Chapter 2

Chapter 2

Pagdating namin sa kanyang condo, halos wala nang oras para mag-isip. Wala nang alinlangan, wala nang mga tanong. Sa bawat hakbang ay parang mas lalo akong hinihila ng init na nagsiklab sa pagitan naming dalawa.

Pagkasara ng pinto, mabilis niyang siniil ang aking labi — mapusok, mapang-angkin. Gumanti ako ng halik, walang pag-aalinlangan. Naramdaman ko ang kanyang mga kamay na gumagapang sa aking katawan, bawat haplos ay tila nagpapaliyab sa aking balat.

Hindi ko na namalayan kung paanong napunta kami sa kama. Ang tanging alam ko lang ay ang init ng kanyang katawan na bumabalot sa akin. Hindi na ako nag-isip. Pinayagan ko ang aking sarili na lunurin ng sensasyon, ng kalasingan, at ng matinding pagnanasa.

"Aww, shit!" napamura ako nang maramdaman ko ang biglaang sakit na dumaloy sa akin. Napaarko ang aking likod, at isang mahinang ungol ang kumawala mula sa aking bibig.

Napatigil siya saglit, ang mga mata niyang puno ng pagkabigla ay nakatitig sa akin.

"You virgin?" tanong niya, bakas sa kanyang mukha ang pagkalito.

Ngumiti ako, kahit pa may bahagyang kirot na nararamdaman. "Go on," bulong ko, idinampi ang aking labi sa kanyang tenga. "Fuck me if you want."

At sa gabing iyon, hinayaan ko ang sarili kong maging alipin ng kanyang mga halik at haplos. Wala nang sakit, wala nang alaala ng pagtataksil. Tanging siya at ako — sa isang gabing punong-puno ng kapusukan at paglimot.

Kahit ang tanging liwanag ng buwan lamang ang nagsilbing ilaw sa labas, hindi ko pa rin maaninag nang buo ang kanyang mukha. Tila tinatago ito ng mga anino, na lalong nagbigay ng misteryo sa kanya. Ngunit sa kabila ng dilim, may isang bagay akong malinaw na nakita — ang kanyang mga mata.

Sa ilalim ng malamlam na liwanag, ang kanyang mga mata ay tila kumikinang, puno ng pagnanasa at isang damdaming hindi ko maipaliwanag. Para bang sa simpleng pagtitig niya ay hinuhubaran niya ako, hindi lamang ng aking mga saplot, kundi pati ng lahat ng sakit at takot na matagal ko nang kinikimkim.

Naramdaman ko ang paghaplos ng kanyang kamay sa aking pisngi, banayad ngunit may kapangyarihang nagpapabilis ng pintig ng aking puso.

"You're beautiful," bulong niya, at ang init ng kanyang hininga ay dumampi sa aking balat.

Hindi ko alam kung epekto ba ito ng alak o ng matinding emosyon, pero sa sandaling iyon, hinayaan ko ang sarili kong malunod sa kanyang mga mata. Para akong hinahatak sa isang mundo kung saan wala nang sakit, wala nang pagtataksil — tanging siya lamang at ako.

At nang muli niyang dampian ng halik ang aking labi, alam kong wala nang atrasan. Sa gabing ito, siya ang tanging nais kong maramdaman.

Kinabukasan

Maaga akong nagising dahil sa matinding pagkauhaw. Pagdilat ng aking mga mata, agad akong napakunot-noo. Hindi ko agad namalayan kung nasaan ako. Ang malamlam na liwanag mula sa bintana ay tumama sa mga mamahaling kurtina, at ang malalambot na unan at kumot na bumabalot sa akin ay nagpahiwatig ng karangyaan.

"Shit," bulong ko, at parang isang hampas ng katotohanan ang bumagsak sa akin.

Dahan-dahan kong iniikot ang aking paningin sa loob ng hindi pamilyar na silid. Ang mga modernong dekorasyon, ang mamahaling mga painting na nakasabit sa pader — lahat ay nagpapakita ng yaman at kapangyarihan. Ngunit wala ni isa sa mga iyon ang nagpagaan ng bigat na bumalot sa aking dibdib.

Napatingin ako sa aking tabi, at doon ko siya nakita. Ang lalaking kagabi lang ay naging bahagi ng isang gabing puno ng kapusukan. Nakatalikod siya, mahimbing na natutulog, ang malapad at matipunong likod niya ay bahagyang natatakpan ng kumot. Hindi ko pa rin maaninag nang buo ang kanyang mukha.

"Ano bang ginawa ko?" tanong ko sa sarili ko, pilit nilalabanan ang matinding kaba at pagsisisi.

Agad akong bumangon mula sa kama. Napasinghap ako nang maramdaman ang kirot sa pagitan ng aking mga hita — isang matinding paalala ng gabing nagdaan. Pero wala akong oras para magmukmok. Ang tanging gusto ko ngayon ay makaalis bago pa siya magising.

Mabilis akong nagtungo sa sahig kung saan nakakalat ang aking mga damit. Hindi ko na inalintana ang gusot ng aking dress at ang lagkit na pakiramdam sa aking katawan. Gusto ko lang mawala sa lugar na ito, na parang wala akong iniwang bakas.

Pagkatapos magbihis, isang huling tingin ang ibinigay ko sa lalaking mahimbing pa ring natutulog. Sa loob ng isang iglap, lahat ng alaala ng nagdaang gabi ay nagbalik — ang kanyang mga halik, ang mga haplos, at ang init na naglagablab sa pagitan namin.

Pero wala nang babalikan. Ito ay isang pagkakamali na kailangang kalimutan.

Dahan-dahan akong binuksan ang pinto at marahang lumabas. Walang ingay, walang bakas na iniwan. Tanging ang poot at panghihinayang ang dala-dala ko habang mabilis akong naglakad palayo.