Kabanata 39

Napabuntong-hininga ako. Panahon na siguro para malaman nila ang totoo. They deserve to know, Indeed, they are still my friends, pinag-alala ko sila.

"Alam niyo naman na napag-iwanan ng panahon ang mga magulang ko 'di ba? No cellphone, kung meron man ay keypad lang at sabi ni Mama ay nasira daw iyon. Dahil sa bayarin sa hospital at pang-araw-araw na gastusin ay hindi na uli bumili si Mama. You know kailangan magtipid ng pera. And doon naman sa operasyon, I thought I lost the phone." My lips pursed. Alam kong naririnig ni Linden ang sinasabi ko.

"Yes, I lost it during the operation. I-u-update sana kayo ni Mama pero naiwala ko. I didn't know where I lost it. Maraming nangyari for the past years. No'ng isang taon lang nakahanap ng trabaho dito si Papa. No'ng wala pa, tanging iyong savings lang ni Mama at Papa ang naging gastos namin. Hindi na ako bumili ng phone kasi alam kong hirap sila, dadagdag pa ba ko? Eh ako nga ang dahilan ng paghihirap nila." Nakita kong nagpunas ng luha si Bel