Nakipagtitigan ako sa kanya at nagpakawala ng buntong hininga. Nasabi ko nga pala sa kanya na may boyfriend na ako pero ito ako nakikipag-friendly pa sa kanya although wala naman talaga akong boyfriend. Pinagbigyan ko lang talaga."Ayaw mo ba? Tara uwi," biro ko pa na siyang tinawanan lang niya. "Biro lang. Wala naman kasing malisya kung as a friend lang naman ang paglabas natin?"Talagang hindi pa talaga ako sigurado sa pagkakasabi ko no'n. Hindi ko tuloy maiwasan na isipin iyong nangyari sa amin kagabi ni L.Like, nagpa-finger talaga ako sa kanya at nagpa-rub? Now, feeling ko tuloy pinagtataksilan ko siya sa ginagawa ko ngayon."Janjan, naririnig mo ba ako?" he snapped kaya nabalik ako sa realidad na hindi talaga magiging kami, kidding aside."Oh, may sinasabi ka ba? Sorry may naisip lang." Paghingi ko ng paumanhin at hilaw na ngumiti."Malabo na ba talagang maging tayo?" napamaang ang bibig ko sa tanong niya."Nagtanong ka bang manliligaw ka?" biro ko pa saka kami nagtawanan. "Hind
Pagkatapos kong kumain ay deritso na akong umakyat sa taas para maligo. Pakiramdam ko kasi ang lagkit-lagkit ko na.After taking a bath, nagpatuyo muna ako ng buhok bago tumalon sa kama para matulog. Antok na talaga ako, dahil siguro sa pagod. Ikaw ba naman ang igala kung saan-saan. Ewan ko na lang.Napag-isipan kong mag-open muna ng messenger just to check out if there's a message from Belle but to my suprise Claus called through video call.I immidiately answered it. Tila nagising ang diwa ko nang makita silang tatlo sa screen. Magkakasama na sila, ako na lang ang kulang.Hindi ko maiwasang maging emosyonal. Gusto ko na silang makasama. I badly miss them.Magsasalita na sana ako nang makitang may sumulpot na babae sa kung saan na may dala-dalang tray. Deritso ang tingin kay Linden na may ngiti sa labi.And Linden with his intimidating aura and seems aloof from everyone. Parang may sarili siyang mundo na walang pakialam sa paligid na tanging laptop lang niya ang nakaka-intindi sa kan
Napabuntong-hininga ako. Panahon na siguro para malaman nila ang totoo. They deserve to know, Indeed, they are still my friends, pinag-alala ko sila."Alam niyo naman na napag-iwanan ng panahon ang mga magulang ko 'di ba? No cellphone, kung meron man ay keypad lang at sabi ni Mama ay nasira daw iyon. Dahil sa bayarin sa hospital at pang-araw-araw na gastusin ay hindi na uli bumili si Mama. You know kailangan magtipid ng pera. And doon naman sa operasyon, I thought I lost the phone." My lips pursed. Alam kong naririnig ni Linden ang sinasabi ko."Yes, I lost it during the operation. I-u-update sana kayo ni Mama pero naiwala ko. I didn't know where I lost it. Maraming nangyari for the past years. No'ng isang taon lang nakahanap ng trabaho dito si Papa. No'ng wala pa, tanging iyong savings lang ni Mama at Papa ang naging gastos namin. Hindi na ako bumili ng phone kasi alam kong hirap sila, dadagdag pa ba ko? Eh ako nga ang dahilan ng paghihirap nila." Nakita kong nagpunas ng luha si Bel
Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming nagtititigan sa screen. Everytime na mapapapikit ako dahil sa antok ay magsasalita siya ng 'I miss you' tapos bigla-bigla siyang hahalik sa screen.Hindi ko mapigilang tumawa at ngumiti sa ginagawa niya. Nagigising ang diwa ko dahil doon."Inaantok kana ba talaga? Hindi mo na ba kaya?" He asked. Lumawak ang ngisi ko dahil sa paraan ng pagnguso niya.Kinusot ko ang mata para mabawasan ang antok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking labi nang ngumuso na naman siya."Miss my kisses?"Natigilan ako at tinago ang kamay. Pakiramdam ko namula ako sa sinabi niya."Hindi ah. Kumati lang labi ko.""Kumati kasi gusto na raw magpahalik sa akin." Umawang ang labi ko."I'll explore your lips and your tongue as soon as you get here." Tila tinakasan ako ng kaluluwa sa sinabi niya.Kailan pa siya naging ganito?"Itaga mo iyan sa bato!" And he winked. "Lalasunin kita gamit ang labi ko. Sisiguraduhin kong malulunod ka."Pinigilan kong tumawa habang tumaas-taa
Nailing na lang ako at the same time natatawa. They've been watching Linden while video calling with me. Kahit kailan talaga mga ma-intriga kaya siguro pumasok si Linden sa kuwarto para wala nang makarinig.I received a request message. I immidiately opened it and accepted it. Kinusot ko ulit ang mata ko dahil inaantok na naman ako.Si Linden nga, only with his one name 'Linden' ang nakalagay. Walang surename. I wonder why?The phone vibrated. Tumatawag na siya. Sinagot ko iyon habang hinihikab. Nakita ko rin si Linden na nagkukusot ng mata."I heard you didn't sleep the whole night. You look tired and sleepy. Tulog na lang kaya tayo?"He frowned with his infamous pouty lips. My God! Di na ata ako makatanggi nito. Parang gusto ko na lang halikan ang labi niya ngayon."Hindi, hindi. Ayoko pang matulog. Gusto ko pang makita mukha mo. Hindi ako pagod, promise. Makita ko lang ikaw wala na ang pagod ko." He's baby talking, so cute."Huh? Hindi ko naintindihan." Ngumisi lang siya habang sin
Belle's POVMagdadalawang-araw nang hindi ma-contact si Jan. I've been trying to contacted her but her phone was turn-off.Gusto ko lang itanong kung may nangyari bang hindi pagkakaintidihan sa kanilang dalawa ni Linden.Well, Linden was acting weird since the day he talked to Janjan. He doesn't want to talk unless otherwise important things. Nagkakagano'n lang naman iyon kapag may misunderstanding sila ni Jan.Naninibago na kami sa kanya. Pakiramdam ko ibang tao ang nakikita at nakakausap namin.It's not like that he was avoiding us, but when it comes to Hadley, gagawa at gagawa siya ng paraan para maka-iwas. He seems like a different person when it comes to Hadley."Cut." Maagap kong pinutol ang sinulid bago pinakawalan sa likuran ng lab ang nabuhay na palaka.I assisted Linden for his unfinished operation. Luckily, he made it by himself. Siya pa ba. Ito lang iyong hindi niya natapos, iyong paper activities ay tapos na niya lahat.Puwede na siguro kaming magproceed sa susunod na lab
"Tapos na pala kayo." Bungad ni Claus habang hinihingal. Katatapos lang siguro ng klase nila sa Biology. "Sorry I'm late? As you can see katatapos lang namin magklase."Tumango-tango lang kami. He composed himself and went straight to my position.I was shocked when kissed me on my left cheek. Hindi ako nakapag-reak kaagad sa ginawa niya.No'ng marealize ko na saka ko siya siniko. Nananansing na naman siya. Hindi pa kami official tapos kung maka-halik. Naku! Gusto ko rin naman? Ay harot!"Date tayo mamaya?" He mumbled."Kailangan sa harap ko pa talaga? Nang-iinggit ba kayo? Tch! Just wait and see when Jan is back." Umirap lang si Linden sa amin.Natawa lang kami ni Claus. Nagmumukha siyang maldito kapag umiirap. Maasar nga 'to nang mas lalo pang maparanoid."When will she back? Hmm? What if may boyfriend na pala siya pagbalik niya dito?"Linden just shrugged his shoulder and smiled devilishly. Parang kinilabutan ako sa paraan ng pag-ngiti niya.May balak ang isang 'to if in case na ma
Janjan's POVKatatapos ko lang maligo nang makatanggap ako ng mensahe mula sa 'di pamilyar na numero. Sino naman kaya 'to?I was hesitant at first kasi baka scam but in the end binuksan ko pa rin. My eyes widen when I started reading the message. Shit! Sinong nagpadala nito? Bakit ang dami?"Anak!" My mom shouted. Mukhang alam ko na ang dahilan.Nagmadali akong lumabas ng kuwarto. I'm half way downstair nang makita ko na kung gaano karami ang naka-box na karton sa sala.Napahilot ako ng sentido bago tuluyang bumaba ng hagdan."What are these? Sinong nagpadala?" Mom still can't believe it. Ako rin naman.Sinong magwawaldas ng ganitong kalaking pera para dito?"Asikasuhin mo iyan 'nak, sa kusina lang ako." I just nodded to my mom and shrugged.Nalipat ang tingin ko doon sa dumungaw na lalaki mula sa amba ng pintuan at ngumiti sa akin."I bet you're Janjan? The one who I texted a while ago? Did you received my message?"Wala sa sariling tumango ako. "And you are?""Saka na ako magpapakil