"BAHALA ka sa buhay mo! If that's what you want, so be it!" naiiritang bulyaw ko sa kausap ko sa kabilang linya. Sa sobrang galit ko, itinigil ko muna ang sasakyan sa isang tabi. Baka hindi ko makontrol ang sarili ko, mapalipad ko itong kotse. Baka magbiyaheng langit naman ako.
She's breaking up with me. My girlfriend for two years. Itigil daw muna namin ang relasyon at pupunta siyang Europe. She said she'll be staying there for good. Doon na titira kasama ang pamilya. Pinasusunod ako pero ayaw ko. Kauuwi ko nga lang galing America tapos sa ibang bansa na naman ako titira? No way! Matagal na panahon ding hindi ako nakauwi rito sa Pilipinas and I've missed it. Mas magaganda pa rin ang mga babae rito kaysa ibang bansa. Mas mabango. Now if she can't adjust sa relasyon namin, then we better part ways.It's okay, France.Marahas akong huminga. I can replace her. So easily. Maraming babaeng naghahabol sa akin. I can just pick one of them. I don't love her. And I never did. It was just about sex --- where she's undoubtedly good.Iyon lang naman talaga, 'di ba?Nagulat ako nang may kumatok sa bintana ng kotse ko. Batay sa repleksyon, babae. Magulo ang buhok. Nangingitim ang ilalim ng mga mata. Taranta na palingon-lingon sa bandang likuran. Hindi ko masyadong maaninag ang kaniyang mukha dahil nakasuot pa ito ng mask. Weird. Dis oras ng gabi may baliw na magpapagala-gala pa rito. Baka nasobrahan sa pag-aadik kaya naluka na.Hindi ko siya pinansin. May sinasabi siya pero hindi ko marinig. Wala akong pakialam sa kaniya. Akma kong bubuksan ulit ang engine nang matigilan ako. Damn! The woman didn't stop. Mas nilakasan ang pagkalabog sa windshield window ko. Pinipilit pang buksan ang backseat. Pero buti na lang naka-lock iyon.Nang hindi magtagumpay ay nawala saglit ang babae. Parang may pinulot. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang batong hawak niya. Seriously? Babasagin niya talaga ang salamin ng kotse ko!Noon ako mas naalarma. I finally put down my window."Subukan mong baliw ka. Ilalaglag talaga kita sa tulay!" I shouted at her.Ibinato niya pabalik sa pinagpulutan ang bato."T-Tulungan mo ako... Mr. Pogi!"Bakas sa mukha niya ang takot at kaba. Napataas ang isang kilay ko. Lalo siyang nataranta nang malingunan ang papalapit na Pajero. Umikot siya sa kabilang side at kumatok sa may passenger seat ko. It's as if she was asking me to unlock it for her.Damn!Makulit ang babae. Gusto ko siyang iwan pero biglang may curiousity na pumasok sa utak ko. Sa isip-isip ko, I can just easily throw her out kapag may ginawa siyang hindi kaaya-aya. So I unlocked the door and let her in. Muntik pa siyang sumadsad sa may kambiyo nang makaupo sa loob. She was goddamn sweating.Ilang saglit ko muna siyang pinagmasdan. She was wearing a maong skirt. Sobrang ikli na konti na lang ay makikita na ang underwear niya. Iyon ang una kong napansin dahil maputi ang mga hita niya. Then crap top. Maliit lang ang tiyan niya. Napasinghap ako nang dumako ang mga mata ko sa bandang dibdib niya. Cute. Hindi malaki, hindi maliit. Sakto lang.Napalunok ako. May kakaiba akong naramdaman. Pagnanasa ba 'to?"M-Maraming salamat... M-Mr. Pogi." Saglit na parang natulala pa ang babae nang makita nang husto ang mukha ko. Baka first time niyang nakakita ng guwapo buong buhay niya. Napalunok pa nga siya, kita ko. To confuse her more, I smirked."What's with you, little girl?" pilyong tanong ko. She kinda looks like it. Petite eh.May itinuturo ang isang daliri niya. Napatingin ako sa gilid. Sa labas ay kita ko ang nakaparadang Pajero sa tapat ng kotse ko. Bumaba ang may edad na lalaki. I wondered who that old man was. Prenteng lumapit ito at kumatok sa bintana ko."Yes?" nakatingalang tanong ko."Nandiyan sa sasakyan mo ang anak ko. Pababain mo nga at nang makauwi na kami. Ano'ng oras na!" malumanay na sabi ng matanda. I immediately looked at the woman beside me. Sunud-sunod ang pag-iling nito. Kababakasan ng takot ang mga mata. Parang sinasabi na huwag akong papayag. Huwag ko siyang ibibigay. Then I looked at the old man again. Nakababa na ang ulo nito this time sa salamin ng bintana. He was intently looking at the woman. Walang anu-ano, I started the engine. Isinara ko na rin ang bintana. I'm a man. Regardless of age, I know that kind of look. He was lying. He was not her father. He was looking at her maniacally. A pedophile.Mabilis kong pinaandar ang sasakyan. Nakita ko kung paano maluwang na nakahinga ang babae. Her sighed was big and loud. Napaantanda pa."Thank you, Lord!" she even screamed.Tumaas ang isang kilay ko. That's really my mannerism whenever I would start a conversation."So what happened?" tanong ko. This time I saw her rubbing her fingers under her eyes. Nangingitim na. Mukha na itong zombie dahil sa nagkalat na eyeliner at mascara. I was waiting for her to take her mask off, but she didn't.Tumingin siya sa akin. Pero saglit lang kami nagkatitigan dahil kailangan kong mag-focus sa pagda-drive. Pero madalas akong sumulyap sa kaniya."M-Maniniwala ka kaya sa kuwento ko? N-Naholdap ako," she said in a shaking voice. "I-Iyong matandang 'yon, a-akala ko tutulungan ako. Pinasakay ako sa sasakyan niya. Iyon pala may balak sa aking masama."I know she wasn't lying. Her eyes said it all. Wala itong dala miski ano. Possibly, it really happened. Pero nakaka-intimidate talaga siyang tingnan. Hindi ko masisisi ang matanda kung bakit pinagnasaan siya nito. Kahit ako, hindi mapigilang hindi mapatingin. Mapang-akit ang suot niya."I see..." simple kong tugon. Wala akong maisip na sabihin o itanong. Hindi ko alam kung bakit."M-Maraming salamat, M-Mister... Pogi." Natawa ako sa paraan ng tawag niya sa akin. Masyado siyang literal."Wala 'yon, saan ba kita ibababa?"Sandaling natahimik siya. Ako naman ay panay ang sulyap pa rin sa kaniya. Naghihintay ng sagot niya."M-Mister Pogi?" she addressed me."W-Why?" Bigla akong kinabahan. What's with this woman?"I-Iyong totoo, m-may malaki akong pangangailangan..."Nangunot ang noo ko. Ano'ng pinagsasasabi niya?"S-So...?"She sighed again. At napalunok as if tinatanggal ang bara sa lalamunan niya."Salamat sa tulong mo. Tatanawin ko ito bilang malaking utang na loob. Pero kailangan ko rin ng pera. Alam kong mayaman ka, marami kang ibabayad sa 'kin. M-Mag-trade tayo. B-Bigyan mo ako ng cash, at least five thousand, s-sasama ako sa 'yo ngayong gabi."Napalunok ako sa sinabi niya. Medyo nabigla pa nga. I didn't expect her to say that. Did she mean na magpapagamit siya sa akin para bayaran ko siya ng pera? Namomokpok siya sa akin? Parang nanghinayang ako. Nanghinayang ako sa effort na tulungan siyang makatakas sa matanda kanina. P****k naman pala ito eh. Natural lang ang nangyari sa kaniya. Baka ayaw niya sa matanda? Then she saw me, mas bata, guwapo pa, kaya kunwari nanghingi ng tulong sa akin. Tapos ito pala ang plano niya. Magpapabayad sa akin.Napabuga ako ng hangin. Then I sighed."Sorry, Miss! Hindi ako pumapatol sa mga p****k." I looked at her. "Just tell me, saan kita ibababa?"I don't fuck hookers, 'yon ang totoo. Kahit gaano pa sila ka-sexy at kaganda. Takot ako, baka makakuha ako ng sakit sa kanila. And masyado silang cheap... at marumi para sa akin. I only fuck classy women. Iyong nasa first class clubs lang o kaya mga model o may sinasabi sa buhay. For me, they're clean. And worth spending money for."H-Hindi naman ako p****k," katwiran pa niya. "P-Pero k-kung ayaw mo talaga... pautangin mo na lang ako."I looked at her again. Mangha. Ngayon lang ako naka-encounter ng ganitong babae. Malakas ang loob. Nangungutang talaga siya?"Okay! How much do you need?" tanong ko. Parang trip ko maging mabait ngayong gabi. Tutal, she made my night. Sandali kong nalimutan ang breakup namin ng ex ko."A-At least five thousand nga ---"Biglang sulyap ko na naman sa kaniya. She finally took off her mask. Pinunasan niya ng palad ang namawis niyang mukha. Ohhh!Dagli kong kinapa ang panyo ko sa bulsa at iniabot sa kaniya. Para iyon ang gamitin niya. Nagkalat kasi sa gilid ng mga labi niya ang lipstick. When she's finally done, mangha na naman akong napatingin sa kaniya.I like her lips. Manipis sa taas, makapal sa baba. I also like her nose. Masyadong matangos, parang sa bumbay. Napasinghap ako. Napalunok. Parang gusto kong bawiin ang sinabi ko. I would like to make exceptions. Gusto ko siyang pagbigyan sa unang sinabi niya. Gusto ko siyang... tikman!"What about twenty thousand?" sabi ko. Mulagat siya sa akin."T-Twenty thousand?" maang niya."Or fifty thousand?" dagdag ko pa."F-Fifty thousand?"I grinned. Parang hindi siya makapaniwala sa mga halagang iyon. Ganoon ba ito kahirap? Hindi pa nakakahawak ng ganoong halaga? Kung tutuusin, barya lang iyon sa akin. I can even pay her hundreds of thousand or even a million if I want to. Hindi ako maghihirap kahit ilang beses ko pa siyang babayaran."Oo, fifty thousand. Para mas malaki-laking tulong sa iyo," aniko. "Payag na ako sa offer mo. Samahan mo ako tonight."FOUR years later."BILISAN mo na! Andaming reklamo!" Konting-konti na lang talaga, masusugod ko na ang lalaking ito. Napakakupad kumilos. Halatang sinasadya. Alam nang may hinahabol ako."Nalaglag nga ang wallet ko. Pinulot ko pa.""Alam mong ito iyong pinakahihintay ko tapos andami mong pasaring. Bilis na!" Nagtatakbo ako at hinabol naman ako ni Francisco. Akay-akay ko ang aming kambal. Nagpabili pa kasi ng ice cream sa daddy nila, sabi ko mamaya na, pero dinalihan ako ng iyak. Ito namang isa, antagal-tagal bumili. Sinabing sumingit na lang, pumila-pila pa. "Bullshit!" Ayun na nga. Muntik nang madapa, nakapalampa. "Mommy, Daddy dropped the ice cream!" umiiyak na sabi ni Karlize. "The other one is mine!" pang-aasar naman ng isa sa kakambal. Bumitaw si Kristoff sa akin at nilapitan ang ama. Kinuha sa kamay nito ang isang ice cream na hindi nadisgrasya ni France."Mommy!" Tuloy ang iyak ni Karlize.Pero ako, sa ibang bagay nakatingin. Nanlaki pa ang mga mata ko nang makitang nagkukum
1 YEAR later..."NAKAKAINIS ka talaga! Dito na naman tayo!" nakasimangot na himutok ko paglabas namin ng airport. Actually, kagabi pa ako nagrereklamo. Pero hindi ako pinapakinggan ng aking asawa. Panay sabi na sumama na lang daw ako kasama ang aming kambal. Tig-isa kaming may buhat kina Karlize at Kristoff. At nagsama kami ng isang assistant para may magdala naman ng maleta. "Dapat nga dati pa kita dinala ulit dito," kalmadong tugon ng tukmol.Lalo akong napasimangot sa sinabi niya. "Andaming bansa, Francisco. Bakit dito ulit?"India."I promise next time, sa ibang bansa na talaga tayo. But right now, may mahalaga tayong taong kikitain dito. Trust me."Sumakay na kami ng taxi. Habang nasa biyahe ay abala siya sa cellphone niya. Hindi na lang ako kumibo at inasikaso na lang ang mga bata. Mayamaya, tumigil na kami sa tapat ng isang mataas na building. "Remember that time, baby, noong isinama kita rito?" ani France pagkakababa namin ng taxi. Napatingala naman ako. Paano ko malilimuta
"CONGRATULATIONS! It's a baby girl!" masayang anunsiyo ng sonologist."Yes!" Ngiting tagumpay na napasuntok pa ako sa ere. Hinampas ko pa ang balikat ni France na nasa tabi ko lang. "Pa'no ba 'yan? Panalo ako sa pustahan."Nang-uuyam siyang tumingin sa akin. "Saglit lang, I still have another card." Nakangising bumaling ito sa sonologist. "What about the other one?"Nanlaki ang mga mata ko. Ano'ng other one?Nangingiti naman habang nakatingin sa monitor ang sonologist habang pinaiikot-ikot sa tiyan ko ang object na gamit para makita ang loob ng sinapupunan ko."The other one is a boy. Congratulations for having a fratenal twins!"Sa isang iglap ay nawala ang ngiti sa aking mga labi. Shocked! A-Ano'ng fraternal twins? "A-Ano hong kambal? Ano'ng girl at boy? Iisang baby lang ang laman ng tiyan ko!" histerikal ko pang sabi sa sonologist."I'm sorry, baby." Agad ginagap ni France ang isa kong kamay. "But it's true. Kambal ang anak natin. I'm sorry, I convinced the doctor na huwag munang i
FOUR months after...Hinintay ko talaga 'to. Sabi ko kay Francisco itaong ika-fifth month ng tiyan ko ang kasal namin. Aba sabi niya kasi 'pag at least five months na ang tiyan ko puwede na ulit. Hindi 'yon nawala sa isip ko. Halos bilangin ko nga ang mga araw na dumaraan. Nitong mga nakaraan, sinusubukan ko pa ring makiusap sa kaniya, pero ayaw niya talaga. Sabi ko kahit once a month, ayaw pa rin. Nag-research na nga ako lahat-lahat. Kahit ipinakita ko na sa kaniya na okay lang basta hindi maselan ang pagbubuntis ay ayaw talaga. Pero minsan napapaisip ako. How about him? Alam kong hindi niya kaya 'yong tiisin ng ganoon katagal. Not unless, may pinagdedepositohan siya.Pero minsan, nakikita ko siya sa madaling araw. 'Yong 'pag akala niyang tulog na ako. Babangon siya at pupunta sa CR at inaabot siya ng halos isang oras doon bago lumabas. Minsan nga nakakatulugan ko na lang ang paghihintay. Pero isang beses tinangka ko siyang pasukin kaya lang ni-lock niya ang pinto. Nang tanungin ko s
"GOOD morning!" Ang matamis na halik sa labi ni France ang gumising sa akin. Agad akong napamulat nang maamoy ang mabango niyang katawan. Bagong ligo."B-Baby..." namamaos na anas ko nang muli niya akong gawaran ng marubdob na halik sa labi. Tinugon ko siya nang puno ng pananabik. Mahigpit pa akong kumapit sa batok niya para mas maging malalim ang aming halik. Lalo akong nanabik nang maramdaman ang dahan-dahang paglapat niya ng katawan sa akin."I'm sorry about last night. 'Yong totoo, hindi ko rin kayang magtiis. I want you too," bulong niya pa sa tainga ko na mas nagpabaliw sa akin. "Ang sabi ko naman kasi sa 'yo puwede pa eh. Nagpapaniwala ka sa doktor na 'yon," segunda ko pa. "That's why I'm sorry. Gusto kong palagi kang maligaya."Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Ako na ang nangunang maghubad sa sarili ko. Dahil wala siyang ibang suot nang mga sandaling iyon maliban sa nakatapis na tuwalya sa ibabang bahagi ay naging mabilis ang lahat. Ramdam na ramdam ko kung gaano katigas
"OY, ano'ng ginagawa mo diyan?" nakapameywang na tanong ni Francisco.Napaangat ako ng tingin. "W-Wala, may sinisilip lang ako."Na-miss ko kasi ang office niya. Ilang taon din akong hindi nakatungtong doon. Curious lang din naman kasi ako kung sino na ang tumatao. So hindi na pala talaga siya. I wonder, ano na kayang pagkakaabalahan niya sa buhay? Tatambay-tambay na lang din ba?"Tara na! May makakita pa sa 'yo diyan!"Umakyat na nga ako ng hagdan. Inabot niya ang kamay ko nang malapit na ako sa dulo. Hinila niya pa ako pataas. May mga kinuha lang siyang ibang gamit sa penthouse kaya nandito kami ngayon. I miss this place too. Naalala ko noon patakbo-takbo pa ako rito no'ng may dumating siyang hindi inaasahang 'buwisita'. I wonder where they are now too. Kapag may nanggulo ulit talaga, mananapak na ako."Kanina pa ako hanap nang hanap sa 'yo akala ko kung saan ka na nagpunta," sabi pa niya."So saan na tayo pupulutin nito? Saan tayo titira?" tanong ko."Ikaw, kung saan mo gusto-""T