UNDERGROUND BOSS 6

Lantang-lanta ako gumising kinabukasan. Masakit ang buong katawan ko. Halos hindi ko na rin maigalaw ang mga paa ko. Masakit ang bahaging gitna ng dalawang hita ko. Wala na rin sa tabi ko si Caden.

"Hija, nauna na si Caden. Bumagon ka na diyan at gumayak na. Nasa baba na ang driver na maghahatid sa'yo," aniya ni manang.

Inabot naman ni manang ang roba sa akin. Hubo't hubad kasi ako at tanging ang puting kumot lang ang nakatakip sa aking katawan.

"Masama ba ang pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong ni manang.

"H-Hindi po. Sige po gagayak na po ako," nanghihinang saad ko.

Paika-ika akong naglalakad papunta sa banyo. Mabilisan lang ako naligo at tinulungan na rin ako ni Yaya magbihis ng isang puting dress.

Pagbaba ko, naghihintay na ang driver.

"Good morning, Ma'am," nakangiting bati ng driver.

"Good morning po."

Inalalayan naman ako ni Kuya pagpasok sa loob ng sasakayan.

M-Manong, matagal na po ba kayo nagtatrabho dito?"

" Yes, Ma'am. Dati po akong sundalo. Mas malaki ang sahod ko rito kay Boss Caden kaysa sa serbisyo ko sa pagsusundalo. So, mas pinili ko na lang na dito magtrabaho."

"Ilang taon na po kayo rito?" mahinang tanong ko habang titig kay manong.

"Sampong taon na, Ma'am."

Lalo ako naging interesado magtanong kay manong.

"Manong, alam niyo po ba ang mga nangyayari sa mansion?" 

" I'm so sorry, Ma'am Liana. Ipinagbabawal sa lahat na pag-uusapan ang tungkol kay Boss Caden at sa mga kaibigan niya."

Napapikit naman ako. Tikom ang bibig ng lahat. Natatakot sila sa kaparusahang matatanggap nila kay Caden.

"Naintindihan ko po. Alam ko na mas importante ang kaligtasan ninyo," saad ko kay manong.

Ngumiti naman si Manong.

Mahigit trenta minutos din ang biyahe namin. Tumigil ang sasakyan sa harap ng isang napakalaking building.

Bumaba agad si Manong Selo at pinagbuksan ako ng pinto. 

"Sumama na lang po kayo, Ma'am Liana, sa tauhan ni Boss Caden. Siya maghahatid sa'yo kay Boss," aniya ni manong na itinuro ang lalaking nakaputi na polo at nakasuot ng sunglasses.

Tumango naman ako. Agad din ako inalalayan ng lalaki na maghahatid sa akin kay Caden. Sumakay kami sa elevator. Hindi ko alam kung anong palapag kami.

"Nandito na po tayo, Ma'am." 

Pumasok kami sa isang silid. Tanging si Caden lang at matandang lalaki ang tanging nasa loob ng silid. Agad din lumabas ang tauhan ni Caden.

"Judge. Umpisahan mo na ang seremonya," utos ni Caden.

Wala man lang ibang witness sa aming kasal. Nakakalungkot din, pangarap ko talaga ikasal sa simbahan.

Halos wala ako sa sarili habang nagsasalita ang judge. Kahit ang pagpirma ko ng mga papel na binigay sa akin ay hindi na binabasa.

"We are going somewhere after this," saad ni Caden.

Hindi na umimik. Wala naman akong magagawa kung saan niya ako dadalhin at lalo wala rin akong magagawa kung ano ang gagawin niya sa akin.

"Thank you, Judge," pagpapasalamat ng asawa ko. Yes. Asawa ko na si Caden Salvacion.

Habang nasa biyahe kami, hindi rin ako nagsasalita.

"Do you want to go back to school?"

Napatingin ako bigla sa asawa ko.

"P-Puwede?" 

Kahit papaano nakaramdam ako ng tuwa. Ito ang pangarap ko. Ang makapagtapos ng pag-aaral. Kumukuha ako ng Nursing course.

"Why not. I found out that you are in the third year of the nursing course."

Hindi na ako magtataka kung alam niya ang lahat sa akin. 

" Y-Yes. Gusto ko rin makatapos sa pag-aaral," mahinang sagot ko rito.

" No problem, Liana. Pero..," Tumingin ito sa akin. "Huwag na huwag ka gumawa ng isang bagay na hindi ko magugustuhan. Okay?"

Tumango naman ako. Hawak na niya ang buong pagkatao ko. Baka pati kaluluwa ko, nakatali na ito sa kan'ya.

Hindi ko namalayan na malayo na Ang narating namin.

"S-Saan tayo pupunta?"

"Sa rest house ni Jarred."

Hindi basta-bastang ordinaryong tao sila. Tama nga si manang. Lahat sila anak ng mayayaman. Walang kinatatakutan. O dahil hawak nila ang batas.

"We're here," saad ni Caden. Nauna itong bumaba at inalalayan ako.

Malaki ang bahay. Yari ito sa kahoy at sobrng presko ng hangin. Maraming kahuyan at tanging mga insekto at ibon lang ang naririnig ko.

"C-Caden, ano ang gagawin natin dito?" 

"Malalaman mo din mamaya," aniya at hinawakan ang kamay ko papasok sa loob.

Kung sa labas pa lang ng bahay ay sobrang ganda na, lalo pagpasok sa loob. Napakaganda at halos ang mga gamit ay yari sa kahoy din.

"Magpahinga ka muna. Mamayang hapon may gagawin ako sa'yo," aniya at dinala ako sa isang silid. Malaki ang kuwarto at nakikita naman na mamahalin ang mga gamit.

Hindi na ako nagtanong kay Caden. Nagpaalam ito na lalabas muna ito. Hindi na ako nag-abalang tanggalin ang heels ko. Dahil na rin pagod sa biyahe, agad din ako dinalaw ng antok.

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras ako nakatulog. Basta may matandang babae na ginising ako at kakain na ng tanghalian. 

"Tawagin mo na lang ako na Nanay Lucy. Ako ang katiwala dito sa resthouse ni Sir Jarred. Halika na, naghihintay na ang asawa," aniya ni Nanay Lucy.

"Sige po," Napahikab pa ako habang naglalakad papunta sa kusina. Nadatnan namin si Caden na nagbabasa ng dyaryo.

"Sit down. Let's eat," aniya pagkakita sa akin.

Maraming pagkain na nakahain sa lamesa. Kumuha lang ako ng konting kanin at ulam. Tahimik lang kami kumakain. Tanging tunog ng kutsar't tinidor ang naririnig naming tunog. Si Nanay Lucy, lumabas ito ng bahay.

"Bukas, aasikasuhin ng sekretarya ko ang pa-aaral mo sa isang university," aniya na nakatitig ito sa akin.

Pilit naman akong ngumiti rito. Masaya ako dahil ito ang pangarap ko na makatapos ng pag-aaral, pero pakiramdam ko, ang lahat na ito ay may kapalit.

"But, when you get pregnant, it's your choice, abort or continue."

Napatigil naman ako sa pangnguya.

Tumingin ako kay Caden. Hindi ko alam, parang nadismaya ako sa sinabi niya. Ibig sabihin, wala rin pala siya pakialam kung sakaling mabuntis ako.

After namin kumain, niyaya niya ako pumunta sa isang silid.

"A-Ano ang gagawin mo sa akin?" natatarantang tanong ko sa aking asawa.

"Lalagyan lang kita nga tattoo," aniya at pinaupo ako.

"A-Ano?! Ayoko!" akmang tatayo ako pero agad din akong tinulak paupo.

"Maliit lang na tattoo, Liana," aniya at senet-up ang mga gamit sa pagtatattoo.

Umupo ito sa aking harapan at kinuha ang aking kanang kamay. Napakislot naman ako dahil sa tunog ng electric needle.

"Relax, okay. Hindi ito masakit," saad niya at inumpisahan na ito.

Ipinikit ko na lang ang mga mata ko. Masakit ito at tiniis ko na lang. Ilang minuto lang, tapos na agad ito.

L.S?

"Anong L.S?" nagtatakang tanong ko sa aking asawa.

"L is Leon, my code name, and S is Salvacion. I'll just mark you, Lianna. Kung sino man na lalaking lumapit sa'yo or subukan na landiin ka. I will kill him," diin na saad niya.

"Hindi mo kailangan manakit o pumatay, Caden. Ako na mismo, ang iiwas," diin na sagot ko rin kay Caden.

"Good. Hindi mo talaga magugustuhan kapag magalit ako, baby," Nakangising saad niya.

Napabuntonghininga ako. Lagi naman siyang nagbabanta sa bawat galaw ko.

Napatingin naman ulit ako sa marka. Mliit lang ito. 

"Babalik na ulit tayo sa Manila. May importangteng transaction pa ako mamayang gabi," aniya at lumabas na kami.

"Ilang babae na ba ang dinala mo dito?" tanong ko kay Caden.

"Ikaw pa lang, Liana. Let's go. Baka gabihin tayo sa daan."

Napasulyap naman ako sa aking asawa. Hangga't maaari, iawasan ko na mahulog ang loob ko sa kan'ya.

Nakilala ko na ng paunti-unti si Caden Salvacion.

He has no MERCY!

Kahit ako na asawa niya, kaya niyang patayin. Hindi na ako magtataka kung ipapalaglag niya ang baby, kung sakaling mabuntis ako.