CHAPTER 15

Hospital

Iritado akong bumalik sa kwarto ko. Of course it's normal to sneeze but not in front of a person who's confessing his feelings! Damn it. I'm so mad at myself. How should I abandon this wrecked life?

"Bwiset! Tapos ngayon hindi na ako binabahing?" Mas lalo akong nairita hindi lang sa sarili ko, kundi pati na rin sa walang kamalay-malay kong sipon. "Gosh. Does he find me gross now?"

I almost shrieked out of that thought. Medyo nawawala na tuloy sa isip ko 'yong mismong sinabi niya talaga.

Nawala ang reaksyon ko at tumayo. Wait, why would I be shy? At least ako bumahing lang. E, siya nag-confess, e. He should be the one who's overthinking right now, not me... 'diba? 'Diba dapat siya?

Tumango ako bilang pagpayag sa sarili. Right. Siya dapat ang mahiya sa akin dahil siya ang may feelings sa akin. Bakit ako mahihiya, nag-confess ba ako?

I got relaxed on th