahahalata mo sa mukha niya na hindi siya nakakaramdam ng kahit man lang katiting na pag aalala. Despite the fact na dapat, sa mga pagkakataong ito pa lang ay nanginginig na ang isang normal na taong alam pa ang salitang "takot".But in the case of Jonas? He must be insane! He must be so much more than being out of his mind.Imbis kasi na kakitaan ko siya ng takot at pag aalala ay wala. He's just sitting there, waiting for the judgment as if he was just waiting for a cup of hot tea. Pangisi- ngisi pa siya.And that, made me feel more furious.Kung sa tingin mo, mananalo ka na naman sa kasong ito, hunghang ka, nagkakamali ka na. I'll make sure that every side of this court will be on our favor. Hinding- hindi ko na hahayaan na mabaluktot mo pa ulit ang batas!"Mr. Fuentes said that he was on his mother's house when the incident took place. And hi
CELESTINE'S P. O. VMatapos ng huling katagang binitawan ni Tita Carmen ay napuno ng tunog ng panangis ang apat na sulok ng korte. It was Ynna's mother.Hindi ko na rin napigilan ang pagtulo ng luha ko.I was just happy because finally, nararamdaman ko na na malapit na kami sa katotohanan. We are so near in getting the justice for Ynna's death.Hindi pa man ay masaya na ako sa nakikita kong progress sa kasong ito na hawak ko.Pero ang ngiti na nasa labi ko ay unti- unting naglaho nang mapagtanto ko na nasa kabilang dako na pala si Mrs. Santiago, ang ina ni Ynna. She was trying her very best to reach for Jonas. And she is so furious that she might cut Jonas down to death."Order of the court!" awat naman ng judge sabay pukpok ng malyete upang matigil na ang ingay at komosyon.Doon na ako tumayo para lapitan si Mrs. Santiago at pakalmahin ito.Hindi naman ako nabigo dahil unti- unti naman itong kumalma ngunit patuloy pa rin sa pag iyak."Again, Mrs. Fuentes, please continue." udyok muli
CELESTINE'S P. O. VToday is really a tiring day! Hectic and busy, yet happy. Sobrang daming nangyari sa loob lang ng araw na ito. Sobrang daming nangyari, hindi lang sa akin kundi maging sa mga taong nasa paligid ko."Kamusta ka naman? I heard, naisara na finally ang kaso ni Ynna Santiago. That's too controversial. And to tell you honestly, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ikaw ang humawak at nagpanalo ng kasong iyon!"Napailing na lang ako at napangiti pagkarinig ko sa sunud- sunod na komento na iyon ni CJ. She's Christine Jiezel Bautista, but I use to call her 'CJ' for short. She's my best friend since I'm fourteen years old and she's fifteen. Sabay rin kaming nangarap na maging abogado. Iyon nga lang, ako lang ang pinalad na makapagtuloy sa pangarap na iyon. While she? She landed being a registered nurse, na hindi naman masama dahil magandang propesyon din naman iyon. To add na iyon naman talaga ang pangarap niya bago niya napagpasiyahan na gustuhin ang law."Gr
CELESTINE'S P. O. VHindi ko maiwasang makaramdam ng magkahalong lungkot at galit habang tinitingnan ang mga files na laman ng envelope na matatanggap ko kani-kanina lang.Naglalaman iyon ng isang flash drive, mga larawan ng magulong Crime scene, at iba pang mga larawan na nagpapakita ng isang babaeng tadtad ng mga pasa at galos sa katawan— isang literal na patunay at simbulo ng kung anumang brutal na pagpapahirap ang dinanas nito.Ang flash drive na kasama sa envelope ay naglalaman ng ilang mga video ng pagpapahirap sa babaeng biktima. Hindi ko na nga natapos iyon dahil hindi ko na talaga kayang sikmurain pa iyon.Lumaki akong mahilig sa mga horror movies at true-to-life crime documentaries. Pero ang tulad ng laman ng flash drive na literal at lantarang brutal na pagpapahirap ay hindi ko na kaya pang tunghayan.Kamakailan lang ay umugong ang usap-usapan ukol sa babae umano na natagpuang nakasilid ang kalahati ng katawan sa drum na puno ng semento. Nakita raw iyon sa isang bakanteng l
CELESTINE'S P. O. VIsang oras na halos o mahigit ang lumipas mula nang matapos ang pag-uusap namin ni Attorney Toledo sa cafeteria pero lahat ng pinag-usapan namin ay parang sirang plaka pa rin na paulit-ulit sa pagtakbo sa utak ko."Bakit ako?”Tanging iyon lang ang mga salita na nasambit ko matapos niyang sabihin na may posblibilidad ngang ako ang gawing representative ng kasong iyon ni Madel Duran.I want to take a part to that case's success. Pero hindi sa ganitong paraan. I mean, yes, pero kasi… ang hirap ipaliwanag."At bakit hindi pwedeng ikaw?” imbis na sagutin ako ay balik-tanong niya lang.Hindi ako agad na nakasagot. Bakit nga ba hindi pwedeng ako?Ginawa kong dahilan sa kanya ang sinabi niya na beterano at batikang abogado raw ang malamang na kukuhanin."And I am not veteran enough. Kung tutuusin nga ay baguhan pa lang din ako dahil isang taon pa lang ako sa propesiyon ko—”"But that's what the management wants. May tiwala kami sa iyo dahil alam naming kaya mo. And we're
CELESTINE'S P. O. VBalak ko na lang sanang ipagwalang bahagi ang mga paghikbi ng driver, pero may kung ano ang nagsasabi sa akin na mag-usisa.Siguro ay inaalala ko lang ang kaligtasan ko. Riding a vehicle with a distracted and crying driver is a clear sign and might be a reason for a fatal accident."M-Manong, ayos lang po ba kayo? Pwede po kayong huminto muna kung hindi niyo na kaya—”"A-Ayos lang ho ako, Ma'am. Pasensiya na.”Muli ay nanatili akong tahimik.Ramdam na ramdam ko ang pagkaumid ng dila ko na halos parang nalunok ko ito at bumara pa sa lalamunan ko.At sa mga pagkakataon na ito ay hindi ko na pinagtutuunan pa ng masyadong pansin ang posibleng kalagyan ko. Ang mas inaalala ko ngayon ay ang dinadala ng driver at ang rason sa likod ng mga paghikbi niyang iyon.Pero gustuhin ko mang magtanong ay hindi ko magawa. Alam kong wala ako sa lugar para mag-usisa."Ma'am, kung hindi ho makakaistorbo sa iyo, pwede ho ba kitang makakwentuhan lang saglit?” sa gulat ko ay sambit ng dri
CELESTINE’S P.O.VHatinggabi na nang makauwi ako sa tinitirahan ko mula sa bahay ni Tita Carmen. Kahit papaano ay masasabi ko na rin naman na magaan na ang pakiramdam ko matapos ang mahaba-haba naming pag-uusap. She have me several pieces of advice, too. Na kahit papaano ay malaki ang naitulong para mapayapa ang kalooban ko.Unang bumungad sa akin pag-uwi ay ang nakabukas nang pinto ng bahay ko. Well, not totally nakabukas. What I mean is hindi iyon naka-lock.Kinabahan pa ako, naghanda pa nga ako sa posibleng bumungad sa akin na kung ano o kung sino na hindi ko nakikilala. But then, after seeing my sister peacefully sleeping in my bed, I breath a sigh of relief.Ginising ko na lang siya at binungangaan sa kung bakit hinahayaan niya na hindi naka-lock ang pintuan ng bahay gayong mag isa lang ito roon.“Paano kung biglang may magtangka na pasukin itong bahay, ha? Magnanakaw, o ‘di kaya ay rapist! Mag isa ka lang dito, Jela. Walang tutulong sa iyo at walang makakarinig sa iyo kahit na
CELESTINE’S P.O.VSa kabila ng ginawang pagsalungat at pagsigaw sa akin ng kapatid ko ay hindi ko magawang magalit sa kanya. I know, kapakanan ko lang din ang iniisip niya. Na nagawa at nasabi niya lang ang mga bagay na iyon dahil nag aalala siya sa akin.But I have to show her and assure her na walang hindi magandang mangyayari sa akin.Kaya imbis na sabayan pa ang emosyon niya ay dahan-dahan na lang akong umupo sa tabi niya. Kinuha ko rin at hinawakan ang dalawang kamay niya tsaka ako huminga ng malalim bago ko sinimulang kausapin siya sa mababa at mahinahong tinig.“Jela, you have to understand that it is my job now. Parte na ito ng buhay ko. Tsaka hindi naman ibig sabihin na tinanggap kong hawakan ang kasong iyon ay hahayaan ko na lang ang sarili ko na mapahamak, eh. Tsaka hindi naman ako mag isa na lalaban doon. I have my workmates and the whole firm guiding me. Alam ko na sisiguruhin nila ang kaligtasan ko. They won’t let me down and they won’t let anything bad happen to me. Oka