ลูคัสหรี่ตานิดหนึ่งก่อนที่เผยรอยยิ้มชอบใจออกมา แล้วในชั่วพริบตา จับข้อเท้าของเธอไว้แน่นไม่ปล่อย เขากดปลายเท้าของเธอให้สัมผัสอยู่ตรงนั้นนานขึ้นราวกับจะบอกให้รู้ว่าเกมนี้เธออาจไม่ได้คุมทุกอย่างอย่างที่เธอคิดไว้
“ยั่วเก่งจังเลยนะครับ?” เขาเลิกคิ้วมองเธอด้วยแววตาที่แสนเจ้าเล่ห์ มือที่จับข้อเท้าของเธอแน่นขึ้นเหมือนกำลังปราบให้อยู่ในอำนาจ โรสรู้สึกถึงแรงกดดัน แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ให้เขาง่ายๆเช่นกัน
“ทำไม? กลัวฉันจะทำให้เธอเสร็จหรือไง?” เธอกล่าวเย้าด้วยเสียงแหบพร่า ทำเป็นไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่ใจเต้นแรงจนแทบหยุดหายใจ
ลูคัสได้ยินก็ยิ้มที่มุมปากพร้อมกับยกข้อเท้าเธอขึ้นจรดริมฝีปากแล้วจูบไล้จากข้อเท้าไต่ขึ้นมาถึงหน้าแข้งอย่างจงใจ จูบที่อ้อยอิ่งทว่าร้อนแรงของเขาทำให้เธอเผลอสะดุ้ง จนเธอเผลอชักเท้ากลับแต่ลูคัสก็ยังยึดไว้ไม่ปล่อย
“หืม?…เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยนี่ครับ...” ลูคัสเย้าหยอกเธอ ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธออย่างท้าทาย “ตอนนี้หน้าแดงทำไมล่ะครับ หรือยั่วคนอื่นเก่งแต่พอโดนบ้างกลับเขิน?”
โรสกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ แต่ยังฝืนยิ้ม เชิดหน้ามองเขาอย่างท้าทาย “ฉันไม่ได้เขินหรอก…ก็แค่สงสัยว่าเธอจะทำอะไรได้แค่ไหนน่ะสิ...”
นายแบบหนุ่มแสยะยิ้มเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีท่าทียอมแพ้ เขาจับปลายเท้าเธอยกขึ้นจรดริมฝีปากจูบลงไปอีกครั้งแล้วสบตาเธอพร้อมกระซิบเสียงแผ่ว “งั้นเดี๋ยวคุณจะรู้เอง ว่าผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิดเยอะ…”
โรสสูดหายใจเข้าลึกพยายามไม่แสดงความสั่นไหว เธอคิดในใจว่า จะให้ยอมแพ้เด็กคนนี้น่ะหรือ? เธอไม่ยอมแน่ เธอก็มีประสบการณ์ที่ทำให้มั่นใจเหมือนกันนะ
"งั้นก็ลองดูสิ" เธอกระตุกยิ้มท้าทาย บังคับเสียงไว้ให้ไม่สั่นเครือ
เมื่อได้ยินดังนั้น ลูคัสค่อยไล่ปลายนิ้วและริมฝีปากของเขาขึ้นมาตามขาของเธอ ทำให้ความรู้สึกปรารถนาปะทุขึ้นมา แต่เธอแสร้งทำหน้าตาย
“ผมชอบนะครับ…ที่คุณเป็นแบบนี้ เร่าร้อน ท้าทาย…มันทำให้ผมอยากจะรู้จักคุณมากกว่านี้ อยากจะดูว่าคุณมีอะไรที่ผมยังไม่เห็นอีก”
โรสมองเขาอย่างตื่นเต้นและเขินอายไปในคราวเดียว สายตาของเขาจับจ้องเธอไม่ละไปไหน ราวกับจะถูกเขากลืนกินทั้งอย่างนั้น มันทำให้เธอรู้สึกว่าถูกดึงเข้าสู่เกมที่เขากำลังเป็นฝ่ายนำ
ลูคัสจับขาของโรสแยกออกกว้าง โรสเผลอกลั้นหายใจเมื่อเห็นเขาหยิบถุงยางจากหัวเตียง ก่อนจะคลี่มันลงไปตามท่อนเนื้อของเขาอย่างไม่เร่งรีบ ขนาดที่ยาวใหญ่และหนาของเขาปรากฏชัดต่อหน้าเธอ ทำให้โรสต้องเม้มริมฝีปาก ร่างกายของเธอร้อนผ่าว แทบลุกไหม้ด้วยความปรารถนาที่พลุ่งพล่าน ความรู้สึกปั่นป่วนผสมผสานระหว่างความตื่นเต้นและความเร่าร้อนอัดแน่นอยู่ในอก ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังโหยหามากกว่าที่เธอคิด
ลูคัสเหลือบตามามองเธอทันทีที่เห็นเธอกำลังจ้องมองอยู่ รอยยิ้มกริ่มแฝงแววขี้เล่นปรากฏบนใบหน้าเขา เขาค่อยๆรูดถุงยางลงไปตามแท่งเนื้อแข็งร้อน และเลื่อนตัวเข้ามาใกล้เธอ เขาเอาความแข็งขึงนั้นถูไถเย้าแหย่ไปตามช่องทางที่ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้วจนเกิดเสียงน่าอาย สัมผัสร้อนผ่าวของเขากระตุ้นให้โรสรู้สึกจั๊กจี้และเสียวซ่านอย่างปฏิเสธไม่ได้
“คุณดูท่าจะตื่นเต้นน่าดูนะครับ” ลูคัสยังคงเย้าแหย่เธอ และเลื่อนตัวลงมากระซิบใกล้ๆหูของเธอ “หรือไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนกันครับ?”
โรสรู้สึกขุนลุกเมื่อสัมผัสกับลมหายใจของเขา ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเล็กน้อย ไม่สามารถปิดบังความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าจนเกินควบคุมได้ ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันช่างรุนแรง ทั้งความกระหายที่เธอไม่เคยยอมรับกับตัวเองมาก่อน
“เหอะ… อย่าได้ใจไปนักเลย ฉันไม่ใช่สาวน้อยสักหน่อย” เธอพูดกลบเกลื่อนความจริงที่ว่าเธอยังไม่เคยเจอขนาดเท่าเขาจริงๆนั่นแหละ
ลูคัสยกยิ้มเย้าแหย่เมื่อเห็นท่าทางที่พยายามข่มความต้องการของโรส เขายังคงถูไถท่อนเอ็นแข็งร้อนแกล้งอยู่ตรงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของเธอ ราวกับตั้งใจหยอกให้เธอแทบคลั่ง แต่ยังคงไม่ยอมสอดใส่เข้าไปจริงๆ
โรสพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดและดุเขา "ไหนบอกว่าจะทำให้ฉันพอใจไง เธอก็แค่อยากแกล้งฉัน..." เธอพยายามเก็บเสียงสั่นเครือไว้ในลำคอ แต่แววตาเริ่มฉายแววร้อนแรงอย่างห้ามไม่อยู่
"ใจเย็นสิครับ แค่เห็นคุณทำหน้าทรมานแบบนี้...ผมก็อดแกล้งไม่ได้" เขายิ้มยียวนออกมาอย่างได้ใจ
"ถ้าคิดจะทำอะไร ก็ทำให้สมกับที่โม้ไว้หน่อยสิ" โรสกัดริมฝีปาก สะกดตัวเองไม่ให้ขยับสะโพกเข้าไปหาร่างของเขา
ลูคัสยิ้มมุมปากร้ายๆพลางกระชับมือที่วางบนสะโพกของเธอ
"ถ้าคุณต้องการขนาดนั้น...ผมก็จะให้คุณครับ…”
เมื่อลูคัสตัดสินใจไม่เย้าแหย่เธออีกต่อไป เขาก็จับสะโพกของโรสให้มั่น จากนั้นก็กดท่อนเนื้อร้อนเข้าไปจนสุดความยาว ความร้อนแรงที่แผ่ซ่านจากการสอดใส่ทำให้โรสเผลอหลุดเสียงครางเสียวซ่านออกมา
สัมผัสที่เติมเต็มจนแน่นทำให้เธอรู้สึกถึงเขาทุกอณูอย่างชัดเจนจนเธอต้องหลับตา และขบเม้มริมฝีปากพลางพยายามตั้งสติไม่ให้หลุดลอยไปกับความสุขสม
“อ๊าาา….”
โรสรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเสร็จเพียงเพราะแค่เขาสอดใส่เข้ามา แก่นกายของลูคัสทั้งใหญ่และยาว มันทำให้เธอรู้สึกถึงความแน่นและลึกจนแทบจะหายใจไม่ออก ถึงเขาจะใช้นิ้วช่วยเตรียมเธอก่อนหน้าแล้ว แต่ก็ยังเทียบกับสิ่งที่เธอกำลังรู้สึกไม่ได้เลย
"อืมมม....คุณแน่นมากเลยครับ" ลูคัสพูดด้วยเสียงที่กระเส่าในขณะที่ยังขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้เธอชินก่อน
“อื้อออ….” โรสครางหวิวออกมา สายตาที่จ้องเขาร้อนผ่าวไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเสียวซ่านและขัดเขิน
ลูคัสยิ้มมุมปากอย่างพอใจ จ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ พลางค่อยๆขยับออกเล็กน้อย ก่อนดันตัวกลับเข้าไปจนสุดในคราวเดียว ทุกการเคลื่อนไหวส่งแรงกระแทกที่ทั้งลึกและแน่น เสียงเนื้อกระทบกันดังอยู่ในความเงียบ ลูคัสกระซิบแกล้ง "แน่นขนาดนี้…แต่คุณก็รับไหวอยู่ดีใช่ไหมครับ?"
โรสยังคงขยับสะโพกรับการกระแทกของเขาอย่างไม่ยอมให้เขาหยุด เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไป“อ๊า... ลูคัส... ไม่ไหวแล้ว... ฉันจะเสร็จแล้ว!” โรสบอกเสียงกระเส่า ขาของเธอสั่นระริก มือของเธอยังบีบยอดอกของตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่านไปพร้อมๆกับสะโพกที่ขยับรับการกระแทกจากเขาลูคัสมองดูร่างของเธอด้วยสายตาที่มืดลง พยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้จนแทบจะทนไม่ไหว “คุณไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” เขาพูดเสียงต่ำ ขยับสะโพกเข้าไปลึกและแรงขึ้น “ผมไม่อยากหยุดเลย โรส...”แต่เขารู้ดีว่าโรสต้องการอะไร และเขาก็รู้ว่าต้องการทำให้เธอถึงจุดสูงสุดก่อนถึงเวลาของเขา เขาหลับตาลงก่อนจะกระแทกอีกครั้งด้วยความแรงที่เพิ่มขึ้น “ปล่อยออกมาเลยครับ เสร็จออกมาเลย”ทันใดนั้นโรสก็ปล่อยเสียงครางออกมาในลำคออย่างไม่อาจควบคุมได้ ร่างกายของเธอกระตุกไปตามจังหวะที่เขากระแทกเข้าออก ความเสียวที่พุ่งเข้ามาทำให้เธอหลุดเสียงร้อง "อ๊า... ลูคัส... ฉัน... ฉันเสร็จแล้ว!" ร่างของเธอสั่นระริก ขาเกร็งจนเกือบจะล้มแต่ยังคงยืนอยู่ได้เพราะลูคัสยังคอยจับเธอไว้แน่นลูคัสกระแทกเข้าไปอีกครั้ง เขาครางเสียงแหบพร่า ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อ
หลังจากกิจกรรมอันเร่าร้อนหลังโขดหินนั้นจบลง ลูคัสพาเธอกลับมาที่ห้องเพื่อทำความสะอาดและพักผ่อนเมื่อถึงห้องพัก ลูคัสกุมมือโรสแน่น รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดสามารถกั้นเขาไม่ให้เข้าใกล้เธอได้อีกแล้ว เมื่อประตูปิดลง เขาจูงเธอตรงไปยังห้องน้ำ เสียงน้ำอุ่นที่กระทบพื้นดังแว่วเป็นจังหวะ แต่สิ่งที่ก้องอยู่ในใจเขาเป็นเพียงเสียงหายใจของเธอ ที่แผ่วเบาแต่สะกดเขาไว้จนไม่อาจหันเหสายตาไปทางอื่นได้ในแสงสลัวจากไฟในห้องน้ำ ลูคัสมองโรสอย่างที่เขาทำไม่ได้ในที่แจ้ง ร่างกายที่ยังมีละอองน้ำทะเลเคลือบผิวดูเย้ายวนจนเขาต้องเผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว มือหนาเอื้อมไปปลดปมบิกินี่ของเธอออกอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างไม่ปิดบังความรู้สึก“คุณสวย...จนผมไม่อยากละสายตาเลย” ลูคัสเอ่ยเสียงพร่า เขาโน้มตัวเข้าใกล้ ปลายจมูกแตะหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่แก้ม โรสหลับตา ปล่อยให้เขาละเลียดจูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน“พอเถอะลูคัส...” โรสพูดเสียงกระเส่า แต่มือของเธอกลับเผลอเกาะต้นแขนเขาแน่นลูคัสยิ้มมุมปาก เขารู้ดีว่าเธอกำลังสู้กับตัวเอง “คุณพูดให้ผมหยุด...แต่ร่างกายคุณบอกให้ผมไปต่อ คุณจะเอายังไงดีครับ คุณโรส” น้ำเสียงแฝง
อีกภาพที่เขาจับได้คือตอนที่เธอก้มลงเก็บลิปสติกที่ตกอยู่บนพื้น ผมของเธอปรกลงมาบังใบหน้า เธอปัดมันไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ ท่าทางธรรมดานั้นกลับดูดึงดูดจนเขารู้สึกว่ามือที่จับกล้องสั่นเล็กน้อย แล้วก็มีภาพหนึ่ง เป็นช่วงที่โรสหัวเราะพร้อมกับเพื่อนร่วมงาน แสงสะท้อนจากรอยยิ้มของเธอดูอบอุ่นจนทำให้ห้องทั้งห้องดูมีชีวิตชีวาขึ้น ลูคัสมองผ่านเลนส์ เขารู้สึกเหมือนเธอเป็นภาพถ่ายที่ยังไม่ได้ใส่กรอบ เป็นชั่วขณะที่เขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้นลูคัสรู้ดีว่าการกระทำแบบนี้อาจจะไม่ถูกต้อง แต่เขาก็ไม่อาจห้ามตัวเองได้ ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหว กล้องในมือก็เหมือนเป็นเพียงทางเดียวที่เขาจะยึดโยงเธอไว้ได้ในโลกของเขาเองเขาเริ่มสะสมภาพของเธอไว้ในแฟ้มส่วนตัวอย่างเงียบๆแต่ความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อเขารู้ว่าโรสทำงานที่ไหน และพักอาศัยอยู่ที่ใด ลูคัสก็เริ่มสะกดรอยตามเธอในวันหยุดที่เขาควรจะพักผ่อน ลูคัสกลับขับรถไปจอดอยู่ใกล้คาเฟ่ที่โรสชอบแวะไป เขานั่งอยู่ในมุมร้านที่เธอไม่สังเกตเห็น มองดูเธอจิบกาแฟและอ่านหนังสือ บางครั้ง เขาเดินตามเธอไปในห้างสรรพสินค้า จับภาพเธอผ่านหน้าจอโทรศัพท์ขณะเธอเลือกซื้อของใช้เ
บ้านหลังเล็กในเขตชานเมืองยามค่ำคืน เงาของแสงไฟจากหลอดไฟเก่าๆกระพริบอยู่เหมือนมันกำลังจะดับ ลูคัสในวัยเด็กนั่งตัวสั่นอยู่ในมุมมืดของห้องเก็บของเล็กๆ ซึ่งเป็นที่เดียวที่เขารู้สึกปลอดภัย ตุ๊กตาเก่าๆที่มีรอยเย็บซ่อมเต็มตัวอยู่ในอ้อมแขนเล็กๆของเขาราวกับมันเป็นสิ่งเดียวที่ปกป้องเขาได้ เสียงทะเลาะวิวาทดังระงมมาจากห้องนั่งเล่น เป็นเสียงของผู้ชายตะคอกด่าทอผสมกับเสียงผู้หญิงที่พยายามห้ามปรามแล้วเสียงขวดแก้วก็แตกกระจายดังสนั่น เศษแก้วปลิวกระจายไปทั่วพื้น ทำให้ลูคัสสะดุ้งเฮือก น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลรินออกมา เขากดหน้าซุกกับตุ๊กตาและเอามือน้อยๆปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองเอาไว้ เพื่อปิดกั้นเสียงเอาไว้ แต่เสียงที่น่าสะพรึงนั้นยังดังอยู่ เสียงแห่งความเจ็บปวด เสียงแห่งความโกรธที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด"ลูคัส!" เสียงกระซิบดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่พี่สาวของเขาจะปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู เธอพุ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะกอดเขาไว้แน่น ร่างกายของเธอสั่นระริกไม่ต่างจากเขา "ไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องเธอเอง"ลูคัสเงยหน้าขึ้นมองพี่สาว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความความอ่อนโยน เธอพยายามจะปลอบเขาทั้ง
โรสถอยเท้าหนี ความรู้สึกสงสารและโกรธแค้นประดังเข้ามาในใจ เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอพยายามพูดด้วยเสียงที่นิ่งที่สุด แต่ก็ยังสั่นอย่างเห็นได้ชัด “ความรักของเธอมันหนักเกินไปสำหรับฉัน ลูคัส ฉันไม่สามารถทนรับมันได้อีกแล้ว ฉันแค่...อยากให้ทุกอย่างจบ...”เขาทรุดลงไปอีกครั้ง หมอบกราบแทบเท้าของเธอ ร่างสูงใหญ่ดูอ่อนแอและสิ้นหวังอย่างน่าเวทนา “ได้โปรด...อย่าพูดแบบนั้น ผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆ...ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ”โรสมองเขาด้วยสายตาเปื้อนน้ำตา หัวใจเธอเจ็บปวดเหมือนโดนบีบให้แตกสลาย แต่เธอก็ต้องรวบรวมความเข้มแข็งไว้ เธอไม่สามารถให้ตัวเองใจอ่อนได้อีกแล้วเอมี่ขยับมายืนข้างๆ สายตาจ้องมองลูคัสอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะหันมาพูดกับโรส “เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ฟังอะไรแบบนี้แล้ว ไปจากที่นี่กันเถอะโรส”ลูคัสเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง น้ำตาอาบแก้ม เขาดูเหมือนคนที่หมดสิ้นทุกสิ่ง “โรส...ได้โปรด...ผมไม่มีคุณไม่ได้...”โรสหลับตาลง พยายามสะกดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด เธอรู้ดีว่าการกลับไปหาลูคัสไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แม้หัวใจของเธอจะเจ็บปวดกับสภาพของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถลืมสิ่งที่เขาเคยทำได้...โรสทรุดตัวลงนั่
เมื่อโรสย้ายเข้าไปอยู่กับเอมี่ เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เรื่องของลูคัสจนถึงเอเดน เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อเล่าถึงช่วงเวลาที่เธอถูกหักหลัง ความรู้สึกอับอายและเจ็บปวดผสมปนเปจนแทบพูดไม่ออก แต่เอมี่ฟังอย่างเงียบๆโดยไม่ขัดอะไร จนกระทั่งทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกไปจนหมด"แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันตั้งแต่แรก?!" เอมี่พูดขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง "ถ้าเธอเล่าให้ฉันฟัง บางทีเรื่องมันอาจจะไม่บานปลายแบบนี้ก็ได้"โรสก้มหน้าลง น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอพึมพำด้วยความรู้สึกผิด "ฉันไม่กล้าเล่า... ฉันอาย"เอมี่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ "อายเรื่องอะไร? เรื่องแบบนี้เธอต้องบอกฉันสิ ฉันคือเพื่อนของเธอนะ""ฉันรู้สึกอายที่จะบอกว่าฉันคบกับคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองมากขนาดนั้น ตอนแรกมันเหมือนแค่เรื่องสนุก ฉันไม่คิดว่ามันจะลากยาวมาจนถึงจุดนี้... ฉันไม่คิดว่ามันจะซับซ้อนและเลวร้ายแบบนี้เลย"เอมี่ถอนหายใจออกมายาว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลง "ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง เธอไม่ควรเก็บไว้คนเดียวแบบนี้อีก เข้าใจไหม? ต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องบอกฉันทันที เราจะหาทางแก้ไปด้วยกัน"โรสพยักห